ടോമിന്റെയും ജെറിയുടെയും കുസൃതികൾ നോക്കി പരിസരം മറന്ന് ചിരിക്കുന്ന മുത്തശ്ച്ഛനെയും പേരക്കുട്ടിയെയും ഒരു നിമിഷം ഉഷ നോക്കി നിന്നു പോയി. തന്റെ കുട്ടികൾക്ക് അൽപ്പം സ്വാതന്ത്യം കിട്ടുന്നത് ഇവിടെ വരുമ്പോഴാണ്. പെട്ടെന്ന് ഉഷയുടെ മാത്യഹ്യദയം ആ പൊട്ടിത്തകർന്നത്. എല്ലാവരും ബഹുമാനിക്കുന്ന തന്റെ അച്ഛൻ തന്നെയാണോ അവിടെ ഇരിക്കുന്നതെന്ന് അവൾ ഒരു പ്രാവശ്യം കൂടി
നോക്കി. അതെ അത് തന്റെ അച്ഛൻ തന്നെയാണ്. ഒരു നിമിഷം അച്ഛനെക്കുറിച്ചുള്ള അവളുടെ ധാരണകളെല്ലാം മാറി മറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു. അവിടെ പകരം സ്ഥാനം പിടിച്ചതോ വെറുപ്പും സങ്കടവും
ഒരുനിമിഷം അവൾ ഭിത്തിയിൽ ചാരി നിന്നു പോയി. കണ്ണുകളിൽ ഇരുട്ട് കയറുന്നത് പോലെ തോന്നി. ലെഗ്ഗിൻസ് പോലെ നേർമ്മയേറിയ മുട്ടൊപ്പമുള്ള കാൽശരായി ധരിച്ച അച്ഛന്റെ മടിയിലിരുന്ന് കാർട്ടൂൺ കണ്ട ആർത്തചിരിക്കുന്ന തന്റെ മകളുടെ തുടയിടുക്കിലൂടെ ചുവന്ന നീട്ടിയെത്തുന്ന ആ സർപ്പത്തിൽ നിന്നാണോ താൻ ജന്മം കൊണ്ടതെന്ന് ഒരു നിമിഷം ആ അമ്മ പരിതപിച്ചു പോയി.
മുത്തൾച്ഛൻ പേരക്കുട്ടിയെ മടിയിലിരുത്തി താലോലിക്കുന്നതിനൊപ്പം അവളുടെ കൊഴുത്തുരുണ്ട തുടകൾക്കിടയിലൂടെ തന്റെ ജനനേന്ദ്രിയം മുകളിലേക്കും താഴേക്കും ചലിപ്പിച്ച സായൂജ്യമടയുന്നത് ഏതൊരമ്മയ്ക്കാണ് കണ്ടു നിൽക്കാൻ കഴിയുന്നത്!!!
തന്റെ നിയന്ത്രണം വിട്ടു പോകാതാരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് ഉഷ മകളെ വിളിച്ചു. അശ്രീകരം മതി ചിരിച്ചത്. അച്ഛാ അൽപ്പം കറിവേപ്പില പൊട്ടിച്ചു തരുട്ടോ…. മനസ്സിൽ തികട്ടി വന്ന രോഷം വാക്കുകളിൽ കലരാതിരിക്കാൻ ഉഷ ശ്രമിച്ചു പരാജയപ്പെട്ടു.
പേരക്കുട്ടിയുടെ തുടയിടുക്കിൽ തന്റെ മാംസ ദണ്ട് ചലിപ്പിച്ച് ആത്മനിർവൃതി കൊണ്ടിരുന്ന അപ്പുമാഷ് മകളുടെ ശബ്ദം കേട്ടൊന്ന്
ഞെട്ടി. ബേബി. ബേബി ഈസ് യു ഈസ് ഓർ ഈസ് യൂ ഐൻറ് ബേബി. . . . പാടിക്കൊണ്ട് ടൂഡിൽസ് എന്ന വെളുത്ത
സുന്ദരി പൂച്ചയെ പ്രേമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ടോം, ജെറിയുടെ ശല്യം സഹിക്കാതെ അവനെ ഓടിച്ച അവസാനം സ്പൈക്ക് എന്ന
ബുൾഡോഗിന്റെ മുന്നിൽ ചെന്നുപെട്ട അവസ്ഥയായി അപ്പു ഒരു നിമിഷത്തെ തന്റെ അവിവേകം മകൾ കണ്ടുവോയെന്ന് അപ്പു മാഷ് ഭയപ്പെട്ടു. കൊച്ചുകുട്ടിയെങ്കിലും അവളുടെ ആസനത്തിന്റെ ചൂട് തന്റെ ലോലവികാരങ്ങളെ ഉണർത്തിയപ്പോൾ അൽപ്പം മനസ്സ് വിട്ടുപോയിയെന്നത് ശരിയാണ്. പക്ഷെ അതിനിടയ്ക്ക് തന്റെ മകൾ കടന്നു വരുമെന്ന് ഒരിക്കലും മാഷ് ഓർത്തിരുന്നില്ല.
പേരക്കുട്ടിയെ മടിയിൽ നിന്നിറക്കുമ്പോഴേക്കും മനസ്സിനെ ബാധിച്ച ഭയം മാഷിന്റെ കുട്ട്നെ കാറ്റപോയ ബലൂൺ പോലെയാക്കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അഴിഞ്ഞു പോയ മുണ്ട് വാരിയുടുത്ത് അയാൾ വേഗം പറമ്പിലേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ ഉഷ പിറുപിറുത്ത് കൊണ്ട് അടുക്കളയിൽ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും രണ്ട് ചാൽ നടന്നു. രണ്ട് കുട്ടികൾ ഉണ്ടായിട്ടെന്താ ഒരു കൈ സഹായത്തിന് ആരുമില്ല.
അവൾ തികട്ടി വന്ന ദേഷ്യത്തോടെ നീട്ടി വിളിച്ചു.
“എടി മണിക്കുട്ടി നീ അവിടെ എന്തെടുക്കുവാ? പെണ്ണ് ഇവിടെ വന്നാൽ മുകളിലെ റൂമിൽക്കയറി പെരുന്നയിരിക്കും.”
അമ്മയുടെ പതിവില്ലാത്ത വിളി കേട്ട മണിക്കുട്ടിയെന്ന അമൃത വേഗം കോണിയിറങ്ങി താഴേക്ക് വന്നു.
“എന്താ അമ്മെ ?”
“നിനക്ക് അടുക്കളയിൽ എന്തെങ്കിലുമൊന്ന് സഹായിച്ചു കൂടെ? നിയെന്താ ഇവിടെ സുഖവാസത്തിന് വന്നതാണോ? നിനക്ക് ആ
പാത്രങ്ങളെങ്കിലും ഒന്ന് മോറി വച്ചു കൂടെ?”
അമ്മയുടെ വെളുത്ത മുഖം പതിവില്ലാതെ ചുവന്ന് തുടുത്തിരിക്കുന്നു. രംഗം അത്ര നല്ലതല്ലെന്ന് തോന്നിയ അമൃത വേഗം അമ്മ
ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച പാത്രങ്ങൾ കഴുകാൻ ആരംഭിച്ചു.
“ഇതാ മോളെ കറി വേപ്പില, ”
അപ്പുമാഷ് അടുക്കളെ വാതിലിന് പുറത്ത് നിന്ന് അകത്തേക്ക് കറിവേപ്പില നീട്ടി. അച്ഛന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ തന്നെ ഉഷ അത് വാങ്ങി തന്റെ ജോലിയിൽ വ്യാപ്യതയായി എങ്കിലും അവളുടെ മനസ്സ് നീറുകയായിരുന്നു. അവൾക്ക് അത് ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ ഹ്യദയം നുറുങ്ങുന്നു. അപ്പു മാഷിന്റെ മകൾ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ എവിടെച്ചെന്നാലും ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥാനമാണ്. ഒരു ദുശീലങ്ങളുമില്ലാത്ത ഒരു മാതൃകാദ്ധ്യാപകൻ. പലരെയും അകമഴിഞ്ഞ് സഹായിക്കുന്ന കാണപ്പെട്ട ദൈവം. അവളുടെ മനസ്സിൽ ആ ദൈവത്തിന്റെ വിഗ്രഹം അൽപ്പം മുമ്പ് കണ്ട കാഴ്ചയിൽ വീണുടഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
അന്ന് രാത്രി ഉറക്കം വരാതെ വ്രണിതഹ്യദയവുമായി തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന് നേരം വെളുപ്പിച്ച ഉഷ എഴുന്നേറ്റത് ഉറച്ച ഒരു തീരുമാനവുമായിട്ടായിരുന്നു. ഭർത്താവിന്റെ വിട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോകുക. അല്ലെങ്കിൽ 10 വയസ്സുകാരി കിങ്ങിണിയെക്കാൾ ശരീരവും മുഴുപ്പുമുള്ള 15 വയസ്സുകാരി അമൃതയെ തന്റെ അച്ഛൻ എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് അവൾക്കറിയില്ല. പലപ്പോഴും അവളെയും അച്ഛൻ പിടിച്ചിരുത്തി ലാളിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ആ ലാളന അതിരു കടന്ന് പോയാൽ നശിക്കുന്നത് എല്ലാവരുടെയും ജീവിതമായിരിക്കും, തകർന്ന് വീഴുന്നത് ഇതു വരെ സമൂഹത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത് സൽപ്പേരായിരിക്കും.
അതൊരിക്കലും അനുവദിച്ചു കൂടാ.
രാവിലെ ഉറക്കമുണർന്നതും അവൾ കുട്ടികളോട് പറഞ്ഞു.
“രണ്ട് പേരും വേഗം ഒരുങ്ങിക്കോ, നമുക്ക് അച്ഛൻ വിട്ടിലേക്ക് പോകാം. “അതു കേട്ടതും രണ്ട് കുട്ടികളുടെയും മുഖമൊന്ന് മങ്ങി.
കിങ്ങിണി കൊഞ്ചി “അമ്മെ നമ്മൾ കുറച്ചിസം മുത്തശ്ച്ഛനോടും മുത്തശ്ശിയോടും കൂടെ നിൽക്കുന്നെന്ന് പറഞ്ഞല്ലെ വന്നത്?”
“മതി നിന്നത് പറഞ്ഞത് കേട്ടാൽ മതി.” ഉഷയുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് ചുവന്നു. അത് കണ്ടതും അവർ പിന്നീടൊന്നും
പറയാതെ ഒരുങ്ങാൻ തുടങ്ങി.
രണ്ട് പേരും ആലോചിച്ചു. എന്തായിരിക്കും അമ്മയ്ക്ക് പറ്റിയത്? ഇതിന് മുമ്പ് അമ്മ ദേഷ്യപ്പെടുന്നത് അവർ കണ്ടിട്ടില്ല.
എൻറുട്ട്യേ അല്ലെങ്കിൽ മോളെയെന്നല്ലാതെ വിളിക്കാറില്ല. എല്ലാവരോടും ചിരിച്ചു മുഖവുമായി മാത്രമാണ് അമ്മ സംസാരിക്കാറുള്ളത്.
പോകാൻ ഒരുങ്ങിയിറങ്ങിയ മകളെ തടയാൻ അപ്പുമാഷിന്റെ അപരാധബോധം അനുവദിച്ചില്ല. എങ്കിലും ചോദിച്ചു.
“എന്താ മോളെ പെട്ടെന്ന്?”
വലിഞ്ഞു മുറുകിയ തന്റെ മുഖത്ത് പണിപ്പെട്ട അൽപ്പം പ്രസന്നത വരുത്തിക്കൊണ്ട് ഉഷ പറഞ്ഞു; “അച്ഛാ. ഇപ്പോൾ അമ്മയ്ക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലല്ലോ. അവിടെ ഞാനില്ലെങ്കിൽ ഏട്ടന്റെ കാര്യമൊക്കെ കഷ്ടത്തിലാകും. മണിക്കുട്ടി ഇനി പ്ലസ്സ് വണ്ണിനല്ലെ.
അവളെ എന്തെങ്കിലും സ്പെഷ്യൽ ട്യൂഷന് അയക്കണം.”
ഉച്ചയോടെ തിരികെ ഭർത്ത്യഗൃഹത്തിലെത്തിയ ഉഷ ഭർത്താവിന്റെ അമ്മയുടെയും അനിയത്തിയുടെയും ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഒഴുക്കൻ മട്ടിൽ ഉത്തരം പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് കയറി. തന്റെ റൂമിലെത്തി സാരിയഴിച്ചിട്ട് മുറിയിലെ വസ്ത്രങ്ങൾവെയ്ക്കുന്ന സേഫ് തുറന്ന് മാക്സി വലിച്ചെടുത്തതും ഭർത്താവിന്റെ ഡ്രസ്സ് വച്ചിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ നിന്ന് ഒരു കവർ പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചു വീണു.
