ഞാൻ അടുത്ത് ചെന്നു ഇരുന്നിട്ടും ഏട്ടത്തിയുടെ മുഖം ഗൗരവം വിട്ടില്ല.
ഞാൻ: എന്ത് പറ്റി എൻ്റെ അനുകുട്ടിക്ക്?
ഞാൻ ഏട്ടത്തിയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു ചോദിച്ചു.
ഏട്ടത്തി: ഏയ്… ഒന്നുമില്ലെടാ…
എൻ്റെ നോക്കാതെ പറഞ്ഞ അവരുടെ വാക്കുകൾ ഇടരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.
ഞാൻ: ഹാ…. പറ ഏട്ടത്തി. ഇത്രയും നേരം ഞാൻ കണ്ട ആളല്ലലോ ഇപ്പൊ.
അവരുടെ താടിയിൽ പിടിച്ചു തിരിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു.
പെട്ടന്ന് തേങ്ങി കൊണ്ട് എൻ്റെ തോളിലേക് തല വെച്ച് ഏട്ടത്തി കരയാൻ തുടങ്ങി.
ഞാൻ: അയ്യേ….. എന്താ ഏട്ടത്തി ഇത്? കരയല്ലേ….
അപ്പോഴും അവരെന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരയുകയാണ്.
ഞാൻ: ഹാ… കാര്യം പറ. നമുക്ക് ശരിയാക്കാം.
ഏട്ടത്തി: അതൊന്നും നിന്നോട് പറയാൻ പറ്റില്ല മോനെ.
അവർ വിതുമ്പി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. എൻ്റെ തോളിൽ ഏട്ടത്തിയുടെ കണ്ണീർ വീണ് നനയുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നു.
ഞാൻ: എന്തായാലും ഞാൻ ശരിയാക്കി തരാം. ഏട്ടത്തിക്കു ഞാനില്ലേ.
അവരുടെ തല പിടിച്ചു ഉയർത്തി ഞാനാ കണ്ണീർ തുടച്ചു കൊടുത്തു.
ഞാൻ: എന്തായാലും പറഞ്ഞോ. ഞാൻ ശരിയാക്കി തരാം.
ഏടത്തി : ആര്…. നീയോ?
ആ മുഖമൊന്ന് തടുത്തപോലെ എനിക്കു തോന്നി.
ഞാൻ: അതെ…
ഏട്ടത്തി പെട്ടന്ന് എന്നെ ഒന്ന് കൂടി കെട്ടിപിടിച്ചു.
ഏട്ടത്തി: എൻ്റെ എല്ലാ ആഗ്രഹവും സാധിച്ചു തരാൻ മാത്രം നീ വലുതായോ അപ്പൂസേ.
ഒരു പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിലാണ് ഏട്ടത്തി അത് പറഞ്ഞത്.
ഞാൻ: ഏട്ടത്തി തന്നെയല്ലേ എന്നെ കെട്ടികാറായി എന്ന് പറഞ്ഞത്. അപ്പോൾ ഞാൻ വലുതായില്ലേ.
ഞാൻ ഏട്ടത്തിയുടെ പുറത്ത് തലോടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ബ്രായുടെ വള്ളികൾ ഒന്നും തടയാത്തത് കൊണ്ട് അത് ഇട്ടു കാണില്ല എന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നു.
ഏട്ടത്തി: ആണോ….. എൻ്റെ മോൻ കുറച്ചു കൂടി വലുതാവട്ടെ കേട്ടോ. എന്നിട്ട് ഏട്ടത്തി പറയാം.
അപ്പോഴും പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിലാണ് അവരത് പറഞ്ഞത്.
ഞാൻ: ഇപ്പൊ പറഞ്ഞാൽ എന്താ?
ഏട്ടത്തി എൻ്റെ തോളിൽ നിന്ന് തലയെടുത്തു നോക്കി.
ഏട്ടത്തി: അതൊക്കെ എൻ്റെ അപ്പൂസിന് പിന്നെ പറഞ്ഞു തരാം. ഇപ്പൊ മോൻ ചെന്നു ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്.
ഞാൻ: ഞാനിവിടെ ഏട്ടത്തിയുടെ മടിയിൽ കിടന്നോളാം.
ഏട്ടത്തി: മ്മ്…. കിടന്നോ.
ഞാൻ ആ മടിയിൽ കവിൾ അമർത്തി വെച്ച് കിടന്നു. ഏട്ടത്തി എൻ്റെ മുടിയിൽ പതിയെ തുഴുകി കൊണ്ടൊരുന്നപ്പോൾ നല്ല സുഖം തോന്നി. പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ ഇടയിൽ സംസാരം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. പക്ഷെ ഏട്ടത്തിയുടെ ശ്വാസഗതി നല്ലോണം ഉയർന്നു താഴുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് അവരുടെ കവക്കിടയിൽ നിന്ന് മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു മണം എനിക്ക് കിട്ടിയത്.
അതെ നേരം അവൾ തൻ്റെ പൂർ ചുരത്തി തുടങ്ങിയത് അറിഞ്ഞിരുന്നു. എന്നാ അനിയനെ എഴുനേൽപ്പിക്കാനും അവൾക്ക് തോന്നിയില്ല. അവളുടെ സകല നിയന്ത്രണങ്ങളും പോകുന്ന പോലെ തോന്നിയ നേരത്താണ് അമ്മയുടെ റൂമിൻ്റെ വാതിൽ തുറന്നത്.
അമ്മ: ആഹാ…. നിങ്ങൾ ഇവിടെ ഇരിക്കാണോ?
ഞാൻ: ഉറക്കം വരുന്നില്ല അമ്മേ.
അമ്മ: മതി മതി…. രണ്ടാളും പോയി കിടക്കാൻ നോക്കിക്കേ.
അമ്മ ഞങ്ങളെ അവിടുന്ന് പറഞ്ഞയച്ചു. അമ്മക്ക് അറിയാം, രണ്ട് പേരെയും ഒരുമിച്ചു ഇനിയും അവിടെ ഇരുത്തിയാ പലതും സംഭവിക്കും എന്ന്. രണ്ട് പേരെയും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. അങ്ങനെ അമ്മ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു പോയി കിടന്നു.
അതെ നേരം അനുവിന് മനസ്സിൽ കുറ്റബോധം ആയിരുന്നു. ഒരു നിമിഷം എങ്കിലും അവൾ മകൻ്റെ സ്ഥാനത്തു ഇതുവരെ കണ്ട അപ്പൂസിനെ മറ്റൊരു രീതിയിൽ കണ്ടതിൻ്റെ കുറ്റബോധം. അങ്ങനെ അവൾ അവളെ തന്നെ ശപിച്ചു കൊണ്ട് കിടന്നു.
അതെ സമയം അപ്പൂസിന് ഏട്ടത്തി അവനെ ഇപ്പോഴും കുട്ടിയായി കാണുന്നു എന്ന വിഷമം ആയിരുന്നു. അന്ന് കിടക്കുമ്പോൾ അവൻ്റെ മനസ്സിൽ പല പ്ലാനുകളും ഉടലെടുക്കുകയായിരുന്നു….
(തുടരും)
നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങ്ങൾ എന്നെ അറിയിക്കുക.
