“അശ്വതി,” ഡോക്റ്റര്‍ നന്ദകുമാറിന്‍റെ ശബ്ദം അവള്‍ കേട്ടു. അവള്‍ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു നോക്കി.
“ഇവിടെങ്ങുമല്ലേ? എന്താ ഒരാലോചന?”
അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് വീണ്ടും ലജ്ജയരിച്ചിറങ്ങി.
“ഇങ്ങനെ നാണിക്കുമ്പോള്‍ എന്ത് സുന്ദരിയാണ്, എന്‍റെ നേഴ്സ്.”
പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞാണ് വേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് നന്ദകുമാറിന് തോന്നിയത്. അങ്ങനെ പറയണമെന്ന് വിചാരിച്ചതല്ല. പക്ഷെ ആ നീള്‍മിഴികളിലെ വജ്രസൌന്ദര്യം, ആ പവിഴാധരങ്ങളിലെ അഭൌമ ഭംഗി, ഷിഫോണ്‍ സാരിക്കടിയില്‍ ഉയര്‍ന്ന് താഴുന്ന വലിയ മാറിടം…അതൊക്കെ കണ്ടപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞത് അക്ഷരങ്ങളായി പുറത്ത് വന്നു.
“അശ്വതി, ഞാന്‍…” അവള്‍ മുഖം താഴ്ത്തിയിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ അയാള്‍ ഒന്ന് സംഭ്രമിച്ചു. അവള്‍ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു. പതിയെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
“അശ്വതി,” ഡോക്റ്റര്‍ നന്ദകുമാര്‍ വീണ്ടും വിളിച്ചു.
അവള്‍ വിളികേള്‍ക്കാതെ നടന്നു ഗെയ്റ്റിന്‍റെ സമീപമെത്തി. അയാള്‍ വാതില്‍ക്കലേക്ക് ചെന്ന് അവളുടെ പോക്ക് നോക്കി നിന്നു. ഗേറ്റിന് വെളിയിലെത്തിയപ്പോള്‍ അവളുടെ വേഗം കുറഞ്ഞു. നന്ദകുമാര്‍ ഉത്ക്കണ്‍ഠയോടെ, ഹൃദയമിടിപ്പോകെ അവളുടെ ചലനങ്ങള്‍ നോക്കി.
അവള്‍ അയാള്‍ നിന്നിടത്തേക്ക് നോക്കി.
പിന്നെ അയാളെ നോക്കിഹൃദയത്തിന്‍റെ താളം തെറ്റിക്കുന്ന രീതിയില്‍ വശ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.
———————————————————————————–
വീട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോള്‍ അശ്വതി രവിയെക്കണ്ടില്ല. പത്തുമിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് അവളുടെ ഫോണ്‍ ശബ്ദിച്ചു. “അച്ചൂ, ഞാനിന്നു വരാന്‍ വൈകും. നീ ഉണ്ടിട്ടു കിടന്നോ.”
രവിയുടെ അമ്മാവന്‍ ആശുപത്രിയില്‍ ആണ്. അത്യാസന്ന നിലയില്‍ ആയതു കൊണ്ടു മെഡിക്കല്‍ കോളേജില്‍. വൈകുന്നേരമാണ് പോയത്. ബാഗ് തുറന്നു നന്ദകുമാര്‍ തന്ന കവര്‍ എടുത്തു ഷെല്‍ഫില്‍ വെച്ചു പൂട്ടാന്‍ തുടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് അവള്‍ കവര്‍ തുറന്നു. പണമെണ്ണിക്കഴിഞ്ഞ് അവള്‍ അദ്ഭുതപ്പെട്ടു. എഴായിരത്തിനു പകരം പതിനയ്യായിരം രൂപ. എന്താ ഇതിന്‍റെ അര്‍ഥം? പെട്ടെന്നവള്‍ക്ക് മൂത്ര ശങ്ക തോന്നി.
മൂത്രമൊഴിക്കാന്‍ കയറിയപ്പോള്‍ ആണ് അറിയുന്നത്. ഷഡ്ഢി നനഞ്ഞ് കുതിര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. രോമങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ യോനിത്തടം മുഴുവന്‍ സ്രവം വീണ് കുതിര്‍ന്ന്‍ ഒട്ടുകയാണ്. മദജലം യോനിത്തടത്തില്‍ നിന്നിറങ്ങി അകം തുടകളെയും സ്പര്‍ശിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈശ്വരാ, ഇതെപ്പോഴാ? ഇങ്ങനെ, ഇത്രയധികം നനഞ്ഞിട്ടു കാലമെത്രയായി? ഡോക്റ്ററുടെ വാക്കുകള്‍, നോട്ടം അതൊക്കെ ഇത്രയേറെ തന്നെ സ്പര്‍ശിച്ചോ? ഈശ്വരാ, രവിയേട്ടന്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ ഡോക്റ്റര്‍ തന്നെ….അതായിരിക്കുമോ എഴായിരത്തിനു പകരം പതിനയ്യായിരം തന്നത്?
വീണ്ടും അവളുടെ ഫോണ്‍ ശബ്ദിച്ചു. അവള്‍ സ്ക്രീനില്‍ നോക്കി. ‘ഡോക്റ്റര്‍ കാളിംഗ്.’
ഹൃദയമിടിപ്പ്‌ അവള്‍ കേട്ടു. അവള്‍ വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകളോടെ ഫോണ്‍ കാതോട് ചേര്‍ത്തു.
“ഹലോ,” മന്ത്ര മധുരമായ ശബ്ദം അവളുടെ കാതില്‍ പതിഞ്ഞു. അവള്‍ ഫോണുമായി കിടക്കയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.
“ഹലോ,” ശ്വാസം നിയന്ത്രിക്കാന്‍ പരമാവധി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ തിരികെ പറഞ്ഞു.
“ചേട്ടന്‍ ഉണ്ടോ ഇപ്പോള്‍ അവിടെ?”
“ഇല്ല, സാര്‍. പുറത്ത് പോയതാ. രാത്രി വളരെകഴിഞ്ഞേ വരൂ.”
ശ്യ്യോ, ഈശ്വരാ, എന്ത് പണിയാ കാണിച്ചേ? അശ്വതി സ്വയം പഴിച്ചു. എന്തിനാ അത് പറഞ്ഞെ. ചാടിക്കേറി വീട്ടില്‍ ആരുമില്ല എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ ഡോക്റ്റര്‍ എന്ത് വിചാരിക്കും?
“അശ്വതി കവര്‍ തുറന്നു നോക്കിയോ?”
“ഉം,’ അവള്‍ മൂളി. “ശമ്പളത്തെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ കവറിലുണ്ടല്ലോ, സാര്‍.”
“അത് കവറിലുള്ള പണത്തേക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ അശ്വതി ജോലി ചെയ്യുന്നത് കൊണ്ടാണ്,” അയാളുടെ ശബ്ദം അവള്‍ കേട്ടു. എന്തൊരു മധുരം. എന്തൊരു വശ്യതയാണ് ആ ശബ്ദത്തിന്!
“ഇതിന് മുമ്പ് ഇവിടെ നിന്ന ജെസ്സി വാങ്ങിയ സാലറിയാണ് അത്. അവള്‍ക്ക് പണം മാത്രം മതി. ജോലി ചെയ്യുക എന്ന ശീലം കുറവായിരുന്നു. എന്നല്ല. തീരെയില്ലായിരുന്നു. സൊ..”
“അറിയാം സാര്‍,” മറ്റുള്ളവരുടെ കുറവുകള്‍ പറയുന്ന ശീലമില്ലാതിരുന്നിട്ടും അശ്വതി സമ്മതിച്ചു. “പേഷ്യന്‍റ്റ്സ് പലരും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”
“അശ്വതി, നീ സോറി, നീ എന്ന് അറിയാതെ വിളിച്ചതാണ്…”
“കുഴപ്പമില്ല, സാറിന് എന്നെ അങ്ങനെ വിളിക്കാം.”
“നീ എന്ന് ഞാന്‍ അശ്വതിയെ വിളിക്കുന്നത്‌ അശ്വതിക്ക് ഇഷ്ടമാണോ?” അയാളുടെ ശബ്ദത്തിലെ ചൂട് അവള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ശബ്ദത്തിലെ ആ ചൂട് പലരില്‍നിന്നും അവള്‍ അറിയാറുണ്ട്. അപ്പോഴൊക്കെ സര്‍ജിക്കല്‍ ബ്ലെയ്ഡ് കൊണ്ട് അവരുടെയൊക്കെ ദേഹം വരയാന്‍ തോന്നിയിട്ടുമുണ്ട്. എന്നാല്‍ ചൂടുള്ള ശബ്ദത്തില്‍ ഡോക്റ്റര്‍ നന്ദകുമാര്‍ തന്നോട് സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ നൈറ്റിക്ക് മുകളിലൂടെ താന്‍ തുടയിടുക്ക് തലോടുകയാണ്.
“പറ അശ്വതി നിന്നെ ഞാന്‍ നീ എടീ എന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നത്‌ നിനക്കിഷ്ടമാണോ?”
അതിനുത്തരമായി അവളുടെ കൈവിരലുകള്‍ ശക്തിയായി തുടയിടുക്കില്‍ അമര്‍ന്നു. മതിവരാതെ അവള്‍ നൈറ്റി മുകളിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തി. അരക്കെട്ട് വരെ നൈറ്റി ഉയര്‍ത്തി വെച്ചു. അതിനടിയില്‍ അവള്‍ ഒന്നും ധരിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. കവകള്‍ അകത്തി വെച്ചു. നനവൂറാന്‍ തുടങ്ങിയ കന്തും ചുറ്റുഭാഗവും അവള്‍ അമര്‍ത്തി. കന്തില്‍ ഞരടി.
“മ്ഹാ,” സുഖകരമായ ശബ്ദം അവളുടെ പിളര്‍ന്ന ചുണ്ടില്‍ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടു. പെട്ടെന്നവള്‍ അധരം കടിച്ചമര്‍ത്തി ശബ്ദത്തെ നിയന്ത്രിച്ചു. തനിക്ക് ശരിക്കും മാറ്റം ഉണ്ട്. രവിയേട്ടന്‍ എടീ എന്നോ നീ എന്നോ വിളിക്കുമ്പോള്‍ തനിക്ക് ഇഷ്ട്ടക്കേട് തോന്നാറുണ്ട്. തന്നെ കൊച്ചേ, മോളെ, എന്നൊക്കെ വിളിക്കുമ്പോള്‍ ആണ് തനിക്ക് രവിയേട്ടനോടിഷ്ടം. പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ ഡോക്റ്റര്‍ തന്നെ അങ്ങനെ വിളിക്കുന്നത്‌ കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ വല്ലാത്ത ഒരു കോരിത്തരിപ്പ് തോന്നുന്നു.
“എന്‍റെ മോന്‍ മെഡിക്കല്‍ സ്റ്റുഡന്‍റ്റ് ആണ്. എന്‍റെ മോള്‍ ഇപ്പോള്‍ പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസ്സില്‍ ആണ്. എന്നാലും ഡോക്റ്റര്‍ക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമുള്ളതുപോലെ വിളിക്കാം.”
“മെഡിക്കല്‍ സ്റ്റുഡന്‍റ്റോ?” അയാളുടെ ചോദ്യം അവള്‍ കേട്ടു. “മോന്‍ എന്ജിനീയറിംഗില്‍ ആണെന്നല്ലേ അശ്വതി പറഞ്ഞെ?”
“സോറി സാറേ, എനിക്കവനെ ഡോക്റ്റര്‍ ആക്കണമെന്നായിരുന്നു ആഗ്രഹം. അവനിഷ്ടം എഞ്ചിനീയറിംഗ് ആയിരുന്നു. പക്ഷെ എപ്പോ പറഞ്ഞാലും ഡോക്റ്റര്‍ എന്നെ എന്‍റെ നാവില്‍ വരൂ.”
“അതെന്താ ഡോക്റ്റര്‍മാരെ അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമാണോ?”
“ഉം.”
“അപ്പോള്‍ ഈ ഡോക്റ്ററെയും ഇഷ്ടമായിരിക്കുമല്ലോ?”
അവളുടെ വിരലുകള്‍ മദജലം നിറഞ്ഞു വീര്‍ത്ത പിളര്‍പ്പിലേക്ക് ആഞ്ഞിറങ്ങി.
“അശ്വതി,” അയാള്‍ വിളിച്ചു.
