പ്രഭാതത്തില്‍ രവി പോയിക്കഴിഞ്ഞ് എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന്‍ അശ്വതിയ്ക്ക് ഒരു രൂപവും കിട്ടിയില്ല. ഡോക്റ്റര്‍ നന്ദകുമാറിനെ കാണുമ്പോള്‍ താന്‍ നാണം കൊണ്ടു ചൂളുമെന്ന്‍ അവള്‍ക്കുറപ്പായിരുന്നു. അത്തരം കാര്യങ്ങളല്ലേ ഇന്നലെ ഫോണിലൂടെ സംസാരിച്ചത്? എന്തും വരട്ടെ. പോയേ പറ്റൂ.
കവലയില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ അശ്വതി അദ്ഭുതപ്പെട്ടു. കടകളൊന്നും തുറന്നിട്ടില്ല. വാഹനങ്ങളും. ആളുകളെ അങ്ങനെ അധികമൊന്നും കാണാനുമില്ല.
“എന്തുപറ്റി റോസിലി ചേച്ചി?” അവള്‍ അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന സുകുമാരന്‍റെ പച്ചക്കറിക്കടയുടെ മുമ്പില്‍ നിന്ന റോസിലിയോട് ചോദിച്ചു.
“എന്‍റെ കുഞ്ഞേ, ആരാണ്ട് പാര്‍ട്ടിക്കാര് ചത്തെന്നോ കൊന്നെന്നോ..ഹര്‍ത്താലാ. എന്നായാലെന്നാ ഇന്ന് ഒരു കാര്യോം നടക്കത്തില്ല.”
അശ്വതിയ്ക്ക് വിഷമമായി. ഇന്ന് ക്ലിനിക്കില്‍ പോകാന്‍ പറ്റില്ല എന്ന് അവള്‍ക്ക് ഉറപ്പായി. ഹര്‍ത്താലിന്‍റെ കാര്യം മുന്‍കൂട്ടി അറിയാന്‍ പറ്റിയില്ല. ഇപ്പോള്‍ പന്ത്രണ്ടായി. ഡോക്റ്റര്‍ ആശുപത്രിയിലെ ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞെത്താന്‍ ഇനി അര മണിക്കൂറെയുള്ളൂ.
“മോള്‍ക്കിന്നു ആശൂത്രീല്‍ പോകാന്‍ പറ്റൂന്ന് തോന്നുന്നില്ല. ഓട്ടോയോ ഒന്നും ഇന്ന് ഓടത്തില്ല.” റോസിലി വിഷമത്തോടെ അശ്വതിയോട്‌ പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴാണ്‌ മുമ്പില്‍ രഘുവിന്‍റെ ഓട്ടോറിക്ഷാ വന്നു നിന്നത്. രഘുവല്ല ഓടിക്കുന്നത്. അവന്‍റെ ഇളയ സഹോദരനാണ്. രഘു ഓട്ടോയില്‍ നിന്ന്‍ തല വെളിയിലെക്കിട്ടു ചോദിച്ചു.
“എന്നാ വരുന്നോ?”
“ആ ഇത് നമ്മടെ രഘുവല്ലേ. മോളിതിന് പൊക്കോ. ഹര്‍ത്താല് കാരെയൊക്കെ കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ ഇവനറിയാം.
“ചേച്ചി ടൌണിലേക്കൊണ്ടോ?’ അശ്വതി റോസിലിയോട് ചോദിച്ചു.
“എന്‍റെ പൊന്ന് ചേച്ചീ ഞാന്‍ ചേച്ചീനെ പിടിച്ച് തിന്നത്തൊന്നുവില്ല. വരുന്നൊണ്ടേ വാ.”
“ഇല്ല മോളെ, ഞാനെന്തിനാ ടൌണിലേക്ക് വരുന്നേ. മോള് പേടിക്കണ്ടാന്നെ. ഇവന്‍ അങ്ങനെ കൊഴപ്പക്കാരനൊന്നുവല്ല.”
അശ്വതി ഓട്ടോയില്‍ കയറി. രഘു അല്‍പ്പം കൂടി മാറിയിരുന്നു.
“ഇത്രേം സ്പേയ്സ് മതിയോ ചേച്ചീടെ ആനച്ചന്തിയ്ക്ക് അമര്‍ന്നിരിക്കാന്‍?” അവന്‍ അശ്വതിയോട്‌ ചോദിച്ചു.
“നീ പോടാ,” അശ്വതി അവനോടു പറഞ്ഞു.
“ഓ, മുട്ടാതെയിരിക്കാന്‍ ഇത്രേം സ്പേയ്സ് മതിയോന്നാ ചോദിച്ചേ എന്‍റെ പൊന്നു ചേച്ചീ.”
അവള്‍ അവന്‍റെ നേരെ അനിഷ്ട്ടത്തോടെ നോക്കി.
“ആ ഡോക്റ്റര്‍ ഒരു പഞ്ചാരയല്ലേ ചേച്ചീ?”
“പിന്നേ. നന്ദകുമാര്‍ ഡോക്റ്റര്‍ അങ്ങനാന്ന്‍ ചിലരൊക്കെ ചുമ്മാ പറയുന്നതാ.”
“ചേച്ചീടെ വരവിന് ശേഷം രോഗികളൊക്കെ ഒത്തിരി കൂടീട്ടൊണ്ടാവൂല്ലോ അല്ലേ?”
അശ്വതി മനസ്സിലാകാതെ അവനെ നോക്കി.
“ആ ഡോക്റ്റര്‍ ബുദ്ധിമാനാ,” അവന്‍ തുടര്‍ന്നു. രോഗികളെയൊക്കെ അയാടെ അടുത്ത് എത്തിക്കേണ്ടത്‌ എങ്ങനാന്നു അയാക്കറിയാം. അതിന്‍റെ ഭാഗവായിട്ടാ അയാള് ചേച്ചീനെ അവിടെ അപ്പോയിന്‍റ്റ് ചെയ്തെ.”
“നീ പോടാ, വെറുതെ ഓരോ അപഖ്യാതി പറയാതെ.”
“നേരാന്നെ. ചേച്ചിയെപ്പോലെ ഒരു സുന്ദരിചരക്ക് നേഴ്സ് ആണേല്‍ രോഗികള് വേറെ എങ്ങോട്ടും പോകത്തില്ല.”
“രഘു നീ എന്നാ വൃത്തികേടാ പറയുന്നേന്ന്‍ നെനക്കറിയാവോ? ഒന്നുവല്ലേലും ഞാന്‍ നിന്‍റെ കൂട്ടുകാരന്‍റെ അമ്മയല്ലേടാ?”
“അതിനിപ്പം എന്നാ?” അവന്‍ അവളുടെയടുത്തെക്ക് അല്‍പ്പം കൂടി നീങ്ങിയിരുന്നു. “സുന്ദരിചരക്ക് എന്ന് പറഞ്ഞതാണോ ചേച്ചിയ്ക്ക് ദേഷ്യം. എന്നാ അതിനു പകരമുള്ള വാക്ക് പറ. അത് ഞാന്‍ പറയാം.”
“നിന്നോടൊന്നും പറഞ്ഞിട്ട് ഒരു കാര്യോമില്ല,” അശ്വതി ദേഷ്യത്തോടെ പിറുപിറുത്തു. അവന്‍റെ കാല്‍മുട്ട് തന്‍റെ കാല്‍മുട്ടില്‍ സ്പര്‍ശിക്കുന്നത് അവള്‍ അറിഞ്ഞു. അശ്വതി നോകുമ്പോള്‍ അവന്‍ തന്‍റെ മുലയിലേക്ക് തുറിച്ച് നോക്കുകയാണ്. അവള്‍ക്ക് സംശയവും പരിഭ്രമവുമായി. സാരിയെങ്ങാനും മാറിയാണോ ഇനി കിടക്കുന്നത്. അവള്‍ കണ്ണുകള്‍ താഴ്ത്തി മാറിലേക്ക് നോക്കി. സാരിയുടെ സ്ഥാനമൊന്നും തെറ്റിയിട്ടില്ല. എന്നാലും അവള്‍ അതിന്‍റെ തുമ്പ് ഒന്നുകൂടി പിടിച്ചിട്ടു.
“ഏയ്‌, അതിന് കൊഴപ്പവൊന്നുമില്ല ചേച്ചി,” രഘു നോട്ടം മാറ്റാതെ ചിരിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു. “ചേച്ചീടെ മൊലയൊന്നും ഞാന്‍ കണ്ടില്ല. നേരിട്ട് എന്തിനാ കാണുന്നെ? സാരിക്കകത്ത് അതങ്ങനെ പൊങ്ങിത്തെറിച്ച് നിക്കുവല്ലേ.”
അശ്വതി ശരിക്കും ഭയന്ന് പോയി. നോട്ടം, അറിയാതെയെന്നോണമുള്ള സ്പര്‍ശനം, അശ്ലീല കമന്‍റ്റുകള്‍ അവയൊക്കെ അശ്വതി പരിച്ചയിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ രഘുവിന്‍റെതുപോലെ ഇത്ര ലജ്ജയില്ലാതെ തുറന്നുള്ള പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ ആദ്യമാണ്. ഈശ്വരാ, ഇവന്‍ എന്തുദ്ദേശിച്ചാണ്?
“രഘൂ നിന്‍റെ അമ്മേടെ എയ്ജില്ലെടാ എനിക്ക്. എന്നിട്ട് ഇത്ര അറപ്പൊള്ള വൃത്തികേട് പറയാന്‍ നെനക്കെങ്ങനെ കഴിയുന്നു?”
“എന്നാ വൃത്തികേടാ ചേച്ചീ? ഞാന്‍ വൃത്തികെട്ടവനായിരുന്നേല്‍ നാളെ എല്ലാവരും ഒരു ബാലാല്‍സംഘ സ്റ്റോറി കേട്ടേനെ. നല്ല ഭംഗിയുള്ള, സൌന്ദര്യമുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ അതൊക്കെ കാണുമ്പോള്‍ മനസ്സ് തുറന്ന് പറയുന്നതാണോ എന്‍റെ വൃത്തികേട്? ഞരമ്പ് രോഗികളെപ്പോലെ ഞാന്‍ ഒളിഞ്ഞ് നോക്കിയോ? കടന്ന് പിടിച്ചോ? ചേച്ചീടെ മൊഖത്ത്‌ നോക്കി ഉള്ള കാര്യം പറഞ്ഞതല്ലേയുള്ളൂ?”
“അശ്വതിയ്ക്ക് ഇപ്പോള്‍ ചിരിക്കാനാണ് തോന്നിയത്. ഓ, എത്ര പെട്ടെന്നാ രഘു താന്‍ വളരെ ഡീസന്‍റ്റ് ആണ് എന്ന് സ്ഥാപിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്! എന്നാലും ഇവന്‍ പറയുന്നതിലും ഒരു കാര്യമുണ്ട്.
“അണായിപ്പിറന്ന ആരെക്കൊണ്ടു പറ്റും ചേച്ചി ഇങ്ങനെ ഈ മൊലേലേക്ക് നോക്കാണ്ടിരിക്കാന്‍?” മാറിലേക്കുള്ള നോട്ടം മാറ്റാതെ അവന്‍ തുടര്‍ന്നു. “ഒന്ന് നോക്കീന്ന് വെച്ച് ചേച്ചി പോലീസ്സില്‍ കംപ്ലൈയിന്‍റ്റ് ചെയ്യാനൊന്നും പോകത്തില്ല എന്ന് എനിക്കറിയാം.”
“നോട്ടം ഒക്കെ ഇപ്പം പീഡനത്തിന്‍റെ വകുപ്പില്‍ വരും. അറീത്തില്ലേ നെനക്ക് അത്?”
“ആണോ? ഓ, അത് ഞാനങ്ങ് സഹിച്ചു. ജയിലില്‍ കെടന്നാലും വേണ്ടില്ല. ഈ കാഴ്ച്ച നഷ്ട്ടപ്പെടുത്താന്‍ വയ്യ.”
അശ്വതി ചിരിച്ചു. ഇവന്‍ ആളു വിചാരിച്ചത് പോലെ അത്ര വിഷമൊന്നുമല്ല.
“എന്റീശ്വരാ,” രഘു തലയില്‍ കൈവെച്ചു. “എന്നാ ചിരിയാ ചേച്ചീ. സത്യം പറയാം ഭൂമീല്‍ ബാലാല്‍സംഘക്കാരും പെണ്ണുപിടിയന്‍മാരും ആരും ഒണ്ടാകുവേലാര്‍ന്നു ചേച്ചിയെപ്പോലേം രാധികേനേം പോലെ പെണ്ണുങ്ങളില്ലാര്‍ന്നേല്‍.”
ഇപ്പോള്‍ ശരിക്കുള്ള ഭയം അശ്വതിയെപിടികൂടി. ഈശ്വരാ എന്‍റെ മോളേയും ഇവന്‍ നോക്കിവെച്ചിരിക്കുവാണോ?
“ഈ കരേലെ ഏറ്റവും രണ്ടു സുന്ദരിപ്പെണ്ണുങ്ങള്‍ ആരാന്ന് ചോദിച്ചാ നിങ്ങള് അമ്മേം മോളുവാ ചേച്ചി. ഞങ്ങടെ ഓട്ടോ സ്റ്റാന്‍ഡിലേ സകല ഡ്രൈവര്‍മാരും വാണമടിക്കുന്നെ നിങ്ങള് അമ്മേം മോളേം ഓര്‍ത്താ.”
“വാണമടിക്കുകയോ? എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ എന്നാ?” ചോദിക്കാവുന്ന ചോദ്യമാണോ എന്നൊന്നും ഓര്‍ക്കാതെ അശ്വതി അവനോടു ചോദിച്ചു.
“ചേച്ചി നേഴ്സ് തന്നെയല്ലേ? വാണമടി എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ശരിക്കും അറിയില്ലേ?”
“വാണം അറിയാം ഉത്സവത്തിനോക്കെ വെടിപൊട്ടിക്കുമ്പം…”
“ഇതും ഒരു വെടിയുടെ ഭാഗമാ. ജ്യൂനിയര്‍ വെടി. കൈ കൊണ്ട്. സ്വയം ആണുങ്ങള്‍. ഇതാ ഇങ്ങനെ.”
അവന്‍ മുഷ്ട്ടി ചുരുട്ടി സ്വയം ഭോഗം ചെയ്യുന്നത് പോലെ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ ഉയര്‍ത്തുകയും താഴ്ത്തുകയും ചെയ്തു.
“അയ്യേ…” അശ്വതി മുഖം പൊത്തി. “മേലാല്‍ എന്നെയോര്‍ത്തു അങ്ങനെ ചെയ്തെക്കരുത്!”
“അത് കൊള്ളാം. ആരെങ്കിലും അനുവാദം ചോദിച്ചിട്ടാണോ ഇതൊക്കെ ചെയ്യുന്നേ. പലരും ചരക്ക് സിനിമാ നടികളെയോര്‍ത്താ വാണമടിക്കുന്നെ. അവരോടൊക്കെ അനുവാദം ചോദിക്കാന്‍ നിന്നാല്‍ ചുറ്റിപ്പോകത്തെയുള്ളൂ. വണ്ടീം ട്രെയിനും കേറി ചെന്നയില്‍ കോടമ്പാക്കത്ത് ചെന്ന് സില്‍ക്ക് സ്മിതേ ഇന്ന് രാത്രി ഞാന്‍ മാഡത്തെ ഓര്‍ത്ത് ഒന്ന് വാണമടിച്ചോട്ടെ? മാഡം കാവ്യ മാധവന്‍ പ്ലീസ് ഇന്ന് ഞാന്‍ മാഡത്തിന്‍റെ മോര്‍ഫ് പിക് കണ്ട്‌ വാണമടിക്കും വിരോധമില്ലല്ലോ… അങ്ങനെ പെര്‍മിഷന്‍ ചോദിക്കുന്ന കാര്യം ആലോചിച്ചേ..ഹഹഹ.”
‘നിന്‍റെ അമ്മയ്ക്കും പെങ്ങന്‍മാര്‍ക്കും ഒള്ളതൊക്കെയേ എനിക്കുമുള്ളൂ രഘു.”
“എന്‍റെ അമ്മേനെ ചേച്ചിക്കറിയാമല്ലോ ഉണ്ട് ചേച്ചീടെ പോലെ രണ്ടു മുഴുത്തു വിളഞ്ഞ്…കറുത്തിട്ടാണെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ കമ്പിയാകും.”
“നിന്‍റെ അമ്മേനെ ഞാനറിയാനോ? പേരൊന്ന് പറഞ്ഞേ.’
“ഹ! ചേച്ചി അറിയൂന്നെ. റോസിലി.’
“ങ്ങ്ഹേ? റോസിലി ചേച്ചി? റോസിലി ചേച്ചി നിന്‍റെ അമ്മയാണോ? അപ്പോള്‍ നിന്‍റെ അനിയന്‍ സാംസണ്‍ ആണോ എന്‍റെ മോന്‍ സന്ദീപിന്‍റെ കൂട്ടുകാരന്‍?”
“എന്‍റെ പൊന്ന് ചേച്ചീ..തമാശ പറയല്ലേ. ചേച്ചിക്കെന്നെ ഇതുവരേം മനസ്സിലായില്ലേ? ഞാന്‍ തന്നെയാ സാംസണ്‍.”
“അപ്പം നെനക്ക് രഘൂന്നും പേരോണ്ടോ? എടാ നിങ്ങള് ക്രിസ്ത്യാനികളല്ലേ? രഘൂന്നൊള്ള ഹിന്ദുക്കടെ പേര്..അതെന്നാ അങ്ങനെ?”
“എന്‍റെ ചേച്ചീ. സാംസണ്‍ ഞാനാ. രഘുവും ഞാനാ. ഘര്‍ വാപസി നടത്തി പുതുക്രിസ്ത്യാനികളെ തരിച്ച് ഹിന്ദുക്കളാക്കാന്‍ ഒരു പരിപാടി നടന്നില്ലേ? ഞാന്‍ അങ്ങനെ രഘുവായി.”
നല്ല സമര്‍ത്ഥനായ വിദ്യാര്‍ഥിയായിരുന്നു രഘു. സന്ദീപും രഘുവും ഇപ്പോഴും ഒരുമിച്ചിരുന്ന് പഠിക്കുമായിരുന്നു. അന്നത്തെ സാംസണ്‍ അല്ല ഇപ്പോഴത്തെ രഘു. അന്ന് അവന്‍ നല്ല വിനയമുള്ള ഓമനത്തമുള്ള നല്ല കുട്ടിയായിരുന്നു. ഇന്ന് കൂട്ടുകാരന്‍റെ അമ്മയാണ് എന്നറിഞ്ഞിട്ടും അവരോട് അശ്ലീലവും വൃത്തികേടും ഒരു ലജ്ജയുമില്ലാതെ സംസാരിക്കുന്ന രീതിയിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നു.
“ഞങ്ങള് ആമ്പിള്ളേരൊക്കെ അന്ന് വീട്ടില്‍ വന്നുകൊണ്ടിരുന്നത് എന്തിനാന്ന് അറിയാവോ? ഈ സുന്ദരീനെ കാണാന്‍.’
അറിയാതെ അശ്വതി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“അന്ന് തുടങ്ങി പലരുടെയും മനസ്സില്‍ ചേച്ചിയുണ്ട്. മാത്രവല്ല ആ കാര്യമൊക്കെ സന്ദീപിനും അറിയാം.’
“എന്നത്? നിങ്ങള് കുട്ടികള് വീട്ടില്‍ വന്നു കൊണ്ടിരുന്നത് എന്നെക്കാണാനാണ് എന്നോ?”
“എക്സാറ്റ്ലി.”
“അയ്യേ, ഒന്ന് പോടാ.’
“അതെന്നേ. അവന്‍റെ അമ്മേനെ ഓര്‍ത്തതാണ് അന്നും ഞങ്ങളൊക്കെ വാണമടിക്കുന്നതെന്ന്‍ ഞങ്ങളൊക്കെ അവനോടു പറയുവാരുന്നു.”
എന്തുകൊണ്ടാണ് തനിക്ക് ദേഷ്യം വരാത്തതെന്ന് ഓര്‍ത്ത് അശ്വതി അദ്ഭുതപ്പെട്ടു. ദേഷ്യത്തിന് പകരം കോരിത്തരിപ്പാണ്. അപ്പോള്‍ ഒരു കാര്യം തീര്‍ച്ചയായി. താന്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും സ്വഭാവശുദ്ധിയില്ലാത്തവളായി മാറിയിരിക്കുന്നു.
“ഞങ്ങള് എല്ലാം പറയുമായിരുന്നു.’
“എന്തൊക്കെ എല്ലാം.’
“ചേച്ചീടെ മൊല. തൊട. ചന്തി. പിന്നെ അതിനാത്ത് അവിടെ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന ആ സാധനം…” അവന്‍ അവളുടെ മടിയിലേക്ക് നോക്കിയായിരുന്നു അത് പറഞ്ഞത്.
അശ്വതിയുടെ ശ്വാസഗതിയുയര്‍ന്നു. ഉള്ളില്‍ വല്ലാത്ത പിരിമുറുക്കം അവള്‍ അറിഞ്ഞു. ഷഡ്ഢി മുഴുവന്‍ നനഞ്ഞ് ഒട്ടുന്നതും മുലക്കല്ലുകള്‍ കൂര്‍ത്ത് പൊങ്ങുന്നതും. അവള്‍ക്ക് പൂര്‍ അമര്‍ത്തി ചൊറിയണമെന്നു തോന്നി. അവിടെ ഒന്ന് അമര്‍ത്താനെങ്കിലും കഴിഞ്ഞെങ്കില്‍. ഓ…എന്തൊരു വീര്‍പ്പുമുട്ടല്‍!
“ചേച്ചീ…”
“ഉം.’
“ചേച്ചീടെ സ്ഥലമെത്തി. ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ?”
അവള്‍ അവനെ നോക്കി.
“പ്ലീസ് ചേച്ചി. നൊ പറയരുത്. എത്രകൊല്ലം ഇങ്ങനെ സഹിക്കുന്നൂന്നു അറിയാമോ. ഒന്ന് അവിടെ തൊട്ടോട്ടേ?” മുലയിലേക്ക് നോക്കിയാണ് അവന്‍ ചോദിച്ചത്.
“ആരുടെടെയും അനുവാദമില്ലാതെ ഞാന്‍ ഒന്നും ചെയ്യില്ല. പ്രത്യേകിച്ചും പെണ്ണുങ്ങളുടെ കാര്യത്തില്‍. അനുവാദമിലാതെ പെണ്ണിന്‍റെ ദേഹത്ത് തൊട്ടാല്‍ ശാപം കിട്ടും. അത് കൊണ്ടാ..ചേച്ചീ പ്ലീസ്..’
അപ്പോഴും ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവള്‍ അവനെ നോക്കി.
“ഞാന്‍ പ്രോമിസ് ചെയ്യാം. നമ്മള്‍ രണ്ടുപേരുടെയും ഇടയിലെ രഹസ്യമായിരിക്കും ഇത്. മരണം വരെ. എടാ നീയൊക്കെ ഓര്‍ത്ത് വാണമടിക്കുന്ന അശ്വതിചേച്ചീടെ മോലേ പിടിക്കാന്‍ എനിക്ക് ഭാഗ്യം കിട്ടീടാ എന്നൊന്നും ഞാന്‍ ആരുടെ അടുത്തും വീരവാദം പറയില്ല. എന്‍റെ പൊന്നു ചേച്ചിയല്ലേ പ്ലീസ്. ”
അപ്പോള്‍ രഘു മുണ്ടിന്‍റെ മുമ്പിലെ മുഴയില്‍ അമര്‍ത്തിതഴുകാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
അശ്വതിയുടെ ശ്വാസഗതി വര്‍ദ്ധിച്ചു. അതിനനുസരിച്ച് അവളുടെ വലിയ മുലകള്‍ സാരിക്കടിയില്‍ ഉയര്‍ന്നു താഴ്ന്നു.
“ചേച്ചീ..ഒന്ന് “ഉം” എന്ന് പറ.’
“ഉം’
രഘുവിനു തന്‍റെ കാതുകളെ വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. അവന്‍ അനല്‍പ്പമായ സ്നേഹത്തോടെ അവളെ നോക്കി. പിന്നെ കൈകള്‍ ഉയര്‍ത്തി സാരിക്ക് മുകളിലൂടെ അവന്‍ പതിയെ അവളുടെ മുലകളുടെ മൃദുത്വവും കല്ലുകളുടെ ധൃടതയുമറിഞ്ഞു.
“ചേച്ചീ…”
അവളുടെ ശ്വാസഗതി വര്‍ധിക്കുകയും പിളര്‍ന്ന ചുവന്ന ചുണ്ടുകളിലൂടെ ഒരു മര്‍മ്മരം പുറപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
തഴുകലിന്‍റെ മര്‍ദം കൂടി. മുലയുടെ മുകളിലും വശങ്ങളിലും അവന്‍റെ കൈകള്‍ മാറിമാറിയൊഴുകി. അവന്‍റെ താഡനമേറ്റ് ബ്ലൌസിനുള്ളില്‍ അവളുടെ മുലകള്‍ അക്ഷമരായി.
കണ്ണുകള്‍ തുറന്നപ്പോള്‍ പുറത്തു ബോര്‍ഡ് കണ്ടു. “സഞ്ജീവനി ക്ലിനിക്ക്”
“രഘു..വിട്..” അവള്‍ പറഞ്ഞു. അവന്‍ പെട്ടെന്ന് കൈ പിന്‍വലിച്ചു. അവന്‍റെ മനോഹരമായ പുഞ്ചിരി അവള്‍ കണ്ടു. “താങ്ക്സ് ചേച്ചി. ഒന്നും പേടിക്കേണ്ട ആരും അറിയില്ല.”
അവന്‍റെ നേരെ ഒരു വശ്യമായ പുഞ്ചിരിയെറിഞ്ഞ് അവള്‍ ക്ലിനിക്കിലേക്ക് നടന്നു.
Malayalam Kambi Kathakal - മലയാളം കമ്പി കഥകള്‍
Malayalam Kambi Kathakal, Kambi Stories, Kambi Rajan, മലയാളം കമ്പി കഥകള്‍
Malayalam Kambi Kathakal - അടിപൊളി മലയാളം കമ്പി കഥകള്‍ © 2024