മലയാളം കമ്പികഥ – പ്രകാശം പരത്തുന്നവള്‍ – 1
കടലിലെ തിരമാലകള്‍ പോലെ അവളുടെ ചോദ്യം എന്‍റെ ശിരസ്സില്‍ അലതല്ലി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു .
‘ ബാസ്റിന്‍ …. നിന്നെ ഞങ്ങള്‍ ഇടക്കിടക്ക് വിളിക്കുന്നത് ഈ ബിസിനസിന്‍റെയും ഒക്കെ ടെന്‍ഷനില്‍ നിന്ന് ഒരു റിലാക്സേഷന്‍ കിട്ടാനാണ്‌ … ഇപ്പൊ ഇപ്പൊ നിന്നെ വിളിക്കാനും മടി … എന്താടാ നീയിങ്ങനെ ? പൈസ വല്ലതും വേണോ ?” ഇന്നലെ കൂടി ദുബായില്‍ നിന്ന് റോജര്‍ വിളിച്ചപ്പോള്‍ പറഞ്ഞതാണ്
റോജി , ദുബായില്‍ ബിസിനെസ് നടത്തുന്നു . പണത്തിന്റെ അഹങ്കാരം ഒന്നും അവനില്ല … ഇടക്കിടക്ക് വിളിക്കുംഅങ്ങോട്ട്‌ ചെല്ലാന്‍ ,വിസിറ്റിംഗ് വിസ വേണേല്‍ എപ്പോഴും റെഡി . പക്ഷെ പോകാന്‍ തോന്നിയിട്ടില്ല .ബോറടിപ്പിക്കുന്ന ഈ ജീവിത ചൂടിന്‍റെ ഇടയില്‍ നിന്നൊരു ഇടവേള , പലപ്പോഴും അതാഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും .. ഇനിയിപ്പോ ഒട്ടുംപോകണമെന്നില്ല .. .. കാരണം അവളവിടെ ഉണ്ട് … അവള്‍ അനുപമ . തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകള്‍ ഉള്ള പ്രകാശം പരത്തുന്ന പെണ്‍കുട്ടി.
” ചുണ്ടല്‍ ..ചുണ്ടല്‍ … ആ സാര്‍ .. റൊമ്പ നളായിടിച് പാത്ത് … എന്നാ ഊരുക്ക് പോയിരുന്തതാ?”
” എന്നാ കുമാറെ … കച്ചവടം എങ്ങനെ ഉണ്ട് ?”
” പറവായിലെ സാര്‍ ”
” തങ്കച്ചി എന്നാ പറയുന്നെടാ ?”
” കൊയപ്പം ഇല്ല … സാര്‍ … പ്ലാസ്ടര്‍ അടുത്ത വാരം വെട്ടം ”
കുമാറിന് ഞാനൊരു അഞ്ഞൂറ് രൂപയെടുത്തു കൊടുത്തു , ഉണ്ടായിട്ടല്ല ..പാവം .. അമ്മ ഇവിടെ ചുണ്ടലും ബജിയും ഉണ്ടാക്കി വിക്കുന്നുണ്ട് .. നേരത്തെ ബീച്ചില്‍ ആയിരുന്നെങ്കില്‍ ഇപ്പോള്‍ വീട്ടില്‍ ഉണ്ടാക്കി ഇവിടെ വിക്കും . കെട്ടിയോന്‍ മരിച്ചതില്‍ പിന്നെ കുമാറും അനിയത്തീം അമ്മയും .. നേരത്തെ മൂന്നാറ്റില്‍ നിന്ന് ഇവിടെ വന്നവരാണ് . അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാന്‍ കുമാറിനോട് തമിഴ് പറയാറില്ല .
അവന്റെ അനിയത്തി സ്കൂള്‍ വിട്ടു കഴിഞ്ഞാല്‍ അവളും ചുണ്ടല്‍ വിക്കും .. ഒരു മാസം മുന്‍പ് ചെത്ത്‌ പിള്ളേരുടെ ബൈക്ക് ഇടിച്ചു തെറിപ്പിച്ചു . അവളെ ഉണ്ടായിരുന്നതൊക്കെ കൊടുത്തു ചികിത്സിച്ചു .. കാലിനും കൈക്കും പൊട്ടല്‍ … പ്ലാസ്റര്‍ വെട്ടിയാലും ചെറിയ മുടന്തുണ്ടാവും എന്നാണ് കുമാര്‍ പറഞ്ഞത് .. എനിക്ക് മദ്രാസ്‌ … അല്ല ചെന്നൈയില്‍ വന്നയന്നു മുതല്‍ കുമാറിന്‍റെ അപ്പനെ അറിയാം … ചെന്നൈയില്‍ വന്നിട്ട് പത്തു പതിനാറു വര്‍ഷം ആകുന്നു … വയസിപ്പോള്‍ മുപ്പത്തിയെട്ടായി… വന്ന കാലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന ഫ്രന്റ്സ് ആണ് റോജര്‍ എന്ന റോജിയും ഇസഹാക്ക് ബാവയും , പിന്നെയും ഉണ്ടായിരുന്നു കുറെ പേര് കൂടി . നാട്ടില്‍ നിന്ന്ഡി ഗ്രീ കഴിഞ്ഞു , ഇവിടെ വന്നു പീജിക്ക് ചേര്‍ന്നു.കൂടെ ഒരു CA കാരന്റെ അടുത്ത് പ്രാക്ടീസും . റോയപെട്ടാ ഹൈറോഡിലെ ഒരു പഴയ ഇരു നിലവീട്ടിലായിരുന്നു താമസം . രണ്ടു നിലകളിലുമായി പത്തിരുപത് മുറികള്‍ . താഴത്തെ നിലയില്‍ അന്ന് കൂടുതലും സിനിമ മോഹവുമായി വന്നു തമ്പടിച്ചവര്‍ ആയിരുന്നു .രാത്രികളില്‍ ചില മിടുക്കന്മാര്‍ എക്സ്ട്രാ നടിമാരെയും കൊണ്ട് വന്നു കേറുന്നത് കാണാം . മുകളിലെ നിലയില്‍ കൂടുതലും മലയാളികള്‍ .. ജോലിക്കും തുടര്‍പഠനത്തിനായും വന്നവര്‍ .. , നാട്ടില്‍ അപ്പനും അമ്മയും വിയര്‍ത്തോഴുക്കി ഉണ്ടാക്കിയ പൈസ കൊടുത്തു പഠിച്ച എനിക്ക് മദ്രാസിന്റെ വര്‍ണ പകിട്ടോ, രാവിന്‍റെ ചൂടോ ഒരു തരത്തിലും മോഹം വളര്‍ത്തിയിട്ടില്ല. ഒരു ജോലി , ഇനിയെങ്കിലും അപ്പനും അമ്മയ്ക്കും അല്‍പം റസ്റ്റ്‌. പിന്നെ അനിയത്തീടെ പഠിപ്പും വിവാഹവും . നടത്തണം ,
ആ സമയത്താണ് റോജര്‍ മദ്രാസില്‍ വന്നത് . കാണാന്‍ നല്ല ഗ്ലാമറും വാക്ചാതുരിയും ഒക്കെ കണ്ടപ്പോഴേ സിനിമയിലേക്കാണ് നോട്ടമെന്നു കരുതി . എന്നാല്‍ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ടവന്‍ വിവിധ കോഴ്സുകളുടെ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് എടുത്തു കാണിച്ചു . സ്വന്തമായി കാശുണ്ടാക്കണം , തറവാട്ടില്‍ നല്ല പണം ഉണ്ടെങ്കിലും കണക്കു ബോധിപ്പിക്കാതെ അമേരിക്കയിലോ ദുബായിലോ മറ്റോ സെറ്റില്‍ ആകണം . അതൊക്കെയാണ്‌ അവന്റെ മോഹം .
നല്ല പോലെ സംസാരിക്കാന്‍ അറിയാവുന്നത് കൊണ്ടവനുമായി പെട്ടന്ന് അടുത്തു. അവന്റെ കൂടെ പ്ലാസ്റിക് എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നവനാണ് ഇസഹാക്ക് ബാവ . കോഴിക്കോടുകാരന്‍ .ഡിഗ്രീ കഴിഞ്ഞവന്‍ വന്നത് നാട്ടില്‍ ഒരു കമ്പനി തുടങ്ങാനാണു. ആദ്യം അധികം അടുപ്പം ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിലും സാന്തോം ബീച്ചിലെ സായാഹ്നങ്ങള്‍ ഞങ്ങളുടെ സൌഹൃദത്തിനു പകിട്ട് കൂട്ടി . ബാവയും ഞങ്ങളുടെ ബില്‍ഡിങ്ങിലെക്ക് വന്നു ..
കാണാന്‍ അത്ര മോശം അല്ലെങ്കിലും കൂടെ പഠിച്ചവരും ഒക്കെയായി പെണ്ണുങ്ങള്‍ അവരുടെ കൂടെ വരുമ്പോള്‍ എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ ഇറങ്ങി നടക്കാറാണ് പതിവ് . റോജി .. അവന്‍ പൈസ കൊടുത്ത് പെണ്ണിനെ വാങ്ങാറില്ല . അവന്റെ സൌന്ദര്യത്തിലും വാക്ചാതുരിയിലും പെണ്ണുങ്ങള്‍ വീഴും …അല്ലെങ്കില്‍ അവന്‍ വീഴ്ത്തും .. അതാണ്‌ റോജി .. ഇപ്പോള്‍ ദുബായിയിലും സിംഗപ്പൂരും അടക്കം വിവിധ സ്ഥലങ്ങളില്‍ സ്വന്തമായി ബിസിനെസ് നടത്തുന്ന അവനു ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല … തന്‍റെ സ്ഥാപനങ്ങളിലെ സ്റാഫ് … അവരില്‍ അവന്‍ കണ്ണ് വെച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അവനത് നടത്തിയിരിക്കും .. കോഴിക്കോട് കമ്പനി നടത്തുന്ന ബാവയും അപ്പപ്പോള്‍ ദുബായിക്ക് പറക്കും … റോജിയുടെ പുതിയ കിളികളെ കളിപ്പിക്കാന്‍ … ബാവക്കും ഉണ്ട് റോജിയുടെ സിംഗപ്പൂര്‍ ബിസിനെസില്‍ ഷെയര്‍ .. താനിപ്പോഴും ഈ ചെന്നൈയില്‍ തന്നെ …
ജോലി കിട്ടി കുറെ നാള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അപ്പന്‍റെ മരണം … അത് കഴിഞ്ഞമ്മയുടെയും … അനിയത്തീടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞു നാട്ടിലേക്ക് പോകാന്‍ തോന്നിയിട്ടില്ല … അവള്‍ … തന്‍റെജീവിതത്തിലേക്ക് വരുന്നത് വരെ .. അനിയത്തീടെ വീടിന്‍റെ അടുത്തായിരുന്നു അവളുടെ വീട് … അങ്ങനെ ആലോചന വന്നു … വിവാഹത്തിന് മുന്‍പും അത് കഴിഞ്ഞും നാട്ടില്‍ നില്‍ക്കാന്‍ വേണ്ടി പല ജോലികളും ചെയ്തു . ഒന്നും അത്ര ശെരിയായില്ല .. മോനും മോളും ഉണ്ടായി കഴിഞ്ഞും നാട്ടില്‍ നില്‍ക്കാന്‍ നോക്കി .. നടന്നില്ല … അവസാനം അവരെ ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്നു താമസിപ്പിച്ചു . ചെന്നൈയിലെ ചൂടും ഒക്കെ അവര്‍ക്ക് പിടിക്കാതായപ്പോള്‍ അവളുടെ വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കി . രണ്ടോ മൂന്നോ മാസം കൂടുമ്പോള്‍ പോകും ..
എന്നും രാത്രി വിളിക്കുമ്പോള്‍ അതാണ്‌ സ്ഥിരം പരിഭവം … കൂടെ എപ്പോഴും ഉണ്ടാകണമെന്ന് നമുക്കും ആഗ്രഹം ഉണ്ടല്ലോ …ചെന്ന് മൂന്നോ നാലോ ദിവസങ്ങള്‍ കഴിയുമ്പോള്‍ ദേഷ്യം തുടങ്ങും , എന്നോടല്ല , പിള്ളേരോടും ഒക്കെ … അവളുടെ സ്ഥായിയായ സ്വഭാവം …. പക്ഷെ പെട്ടന്ന് തണുക്കും … ആലോചിക്കാതെയുള്ള ഓരോ ചോദ്യങ്ങള്‍ ? വലിയ ചിലവൊന്നും ഇല്ലതയാണ് ചെന്നൈയില്‍ ജീവിക്കുന്നത് … സാധാരണ മലയാളികളെ പോലെ വല്ലപ്പോഴും ഒരു സ്മാള്‍ … അതും രണ്ടെണ്ണം … വരുമാനം കുറയുന്നത് നമ്മുടെ കുറ്റമല്ലല്ലോ … സഹായിക്കാന്‍ ഒത്തിരി പേരുണ്ടെങ്കിലും ചോദിക്കാന്‍ മനസ് വന്നിട്ടില്ല … പിന്നെ അവളുടെ വീട്ടില്‍ അമ്മ മാത്രമേ ഉള്ളൂ … അവളുള്ളത് അവര്‍ക്കും ഒരാശ്വാസം ….
