തുടര്‍ന്നുള്ള തിരക്കേറിയ നിമിഷങ്ങള്‍ അശ്വതിയെകൂടുതല്‍ വികാരവിവശയാക്കി.
അയാളുടെ നോട്ടവും സ്പര്‍ശനങ്ങളും അയാളെ വീര്‍പ്പുമുട്ടിച്ചു. പലതവണ ടോയ്‌ലറ്റില്‍പ്പോയി അവള്‍ യോനിത്തടം കഴുകി.
യോനിദ്വാരത്തില്‍ വിരലുകളിട്ട് കൊഴുത്ത മദജലം കഴുകിക്കളഞ്ഞു വൃത്തിയാക്കി.
പക്ഷെ വൈകുന്നേരം സംഭവിക്കാന്‍ പോകുന്ന കാര്യങ്ങളോര്‍ത്തപ്പോള്‍ ദേഹം വീണ്ടും വീണ്ടും ചൂട്പിടിച്ചു പഴുക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
അറിഞ്ഞുകൊണ്ടു പലപ്പോഴും അവള്‍ നന്ദകുമാറിന്‍റെ ദേഹത്ത് മുലകള്‍ കൊണ്ടമര്‍ത്തിയുരുമ്മി കടന്നുപോയി.
അപ്പോഴൊക്കെ താല്‍കാലിക വികാരശമനമുണ്ടാകുമെന്ന്‍ കരുതിയെങ്കിലും ഉള്ള വികാരത്തെ കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ ശക്തമാക്കാനെ അതിടയാക്കിയുള്ളൂ.
“സോഫ്റ്റ്‌നെസ് ഉണ്ട്.”
അയാളുടെ വിരല്‍ ബ്ലൌസിന് പുറത്തുകൂടി മുലക്കണ്ണില്‍ സ്പര്‍ശിച്ചു.
“അത്ര സോഫ്റ്റ്‌ അല്ല. അല്‍പ്പം ഹാര്‍ഡ് ആണ്. അല്ല ശരിക്കും ഹാര്‍ഡ് ആണ്.”
അവള്‍ നാണത്തോടെ മുഖം കുനിച്ചു.
അതിന്‍റെ വശ്യതയില്‍ അയാള്‍ അല്പ്പമേരം കണ്ണുകള്‍ നട്ടു.
“സമ്മാനം ഇവിടെ വെച്ചാണോ? ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്‍?”
അവള്‍ ചോദിച്ചു.
അവളുടെ വാക്കുകളിലെ അക്ഷമ അയാള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
“നമ്മുടെ സ്റ്റോര്‍ റൂമിനടുത്ത്…”
“എനിക്കറിയാം,” രോഷ്നിയോടൊത്തുള്ള ഡോക്റ്ററുടെ കളിയോര്‍ത്ത് അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“ഉവ്വോ?” അയാള്‍ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“ആ മുറി എനിക്കറിയാം. അതാണ് ഏറ്റവും നല്ല സ്ഥലം. ഡോക്റ്റര്‍ക്ക് സമ്മാനം തരാന്‍.”
അയാള്‍ക്ക് സഹിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. പ്രണയത്തില്‍, കാമത്തില്‍ നനഞ്ഞ പെണ്ണിനെ എത്രനേരം ഇങ്ങനെ നോക്കി നില്‍ക്കും?
സമീപത്തുനിന്ന്‍ ജഗ്ജിത് സിങ്ങിന്‍റെ മന്ത്രമധുരമായ സംഗീതം കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
ജാലകത്തിന് വെളിയില്‍ ബോഗൈന്‍വില്ലകള്‍ക്ക് മേല്‍ മഞ്ഞചിത്ര ശലഭങ്ങള്‍ പറക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
ദേഹം പ്രണയത്തിന്‍റെ അസഹ്യതയില്‍ ചുട്ടുപുഷ്പ്പിക്കുന്നു.
ഡോക്റ്റര്‍ നന്ദകുമാര്‍ അവളെ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു.
അയാളുടെ ശ്വാസത്തിന്‍റെ സുഗന്ധം പൂത്തുലയുന്ന തന്‍റെ ദേഹത്തേക്ക് പടര്‍ന്ന്‍ നിറയുന്നത് അവള്‍ അറിഞ്ഞു.
ആദ്യം ആരോചകത്വവും പിന്നെ കര്‍മ്മനിരതയും കടന്നു വന്നു.
“അശ്വതി,” ഫോണ്‍ തിരികെ പോകറ്റിലേക്ക് വെച്ച് അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
“എനിക്കും നിനക്കും ഭാഗ്യമില്ല പെണ്ണേ. അറ്റ്‌ ലീസ്റ്റ് ഇന്നെങ്കിലും. എമെര്‍ജന്‍സി. കാള്‍ ഫോര്‍ ആന്‍ എമര്‍ജെന്‍സി സര്‍ജറി.”
അശ്വതി കൈകള്‍ അയാളുടെ ദേഹത്ത് നിന്നും മാറ്റി.
“റിയലി?” അവള്‍ ഉദ്വേഗത്തോടെ ചോദിച്ചു. “ദെന്‍ ഹറിയപ്‌!”
നന്ദകുമാറി പോയിക്കഴിഞ്ഞ് അശ്വതി ചിന്തിച്ചു. നിങ്ങളെ ഞാന്‍ കൂടുതല്‍ ബഹുമാനിക്കുന്നു ഡോക്റ്റര്‍. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സുഖം നിങ്ങള്‍
ഓ, ഫോണ്‍ റിംഗ് ഉണ്ട്. എടുക്ക്…എടുക്ക്…എടുക്ക് രഘൂ…
“ഹലോ,” രഘുവിന്‍റെ സ്വരം അവള്‍ കേട്ടു.
അശ്വതിയുടെ ഹൃദയം ശക്തിയായി മിടിച്ചു.
“മോനേ, നീ എവിടാ,”
“ഞാന്‍ ക്ലിനിക്കിലേക്ക് വന്നോണ്ടിരിക്കുവാ. ചേച്ചി ബസ്സേല്‍ കേറിയോ?”
“ഇല്ല, നീ വേഗം വാ.”
അല്‍പ്പസമയം കാത്ത് നിന്ന്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ രഘുവിന്‍റെ ഓട്ടോറിക്ഷ ദൂരേന്നു വരുന്നത് കണ്ടു.
അത് അവളുടെ അടുത്ത് വന്നു നിന്നു.
അവന്‍ അതില്‍ നിന്നുമിറങ്ങി.
അവന്‍റെ മുഖത്ത് വല്ലാത്ത വിഷാദഭാവം അവള്‍ കണ്ടു.
“ഉം, എന്താ? സുഖമില്ലേ?”
അവന്‍ ഉത്തരം പറയാതെ അവളുടെ മുഖത്ത്നിന്ന്‍ നോട്ടം മാറ്റി.
“രഘൂ, നിന്നോടാ ചോദിച്ചേ. എന്താ നെനക്ക് പറ്റീത്?”
അല്‍പ്പസമയം വിഷാദത്തോടെ നിന്നതിനു ശേഷം അവന്‍ അവളെ നോക്കി.
“ചേച്ചി ..ഞാന്‍ ..ഇന്നലെ…”
അശ്വതി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
“ഓ, അതാണോ” അവള്‍ ചോദിച്ചു. “ഞാന്‍ കരുതി നിനക്ക് വല്ല ഒഴിച്ചിലും പിടിച്ചന്ന്‍. മുഖം അങ്ങനെയിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പം.”
“ചേച്ചിക്കെന്നോട് ദേഷ്യം ഒന്നുമില്ലേ?”
“ദേഷ്യം?” അവള്‍ അവന്‍റെ കണ്ണില്‍ നോക്കി ദീര്‍ഘമായി ആലോചിക്കുന്നത് പോലെയുള്ള ഭാവം വരുത്തി. “ഇത്തിരിയുണ്ട്. പക്ഷെ പറഞ്ഞിട്ടെന്താ? സംഭവിച്ചില്ലേ? ഇനിപ്പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യമുണ്ടോ? ശിക്ഷയുണ്ട്. എന്താ റെഡിയല്ലേ?”
അവന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
നഗര വെളിച്ചങ്ങളുടെ, നഗരത്തിന്‍റെ പരശതം നിറങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ അവന്‍റെ പുഞ്ചിരിയുടെ പ്രഭയിലേക്ക് അവള്‍ നോക്കിനിന്നു.
“ഉം, റെഡിയാ,” അവന്‍ പറഞ്ഞു. “എന്താ ശിക്ഷ?’
“ശിക്ഷ? അത് ഒരുപാടുണ്ട്. ആദ്യം നമുക്ക് ഒന്ന് നടക്കാം. എന്ത് രസമാ ഇവിടെ! പിന്നെ ഒരു ചെറിയ റെസ്റ്റോറന്‍റ്റില്‍ കയറി ഒരു കാപ്പി കുടിക്കണം. കുറെ വര്‍ത്തമാനം പറയണം. എന്താ റെഡിയല്ലേ?”
“അയ്യേ, ചേച്ചി എന്‍റെ ഡ്രസ്സ് ഒക്കെക്കണ്ടോ? ചേച്ചിയെപ്പോലെ ഒരാളുടെ കൂടെ നടക്കാന്‍ …എനിക്ക്…”
അവള്‍ അവന്‍റെ കവിളില്‍പ്പിടിച്ചു പിച്ചി.
“ങ്ങ്ഹാ,” അവന്‍ വേദനിച്ച് ശബ്ദമുണ്ടാക്കി.
“അതേയ്,” അവന്‍റെ കവിളില്‍ നിന്ന്‍ കയ്യെടുത്ത് അവള്‍ പറഞ്ഞു. “എന്തുചെയ്യാനാ. ഇന്ന്‍ എന്‍റെ കൂടെ നടക്കാന്‍ വരാമെന്ന്‍ ഷാരൂഖ്ഖാന്‍ സമ്മതിച്ചതാ.
പക്ഷെ പുള്ളീടെ ഷൂട്ട്‌ തീര്‍ന്നില്ല. അങ്ങേരെപ്പോലെ ഒരാള്‍ക്ക് പകരം ക്വാളിറ്റിയുള്ളതായിട്ട് ഞാനിപ്പം നിന്നെ മാത്രേ കണ്ടുള്ളൂ. അതല്ലേ?”
അവന്‍ ഓട്ടോ പരിചയമുള്ള ഒരാളുടെ കടയുടെ വശം ചേര്‍ന്ന് പാര്‍ക്ക് ചെയ്തു.
പിന്നെ നഗര ബഹളങ്ങളിലേക്ക് അവര്‍ ഇറങ്ങി.
“ഇത് പോലെ നടക്കാന്‍ എനിക്ക് കൊതിയാ രഘൂ,” അവള്‍ പറഞ്ഞു. “രവിയേട്ടന് ഒന്ന് ഫ്രീയായിട്ട് അങ്ങനെയൊക്കെയാകാന്ന് വെച്ചാ ഈ ജന്മത്ത് നടക്കില്ല.”
രഘു ചിരിച്ചു.
സോനാ ടെക്സ്റ്റൈല്‍ എമ്പോറിയവും മാളവിക ഫര്‍ണിച്ചര്‍ ആര്‍ക്കേഡും കടന്ന് അവര്‍ പിള്ളയാര്‍ കോവില്‍ തെരുവിലേക്ക് കയറി.
“ഇത്ര നല്ല ഡ്രസ്സ് ആണോ സ്യൂട്ട് അല്ല എന്ന്‍ പറഞ്ഞെ നീ രഘൂ?” അവള്‍ അവനെ നോക്കി. “നല്ല ബ്ലാക്ക് ഷര്‍ട്ട്, ചുവന്ന മുണ്ട്. എന്തുഗ്രന്‍ ലുക്കാഡാ ഇത്? എന്നിട്ടാണ്…”
രഘു വീണ്ടും ചിരിച്ചു.
“ഇങ്ങനെ എന്‍റെ കൂടെ നടക്കണ്ട.” അവള്‍ ശബ്ദമിട്ടു. “എനിക്കാ പഴയ രഘുവിനെയാ വേണ്ടത്. കുസൃതിക്കാരന്‍. കള്ളച്ചിരി ചിരിച്ചു മയക്കുന്നവന്‍. തെമ്മാടി.”
“ചേച്ചീ…”
“മോനേ,” പിള്ളയാര്‍ കോവിലിലെ ദേവീ ക്ഷേത്രത്തിന് മുന്‍പിലെത്തിയപ്പോള്‍ അശ്വതി പറഞ്ഞു. “മോന്‍ രാധികയെ വശീകരിച്ച്, പിന്നാലെ നടന്ന് കാര്യം സാധിച്ചതല്ലല്ലോ. അവള്‍ കൊതിച്ച് ആഗ്രഹിച്ചപ്പം അവളുടെ ഇഷ്ട്ടം സാധിച്ചുകൊടുത്തതല്ലേയുള്ളൂ? എന്‍റെ മോള്‍ എനിക്കെല്ലാമാണ്. അവള്‍ക്ക് പുരുഷന്‍റെ സുഖം നല്‍കിയ ആദ്യത്തെ ആള്‍ നീ ആയത് …നീ വിശ്വസിക്കുമോ എന്നറിയില്ല, എനിക്ക് അഭിമാനമേയുള്ളൂ. എനിക്ക് പ്രോബ്ലം ഇല്ല കുട്ടാ.”
എന്നിട്ടും രഘു ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
“ശരി ഇനി സംസാരമൊക്കെ ഒന്ന് തൊഴുതേന് ശേഷം. വാ എന്‍റെ കൂടെ നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് തൊഴാം.”
“ഞാന്‍ കുളിച്ചില്ലല്ലോ,”
“സാരമില്ല, എനിക്ക് വേണ്ടി വാ.”
അശ്വതി അവനോടു തൊട്ടുചേര്‍ന്ന്‍ നിന്ന്‍ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു, “വാടാ.”
അശ്വതി കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു പ്രാര്‍ഥിക്കുന്ന മനോഹരദൃശ്യം അവന്‍ കണ്ണുകള്‍ പറിക്കാതെ നോക്കി നിന്നു.
ക്ഷേത്ര നടയില്‍, സുഗന്ധവാഹിയായ കാറ്റില്‍, കര്‍പ്പൂര ഗന്ധത്തിന്‍റെ നിറവില്‍ അവളുടെ മനം മയക്കുന്ന രൂപം അവന്‍ കണ്ണുകള്‍ നിറയെ കണ്ടു.
“പ്രാര്‍ഥിക്കേണ്ടത് ദേവിയോടാണ്,” പ്രാര്‍ത്ഥന കഴിഞ്ഞ് കണ്ണുകള്‍ തുറന്നപ്പോള്‍ തന്നെ അദ്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന രഘുവിനോട് അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“ദേവിയോടാണ്… എന്‍റെ ദേവി …അവളോട്‌ തന്നെയാണ് പ്രാര്‍ഥിച്ചത്‌.”
ദേഹത്ത് കുളിര്‍ കോരിയിടുന്ന വാക്കുകള്‍.
നിന്‍റെ മിഴികളിലെ വൈദ്യതി എന്നെ ചുട്ടുപഴുപ്പിക്കുന്നു രഘു. എന്‍റെ അടുത്ത് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ എന്തൊരു പൌരുഷമാണ് എനിക്ക് അനുഭവമാകുന്നത്!
എന്നെ തൊടാതെതന്നെ നിന്‍റെ ശരീരത്തിന്‍റെ കരുത്ത് ഞാന്‍ അറിയുന്നു.
“എന്താ പ്രാര്‍ഥിച്ചേ?” അമ്പലത്തില്‍ നിന്ന്‍ പുറത്തുകടക്കവേ അവന്‍ തിരക്കി.
“അതു ഇന്ന്‍ രാത്രീല്‍ പറയാം.” അവള്‍ താപം നിറഞ്ഞ നോട്ടത്തോടെ അവന്‍റെ കണ്ണുകളെ നേരിട്ടുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
“പിന്നേ..” അവള്‍ അവന്‍റെ കൈ വിരലുകളില്‍ വിരലുകള്‍ കോര്‍ത്തു നടന്നുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു. “മോനേ, നിനക്ക് വേണ്ടതൊക്കെ രാധിക തന്നോടാ?”
അശ്വതി പരസ്യമായി തന്‍റെ കൈയ്യില്‍ പിടിച്ചു നടന്നപ്പോള്‍ ആദ്യം ഒന്നമ്പരന്നെങ്കിലും അവളുടെ കൈയ്യിലെ മൃദുത്വവും ചൂടും അവനെ ഉന്മത്തനാക്കി. അവനും അവളുടെ കൈവിരലുകളില്‍ അമര്‍ത്തി.
“എന്‍റെ ചേച്ചി,” അവളോട്‌ അല്‍പ്പം കൂടി ചേര്‍ന്നുരുമ്മി നടന്നുകൊണ്ട് അവന്‍ പറഞ്ഞു. “ചേച്ചീടെ മോള്‍ …ഞാനെന്താ പറയുക? അവളെ കെട്ടുന്നവന്‍റെ ഭാഗ്യം.”
