തുണ്ട് കഥകള്‍ – ഇന്റര്‍വ്യൂ – 1
ഊണു കഴിക്കാനായി എഴുന്നേറ്റപ്പോളാണ് ശ്രീറാമിൻറെ മിസ് കോളുകൾ ജയപ്രകാശ് കണ്ടത്. ഉടനെ തിരികെ വിളിച്ചു.
പ്രകാശ് : ഡാ… ഫോൺ സൈലന്റ് ആയിരുന്നു. നിൻറെ കാൾ വന്നത് അറിഞ്ഞില്ല.
ശ്രീരാം : ഹോ ശെരി മുതലാളി… ഞാൻ വിളിച്ചത് നിൻറെ ഒരു ഉപകാരത്തിനാ. നിനക്കും ഗുണമുള്ള കാര്യമാ.
പ്രകാശ് : നീ വളച്ചു കെട്ടാതെ കാര്യം പറയടാ…
ശ്രീരാം : എടാ ഞാൻ നിന്നോട് എൻറെ ഇവിടുത്തെ ഒരു ചരക്കിൻറെ കാര്യം പറയില്ലായിരുന്നോ?
പ്രകാശ് : ലോകം മുഴുവൻ പണ്ണാൻ നടക്കുന്ന നീ എത്രയോ പേരുടെ കാര്യം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അതിൽ ഏതാ?
ശ്രീരാം : എടാ മയിരേ… എൻറെ ഓഫീസിലെ ഒരു അക്കൗണ്ടന്റിൻറെ കാര്യം ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ.
പ്രകാശ് : ഹോ… നീ ഫോട്ടോ അയച്ചു തന്നത്. ആ അമ്മായി… അല്ലേ?
ശ്രീരാം : അത് തന്നെ… എടാ പുള്ളികാരിടെ ഭർത്താവ് മരിച്ചു. കഴിഞ്ഞ വർഷം. ഇപ്പൊ അവർ ബോംബയിൽ നിന്ന് മാറുകയാ. കടം കാരണം ഇവിടുത്തെ ഫ്ലാറ്റ് വിറ്റ കുറച്ചു പൈസ മാത്രമേ ഉള്ളു കൈയിൽ. ബന്ധുക്കളുമായി അടുപ്പമൊന്നുമില്ല. നീ അവരെ ഒന്ന് സഹായിക്കേണം. എനിക്ക് വേണ്ടി…
പ്രകാശ് : പോടാ പുല്ലേ… നീ അല്ലേ വെടി വെച്ചത്. അതിനു ഞാൻ എന്തിനാ സഹായിക്കണേ?
ശ്രീരാം : നീ അവർക്കു ഒരു ജോലിയും താമസിക്കാൻ ഒരു ഫ്ലാറ്റും ഒപ്പിച്ചു കൊടുത്താൽ മതി. പിന്നെ നിനക്ക് ഗുണമുള്ള കാര്യമെന്ന് ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്… എന്നും ഭാര്യയുടെ ചൂട് മാത്രം അറിഞ്ഞാൽ മതിയോ?
പ്രകാശ് : അവൾ ഓസ്‌ട്രേലിയയിൽ ആയതു കൊണ്ട് ആ ചൂട് പോലും ഇല്ലടാ… ജോലി ഞാൻ ഒപ്പിച്ചു കൊടുക്കാം. നമ്മുടെ പുതിയ തൃശൂർ ബ്രാഞ്ചിൽ ഒഴിവ് ഉണ്ട്.
ശ്രീരാം : അത് മതി. അടുത്ത് തന്നെ ഒരു ഫ്ലാറ്റും കൂടെ. പിന്നെ അവരും നല്ല വിളഞ്ഞ ഒരു മകളും നിൻറെ കൈപ്പിടിയിൽ ആയില്ലേ. ബാക്കി ഞാൻ പറയേണ്ടല്ലോ?
പ്രകാശ് : അമ്മയും മോളുമോ? നീ നടക്കുന്ന കാര്യം വല്ലോം പറയടാ…
ശ്രീരാം : നടക്കും. നീ നോക്കിക്കോ… ഞാൻ ഗ്യാരണ്ടി. ഞാൻ അവരുടെ ഡീറ്റെയിൽസ് നിനക്ക് അയച്ചു തരാം.
ശ്രീറാം ഫോൺ വെച്ച് കഴിഞ്ഞു ജയപ്രകാശ് കസേരയിൽ തിരികെ വന്നിരുന്നു. അമ്മയും മോളും ഒരുമിച്ചു വഴങ്ങുമോ? അവൻ തള്ളിയതാവും. ഹ്മ്മ്… എന്തായാലും നോക്കാം.
വാട്സാപ്പിൽ അവരുടെ കോണ്ടാക്ട് ഡീറ്റെയിൽസ് വന്നു. നിർമ്മല മൊബൈൽ നമ്പർ… കൂടെ ഒരു മെസ്സേജും. അവർ നിന്നെ നാട്ടിൽ എത്തി കഴിഞ്ഞു വിളിക്കും.
ദിവസങ്ങൾ ഒന്ന് രണ്ടു കടന്നു പോയി. ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം ജയപ്രകാശ് ഫ്ലാറ്റിൽ ഇരുന്ന് ഭാര്യയുമായി സ്കൈപ്പിൽ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ മറ്റൊരു ഫോൺ വന്നു.
പ്രകാശ് : എടി ശെരി… എങ്കിൽ ഞാൻ പിന്നെ വിളിക്കാം.
ജയപ്രകാശ് സ്കൈപ്പ് കട്ട് ചെയ്തു വന്ന കാൾ എടുത്തു.
പ്രകാശ് : ഹലോ…
നിർമ്മല : ഹലോ സാർ… നിർമ്മലയാണ്. ശ്രീറാം സാർ പറഞ്ഞിട്ടു വിളിക്കുന്നത്.
പ്രകാശ് : ഹാ… യ… യ… നിങ്ങൾ നാട്ടിൽ എത്തിയോ?
നിർമ്മല : ഇന്നലെ വന്നു ഞങ്ങൾ ലോഡ്ജിൽ മുറി എടുത്തു.
പ്രകാശ് : ഓക്കേ… എന്നോട് ശ്രീറാം ജോലി കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു. പക്ഷെ നാളെ സൺ‌ഡേ അല്ലേ. തിങ്കളാഴ്ച ഞാൻ ബാംഗ്ലൂർ പോവും. ഒരു കാര്യം ചെയ്യൂ. നിങ്ങൾ വ്യാഴാഴ്ച വന്നോളൂ ഇന്റർവ്യൂന്.
നിർമ്മല : അത്രയും നീട്ടണോ? സാറിന് വിരോധം ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ നാളെ വന്നു കാണാം.
പ്രകാശ് : നാളെ ഓഫീസിൽ ഞാൻ മാത്രമേ ഉണ്ടാവു. ഞായറാഴ്ച അല്ലേ…
നിർമ്മല : അത് സാരമില്ല. നാളെ ഇന്റർവ്യൂ തീർത്തു കൂടെ? അപ്പൊ ഞങ്ങൾക്ക് ഓഫീസിനു അടുത്ത് തന്നെ ഫ്ലാറ്റ് നോക്കാമായിരുന്നു.
പ്രകാശ് : ഒക്കെ… എങ്കിൽ നാളെ ഓഫീസിലേക്ക് വന്നോളൂ. ഞാൻ അഡ്രെസ്സ് തരാം.
പിറ്റേന്നു രാവിലെ ജയപ്രകാശ് ബാഗ്ളൂരിലേക്കു പോവാനുള്ള തയാറെടുപ്പിലാണ് ഓഫീസിലേക്ക് തിരിച്ചത്. ഞായറാഴ്ച ആയതു കൊണ്ട് കോംപ്ലെക്സിലെ കടകൾ എല്ലാം അടഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ്. കാർ നിറുത്തി ലാപ്ടോപിൻറെ ബാഗും എടുത്തു ജയപ്രകാശ് നേരെ ഓഫീസിലേക്ക് നടന്നു. ലിഫ്റ്റിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ തന്നെ തൻറെ ഓഫീസിനു മുൻപിൽ ഹാൻഡ്ബാഗും കൈയിൽ ഒരു ഫയലുമായി ഒരു സ്ത്രീ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അത് നിർമ്മലയാണ് എന്ന് ജയപ്രകാശ് ഊഹിച്ചു.
പ്രകാശ് : നമസ്കാരം… നിർമ്മല?
നിർമ്മല : അതെ…
അവർ പുഞ്ചിരിച്ചു.
പ്രകാശ് : എന്താ വന്നിട്ട് വിളിക്കാഞ്ഞേ? ഞാൻ രാവിലെ ഉണരാൻ അല്പം വൈകി പോയി.
ഓഫീസ് തുറക്കുന്നതിനിടക്ക് ജയപ്രകാശ് പറഞ്ഞു.
നിർമ്മല : അത് സാരമില്ല ജയപ്രകാശ് സാർ… ഞാൻ വന്നിട്ടു അധിക നേരമായില്ല.
പ്രകാശ് : ഈ ജയപ്രകാശ് സാർ എന്ന് നീട്ടി വിളിക്കണമെന്ന് ഇല്ല. എന്നെ എല്ലാവരും ജെപി എന്നാണ് വിളിക്കാറ്. അല്ലെങ്കിൽ പ്രകാശ്. സൗകര്യം ഏതാണ് എന്ന് വെച്ചാൽ അത് വിളിച്ചാൽ മതി.
നിർമ്മല : സോറി…
പ്രകാശ് : നോ പ്രോബ്ലം. രണ്ട് മിനിറ്റ് ഇരിക്കൂ… ഞാൻ വിളിക്കാം.
ജയപ്രകാശ് ക്യാബിനിൽ കയറി. ആലംകോലമായി കിടന്നിരുന്ന ടേബിൾ ഒന്ന് വൃത്തിയാക്കി. ഇടക്ക് പുറത്തിരിക്കുന്ന നിർമ്മലയെ നോക്കി. ഒരു നാല്പത്തിന് മുകളിൽ പ്രായം. നല്ല അമ്മായി… കൊഴുത്ത മുലയും വയറും. നല്ല വണ്ണമുള്ള തുടകൾ. മുഖത്തെ കണ്ണാടി മാറ്റിയാൽ ഒരു അഞ്ചു കുറയും. ബോംബെ പോലത്തെ നഗരത്തിലെ ജീവിതം കൊണ്ടാവും മുടിയിൽ ചെമ്പൻ കളർ അടിച്ചിരിക്കുന്നേ. ഇളം പിങ്ക് ലിപ്സ്റ്റിക് അവരുടെ ചുണ്ടിനു വളരെ ചേരുന്നുണ്ട്. രോമങ്ങൾ ഇല്ലാതെ മിനുസമായ കൈയിൽ ഒരു വളയും മറ്റേ കൈയിൽ ഒരു വാച്ചും മാത്രം. കഴുത്തിൽ ഉടുത്തിരിക്കുന്ന സാരിക്ക് ചേരുന്ന വണ്ണമുള്ള മെറൂൺ മാല. വെറുതെയല്ല ശ്രീറാം ഇവരെ വച്ചോണ്ട് ഇരുന്നത്. പക്ഷെ അവൻ പറയുന്നത് പോലെ അത്ര കാമസ്‌കതത ഒന്നും അവരുടെ മുഖത്തു ഇല്ല. നല്ല ആഡിയത്തം തുളുമ്പുന്ന മുഖവും ശരീര വടിവും.
പ്രകാശ് : നിർമ്മല…
നിർമ്മല : യെസ് സാർ…
ഒരു കൈ കൊണ്ടു കണ്ണാടി നേരെ വെച്ച് അവർ വേഗം ക്യാബിനിലേക്കു വന്നു.
പ്രകാശ് : ഇരിക്കൂ…
അവർ അഭിമുഖമായി കസേരയിൽ ഇരുന്നു കൈയിലെ ഫയൽ ജെപിക്കു നേരെ നീട്ടി.
പ്രകാശ് : എനിക്ക് ഫയൽ ഒന്നും കാണേണ്ട. ശ്രീറാമിൻറെ റെക്കമെൻഡേഷൻ മാത്രം മതി.
നിർമ്മല : താങ്ക് യു സാർ…
പ്രകാശ് : ഒക്കെ. സീ… നമ്മുടെ ബിസിനസ് എന്ന് പറയുന്നത്… നമ്മൾ കുറെ മെഡിസിൻ കമ്പനികളുടെ സ്റ്റോക്കിസ്റ്റാണ്. അവർ തരുന്നത് അനുസരിച്ചു നമ്മൾ മെഡിസിൻസ് ഫോർവേഡ് ചെയ്യണം. ഇത് നോക്ക് ഇതാണ് നമ്മുടെ ബ്രാൻഡുകൾ…
കമ്പ്യൂട്ടർ സ്ക്രീൻ ചൂണ്ടി ജെപി പറഞ്ഞു.
നിർമ്മല : എനിക്ക് ഇവിടുന്ന് കാണുന്നില്ല. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരാം.
നിർമ്മല എഴുന്നേറ്റു ജെപിയുടെ കസേരക്ക് അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. അവർ സ്ക്രീൻ നോക്കാനായി കുനിഞ്ഞപ്പോൾ മുല നിറഞ്ഞ ചുവന്ന ബ്ലൗസും മടക്കുകൾ വീണ വയറും ജെപിയെ ഉണർത്തി. പോരാത്തതിന് വിയർപ്പു കലർന്ന പെർഫ്യൂമിൻറെ മണവും.
ജെപി വികാരം അടക്കി കമ്പനിയുടെ പ്രവർത്തന രീതികൾ നിർമ്മലക്കു വിശദീകരിച്ചു കൊടുത്തു. സംസാരം മുന്നോട്ടു പോവും തോറും നിർമ്മല ജെപിയുമായി കൂടുതൽ ചേർന്ന് നിന്നു.
