എന്റെ മാത്രം – 2അടിപൊളി  

നവീൻ പറഞ്ഞപോലെ അന്ന് തന്നെ അവൾക്ക് കഥ അയച്ചു കൊടുത്തു. എന്നാൽ അന്ന് രാത്രി ഫോൺ വിളിച്ചു സംസാരിച്ചപ്പോൾ അവൻ ഒന്നും തന്നെ അതേക്കുറിച്ച് ചോദിക്കാതെ ഇല്ല. പിന്നീടുള്ള രണ്ടു ദിവസങ്ങളിലും അവൻ ഓരോ കഥകൾ വീതം അവൾക്ക് അയച്ച് കൊടുത്തു. പല്ലവിയും അതൊക്കെ വായിച്ചോ ഇല്ലയോ എന്ന് അവനോട് പറയാൻ പോയില്ല. അവൻ ചോദിക്കാനും പോയില്ല.
അന്ന് രാവിലെയും ബസിൽ കോളജിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ പല്ലവി പതിവുപോലെ നവീനൊപ്പം തന്നെയാണ് ഇരുന്നത്. എന്നാൽ ഇന്ന് പതിവുപോലെ അധികമൊന്നും പല്ലവി സംസാരിക്കുന്നില്ലെന്ന് നവീൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. എന്തേലും വിഷമം ഉണ്ടേൽ കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് തന്നോട് വന്ന് പറഞ്ഞോളും എന്ന് കരുതി അവൻ ചോദിച്ചില്ല. എന്നാൽ ക്ലാസ്സിലും ഒരിടത്ത് തന്നെ ചടഞ്ഞ് കൂടിയിരിക്കുന്ന പല്ലവിയെ ആണ് അവന് കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്. സാധാരണയായി ഇന്റർവെൽ ടൈം ആകുമ്പോൾ നവീൻ ക്ലാസ്സിൽ ഉണ്ടേൽ അവന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്ന് സംസാരിക്കും അല്ലേൽ കൂട്ടുകാരികൾക്കൊപ്പം ആയിരിക്കും. എന്നാൽ ഇന്ന് ഡെസ്കിൽ തലയും വച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു അവൾ.
ഉച്ചക്ക് ചോറ് കഴിച്ച് കൈ കഴുകി വന്നതും നവീൻ പല്ലവിയെയും വിളിച്ച് ലൈബ്രറിയിലേക്ക് നടന്നു.
ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു മൂലയിൽ അവൾക്കരികിലായി ഇരുന്നുകൊണ്ട് നവീൻ ചോദിച്ചു.
“നിനക്കിന്ന് എന്താ പറ്റിയത്?”
അവൾ ഇതെന്ത് എന്ന ഭാവത്തിൽ അവന്റെ മുഖത്ത് തന്നെ നോക്കി.
“ഇന്ന് രാവിലെ മുതൽ ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുവാണ്. എന്തോ ഒരു വിഷമം നിന്റെ മുഖത്ത്.”
അത് കേട്ടതും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നു.
“നീ എന്തിനാ ഇപ്പോൾ ചിരിക്കൂന്നേ?… എന്തേലും വിഷമം ഉണ്ടേൽ അത് എന്നോട് പറഞ്ഞൂടെ.”
ചെറിയൊരു പിണക്കത്തോടെ നവീൻ മുഖം തിരിച്ച് ദൂരേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു.
“ഡാ ചെറുക്കാ.. എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയേ.”
നവീൻ അവളുടെ വാക്കുകൾ കേൾക്കാതെ പോലിരുന്നു.
പല്ലവി അവന്റെ കവിളിൽ പിടിച്ച് തന്റെ നേരെ തിരിച്ചു.
“എനിക്ക് ഒരു വിഷമവും ഇല്ല.. ഉണ്ടേൽ ഞാൻ അത് ആദ്യം നിന്നോട് പറയില്ലേ?”
“പിന്നെന്താ നീ രാവിലെ മുതൽ ഇങ്ങനെ?”
പല്ലവി ചുറ്റും നോക്കി അടുത്ത് ആരും ഇല്ല എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തിയ ശേഷം ശബ്ദം താഴ്ത്തി അവനോട് പറഞ്ഞു.
“എനിക്ക് ഇന്ന് രാവിലെ പീരിയഡ്സ് ആയടാ. അതാ ഞാൻ അങ്ങനെ ഇരുന്നെ.”
നവീൻ കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് ഒന്നും മിണ്ടില്ല. ആദ്യായിട്ട ഒരു പെൺകുട്ടി മുഖത്ത് നോക്കി പീരിയഡ്സ് ആണെന്ന് പറയുന്നെ.
“വയർ വേദന എടുക്കുന്നുണ്ടോ നിനക്ക്?”
“മ്മ്.. എനിക്ക് ആദ്യത്തെ രണ്ടു ദിവസം നല്ല വയറു വേദനയും ക്ഷീണവും ആണ്.”
“ഇതിപ്പോ എന്ത് ചെയ്യണം?”
ചെറു ചിരിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല. രണ്ടു ദിവസം സഹിക്കണം..”
നവീന് പിന്നെ എന്ത് ചോദിക്കണം എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. അവർക്കിടയിൽ കുറച്ച് നേരം നിശബ്തത നിറഞ്ഞപ്പോൾ പല്ലവി ഡെസ്കിലേക്ക് തല ചായ്ച്ച് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി കിടന്നു.
നവീൻ പതുക്കെ അവളുടെ തുടയിൽ ഇരുന്ന വലത് കൈപ്പത്തിയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. പല്ലവി സാവധാനം കണ്ണുകൾ അടച്ചു.
ആ ഒരു സന്ദർഭത്തിൽ അവന്റെ കൈയിൽ ഉള്ള മുറുക്കി പിടുത്തം എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ആശ്വാസം അവളിൽ പകർന്നു. മുൻപ് പലപ്പോഴും ഇത്തരത്തിൽ ഉള്ള സന്ദർഭങ്ങളിൽ വേദന കൂടുമ്പോൾ ഒന്ന് കൂടെ ഇരുന്ന് ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ഒരാൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ അവൾ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇന്നാണ് അവളുടെ ആ ആഗ്രഹം സഭലമായത്.
മനസ്സിൽ ഉണ്ടായ ഒരു ഉൾപ്രേരണയിൽ തന്റെ കൈയിൽ മുറുകി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന അവന്റെ കൈപ്പത്തി അവൾ സാവധാനം തുടയിൽ നിന്നും മുകളിലേക്ക് നീക്കി ചുരിദാർ ടോപിനു മുകളിലൂടെ അടി വയറിൽ കൊണ്ട് എത്തിച്ചു. എന്നിട്ട് അവന്റെ കൈവെള്ള അവിടേക്ക് അമർത്തി പിടിപ്പിച്ചു.
അവൾ അപ്പോഴും കണ്ണുകൾ അടച്ച് തന്നെ കിടക്കുകയാണ്. എന്തിനാണ് അങ്ങനെ ചെയ്തത് എന്ന് അവൾ അറിയില്ല, ചെയ്തത് തെറ്റാണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നിയതും ഇല്ല.
നവീൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ചുറ്റും നോക്കി ആരെങ്കിലും തങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന്. ഭാഗ്യത്തിന് അടുത്തൊന്നും ആരും തന്നെയില്ല.
തന്റെ കൈ ഇപ്പോൾ അവളുടെ അടി വയറ്റിൽ ആണെന്ന ചിന്ത അവന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് വർധിപ്പിച്ചു. എന്നാൽ അവൾ എന്തെന്നില്ലാത്ത ആശ്വാസത്തിൽ കണ്ണുകൾ അടച്ച് തന്നെ കിടക്കുകയാണ്.
പെട്ടെന്നാണ് ലഞ്ച് ബ്രേക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ള ബെൽ അടിച്ചത്. എന്നിട്ടും അവൾ എഴുന്നേൽക്കാതെ തന്നെ കിടക്കുന്ന കണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.
“പല്ലവി, ബെൽ അടിച്ചു.”
പാതി കണ്ണ് തുറന്നുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“എനിക്ക് ഇങ്ങനെ കിടന്നിട്ട് നല്ല ആശ്വാസമുണ്ട്. അടുത്ത പിരിയഡ് നമുക്ക് ക്ലാസ്സിൽ കയറിയാൽ പോരെ?”
നവീൻ ചെറു ചിരിയോടെ മതിയെന്ന അർഥത്തിൽ തല കുലുക്കി. പല്ലവി വീണ്ടും മിഴികൾ പൂട്ടി.
ആ ഒരു പിരിയഡ് കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് അവർ പിന്നെ ക്ലാസ്സിൽ കയറിയത്. ആ സമയമത്രയും അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി അവൻ ഇരുന്നു.
വൈകുന്നേരം വീട്ടിലേക്ക് പോകുമ്പോഴും ബസിൽ അവന്റെ തോളിൽ തല ചേർത്തിരുന്നാണ് അവൾ പോയത്.
സത്യത്തിൽ ഒറ്റപ്പെട്ട നടന്നിരുന്ന കാലത്ത് ആരിൽ നിന്നെങ്കിലും കിട്ടുവാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന സ്നേഹം, കെയറിങ് എല്ലാം അവനിൽ നിന്നും ഇപ്പോൾ അവൾ പിടിച്ച് വാങ്ങുക തന്നെയായിരുന്നു.
രാത്രി ബെഡിൽ കിടക്കുമ്പോഴാണ് നവീന്റെ മെസ്സേജ് അവളുടെ മൊബൈലിലേക്ക് എത്തിയത്.
നവീൻ – കിടന്നോ നീ?
പല്ലവി – കിടന്നു.. നീയോ?
നവീൻ – ഞാനും കിടന്നു. ഇന്ന് വിളിക്കണോ നിന്നെ?
ആ മെസ്സേജ് കണ്ടതും പല്ലവി അവനെ വീഡിയോ കാൾ വിളിച്ചു.
അവൻ കാൾ എടുത്തതും ഈർഷ്യത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു.
“എന്താടാ ഇന്ന് വിളിക്കണമോ എന്നൊരു ചോദ്യം?”
“നിനക്ക് വയ്യല്ലോ, അത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ.”
അവളുടെ മുഖത്ത് ചിരി പടർന്നു.
“ഡാ ചെറുക്കാ, ഈ സമയത്ത് സ്നേഹത്തോടെ സംസാരിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരാളെ ആണ് എനിക്ക് വേണുന്നത്. നീയല്ലാതെ വേറെ ആരുണ്ട് എനിക്കതിന്..”
നവീൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി കിടന്നു. മുഖവും നെഞ്ചിനു താഴെവരെയും മാത്രമാണ് കാണാൻ പറ്റുന്നത്. ഒരു വൈറ്റ് ഷർട്ട് ആണ് അവൾ ഇട്ടേക്കുന്നെ. കുറച്ച് ലൂസ് ആണ് ഷർട്ട്.
കളിയാക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ അവൾ ചോദിച്ചു.
“ഇന്ന് സ്റ്റോറി ഒന്നും കണ്ടില്ലല്ലോ.”
അവനും തിരിച്ച് അതെ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“അങ്ങ് ഇഷ്ട്ടപെട്ട് പോയെന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ. ഇനി ഇതൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് മതി സ്റ്റോറിയൊക്കെ.”
അവളുടെ മുഖത്ത് ചെറുതായി നാണം നിറഞ്ഞു.
“ഇപ്പോൾ വയർ വേദന ഉണ്ടോ നിനക്ക്?”
വിഷമം നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഉണ്ടെടാ.. നാളെയും കൂടി നല്ല ബ്ലീഡിങ് ഉണ്ടാകും, അതുവരെയും വിട്ടു വിട്ടു വേദന ഉണ്ടാകും.”
അവൻ ഒന്ന് മൂളി.
“നീ ഇപ്പോൾ എന്റെ അടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് തോന്നി പോകുന്നു.”
“അതെന്താടി നീ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ?”
“നീ ഇന്ന് കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോഴൊക്കെ എനിക്ക് വല്ലാത്ത ആശ്വാസം ആയിരുന്നു.. പിന്നെ…”
അവൾ വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാക്കാതെ നിർത്തി.
“പിന്നെ?..”
“നിന്റെ കൈ എന്റെ വയറിൽ വച്ചിരുന്നപ്പോൾ വേദന ഒരുപാട് കുറവുണ്ടായിരുന്നു. പെയിൻ കില്ലർ കഴിച്ച പോലെ ഒരു ഫീലിംഗ് ആയിരുന്നു.”
“ഇപ്പോഴും അങ്ങനെ ഒരു ഫീലിംഗ് വേണമെന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ?”
അവൾ ഉണ്ടെന്ന അർഥത്തിൽ മൂളി.
“നിൻറെ വയർ ഒന്ന് കാണിച്ചേ ..”
പല്ലവിയുടെ മുഖത്ത് ഒരു ചോദ്യ ഭാവം വിടർന്നു. എങ്കിലും അവൾ ഒന്നും ചോദിക്കാതെ മൊബൈൽ താഴേക്ക് നീക്കി വയർ ഭാഗം അവനെ കാണിച്ചു. വെള്ള ഷർട്ടിനാൽ മൂടി കിടക്കുന്ന വയർ ഭാഗം. ഇപ്പോൾ അവളുടെ മുഖം അവന് കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
“ഷർട്ട് മുകളിലേക്ക് നീക്കി വയർ കാണിക്ക്.”
“നവീ..”
അവളുടെ ആ വിളിയിൽ ഒരു വിറയൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
“എന്താ?”
അവന്റെ ആ ചോദ്യത്തിന് അവൾ ഉത്തരം ഒന്നും നൽകിയില്ല.
“പല്ലവി…”
അവൾ മൂളി.
“ഷർട്ട് മുകളിലേക്ക് നീക്കിക്കൂടെ?”
അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഷർട്ട് സാവധാനം മുകളിലേക്ക് വലിച്ച് നീക്കി. മുലകൾക്ക് താഴെയായി അവൾ ഷർട്ട് ചുരുട്ടി വച്ചു. അവളുടെ വെളുത്ത വയർ അവന് മുന്നിൽ അനാവൃതമായി. ഒട്ടും ചാടിയിട്ടില്ല ചെറു കുഴിപോലുള്ള പോക്കിളൊടു കൂടിയ വയർ. പൊക്കിളിനു താഴെ നിന്നും ചെറു രോമരാജികൾ ഒരു വരപോലെ അവൾ ധരിച്ചിരിക്കുന്ന ഷോർട്ട്സിനു ഉള്ളിലേക്ക് പോകുന്നു.
അവളുടെ മുഖ ഭാവം ഇപ്പോൾ എന്താണെന്ന് അവന് കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഷർട്ട് മുകളിലേക്ക് നീക്കുമ്പോൾ ആദ്യമായി തന്റെ വയർ ഒരു ആണിന് മുന്നിൽ കാണിക്കുന്നതിന്റെ ജാള്യത അവൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് തന്നെ ആ ജാള്യത അവളിൽ നിന്നും ഓടി ഒളിച്ചിരുന്നു.
“നിന്റെ കൈ എടുത്ത് വയറിൽ വച്ചേ..”
നവീൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് പല്ലവി അവളുടെ ഇടത് കൈ എടുത്ത് വയറിൽ വച്ചു.
“അതിപ്പോൾ എന്റെ കൈ ആണ്. നിനക്ക് വേദന കൂടുതലുള്ളിടത്ത് ആ കൈ വയ്ക്ക്.”
അവൾ സാവധാനം കൈ നീക്കി പൊക്കിളിനു താഴെയായി കൈ വച്ചു.
“ചെറിയ ചൂട് കിട്ടുന്നുണ്ടോ അവിടെ ഇപ്പോൾ?”
“ഉണ്ടെടാ..”
“വേദന കുറവുണ്ടോ?”
അവൾ കുറവ് ഉണ്ടെന്ന അർഥത്തിൽ മൂളി.
“ഞാൻ ഉടുപ്പ് നീക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യം എന്താ മടിച്ചേ?”
“അത്… ഞാൻ…. ആരെയും ഇതുവരെ എന്റെ വയർ കാണിച്ചിട്ടില്ല.”
“എന്നിട്ടെന്തേ ഇപ്പോൾ എന്നെ കാണിച്ചേ?”
അവൾ കാമറ മുഖത്തിന് നേരെ നീക്കി.
“ആദ്യം ഒരു നാണം തോന്നി… പിന്നെ നിന്നെ കാണിക്കുന്നതിന് എന്തിനാ നാണിക്കുന്നതെന്ന് തോന്നി.”
“എന്നെ അത്രക്ക് ഇഷ്ട്ടം ആണോ?”
“ഒരുപാട് ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടം ആണ്.”
“ഞാൻ ഇപ്പോൾ അടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നേൽ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ സമ്മതിക്കുമായിരുന്നോ?”
ഒന്ന് ആലോചിക്ക പോലും ചെയ്യാതെ അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഉറപ്പായും.. ഞാൻ ഇപ്പോൾ നിന്നിൽ നിന്നും ഒരു ഹഗ് ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്.”
“ലവ് യു പല്ലവി.. ”
“ലവ് യു ടു..”
കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് അവർക്കിടയിൽ നിശബ്തത നിറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു.
“എനിക്ക് ഉറക്കം വരുന്നുണ്ടെടാ, ഞാൻ പോട്ടെ?”
“മ്മ്.. പോയി ഉറങ്ങിക്കോ. ഗുഡ് നൈറ്റ്.”
“ഗുഡ് നൈറ്റ്.”
ആ രാത്രിയും കടന്നു പോയി. പിറ്റേ ദിവസവും കോളേജിൽ പോകാൻ ബസിൽ കയറിയത് മുതൽ തിരിച്ച് വീടെത്തുന്നതുവരെയും പല്ലവി നവീനെ കൂടെ തന്നെ പിടിച്ച് നിർത്തി. അടുത്ത ദിവസം പീരിയഡ്സിന്റെ അസ്വസ്ഥതകൾ അവളിൽ നിന്നും വിട്ട് ഒഴിഞ്ഞ് പോകാൻ തുടങ്ങിയത് മുതൽ ആണ് അവൾ അവനെ ഫ്രീ ആയി വിട്ടത്.
പിന്നും അഞ്ച് ആറു ദിവസങ്ങൾ കടന്ന് പോയി.

+9

-1