രാവ് പെയ്തിറങ്ങി ചെറു ചാറ്റൽ മഴ മുറ്റത്തു പെയ്യുന്നതും നോക്കി
നടുമുറിയിൽ ഇരുന്നു അമ്മയെ കാണിക്കാൻ ബുക്കും തുറന്നു ചിന്തിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു മുറ്റം കടന്നു അഭി വരുന്നത് മൃദു കണ്ടത്,
അവനെ കണ്ടതും, ചായ്പ്പിലെ അഭിയെ അവൾ വീണ്ടും മനക്കണ്ണിൽ കണ്ടു.
നടുമുറിയിൽ ഇരുന്ന് പഠിക്കുന്ന അനിയത്തിയെ കണ്ടു അവന്റെ കണ്ണും വിടർന്നു.
“ഡി കുട്ടൂസേ….ഇന്നാ നീ പറഞ്ഞ കളർ തുണി….അത് തന്നെയല്ലെന്നു നോക്ക്, എന്നിട്ട് നമുക്ക് തയ്ക്കാൻ കൊടുക്കാം….”
കയറിവന്നു അവളുടെ തലയിൽ ഒന്നു തട്ടി പേപ്പറിൽ പൊതിഞ്ഞ തുണി അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടുമ്പോൾ അത് വാങ്ങി വെച്ചു അടുക്കളയിലേക്ക് തലനീട്ടി അമ്മ ശ്രെദ്ധിക്കുന്നില്ലെന്നു ഉറപ്പു വരുത്തി അവന്റെ കയ്യിൽ വലിച്ചു വീടിന്റെ വശത്തെ വിറക് പുരയിലേക്ക് കൊണ്ടു വന്ന മൃദു കണ്ണു നിറച്ചു അഭിയെ നോക്കി.
“എന്താടി….എന്താ മോൾക്ക് പറ്റിയെ എന്തിനാ എന്റെ കൊച്ചു കരയുന്നെ….”
ഉടനെ പാവാട വലിച്ചു പൊക്കി തുടയിലും കാലിലും പതിഞ്ഞ ചുവന്ന നീറ്റു പാടിൽ അവന്റെ കൈ പിടിച്ചു വെച്ചു വിതുമ്പി നിൽക്കുന്ന മൃദുലയുടെ ദേഹത്തു തിനർത്തു നിൽക്കുന്ന പാട് കണ്ടു ആദ്യം അഭിക്ക് തോന്നിയത് കലിയായിരുന്നു, പിന്നീട് സങ്കടവും.
അവന്റെ കണ്ണുകളും നിറയുന്നത് കണ്ട മൃദുല. അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാരി അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു.
“പോട്ടേഡി മോളു….ഇനി എന്റെ കൊച്ചിന്റെ മേലെ ഒരു നുള്ള് മണ്ണ് വീഴാൻ പോലും ഏട്ടൻ സമ്മതിക്കില്ല, അതിന് എന്ത് ചെയ്യേണ്ടി വന്നാലും ഏട്ടൻ ചെയ്യും, ഇനി എന്റെ പൊന്ന് കരയൂല….”
അവളുടെ പുറത്തു തടവി മനസ്സിൽ പലതും തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച പോലെ അഭി പറയുമ്പോൾ അതു മനസിലാക്കിയ പോലെ മൃദു അവനെ ഒന്നുകൂടെ മുറുക്കെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു.
***********************************************
രാത്രി പിഞ്ഞാണത്തിൽ കഞ്ഞിയും പുഴുക്കും ചമ്മന്തിയും, കൊണ്ട് വെച്ച് തനിക്കും മൃദുലയ്ക്കും പതിവുപോലെ വിളമ്പിയെടുത്തു, മൃദുല ഏട്ടനും വിളമ്പിക്കൊടുക്കുന്നത് നോക്കി ഇരുന്ന ശ്രീവിദ്യ സംസാരത്തിനൊന്നും നിൽക്കാതെ കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി, പതിവിന് വിപരീതമായി മൃദുലയും അഭിയും ഇന്ന് മിണ്ടാതെ കഴിക്കുന്നത് കണ്ടു ശ്രീവിദ്യയ്ക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി.
പക്ഷെ ചോദിച്ചില്ല.
മൃദുല ഏട്ടനെ നോക്കുമ്പോൾ എല്ലാം കാര്യമായി എന്തോ ആലോചിക്കുന്നത് കണ്ട അവളും മിണ്ടിയില്ല.
പാത്രം കഴുകി ഒരു ദിവസത്തോട് വിട ചൊല്ലി മൃദുലയും ശ്രീവിദ്യയും ഉറങ്ങാനായി മുറിയിലേക്കും അഭി നടുമുറിയിലെ കയറു കട്ടിലിലേക്കും ചാഞ്ഞു.
എല്ലാവരും ഉറക്കത്തിനായി കാത്തിരുന്നെങ്കിലും ആരെയും ഉറക്കം തൊട്ടില്ല, ഓടിനു മുകളിൽ കല്ലു വാരിയെറിയും പോലെ മഴ വീഴാൻ തുടങ്ങി.
മണിക്കൂറൊന്നു കഴിഞ്ഞു, അടുക്കളയിലെ പാത്രത്തിൽ വെള്ളം തൊട്ടു പോകുന്ന സ്വരം വീട്ടിലെ മൂന്നു പേരുടെയും കാതിൽ വീണു, ചോർച്ചയുള്ള കാര്യം അറിയാവുന്ന ശ്രീവിദ്യ എഴുന്നേറ്റു, ഉറങ്ങാതെ കിടന്ന മൃദുല അമ്മയെഴുന്നേറ്റത് അറിഞ്ഞെങ്കിലും അറിയാത്ത കണക്ക് വെറുതെ കണ്ണു മൂടി കിടന്നു.
തന്റെ വശത്തു നിന്നു അമ്മയെഴുന്നേറ്റു പോകുന്നത് അവളറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, രാത്രി നീണ്ടിട്ടും അമ്മയെ കാണാതായപ്പോൾ മൃദുല എഴുന്നേറ്റു,
വാതിൽ അല്പം തുറന്നു നടുമുറിയിലേക്ക് നോട്ടം നീട്ടിയപ്പോൾ ഏട്ടന്റെ കട്ടിൽ കാലി…
ആകാംഷയോടൊപ്പം ഹൃദയവും തുടികൊട്ടി, അകാരണമായ ഭയം അവളിൽ നിറഞ്ഞു, മനസ്സിന് ശെരിയോ തെറ്റോ എന്നു ചിന്തിക്കാൻ കഴിയാത്ത പ്രശ്നം മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന പോലെ തോന്നിച്ചു.
അടുക്കളയിൽ നിന്നു ചിതറി കേട്ട വാക്കുകൾ അവളുടെ ചെവി കൂർപ്പിച്ചു.
“എന്റെ മോളെ ഞാൻ തല്ലും കൊല്ലും അതിന് നിനക്കെന്താടാ….”
“നിങ്ങൾക്കിതെന്തിന്റെ കേടാ…ആ പെണ്ണിന്റെ മേല് മുഴുവൻ ചുവന്നു കിടപ്പാ….എന്ത് സുഖാ നിങ്ങൾക്ക് കിട്ടുന്നെ…”
“എനിക്ക് എന്തിന്റെ കേടാന്നു അറിഞ്ഞാ നീ തീർക്കുവോട….വെറുതെ എന്റേം മോളുടേം കാര്യത്തിൽ ഇടപെടേണ്ട…കേട്ടല്ലോ…”
അമ്മയുടെയും ഏട്ടന്റെയും വാക്ക് തർക്കം മുഴങ്ങി കേട്ട മൃദുല അവിടേക്ക് പോണോ വേണ്ടയോ എന്ന് ചിന്തിച്ച നിമിഷം അഭിയുടെ സ്വരം മുഴങ്ങി.
“നിങ്ങളുടെ കേട് എനിക്കറിയാം…ഞാനത് തീർക്കാൻ പോവാ…”
അടുക്കളയുടെ വാതിലിൽ നിഴലുകൾ കൂടിച്ചേരുന്നതും വ്യക്തമല്ലാത്ത സ്വരങ്ങൾ പൊട്ടി വീഴുന്നതും മൃദുല കണ്ടും കേട്ടും മറഞ്ഞു നിന്നു.
“വിടട….വേണ്ട….നീ എന്താ ചെയ്യുന്നേ…”
അമ്മയുടെ തന്റേടത്തിന്റെ സ്വരം മാറി ഭയം നിറയുന്നത് കേട്ട മൃദുലയുടെ ഉള്ളിടിച്ചു, എല്ലാം തെറ്റിപ്പോയോ എന്നവൾക്ക് തോന്നി.
“പോ….വേണ്ട….അഭി….വേണ്ട,…തെറ്റാ…..”
“!കിർർര്!”
“ഓഹ്ഹ്…”
അമ്മയുടെ നേർത്ത കരച്ചിലും ഏട്ടന്റെ മുരൾച്ചയും മുഴങ്ങി,..
“അഭി വേണ്ടട….മൃദുല….അവള്,…ഞാൻ…നമ്മൾ….ഇങ്ങനെ,….”
മുറിഞ്ഞു വരുന്ന അമ്മയുടെ സ്വരത്തിന്റെ അവസാനം വാതിലില്ലാത്ത അടുക്കള വശത്തെ ഭിത്തിയിലേക്ക് ‘അമ്മ വന്നു ചാരി അമ്മയെ ഒട്ടിപ്പിടിച്ച കണക്ക് ഏട്ടനും അമ്മയുടെ രണ്ടു കയ്യും ഏട്ടന്റെ കയ്യിൽ കൊരുത്തു ഭിത്തിയിലേക്ക് ചേർത്തു പിടിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നത് മൃദുല കണ്ടു.
അഭിയുടെ അരയ്ക്ക് മേലെ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല അരയിലെ മുണ്ട് അഴിയാൻ കണക്ക് തൂങ്ങി നിന്നിരുന്നു,
ശ്രീവിദ്യയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് നെഞ്ചമർത്തി കൈകൾ കൊരുത്തു മുഖം നക്കുന്ന അഭിയെ തന്റെ ഏട്ടനെ കണ്ട മൃദുല വിറച്ചു, അവനെ എതിർക്കാൻ ആവും പോലെ ശ്രെമിക്കുന്ന അമ്മയെയും മൃദുല കണ്ടു, അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടത് കിട്ടിയിട്ടും ‘അമ്മ എന്തുകൊണ്ട് എതിർക്കുന്നു എന്നത് മൃദുലയ്ക്ക് മനസിലായില്ല, തല വെട്ടിച്ചു അഭിയെ എതിർത്തുകൊണ്ട് ശ്രീവിദ്യ പുളയുമ്പോൾ അഭിക്ക് ആവേശം കയറുകയായിരുന്നു, ഇതുവരെയില്ലാത്ത കാടൻ കരുത്തു വന്നു നിറയുമ്പോലെ കയ്യിൽ നിന്ന് വിടുവിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു കുതറിയ ശ്രീവിദ്യയുടെ വെണ്ണ കഴുത്തിൽ അഭി കടിച്ചു ചപ്പുന്നത് കണ്ട മൃദുല വിറച്ചു,
‘അമ്മ ഒന്നു ഞരങ്ങിയത് പോലെ തോന്നിയ മൃദുല കണ്ണു വെട്ടാതെ അവരെ നോക്കി, അടുക്കളയിലെ സിറോ ബൾബ് വെട്ടത്തിൽ ഇരുനിറമുള്ള അഭിയുടെ ഉരുക്ക് ശരീരം വെള്ള നയ്റ്റി മുറുക്കി വെച്ച അമ്മയുടെ കൊഴുപ്പിനെ ഞെരിക്കുന്നത് മൃദുല കണ്ടു നിന്നു.
അമ്മയുടെ പിടച്ചിൽ നേർത്ത വെട്ടലുകളും തേങ്ങലുകളുമായി മാറുന്നത് അവൾ കണ്ടു.
അഭി ശ്രീവിദ്യയുടെ കൊഴുപ്പടിഞ്ഞ കഴുത്തും തോളും നെഞ്ചും നക്കി കടിച്ചു ചുവപ്പിച്ചു പിടച്ചിൽ നേർത്ത നേരം തടിച്ച ചുണ്ടുകളെ നക്കി ചുംബിച്ചു.
പ്രതിഷേധത്തിന്റെ നേർത്ത സ്വരം വന്നെങ്കിലും അതിന് ഒന്നിനുമുള്ള ശക്തി ഉണ്ടായില്ല.