“അമ്മായി, അമ്മായി, ഇതൊന്നു കേൾക്കു് എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിക്കല്ലെ”, എന്നെ തട്ടി മാറ്റി എഴുന്നേറ്റ് ജയന്തി കെഞ്ചിപ്പറഞ്ഞു, “എനിക്കറിയില്ല ഇവാൻ ഇവിടെ എങ്ങനെ വന്നെന്നു്”
“ചേച്ചി ഞങ്ങൾ രാത്രി ചെറുതായൊന്നു കൂടി, ചേച്ചി ഇത് ആരോടും പറയരുത്: ഒരബദ്ധം പറ്റിപ്പായി” സമയം പാഴാക്കാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ശരി ശരി, ഞാനൊന്നും ആരോടും പറയല്ല, എനിക്കു വേറെ പണിയൊണ്ട്; പക്ഷെ നിങ്ങടെ കൊച്ചു കൊച്ചു വഴക്കും കൊണ്ടുവന്ന് എന്നെ ശല്യം ചെയ്യരുത്. പകൽ വഴക്ക്, രാത്രി ഭാര്യയും ഭർത്താവും പാലെ: കൊള്ളാം വലി” പ്രമീല കോപം നടിച്ച് ഉടനെ അവിടെ നിന്നു പോയി.
ജയന്തി കരച്ചിലിന്റെ വക്കിലെത്തി. “പേടിക്കാതെ ജയന്തി ” കിട്ടിയ സമയം കൊണ്ട് അവളെ നിന്ന നിൽപ്പിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഞാൻ പറഞ്ഞു. അവളുടെ എതിർപ്പു വക വയ്ക്കാതെ പെട്ടെന്നു തന്നെ മാറിൽ കൂമ്പി നിന്ന കൊച്ചു മുലകളിൽ ബ്ലൗസിനു മുകളിൽ കവച്ചു തടവി. ഒപ്പം എൻ ഇടാത്ത ഒക പാവാടയ്ക്ക് മേലേ അവളുടെ ഉള്ളം തുടയിലും ചെന്നു.
“പ്രമീലച്ചേച്ചി ഇത് ആരോടും പറയത്തില്ല; നീ പേടിക്കാതെ”. അവൾ ചിന്താക്കുഴപ്പത്തിലായി. എന്നാലും ഇതിനെല്ലാം പിന്നിൽ എതാ പദ്ധതിയുണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കിക്കാണും. എന്തായാലും അവൾ അങ്ങവശത്തുപോയി.
കാർത്തികേയൻ പാചകക്കാരൻ ആരാണെന്ന് എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. പക്ഷെ കുറ്റം പറയരുതല്ലാ, പൊറാട്ട നല്ല ഒന്നാം തരം. എണ്ണ ലേശം ജാനിയുണ്ടെങ്കിലും അവിടവിടെ സ്വൽപ്പം കരിഞ്ഞ ആ പൊറോട്ട എനിക്കു പിടിച്ചു. ചില്ലി ചിക്കനും പ്രമാദമായിരുന്നു. നല്ല പച്ചമുളക് നീളത്തിൽ മുറിച്ചിട്ടത് ജോറായി
“വല്ലതും വേണോ സാർ?” പത്രോസ് വീണ്ടും.
“കുറച്ചു വെള്ളം കൊണ്ടുവാ പത്രാസേ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ഒരു തീപ്പെട്ടി”, കയ്യിൽ നിന്നു വിൽസിന്റെ ഒരു കുടെടുത്ത് ഗോപു ആവശ്യപ്പെട്ടു. പത്രാസ് മറഞ്ഞു.
“നിന്റെ ബ്രാൻഡ് എതാടാ?” ഗോപു ചോദിച്ചു.
“അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല, ഗോപൂ: വിസ്കി, ബ്രാൻഡി, റം…എന്തായാലും കഴിക്കും. ഇന്നതെന്നില്ല, പിന്നല്ലേ ബാൻഡ്”
“എന്നാലും റമ്മാണ് കൂടുതൽ പത്ഥ്യമെന്നു തോന്നുന്നു”
“ത്രിഗുണൻ അകത്തു ചെന്നാൽ വേഗം കാര്യം നടക്കുമല്ലോ എന്നോർത്താൽ ചെലവു കുറവല്ലേ!”
“അതു ശരിയാടാ, എനിക്കും പ്രത്യേകിച്ചു് ബ്രാൻഡ് ഒന്നുമില്ലെടാ”
“അതെ, പെണ്ണുങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലും അങ്ങനെ തന്നെയാണല്ലോ“
“ആ… എന്താ നീ പറഞ്ഞെ ?”
“അല്ല, നടുക്കു ദ്വാരമുള്ള എത്ര രൂപവും നമുക്കു പറ്റുമല്ലോ എന്നു ചിന്തിച്ചതാ ഒരു ഉഴുന്നുവടയായാലും മതിയല്ലോ”
ഹി ഹി ഹി , ഗോപു ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.
”എടാ, സുന്ദരിയായാലും അല്ലെങ്കിലും പെണ്ണിന്റ പൂറെല്ലാം ഒരേ മാതിരിയാ പിന്നെ സുന്ദരിമാർ ചെയ്യുമ്പോൾ നമുക്ക് ഒരു ഉണർവു കൂടും; എല്ലാത്തരം സാധനങ്ങളു. ഞാൻ കൈകാര്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്: കൗമാരക്കാരികൾ മുതൽ അൽപ്പം മൂത്തവർ വരെ സുന്ദരികളും അത്ര ചന്തമില്ലാത്തവരും. മട്ടൻ ഒഫയുടെ ഒരു കഷണം ചവച്ച് ഗോപു പറഞ്ഞു.
“ആ സലിമിൻറ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോ ഞാനൊരു കാര്യം ഓർത്തു”, ഞാൻ പറഞ്ഞു.
”എന്താ, വല്ല കല്യാണത്തിനു ചെന്നപ്പോൾ നീ ഏതെങ്കിലും പെണ്ണിനെ കളിച്ചിട്ടുണ്ടോ?“
“അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല: കൽക്കട്ടയിലെ ചിറ്റപ്പൻ പത്തനംതിട്ടയിൽ നിന്നു കല്യാണം കഴിച്ചതിൽ പിന്നെ അവരുമായുള്ള ബന്ധം തുടങ്ങിയല്ലോ. അവിടത്തെ സുമയെ നിനക്കോർമ്മയുണ്ടോ? തങ്കമണി? സുമയ്ക്കും എനിക്കും രഹസ്യമായ ഒരു പ്രേമമുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾക്കുന്നു പ്രായം പതിനഞ്ചു പതിനാറ്. എന്റെ ആദ്യ പ്രേമം; ഗോവിന്ദന് അവള നോട്ടമുണ്ടായിരുന്നു; അവരെല്ലാം കായംകുളത്തു വരുമ്പോൾ ഗോവിന്ദൻ അവളോടു കിന്നരിച്ചു ചെല്ലും; ഞാനാകുന്നു ആദ്യമൊക്കെ നാണിച്ചു ഒഴിഞ്ഞു മാറി നടക്കും. പക്ഷേ എന്നിട്ടും അവൾക്കിഷ്ടം. എന്നാടായിരുന്നു.
എന്റെ കണ്ണുകൾ തിരയുന്നത് അവളയാണെന്നു് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു. അവളോടുള്ള ഇഷ്ടം പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പോലും എനിക്കു നാണമായിരുന്നു. അവരെല്ലാം വീട്ടിൽ വരുമ്പോൾ സുമയുണ്ടാവണ കൂടെ എന്നു ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കും. നിന്നെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണിനെ പരിപാടി നടത്തണം എന്ന ചിന്തയായിരുന്നില്ല, എനിക്ക്. നീയും അതു തുടങ്ങിയത്, പ്രമീലച്ചി നിന്റെ ഗുരുനാഥയായതിനുശേഷമാണല്ലൊ എനിക്കങ്ങനെ ഗുരുവില്ലായിരുന്നു. എനിക്ക് ശരിക്കും പ്രമമായിരുന്നു. മാംസനിബദ്ധമല്ലാത്ത ഉദാത്ത പ്രണയം. വിവാഹം ആയിരുന്നു, എന്റെ മനസ്സിൽ. കവിതയും സാഹിത്യവും കടന്നുകൂടിയ മനസ്സ് വെറും മാംസദാഹത്തിനു പാത്രമായിരുന്നില്ല. അവളുട കാലാച്ചയിൽപ്പോലും മധുരധ്വനികൾ ഞാൻ കേട്ടു…ഗോപു, എനിക്ക് ഇന്നും അവളുടെ രൂപം മാർമ്മയുണ്ട്; വെളത്ത സുന്ദരിക്കുട്ടി
ഞാൻ ആദ്യം പത്തനംതിട്ടയിൽ പോയ നാൾ..ആ ഗ്രാമത്തിന്റെ ഭംഗി മനസ്സിൽ ഇന്നും തങ്ങി നിൽക്കുന്നു. നിലാകാശത്തിനു താഴെ ഭൂമിദേവിക്കു പച്ചപ്പരവതാനി തീർത്ത പുന്നെല്ലിൻ പാടങ്ങൾ.. ചുവന്ന മണ്ണിൽ ഹരിതാഭ തുടിപ്പിച്ച വന്മരങ്ങൾ… ഉയർന്ന കുന്നുകൾ ചുറ്റി, അരികത്തു വരുമ്പോൾ അല ഞൊറിയുന്ന പുഴകൾ… ഹാ… ഇതല്ലേ സ്വർഗ്ഗം.. ചെന്നപ്പോൾ അവളെയാണ് എന്റെ കണ്ണുകൾ തിരഞ്ഞത്. അവളെ കാണാത്തു്, കാപ്പി കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞ ഉടനെ ഞാൻ അമ്മയുടെ കണ്ണു വെട്ടിച്ചു പുറത്തു പോയി. പൊക്കത്തിൽ, താടിയിൽ പൂത്തു നിൽക്കുന്ന കർണ്ണികാരത്തിനു പുറകിൽ അവൾ ചേന കുഴിച്ചെടുക്കുകയായിരുന്നു. ചെമ്മണ്ണ പുരണ്ട കയ്യുമായി, എന്നെക്കണ്ടയുടനെ എഴുന്നേറ്റു; ചിരിച്ചു. ഒരു വസന്തത്തിന്റെ മുഴുവൻ സൗന്ദര്യവും ഞാനാ ചിരിയിൽ കണ്ടു. ഇളം വയലറ്റു നിറമുള്ള അവളുടെ അയഞ്ഞ ഷർട്ട്; ഉള്ളിൽ പെറ്റിക്കോട്ടുണ്ടെങ്കിലും മാറിൽ മുഴച്ചു തുടങ്ങിയ താമരമൊട്ടുകൾ തള്ള നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എന്റെ നോട്ടം അറിയാതെ അവിടെ ഉടക്കി നിന്നു. ഞാനും ഒരാണല്ലേ ? അവൾ നാണിച്ചു ഷർട്ട് പിടിച്ചു താഴ്ത്തി മാറിൽ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നുമില്ല എന്നു വരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു.
ഞാൻ ഓടി അവളുടെ അടുത്തു ചെന്നു. ചേനയെടുക്കാൻ സഹായിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ സ്വർണ്ണവർണ്ണമുള്ള നനുത്ത രോമം അലങ്കരിച്ച വെളുത്ത കയ്യിൽ ഞാൻ പിടിച്ചു. കോരിത്തരിച്ച് നാണിച്ചു മുഖം കുനിച്ചു അവളുടെ ചിത്രം ഇന്നും എൻറ മനസ്സിന്റെ ഭിത്തിയിലുണ്ട്….ഗോപു, എനിക്കവളെ എന്തിഷ്ടമായിരുന്നെന്നോ അവളെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു; പക്ഷെ ഞങ്ങൾ ഒരേ പ്രായക്കാരായതുകൊണ്ട് അതു നടന്നില്ല. ഇപ്പോഴും അതോർക്കുമ്പോൾ എൻറെ ഹൃദയം ആരാ പിഴിയുന്ന പോലെ തോന്നും; അത്രയ്ക്ക് വേദനയുണ്ട്…?
“എടാ, നീ പറഞ്ഞല്ലോ, ആ സലോമിയെ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ നീ കല്യാണം കഴിക്കുമായിരുന്നു എന്നു്? എത്ര കല്യാണം കഴിക്കും നീ? നീയെന്താ സോളമൻ രാജാവോ?“
