കുട്ടിക്കുറുമ്പി – 1

‘എവിടെയാ ഈ കദളീവനം?“ ഞാൻ തിരക്കി.

‘കർണ്ണാടകയിലാ അതു; അതോ ഇനി ആന്ധ്രയിലോ.”

‘ഹനുമാനെ കാണാൻ കദളീവനത്തിലൊന്നും പോകണ്ട; ഇവിടെത്തന്നെ ആളുണ്ടല്ലോ“ ഓംലെറ്റുമായി വന്ന പത്രോസിനെ നോക്കി ഗോപു ആർത്തു ചിരിച്ചു.

‘അതാ അയാളു കല്യാണം കഴിക്കാൻ കണ്ടമാനം വൈകിയത്. പിന്നെ അമേടെ നിർബ്ബന്ധം കൊണ്ടാ പെണ്ണു കെട്ടിയതു്. അയാടെ പെണ്ണുമ്പിള്ളയാനേ. തങ്കം പോലത്തെ ഒരു സ്ത്രി; അൽപ്പം തടിച്ചു് നല്ല എടുപ്പല്ലേ. പരപുരുഷന്മാരുടെ മുഖത്തുപോലും അവരു നോക്കത്തില്ല” ഞാൻ ഗോപുവിന്റെ മുഖത്തു നോക്കി. ഗോപു ഗ്ലാസ്സ് മേശപ്പുറത്തുവച്ചു.
‘ഓച്ചിറേപ്പോയീ നാൽപ്പത്തൊന്നു ദിവസം ഭജനയിരുന്നപ്പം പരബ്രഹ്മം തലേലോട്ടെറങ്ങിയെന്നാ ആളുകളു പറയുന്നത്.”

തലയിലോട്ടെറങ്ങാൻ പരബ്രഹ്മം എന്താ നല്ലെണ്ണയോ മറ്റോ ആണോ?” ഗോപു കളിയാക്കി.

‘ആർക്കറിയാം അതൊക്കെ? കാള തിരിഞ്ഞുകുത്തിയതാണെന്നും ചിലരു പറയുന്നുണ്ട്.” ഗോപു കൊടുത്ത ഒരു പെഴ്സ് കഴിച്ചുകൊണ്ടു കാർത്തികേയൻ തുടർന്നു, ‘അതിൽപ്പിന്നെ അയാളെ പരബ്രഹ്മറാട്ടെന്നു വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി. അയാൾക്കറിയാന്മേലാത്ത ഒരു സംഗതീം ഇല്ല; പുരാണം, ജോത്സ്യം, കൈനോട്ടം, .പറഞ്ഞാൽ അച്ചിട്ടയാ. ഞങ്ങാ..എനിക്കു താഴെ പണിയൊണ്ടു് കാർത്തികേയൻ താഴോട്ടുപോയി.

കായംകുളത്തു ബസ്സിറങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു സോഡാനാരങ്ങാ കുടിക്കണമെന്നു തോന്നി. അപ്പോഴുണ്ട്, ഒരാൾ; ഷണമുഖൻ. മോഹൻ മേനോൻ തന്ന അസുലഭമായ രതിവിരുന്നിനുശേഷം കുണ്ടന്മാരെപ്പറ്റിയുള്ള എന്റെ ധാരണയ്ക്കു സമൂല മാറ്റം വന്നു. അവരും വിചാരിച്ചാലും ചിലതൊക്കെ നടക്കും എന്നെനിക്കു ബോദ്ധ്യമായി. ഊണു തന്നില്ലെങ്കിലും ഊട്ടുപുര കാണിക്കാൻ അവർക്കാവും.

എന്നെക്കണ്ടയുടൻ ഷണമുഖൻ അടുത്തുവന്നു.

‘പ്രേമാ..ഒരു വാർത്തയുണ്ട് ‘സന്തോഷമോ ദുഃഖമോ?”

“അതെനിക്കറിയില്ല. എന്റെ കല്യാണം നിശ്ചയിച്ചു. ഒത്തിരി ആലോചന ഞാൻ ഒഴിച്ചുവിട്ടു. സർക്കാർ ജോലിയല്ലേ..ഒന്നു വിട്ടാൽ വേറേ പത്തെണ്ണം വരും. എന്റെ കഴിഞ്ഞിട്ടുവേണം അനിയത്തിയുടെ കാര്യം നോക്കാൻ; എനിക്കു് ഒഴിഞ്ഞുമാറാൻ പറ്റുന്നില്ല. ഹരിപ്പാട്ടെ പെണ്ണാ. ജോലിയൊന്നുമില്ല; കല്യാണം അടുത്തുതന്നെയുണ്ട്. ഞാൻ വിളിക്കാം”

ഈ రె രീതിയൊക്കെ മറക്ക് ആണും പെണ്ണും തമ്മിലാ ചേർച്ച. അല്ലാതെ ആണും ആണും തമ്മില്ല;
അങ്ങനെയാ ദൈവം സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നതു് മനസ്സിലായോ?”

‘ഉവ്വ് ഞാൻ ആ രീതിയിൽ ചിന്തിക്കാനാ ശ്രമിക്കുന്നതു്”
‘ശ്രമിച്ചാൽപ്പോരാ; അങ്ങനെ മാത്രമേ പാടുള്ളൂ. പഴയ പരിപാടിയെപ്പറ്റി ഇനി ആലോചിക്കാൻ പോലും പാടില്ല. ഉറപ്പു താ”

‘ഉറപ്പ് അവൻ എന്റെ കൈപിടിച്ചു. ഞാൻ നടന്നു. “പ്രേമാ” അവൻ വീണ്ടും വിളിച്ചു.

‘എന്താടാ?” ‘എന്നെ നിന്റെ ഓഫീസൊന്നു കാണിക്കണം”

ഞാൻ അവനെയും കൊണ്ട് ഓഫീസിൽപ്പോയി. വല്ലപ്പോഴും ഒത്തുകിട്ടിയാൽ ചരക്കുകളെ ഇവിടെവച്ചു പണ്ണാറുണ്ടെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞു.

‘ഭാഗ്യവാനാ നീ പ്രേമാ; എനിക്കതിനു കഴിയുന്നില്ലല്ലോ”

‘ഇന്നുമുതൽ നീ പുതിയൊരു മനുഷ്യനാ ഷണ്മുഖാ”

‘സമ്മതിച്ചു.അതിന്റെ സന്തോഷത്തിന് അവസാനമായി നമുക്കു രണ്ടുപേർക്കും ഇവിടെവച്ചു കൂടിയാലോ? ഒത്തിരി നാളായി പ്രേമാ മധുരമുള്ള പാലു കുടിച്ചിട്ട്.തൊണ്ടയിലാണെങ്കിൽ ഭയങ്കര ചൊറിച്ചില്
സ്തംഭിച്ചുപോയി. എന്നാണിവനൊക്കെ രക്ഷപ്പെടുക? പതിനഞ്ചു ദിവസമെങ്കിലും യോനീസ്പർശമേൽക്കാതെ പരിപാവനമായി വൃഷണസഞ്ചികളിൽ ശേഖരിച്ചു വച്ചു ശുക്ലം മധുസമാനവും ഔഷധഗുണമുള്ളതുമാകുന്നു എന്ന കാര്യത്തിൽ മോഹനനും ഇവനും അഭിപ്രായവ്യത്യാസമില്ല എന്നു മനസ്സിലായി. അതു പകരുന്ന വേളയിൽ ധമനികളിൽ ചോരനിറഞ്ഞു വിജ്യംഭിതമായ ലിംഗം, തൊണ്ടയിലെ ചൊറിച്ചിൽ മാറ്റാനും അത്യുത്തമം എന്ന കാര്യത്തിൽ പണ്ഡിതന്മാർക്കിടയിൽ രണ്ടു പക്ഷമില്ല.

“അതൊന്നും ചിന്തിക്കല്ലേ.ഷണ്മുഖാ.പ്ലീസ്..ഒന്നിൽ തുടങ്ങി പലതാകും. നാളെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് നിന്റെ പെണ്ണിനെ കളിക്കേണ്ടതാ.നിന്റെ ഈ നാറിയ ഏർപ്പാടു് അവളെങ്ങാനും അറിഞ്ഞാൽ…? അവളെങ്ങാനും വീട്ടുകാരോടു പറഞ്ഞാൽ.” “അയ്യോ..എനിക്കത് ആലോചിക്കാൻപോലും വയ്യ. ഇപ്പൊ എന്നെപ്പറ്റി വീട്ടുകാർക്കു സംശയം പോലുമില്ല” ‘എങ്കിൽ മോൻ ചെല്ല്”

അവൻ പോയി. ഞാൻ വീട്ടിലോട്ടു തിരിച്ചു.
തിങ്കളാഴ്ചച്ചു മണിക്കുട്ടി വന്നു. എനിക്കവളെ കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷമായി. അവൾ അഭിനയക്കാരി ആവട്ടെ, ദുഷ്ടയാവട്ടെ, എനിക്കവളെ ജീവനാണ്; അവൾ എന്റെ മണിക്കുട്ടിയാണ്.

‘ഓ.എന്നെയൊന്നും സാറിനു വേണ്ടല്ലൊ; സരിതയുള്ളപ്പോൾ ഞാനെന്തിന് അവൾ പരിഭവിച്ചു.

‘സരിത്ര പോയി മണിക്കുട്ടീ, അവൾ ഒരു പണിയു ചെയ്യില്ല. സമയത്തിനു വരത്തില്ല. ഞാനവളെ എന്നേ പറഞ്ഞു വിട്ടു

‘അതുവേണ്ടായിരുന്നു.പാവം സരിതച്ചേച്ചി”

“അതു പോട്ടെ; നീ അകത്തുവാ“ ഞാനവളെ അകത്തെ മുറിയിലേയ്ക്കു ക്ഷണിച്ചു. മടി അഭിനയിച്ച് അവൾ വന്നു.
‘വാടാ കണ്ണാ..ഒന്നു കെട്ടിപ്പിടിക്കട്ടെ നിന്നെ.എത്ര നാളായി” ഞാൻ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവളുടെ വണ്ണമുള്ള ദേഹത്തൊട്ടി നിൽക്കാൻ നല്ല സുഖം. അവളുടെ മാറിടം എന്റെ മാറോടൊട്ടി നിന്നു. ഞാൻ അവളുടെ പുറകിലൂടെ കയ്യാടിച്ച് അവസാനം അവളുടെ രണ്ടു കുണ്ടികളും കൈകൊണ്ടു പൊത്തിപ്പിടിച്ചു് അവളെ മുറുക്കിപ്പിടിച്ചു.

“ശ്ശോ..ഒന്നു പതുക്കെ കെട്ടിപ്പിടിക്കു സാറേ, നോവുന്നു”. അവൾ പരിഭവിച്ചു. പത്തുമിനിട്ടോളം ഞാൻ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിന്നു. ഒത്തിരി നാളായിട്ടു. ഈ പൂമേനിയുടെ ചൂടനുഭവിച്ചിട്ടു.

‘വന്ന കാര്യം പറയാൻ എന്നോടൊന്നും ചോദിച്ചില്ലല്ലോ” പിടിവിട്ടു മാറിനിന്നു മണിക്കുട്ടി ചോദിച്ചു.

‘എന്താടാ കണ്ണാ?”

‘പിന്നേ..ഞാൻ പഴയ മണിക്കുട്ടി അല്ല. ‘മണിക്കുട്ടീ’ എന്നൊക്കെ വിളിച്ചോ, പക്ഷെ ഞാൻ പഴയ ആളല്ല” “പിന്നെ ആരാ?” ഞാൻ ചിരിച്ചു. “ഞാനിപ്പം സൗമ്യയാ; പഴയപോലെ മസ്സാജും മറ്റു ചീത്ത പരിപാടീം ഒന്നും പറ്റുകേല; അത്യാവശ്യം ഇതുപോലെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചോ, തോളത്തു കൈവച്ചോ.അതൊന്നും തെറ്റല്ല; മറ്റൊന്നും സമ്മതിക്കുകേല; മനസ്സിലായോ ചെറുക്കാ? സമ്മതിച്ചോ? അവൾ എന്റെ കവിളിൽ നുള്ളി ചോദിച്ചു. അവളെന്റെ കൈപിടിച്ചു. ‘കയ്യേലടിച്ചു സത്യം ചെയ്യേ”

‘സൗമ്യേ..എനിക്കെന്റെ പഴയ മണിക്കുട്ടിയെ വേണം.” ‘എന്നാലേ, ഞാനിപ്പം പോകും” അവൾ കുടയും ബാഗുമെടുത്തു. ‘അങ്ങനെ പോകല്ലേ കണ്ണാ’ ഞാനവളെ തടഞ്ഞു. “എനിക്കു സ്നേഹമുള്ളതുകൊണ്ടല്ലോ നിന്നെ ഇങ്ങനെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നതും മറ്റും; നീയില്ലാഞ്ഞു എത്ര നാളാ ഞാൻ വിഷമിച്ചതെന്നറിയാമോ..
‘സത്യമാണോ? എന്നെ ശരിക്കും അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമാണോ?”

“അതേടാ മുത്തേ” ഞാനവളെ വീണ്ടും കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. “നിസ്സാര കാര്യം പറഞ്ഞു നീ ഇങ്ങനെ എന്നെ വിട്ടു പോകരുതു; നിനക്കെന്നെ ഇഷ്ടമല്ലേ?”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *