‘ഒന്നും നടക്കുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല.”
“അമ്മ ഒരു കാര്യം ചെയ്ത് അവർ വന്നാൽ അമ്മ അന്തീപുമായി. പുറത്തെവിടെക്കെങ്കിലും പോകു ബാക്കി കാര്യം ഞാനേറ്റു..”
“ഉം.. ശരി.” അ ന്ന് വൈകുന്നേരം അവർ വന്നപ്പോൾ ശോഭ വിനോദ് പറഞ്ഞപോലെ സന്തീപിനേയും കൂട്ടി മാർക്കേറ്റിലേക്ക് പോയി അവർ പോയ ഉടനെ വിനോദ് വാതിലടച്ച് കുറ്റിയിട്ട് നേരെ ആതിരയുടെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു അപ്പോൾ ആതിര കട്ടിലിൽ മലർന്ന് കിടക്കുകയായിരുന്നു അവനെ കണ്ടയുടനെ അരിശം മൂത്ത അവൾ ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു
“എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് എന്റെ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിപ്പോകും.”
“മോളേ എനിക്ക് നിന്നോടൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട് .” “എനിക്കൊന്നും കേൾക്കേണ്ട എനിക്കിയാളേ കാണുകയേ വേണ്ട എന്നിട്ടല്ലെ. സംസാരിക്കല്.”
“ഞാൻ പറയുന്നതൊന്ന് കേൾക്ക് എന്നിട്ട് നീ എന്നെ എന്ത് വേണമെങ്കിലും പറഞ്ഞാ അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ എന്നെന്നേക്കുമായി ഈ വീട്ടിൽ നിന്നും പോയിക്കോളാം അതിന് മുമ്പായി എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് കൂടി നീ കേൾക്കണം
അത് കേട്ട് അവൾ ദേശ്യത്തോടെത്തന്നെ താഴെ തറയിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു
”നോക്ക് മോളേ ഇവിടെ ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല“
”ഒന്നും സംഭവിച്ചുട്ടില്ലേ..? സ്വന്തം അമ്മയായി കാണേണ്ടി വരുമായി അവിഹിത ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിട്ട് ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്നാണോ പറയുന്നത്..?“ അവൾ കിതച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു
“മോളേ നിൻറമ്മ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല .. നീ എപ്പോഴെങ്കിലും അമ്മയെപ്പറ്റി ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടോ..? “
”ചേട്ടൻ ഇന്നലെ ആലോചിക്കുന്നത് ഞാൻ നേരിട്ട് കണ്ടതല്ലെ..?“ വളരെ അതിശയത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു
“അതല്ല മോളേ.. “ അവളുടെ തല മുടിയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു പിന്നെ എന്താ..?“
വീണ്ടും അവന്റെ കൈ തട്ടിമാറ്റിക്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു വിനോദ് അൽപ സമയം നിശബ്ദനായതിന്ന് ശേഷം പറഞ്ഞു
“മോളേ നിന്റെ അമ്മ നമ്മുടെ അച്ചനെ കല്യാണം കഴിക്കുമ്പോൾ അമ്മ എത്ര ചെറുപ്പമായിരുന്നു എന്നറിയില്ലെ അച്ചനാണെങ്കിൽ വയസ്സനും എന്നിട്ടും അവർ എല്ലാം സഹിച്ച് നിന്നില്ലെ
അച്ചന്റെ മരണശേഷവും വേറെ ഒരു വിവാഹം കഴിക്കാതെ നിനക്കും സന്തീപിനും വേണ്ടി അ വർ ജീവിച്ചില്ലെ അവർക്കും ആശയും ആഗ്രഹങ്ങളുമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെ അതിനൊരു ചാൻസ് കിട്ടിയപ്പോൾ അവർ അറിയാതെ അതിൽ പെട്ടുപോയി അവരും ഒരു സ്ത്രീ തന്നെയല്ലെ ആതിരെ..? “
”പക്ഷെ അത് സ്വന്തം മകനെപ്പോലെ കരുതേണ്ട ചേട്ടനോടൊപ്പം വേണമോ എനിക്ക് പറയാൻ തന്നെ നാണമാവുന്നു.“
“ആക്കാര്യം നീയും ആലോചിക്കേണ്ടതായിരുന്നില്ലെ.. ? സ്വന്തം ചേട്ടനുമായിട്ടല്ലെ നീ ബന്ധപ്പെട്ടത്..?“ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ ആതിരയ്ക്ക് മറുപടി ഉണ്ടായില്ല
കുറച്ച് സമയം കൂടി വിനോദ് ആതിരയുടെ അടുത്ത് നിന്നതിന്ന് ശേഷം വിനോദ് മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി അന്ന് രാത്രി ആതിര എല്ലാവരുടേയും കൂടെ ആഹാരം കഴിച്ചു
പകൽ കണ്ടത് പോലെ അത്ര വലിയ ദേശ്യമോ അരിശമോ അവളുടെ മുഖത്ത് കാണാനില്ലായിരുന്നു അവൾ നോർമലായി തോന്നിയതിനാൽ ശോഭയും സന്തോഷിച്ചു ഭക്ഷണത്തിന്ന് ശേഷം വിനോദ് ടെറസ്സിൽ സിഗരറ്റും വലിച്ച് കൊണ്ട് ഉലാത്തുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ ശോഭ അങ്ങോട്ട് പോയി
“ആതിര ഇപ്പോൾ നോർമലായെന്ന് തോന്നു അല്ലേ മോനേ.” ശോഭ അവൻറടുത്തേക്ക് ചെന്ന് കൊണ്ട് മെല്ലെ പറഞ്ഞു
“ഞാൻ ഇവിടുന്ന് പോകുന്നതാണ് നല്ലതെന്നാ എനിക്ക് തോന്നുന്നത്.”
“നീ എവിടെ പോകാനാ..?”
“ ഞാൻ ദൂരെ എവിടേക്കെങ്കിലും സ്ഥലം മാറ്റം വാങ്ങി പോകുന്നതാണ് എല്ലാവർക്കും നല്ലത്.”
“നീ ഇങ്ങിനെയൊന്നും പറയെല്ലെടാ എനിക്കിനി നീ ഇല്ലാതെ ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല ആതിരയുടെ കാര്യം ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം .”
“അതെല്ലമ്മേ എത്ര നാൾ നമ്മൾ ഇങ്ങിനെ കഴിയും നാളെ ഞാനും വിവാഹം കഴിക്കും എനിക്കും കുടുംബമുണ്ടാവും അപ്പോഴും നമ്മൾ ഇതുവരെ ബന്ധപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നാൽ..? എന്റെ ഭാര്യയായി വരുന്നവൾ അത് അറിഞ്ഞാൽ..?
ആതിരയെപ്പോലെ ആയിരിക്കില്ല അതിന്റെ പ്രത്യാഘാദം അതുകൊണ്ട് ഞാൻ പോകുന്നത് തന്നെയാണ് നല്ലത്.” അത് കേട്ട ശോഭയുടെ മനസ്സ് തളർന്ന് പോയി അവൾ താഴെ മുട്ടുകാലിൽ ഇരുന്നകൊണ്ട് അവൻറ അരക്കെട്ടിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കൊണ്ട് കരഞ്ഞു
“നീ എന്നെ വിട്ട് പോകല്ലേ വിനു നീ ഇല്ലാതെ എനിക്ക് ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല നീ പറയുന്ന എന്തും ഞാൻ അനുസരിക്കാം കരളേ..” അത് കേട്ടപ്പോൾ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു കുറച്ച് സമയത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം അവൻ പറഞ്ഞു – “അമ്മ ഞാൻ പറയുന്നത് പോലെ അനുസരിക്കുമെങ്കിൽ ഞാൻ എന്നും നിങ്ങളുടെ കൂടെത്തന്നെ നിൽക്കാം മാത്രമല്ല, അമ്മയ്ക്ക് ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ സുഖവും സന്തോഷവും തരാം പക്ഷെ ഞാൻ പറയുന്നത് പോലെ അനുസരിക്കണം.”
“നീ പറയെട മോനെ ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്..? നീ എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഞാൻ അനുസരിക്കാം.
.” അവർ തീർത്ത് പറഞ്ഞു “എങ്കിൽ ഞാൻ ആതിരയെ വിവാഹം കഴിക്കട്ടെ..?”
“ബ്ലേ,,ഹ്.. ” അവർ ഞെട്ടിപ്പോയി
” നീ എന്താ പറഞ്ഞത്..?”
“അതെ അമ്മേ ഞാൻ ആതിരയെ വിവാഹം കഴിക്കാം
പിന്നെ നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് താമസിക്കാമല്ലൊ അവളെ പറഞ്ഞ് സമ്മതിപ്പിക്കുന്ന കാര്യം ഞാൻ ഏറ്റു.”
“നീ എന്താടാ ഈ പറയുന്നത് അവൾ നിന്റെ പെങ്ങളാണ് സ്വന്തം അച്ചൻറ മകൾ..” അവൻറെ വാക്കുകൾ വിശ്വാസിക്കാൻ കഴിയാതെ അവർ പറഞ്ഞു
“അങ്ങിനെയാണെങ്കിൽ നമ്മൾ അമ്മയും മകനുമാണല്ലോ എന്നിട്ട് നമ്മൾ തമ്മിൽ ഭാര്യാ ഭർത്താക്കന്മാരെപ്പോലെ അല്ലെ കഴിയുന്നത്..?” അവനൊരു. മറുചോദ്യം ചോദിച്ചു
“അതുപോലെയാണോ അവൾ..? ഇനി ഞാൻ സമ്മതിച്ചാലും അവൾ ഇതിന്ന് ഒരിക്കലും സമ്മതിക്കില്ല.. “
“അവളെ സമ്മതിപ്പിക്കുന്ന കാര്യം ഞാനേറ്റു അത് എനിക്ക് വിട്ടേക്ക്.. “
”പക്ഷെ എങ്ങിനെ..? ”
“നിനക്ക് സമ്മതം തന്നെയല്ലെ അത് പറ..“
“പക്ഷെ നാട്ടുകാരോട് എന്ത് പറയും അവർക്കറിയില്ലേ അത് നിന്റെ പെങ്ങളാണെന്ന്..?“
“അതിനൊക്കെ ഞാൻ വഴികണ്ടിട്ടുണ്ട് അമ്മയ്ക്ക് സമ്മതമല്ലെ അത് പറ..“
”നിന്റെ ഇഷ്ടം അങ്ങിനെയാണെങ്കിൽ നീ ശ്രമിച്ചുനോക്കു പക്ഷെ ജനങ്ങളുടെ മുമ്പിൽ നാണംകൊണ്ട് തല ചായ്ക്കാനുള്ള സ്ഥിതിയിലേക്കെത്തരുത്”
അത് കേട്ട് അവൻ സന്തോഷത്താൽ ചിരിച്ചു പിറ്റേന്ന് വൈകുന്നേരം ആതിരയും സന്തീപും സ്കൂളിൽ നിന്നും വന്നു. ആതിര ഇപ്പോഴും അമ്മയോട് സംസാരിക്കുന്നില്ലായിരുന്നു വന്നയുടനെ അവൾ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി ചായ കുടിച്ചശേഷം വിനോദ് ശോഭയോടായി പറഞ്ഞു….(തുടരും)
