ജീവിതം മാറിയ വഴി
Jeevitham Mariya Vazhi | Author : SG
ഞാൻ അജോ. കുടുംബസമേതം ദുബായ് എന്ന മഹാനഗരത്തിൽ താമസിക്കുന്നു.ഒരു കൺസ്ട്രക്ഷൻ കമ്പനിയിൽ സൂപ്പർവൈസർ ആയി ജോലി ചെയ്യുന്ന എനിക്ക് മാന്യമായ ശമ്പളം ഉള്ളതുകൊണ്ട് സാമാന്യം തരക്കേടില്ലാതെ ജീവിച്ചു പോകാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഞാൻ വിവാഹം കഴിച്ചിരിക്കുന്നത് കോളേജിൽ എന്റെ ക്ലാസ്സ്‌മേറ്റും അടുത്ത സുഹൃത്തുമായ സോഫിയെ ആയിരുന്നു. പ്രണയം ഒന്നും അല്ലായിരുന്നെങ്കിലും ഞങ്ങൾ നല്ല സുഹൃത്തുക്കൾ ആയിരുന്നു. കോളേജ് കാലത്ത് എല്ലാവർക്കും ഗ്രൂപ്പുകൾ ഉണ്ടാകുമല്ലോ. റമീസ്, സുജിത്, ഞാൻ, സോഫി നിഷ ഇങ്ങനെ ഞങ്ങൾ അഞ്ചു പേര് അടങ്ങിയ ഗ്രൂപ് വളരെ സജീവമായിരുന്നു.
കോളേജ് കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും പല വഴി പോയി. ഞാൻ ദുബായിൽ വന്നു. ഒരു അവധിക്ക് നാട്ടിൽ ചെന്നപ്പോഴാണ് സോഫിയുടെ കല്യാണം ഇതുവരെ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന് മനസ്സിലായത്. സാമ്പത്തികമായി അല്പം പിന്നോട്ട് ആയതിനാൽ വരുന്ന ആലോചനകൾ എല്ലാം മുടങ്ങി പോവുകയായിരുന്നു. സോഫിയുടെ അവസ്ഥ ഓർത്തപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ വീട്ടുകാരോട് സംസാരിച്ചു. അങ്ങനെ അടുത്ത് അവധിക്കു വന്നപ്പോൾ സോഫി എന്റെ ജീവിത പങ്കാളിയായി.
വിവാഹശേഷം ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും ദുബൈയിൽ എത്തി. മധുവിധു കാലം ഞങ്ങൾ ശെരിക്കു ആഘോഷിച്ചു. സെക്സ് ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ടു പേർക്കും ഒരു ലഹരി ആയിരുന്നു. മിക്കവാറും എല്ലാ ദിവസങ്ങളിലും ഞങ്ങൾ ശെരിക്കും എൻജോയ് ചെയ്തിരുന്നു. കല്യാണസമയത്തു മെലിഞ്ഞിരുന്ന സോഫി ഇവിടെ ഭക്ഷണം ജീവിതരീതികളും മൂലം അത്യാവശ്യം കൊഴുത്തു വളരെ സെക്സി ഫിഗർ ആയി.
എന്നെക്കാളും വളരെ പ്രാക്ടിക്കലായി ചിന്തിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തി ആയിരുന്നു സോഫി. ഞങ്ങളുടെ രണ്ടു പേരുടെയും സ്വപ്നം ആയിരുന്നു സ്വന്തമായി ഒരു വീട്. അടുത്ത അവധിക്കു നാട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങൾ കുറച്ചു സ്ഥലം മേടിച്ചു. വീടിന്റെ പണികൾ തുടങ്ങാൻ ആയി ബാങ്കിൽ നിന്നും ലോൺ എടുത്തു നല്ല ഒരു കോൺട്രാക്ടറിനെ കണ്ടു പണികൾ ഏല്പിച്ചു. അല്പം ചെലവ് ചുരുക്കി ജീവിച്ചാൽ ഈ കടം എല്ലാം പെട്ടന്ന് തീർക്കാം എന്ന് ഞങ്ങൾ വിചാരിച്ചു.
അങ്ങനെ ജീവിതം മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോഴാണ് ഇടിത്തി പോലെ സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യം ദുബായിയെ ബാധിച്ചത്. പല കമ്പനികളും അടച്ചുപൂട്ടി. പല പ്രമുഖ കമ്പനികളും ആളുകളെ കുറയ്ക്കാനും ഉള്ള ആൾക്കാരുടെ ശമ്പളം കുറയ്ക്കാനും നിർബന്ധിതരായി. കൺസ്ട്രക്ഷൻ പ്രവർത്തികൾ എല്ലാം മന്ദഗതിയിൽ ആയി. അതോടെ എന്റെ ജോലിയും പരുങ്ങലിലായി.
കമ്പനി മാനേജർ ഒരു മീറ്റിംഗ് വിളിച്ചിട്ടു പകുതി ശമ്പളത്തിന് ജോലി ചെയ്യാൻ തയ്യാറുള്ളവർ നിൽക്കാം എന്നും ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് കമ്പനി വിട്ടു പോകാം എന്നും പറഞ്ഞു. നാട്ടിലെ കടവും പോയാൽ തിരിച്ചു വരാൻ പറ്റുമോ എന്നറിയാത്തതുകൊണ്ടും ഞാൻ പകുതി ശമ്പളത്തിന് നിൽക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.
വൈകുന്നേരം വീട്ടിൽ ചെന്നു ഞാൻ സോഫിയോട് വിവരം പറഞ്ഞു. അവളും ആദ്യം അല്പം വിഷമിച്ചെങ്കിലും എന്റെ തീരുമാനം തന്നെയാണ് ശരി എന്ന് പറഞ്ഞു. അതോടൊപ്പം തന്നെ അവളും വീണ്ടും എവിടെയെങ്കിലും ജോലിക്ക് ശ്രമിക്കാം എന്നും ഞങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചു. എന്നാൽ ഈ അവസ്ഥയിൽ അവൾക്ക് ജോലി എന്തെങ്കിലും കിട്ടുമോ എന്നുള്ളതും സംശയമായിരുന്നു.
മൂന്ന് മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഈ അവസ്ഥ എത്ര ഭയാനകം ആണെന് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായി. ദുബായിലെ അവസ്ഥ അറിഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ ബാങ്കിൽ നിന്നും മാനേജർ വിളി തുടങ്ങി. കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് മാസമായി പൈസ ഒന്നും ചെല്ലുന്നില്ല എന്നും കുറഞ്ഞ പക്ഷം പലിശ എങ്കിലും അയച്ചു കൊടുക്കാൻ പറഞ്ഞു. എല്ലാം കൊണ്ട് തകർന്ന അവസ്ഥയിൽ ആയി ഞങ്ങൾ.
സോഫി ഇടക്ക് നിഷയുമായി വാട്സാപ്പിൽ ചാറ്റ് ചെയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഈ അവസ്ഥ എല്ലാം കേട്ടപ്പോൾ നിഷ അവളുടെ കസിൻ ദുബായിൽ ഒരു കമ്പനിയുടെ ചെയർമാൻ ആണെനും അയാളോട് ഒന്ന് സംസാരിച്ചു നോക്കട്ടെ എന്നും പറഞ്ഞു.
പിറ്റേന്ന് നിഷ വിളിച്ചിട്ടു അവൾ കസിനുമായി സംസാരിചെന്നും ഞങ്ങളോട് അയാളെ പോയി ഒന്ന് കാണാനും പറഞ്ഞു. അയാളുടെ നമ്പറും തന്നു. എനിക്കു വലിയ പ്രതീക്ഷ ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു. കാരണം ഈ അവസ്ഥയിൽ എല്ലാ കമ്പനികളും ഇന്റർവ്യൂ ചെല്ലുമ്പോൾ ഓരോന്ന് ന്യായം പറഞ്ഞു നമ്മളെ ഒഴിവാകും. അതുപോലെ തന്നെയായിരിക്കും ഇതും എന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചു. എന്നാൽ സോഫിയുടെ നിർബന്ധം കാരണവും കാര്യങ്ങൾ ദിവസം ചെല്ലുന്തോറും കൂടുതൽ മോശമാകുന്നത് കൊണ്ടും ഞാൻ പോയി കാണാൻ തീരുമാനിച്ചു.
ഞാൻ അയാളെ വിളിച്ചു ആദ്യം എന്നെ തന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി. നിഷ പറഞ്ഞിട്ടാണ് വിളിക്കുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ അദ്ദേഹം വളരെ സൗമ്യമായി സംസാരിച്ചു. വൈകിട്ടു അദേഹത്തിന്റെ വീട്ടിൽ ചെന്നു നേരിട്ടു കണ്ടു സംസാരികാം എന്ന് പറഞ്ഞു. വീട്ടിൽ ചെല്ലാനുള്ള ലൊക്കേഷൻ അയച്ചു തന്നപ്പോൾ ദുബൈയുടെ വളരെ പോഷ് ആയ ആൾകാർ താമസിക്കുന്ന ഒരു ഏരിയയിൽ ആണ് വീട് എന്ന് എനിക്കു മനസ്സിലായി.
വൈകുനേരം ഞങ്ങൾ അവിടേക്കു പോയി. അധികം ബുദ്ധിമുട്ട് ഇല്ലാതെ അദേഹത്തിന്റെ വില്ലയിൽ ഞങ്ങൾ എത്തി. വണ്ടി പാർക്ക്‌ ചെയ്തു ഡോർ ബെൽ അടിച്ചപ്പോൾ ഒരു ബീഹാറി വന്നു വാതിൽ തുറന്നു. സാബ് കുളിക്കുകയാണെന്നും കേറി ഇരിക്കാനും ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു.
വീടിന്റെ അകം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ അത്ഭുതം കൊണ്ട് വിടർന്നു. അത്ര സ്റ്റൈലിഷ് ആയിട്ടാണ് അതിന്റെ ഇന്റീരിയർ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ആ വീടിന്റെ ഓരോ ഭാഗവും കാശിന്റെ പ്രൗഡി വിളിച്ച് അറിയിക്കുണ്ടായിരുന്നു.
അല്പം കഴിഞ്ഞ അദ്ദേഹം വന്നപ്പോഴാണ് വീണ്ടും ഞങ്ങൾ ഞെട്ടിയത്. ഒരു കമ്പനിയുടെ ചെയർമാൻ ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ പ്രായമുള്ള ഒരു വ്യക്തിയാണ് ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചത്. എന്നാൽ ആ റൂമിലേക്ക് കടന്നുവന്നത് 40 വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നു. കണ്ടാൽ തന്നെ ബഹുമാനം കൊണ്ട് നമ്മൾ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു പോകുന്ന ഒരു ഗാംഭീര്യം അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു.
ആറടിയോളം പൊക്കം, നല്ല ഉറച്ച കായികതാരങ്ങളുടെ പോലെയുള്ള ശരീരം, നല്ല തേജസ്സും ആജ്ഞാശക്തിയും ഉള്ള കണ്ണുകൾ, അതോടൊപ്പം തന്നെയുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബോഡി ലാംഗ്വേജ, ഇതെല്ലാം നമ്മളെ ശരിക്കും അയാളുടെ ആജ്ഞാനുവൃത്തികൾ ആകും.
അദ്ദേഹം വന്നിട്ട് സൊഫിയെ ആകമാനം നോക്കിയിട്ട് ഞങ്ങളോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. ജോലിക്കാരനെ വിളിച്ചിട്ട് ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി കാപ്പി കൊണ്ടുവരാൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ സോഫിയുടെ കണ്ണുകൾ അദ്ദേഹത്തെ ആരാധനയോടെ നോക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.
കാപ്പി കുടിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങൾ ദുബായിലെ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയെ കുറിച്ചും വിശേഷങ്ങളെ കുറിച്ചും ഒക്കെ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. അദ്ദേഹം ഞങ്ങളോട് ഞങ്ങളുടെ പ്രശ്നങ്ങളെ പറ്റി ചോദിച്ചു.
