സോന : അദ്വൈദിന് എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ..? ഒരു ഞെട്ടലോടെയാണ് ഞാൻ അത് കേട്ടത്.. ” എന്താ.. അങ്ങനെ.. ചോദിച്ചേ.?” അൽപ്പം പരിഭ്രമത്തോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു..
സോന: അദ്വൈദ് എന്നോട് പണ്ടും സംസാരിച്ചിട്ടില്ല.. but… നടക്കുമ്പോഴും, ദാ ഇവിടെ വന്നപ്പോഴും എല്ലാം താൻ എന്നെ വല്ലാതെ അവോയിഡ് ചെയ്യുന്നപോലെ.. ഞാൻ : ഹേയ്..never.. ഞാൻ അങ്ങനെ വിച്ചറിച്ചിട്ടെയില്ല.. സോനയുടെ മുഖത്ത് വിഷാദം തളം കെട്ടി നിന്നു. ഞാൻ: അല്ല ഞാൻ എന്തിനാ സോനയെ avoid ചെയ്യുന്നത്.? സോന : അല്ല അന്നത്തെ …..കാര്യം ഞാൻ: ഓഹ് അതോ.. ഞാൻ എന്തിനാ ദേഷ്യപ്പെടുന്നെ. താൻ തനിക്ക് തോന്നിയ കാര്യം എന്നോട് പറഞ്ഞു , അത്രേയല്ലെ ഉള്ളൂ. ഞാൻ അത് എന്നേ വിട്ട്. താനും അത് വിട്ടേക്ക്.. സോന: ഹൊ.. വെറുതെ പറഞ്ഞതാണെങ്കിലും കേൾക്കാൻ നല്ല രസമുണ്ട്.ഹ ഹ ഹ ഞാൻ: അതെന്താ.. ഞാൻ ശെരിക്കും പറഞ്ഞതാ,. സോനയുടെ കണ്ണുകളിൽ ആതിശയം നിറഞ്ഞു. പെട്ടന്ന് അത് മാറി വേറൊരു ഭാവമായി. സോന: ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ സത്യംപറയുമോ..? ഞാൻ: നോക്കട്ടെ.. പറ്റിയാൽ പറയാം സോന: അന്ന് ഞാൻ ഫോൺ വിളിച്ചിട്ട് അറിഞ്ഞൊണ്ട് എടുക്കാഞ്ഞതാണല്ലെ ഞാൻ: അത്.. എനിക്ക് അപ്പോ attend ചെയ്യാൻ തോന്നിയില്ല.. sorry.. സോന: ഹോ.. അത് കുഴപ്പമില്ല.. ആരും ശല്യം എന്ന തോന്നുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ തലയിടാറില്ലല്ലോ.ഹി ഹി ഹി
അത് കേട്ട് എനിക്കും ചിരി വന്നു.. ഞാൻ: അന്ന് സോന ശെരിക്കും എന്തിനാ എന്നെ വിളിച്ചത്.? സോന: അത്… ഞാൻ ഒരു sorry പറയാൻ.. അല്ല.. എന്തിനാ വിളിച്ചത് എന്ന് എനിക്കുപോലും അറിയില്ല.. by the way I am sorry. ഞാൻ: താൻ അത് വിടന്നെ.. തനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടില്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് നല്ല ഫ്രണ്ട്സ് ആയിട്ട് മുന്നോട്ട് പോകാം..
സോന ഒന്ന് സംശയിച്ചു നിന്നതല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല..ഞാൻ എൻ്റെ കൈ അവൾക്കുനേരെ നീട്ടി. അവളൊന്നു മടിച്ചെങ്കിലും ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വിടർത്തികണ്ട് എനിക്ക് കൈതന്നു. പക്ഷേ അവളുടെ കയ്യിൽ തൊട്ടപ്പോൾ എൻ്റെ ദേഹമാസകലം കുളിര് കോരി.
സോന : then നമ്മളിപ്പോൾ ഫ്രണ്ട്സ് ആണല്ലോ.. അത്കൊണ്ട് ഞൻ ഒരു ടിപ് പറയട്ടെ.. ഞാൻ: എന്ത് ടിപ്.. സോന: അതെ.. പെൺപിള്ളേരെ നോക്കുമ്പോ ഒരു മയത്തിനൊക്കെ നോക്കണം.. എനിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല. ഞാൻ അവളെ ഒരു നിമിഷം സംശയ ഭാവത്തിൽ നോക്കി. സോന: അല്ല.. നടക്കുമ്പോൾ അദ്വൈദ് എന്നോട് സംസാരിച്ചില്ലെങ്കിലും നല്ല സ്കാനിംഗ് ആയിരുന്നല്ലോ.. ഞാൻ അവളെ നോക്കിയത് അവള് കണ്ടിരുന്നു.. നാണം കെട്ടു. ഒള്ള പവർ എല്ലാം ഒരു നിമിഷംകൊണ്ട് ചോർന്ന് പോയി. എൻ്റെ മുഖത്തെ വളിച്ച ഭാവങ്ങൾ കണ്ടിട്ടാകണം, സോന വീണ്ടും സംസാരിച്ചു. ” അത് കുഴപ്പമില്ലന്നേ.. ഇത് ആദ്യമായിട്ടല്ലല്ലോ”.ഹി ഹി ഹി ഞാൻ: അത്.. സോറി.. അറിയാണ്ട് നോക്കിപ്പോയതാ.. സോന: ഹേയ് സോറി ഒന്നും വേണ്ട.. എന്തായാലും പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് വരവ് വെച്ചിരിക്കുന്നു. എൻ്റെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി ഉണ്ടാക്കാൻ ഞാൻ അൽപ്പം പാടുപെട്ടു.
” ആദീ…..” കിച്ചണിൽ നിന്നും മിസ്സിൻ്റെ വിളി. സോനയെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് ഞാൻ സോഫയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു. മിസ്സ്: ” ടാ വേണ്ടാ.. ഞാൻ ചുമ്മാ വിളിച്ചതാ…” എഴുന്നേറ്റതിൻ്റെ ഇരട്ടി സ്പീഡിൽ ഞാൻ സോഫയിലേക്ക് അമർന്നു . സോന: അദ്വൈദിനെ മിസ്സ് ഇപ്പൊ എന്താ വിളിച്ചത്? ഞാൻ: ഹൊ.. അതോ. ആദി.. ഇവിടെല്ലാരും എന്നെ അങ്ങനെയാ വിളിക്കുന്നത്. സോനയും വേണമെങ്കിൽ അങ്ങനെ വിളിച്ചോ. സോന: ആദി.. it’s better. ഞാൻ: ഹാ .. മിസ്സിനോടും ഞാൻ ഇത് പോലെ പറഞ്ഞ് കൊടുത്തതാണ്. ഇപ്പൊ സ്കൂളിൽ മാത്രേ ഉള്ളു അദ്വൈദ്. സോന: സത്യത്തിൽ നിങ്ങളെ ഇപ്പൊ കണ്ടാൽ ടീച്ചറും സ്റുടെൻ്റും ആണെന്ന് പറയില്ലകേട്ടോ.
എൻ്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് ഒന്ന് കൂടി.. ഇനി ഇവൾക്ക് വല്ലോം മനസ്സിലായോ.
ഞാൻ: പി..പിന്നെ. ആരാണെന്ന് പറയും സോന: like … Brother and sister.. അല്ലെങ്കിൽ best friends… ആർക്കും അങ്ങനൊരു സംശയം തോന്നും. ഞാൻ: ഹാ.. മിസ്സിന് ഞാൻ ഒരു അനിയനെ പോലാ.
മിസ്സ് പെട്ടന്ന് അടുക്കളയിലെ നിന്ന് ജ്യൂസ് നിറച്ച ഗ്ലാസുകളുമായി വന്നു.
“എന്താ രണ്ട് പേരും കൂടെ ഒരു സ്വകാര്യം പറച്ചിൽ. എനിക്കും കൂടെ കേൾക്കാമോ.? ” ഗ്ലാസ് സോനക്ക് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് മിസ്സ് ചോദിച്ചു.
സോന: ഹേയ് .. അങ്ങനൊന്നുമില്ല. ഞങ്ങൾ ചുമ്മാ ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന്. ഞാൻ: നമ്മളെ കണ്ടാൽ ചേച്ചിയും അനിയനും ആണെന്ന് പറയും എന്ന്. എന്താല്ലേ.. സോന എന്നെ ഒന്ന് തറപ്പിച്ച് നോക്കി. ഇത് കണ്ട് മിസ്സ് ചിരിച്ചു.
സോന ; അത് മിസ്സേ.. മിസ്സ്: ഓ.. അതിനിപ്പോ എന്താ.. എനിക്ക് അങ്ങനെ കേൾക്കുന്നത് വലിയ കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല. ഞാൻ: പക്ഷേ എനിക്ക് കുഴപ്പമുണ്ട്.. ഹി ഹി ഹി മിസ്സ്: പോടാ… നീ ഇനി വാ. അപ്പോ കാട്ടിത്തരാം. ഞാൻ: അയ്യോ ഒരു തമാശക്ക് പറഞ്ഞതാണേ. ഇനി അതിൻ്റെ പേരിൽ പിണങ്ങണ്ട. മിസ്സ്: ആണോ.. നല്ല തമാശ. അത്കൊണ്ട് എൻ്റെ ‘അനിയൻ’ പോയി ഈ ഗ്ലാസ് ഒക്കെ ഒന്ന് കഴുകി വെച്ചേക്ക്.. ഇത് കേട്ട് സോന ഒറ്റവലിക്ക് ജ്യൂസ് കുടിച്ചിട്ട് ഗ്ലാസ്സ് എൻ്റെ നേരെ നീട്ടി. കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാതെ ഗ്ലാസുകളെടുത് ഞാൻ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. ഞങ്ങൾക്ക് മൂന്നുപേർക്കും ചിരി വന്നു. കഴിഞ്ഞ ചുരുക്കം സമയം കൊണ്ട് സോന ഞങ്ങളോട് വല്ലാതെ അടുത്തു. ഇപ്പൊ പരസ്പരം സംസാരിക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് പേടിയില്ല. മിസ്സിനും അവളെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. മിസ്സും സോനയും കൂടെ ഇപ്പോഴും എന്തോ സംസാരത്തിലാണ്. ഒന്ന് ചേവിയോർത്താൽ അവർ പറയുന്നത് കേൾക്കാം. മിസ്സ്: മുൻപ് സോന പറഞ്ഞില്ലേ . ഞാനും ഇവനും നല്ല friends പോലെ ആണെന്ന്. അത് സത്യമാ. ഇവൻ എനിക്ക് ഞാൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടി എന്നതിലുപരി ആരൊക്കെയോ ആണ്. ഒരുപക്ഷേ സോനക്ക് അറിയില്ലാരിക്കും , എനിക്ക് ആരുമില്ല. ആകെയുള്ളത് ഞാൻ വളർന്ന ഓർഫനേജിലെ സിസ്റ്റർ മാരും കുട്ടികളുമാണ്. പഠിച്ചതെല്ലാം പലരും സ്പോൺസർ ചെയ്തിട്ടാണ്. ജീവിതത്തിൽ ഒരുപാട് സങ്കടങ്ങൾ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും ആരുമില്ലാത്തതിൻ്റെ സങ്കടം അൽപ്പം വേദനിപ്പിക്കുന്നതാ. സന്തോഷം എന്താണെന്നും ഞാൻ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല. ആ സന്തോഷം എനിക്ക് കിട്ടിയത് ആദിയുടെ അടുക്കൽനിന്നാണ്. അവൻ്റെ ഒപ്പമുള്ളപ്പോ എനിക്ക് എല്ലാവരും ഉള്ളപോലെ. അവൻ്റെ അമ്മയ്ക്കും ഞാൻ താമസിക്കുന്ന വീട്ടിലെ രാധാമ്മക്കും എല്ലാം എന്നോട് വലിയ സ്നേഹമാണ്. ഇപ്പൊ അവരോക്കെയാണ് എൻ്റെ ഫാമിലി. ഇതെല്ലാം എനിക്ക് കിട്ടിയത് ആദി കാരണമാണ്. അത്കൊണ്ട് എൻ്റെ ലൈഫിൽ എനിക്ക് ഏറ്റവും important അവനാണ്…
അൽപ്പം ദൂരെ നിന്ന് കേട്ടതാണെങ്കിലും മിസ്സിൻ്റെ ആ വാക്കുകൾ എൻ്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങുന്നു. ഞാൻ അറിയാതെ എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞു. ഞാൻ പതിയെ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. അവിടെ സോന മിസ്സിനെ കെട്ടിപിടിച്ച് നിൽക്കുന്നു. മിസ്സിൻ്റെ കഥകേട്ട് emotional ആയിട്ടുണ്ടാകും. സോന: എനിക്ക് ഇതൊന്നും അറിയില്ലായിരുന്നു. Sorry miss.. മിസ്സ്: എന്തിനാ സോറി. Its okay..
