ദീപുവിന്റെ മാലാഘമാർ – 1
Deepuvinte Malakhamaar
Author : Deepu
എന്റെ പേര് ദീപു… എനിക്ക് 27 വയസുണ്ട്. കഥയെ വലിച്ചു നീട്ടാതെ എഴുതാൻ ആണ് എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടം.. പലരും കഥയെ വലിച്ചു നീട്ടി എഴുതി പലരുടെയും മൂഡ് കളയാറുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോനുന്നു.
ഞാൻ മലബാറിൽ ആണ് ജനിച്ചു വളർന്നത് .ജോലി അടുത്തുള്ള ഒരു സ്കൂളിലെ മാഷ് ആണ്. വയസ് 27 കഴിഞ്ഞു. കല്യാണം ഒന്നും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.
ഞാൻ ലാബ് ടെക്നിഷൻ ആയിട്ട് ആണ് ജോലിക്ക് കയറിയത്. ഇത് ഒരു പെൺകുട്ടികൾ മാത്രമുള്ള സ്കൂൾ ആണ്. 8 മുതൽ +2 വരെ ആണ് ക്ലാസ് ഉള്ളത്.ഞാൻ ജോലിക്ക് കയറിയതും അവിടെത്തെ എല്ലാം എന്റ തലയിൽ ആയി എന്നുപറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ. അവിടെ കുട്ടികൾ മുതൽ ടീച്ചർ മാർ വരെ സ്ത്രീകൾ ആണ്. അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് പിയൂൺ ന്റെ പണിയും നോക്കണം. പക്ഷെ എന്തൊക്കെ ആയാലും എനിക്ക് സ്കൂളും സ്റ്റാഫിനെയും ഒക്കെ എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമായി. സ്കൂളിന്റെ പ്രിൻസിപ്പൽ വിമല ടീച്ചർ ആണ്. ഈ സ്കൂളിൽ പഠിച്ചു വളർന്ന അവസാനo ഈ സ്കൂളിന്റെ പ്രിൻസിപ്പൽ വരെ ആയി. ടീച്ചർക്ക് ഒരു 50 വയസ് പ്രായം ഉണ്ടാകും. നല്ല തടിച്ചു വെളുത്ത ശരീരം ആണ്. നടി ബീന ആന്റണി യെ പോലെ ആണ് കാണാൻ. പുള്ളിക്കാരിയുടെ എല്ലാ പണിയും ഞാൻ തന്നെ ചെയ്തു കൊടുക്കണം.എന്നെ നല്ല കാര്യം ആണ് പുള്ളികാരിക്ക്.
രാവിലെ വന്നു കഴിഞ്ഞാൽ എന്റെ പണി പ്രിൻസിപ്പൽ ന്റെ റൂമിലെ ഫയലുകൾ ഒക്കെ നോക്കി ട്രഷറി യിൽ കൊണ്ട് അടക്കാനുള്ള പൈസ ഒക്കെ നോക്കി വെക്കുക. ലാബിലേക്ക് ഉള്ള സാധങ്ങൾ ഒരുക്കി വെക്കുക ഇതൊക്കെ ആണ്. വിമല ടീച്ചർ വരുമ്പോഴേക്കും എല്ലാം റെഡി ആയിരിക്കും. എനിക്ക് കൂടുതൽ പണി ഉള്ളത് എക്സാം സമയത്ത് ആയിരിക്കും. ഗവണ്മെന്റ് ഗേൾസ് സ്കൂൾ ആയതുകൊണ്ട് ഉച്ചഭക്ഷണം സ്കൂളിൽ തന്നെ ഉണ്ട്. അരിയുടെയും പയറിന്റെയും കണക്ക് ഒക്കെ നോക്കണം. ഇതൊക്കെ ആണ് എനിക്ക് ആകെ ഉള്ള പണികൾ.പിന്നെ ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറയാൻ മറന്നു. നമ്മുടെ ഉച്ചക്കഞ്ഞി വെക്കുന്നത് ഒരു ആറ്റൻ ചരക്ക് ആണ്. ശാന്ത എന്ന് ആണ് പേര്. ആൾ ഇത്തിരി കഴപ്പ് കൂടുതലുള്ള കൂട്ടത്തിലാണെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഞാൻ ഇടക്ക് ഒക്കെ പോയി കുശലം പറയാറുണ്ട്. ശാന്ത ക്ക് ഒരു 45 വയസ് പ്രായം വരും വലിയ മുലയും കുണ്ടിയും ഒക്കെ ഉള്ള ഒത്ത ഒരു നാടൻ ചരക്ക്.
അങ്ങനെ ഞാൻ എന്നത്തേയും പോലെ സ്കൂളിൽ 8 മണിക്ക് തന്നെ എത്തി. കുട്ടികൾ 8.30 ക്ക് ആണ് എത്തുന്നത്. സ്റ്റാഫ്‌ എല്ലാവരും ഒൻപത് മണിയാവുമ്പോഴേക്കും എത്തും. ഞാൻ വരാന്തയിലൂടെ സ്റ്റാഫ്‌ റൂമിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ കഞ്ഞിപ്പുരയിലേക്ക് വെറുതെ നോക്കി. അവിടെ ശാന്ത കുനിഞ്ഞു നിന്ന് തന്റെ വലിയ കുണ്ടി കാണിച്ചു ചോർ വെക്കുന്ന ചേമ്പ് കഴുകുന്നു. എനിക്ക് ആണേൽ ശാന്തയുടെ കുണ്ടി കണ്ടിട്ട് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഞാനും വിചാരിച്ചു ഒന്ന് മുട്ടിനോക്കിയാലോ എന്ന്. ഞാൻ നേരെ കഞ്ഞിപ്പുരയിലേക്ക് പോയി. എന്നെ കണ്ടതും ശാന്ത
ശാന്ത : എന്തുപറ്റി സാറെ… രാവിലെ തന്നെ ഈ വഴിക്ക്.
ഞാൻ : ഒന്നുമില്ല ശാന്തേച്ചി.. വെറുതെ വന്നതാ.. നിങ്ങൾ ഇത്രേ നേരത്തെ വരുമോ..
ശാന്ത : പിന്നെ പണി ഒക്കെ കുറെ ഉള്ളതല്ലേ.. വരാതിരിക്കാൻ പറ്റുമോ.പിന്നെ ഞാനും ഒരു കാര്യം സറോട് പറയാൻ നിക്കുവായിരുന്നു.
ഞാൻ : എന്താ കാര്യം ശാന്തേച്ചി..
ശാന്ത : എന്റെ കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന മാല കളഞ്ഞു പോയി സാറെ..2 പവന്റെ മാല ആണ് എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് എനിക്ക് അറിയുന്നില്ല. അങ്ങേര് എങ്ങാനും അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ എന്നെ കൊന്നു കളയും
ഞാൻ :അതിന് ഇപ്പോ എന്ത് ചെയ്യാനാ ശാന്തേച്ചി… ഭർത്താവ് നാട്ടിൽ ഉണ്ടോ
ശാന്ത : ഇല്ല അങ്ങേര് മംഗലാപുരത്തു ഹോട്ടലിൽ ജോലി ചെയ്യുകയാണ്.4 മാസം കൂടുമ്പോ വരും. ഈ ഇടെ വന്നപ്പോ ഇട്ടുതന്നതാണ്.
ഞാൻ : ഇനി ഇപ്പോ മാലാവങ്ങണമെങ്കിൽ ഒരു എൺപതിനായിരം രൂപയെങ്കിലും വേണം. ശാന്തേച്ചി ക്ക് ആകെ ഇവിടുന്ന് കിട്ടുന്നത് എണ്ണായിരം രൂപയും. പിന്നെ എന്ത് ചെയ്യും.
ശാന്ത : സാറെ… ഞാൻ ഇത് ആരോടും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. എനിക്ക് 4 മാസത്തിനുള്ളിൽ മാല വാങ്ങണം. ഇല്ലെങ്കിൽ ആകെ പ്രശ്നം ആകും. സാറെന്തെങ്കിലും വഴി പറഞ്ഞു താ.
ഞാൻ ആലോചിച്ചു ഇത് തന്നെ ആണ് എനിക്ക് കിട്ടിയ ചാൻസ്.
ഞാൻ : ശാന്തേച്ചി… ഞാൻ ഇപ്പോ എന്താ ചെയുക… ശാന്തേച്ചിയുടെ അവസ്ഥ എനിക്ക് മനസിലാകും. പക്ഷെ എന്ത് പണി ചെയ്തിട്ടാണ് ഇത്രയ്ക്കും പൈസ തരാൻ പറ്റുന്നത്.
ശാന്ത : സാറെന്ത് ജോലി പറഞ്ഞാലും ഞാൻ ചെയ്യാം. പൈസ അത്രയ്ക്കും ആവിശ്യം ആണ്.
ഞാൻ : ശാന്തേച്ചി.. ഞാൻ പറയുന്ന കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചു കേൾക്കണം. അങ്ങനെ ചെയ്താൽ നിങ്ങൾക് വേണ്ട പൈസ ഞാൻ തരും.
ശാന്ത : സാറെ പറഞ്ഞോളു… ഞാൻ ചെയ്യാം
ഞാൻ : ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ നിങ്ങൾക്ക് പൈസ ഞാൻ തരും. പക്ഷെ ഞാൻ പറയുന്നത് പോലെ എന്തും അനുസരിക്കേണ്ടി വരും. ഈ കാര്യം നമ്മൾ അല്ലാതെ ആരും അറിയരുത്
ശാന്ത : ശരി സാറെ… ആരും അറിയില്ല.
ഞാൻ : ഈ ഒരു മാസം എനിക്ക് ശാന്തേച്ചിയെ എന്തും ചെയ്യാൻ അധികാരമുണ്ട്.
ശാന്ത : എന്നുവെച്ചാൽ?
ഞാൻ : ഞാൻ പറയുന്നതെന്തും ശാന്തേച്ചി കേൾക്കണം. എനിക്ക് നിങ്ങളെ എന്തും ചെയ്യാo
ശാന്ത : ശരി സാറെ…
ഞാൻ : എങ്കിൽ എനിക്ക് ശാന്തയുടെ മുല ഒന്ന് കാണണം.
ശാന്ത ദേഷ്യത്തോടെ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
ശാന്ത : സാറെന്ത് അനാവശ്യമാണ് പറയുന്നത്. പൈസക്ക് ആവിശ്യം ഉണ്ടെന്ന് വെച്.എനിക്ക് എന്റെ മാനം വിറ്റു ജീവിക്കേണ്ട ആവിശ്യം ഇല്ല.
ഞാൻ : ഞാൻ പറഞ്ഞത് ശാന്ത ഒന്ന് സമയമെടുത്തു ആലോചിക് എന്നിട്ട് പറഞ്ഞാൽ മതി.
ഞാൻ വേഗം തന്നെ അവിടെ നിന്നിറങ്ങി സ്റ്റാഫ്റൂമിലേക്ക് പോയി. അവിടെത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ചെയുന്ന തിരക്കിലും ഞാൻ ശാന്തയെ കുറിച് ആലോചിച്ചു. ഇനി അവളെങ്ങാനും വിമല ടീച്ചറോട് പറയുമോ. എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത പേടി ആയി. പ്രിൻസിപ്പൽ അറിഞ്ഞാൽ മാനം പോകും. അങ്ങനെ ആ ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി. ഞാൻ ശാന്തയെ മുഖം കാണിക്കാതെ ആയി. അവൾ എന്നോടും അതുപോലെ തന്നെ. ഞാൻ ആകെ വിഷമത്തിലായി. കാരണം എന്തൊക്കെയോ പ്രതീക്ഷിച് പോയിട്ട് ഒന്നും കിട്ടാതെ വന്ന എന്റെ അവസ്ഥ ആലോചിച്ചു ആകെ പ്രാന്ത് പിടിക്കുന്നു.
അങ്ങനെ പുതിയ ഒരു ദിവസം.
രാവിലെ തന്നെ വിമല മാഡത്തിന്റെ മിസ്സ്ഡ് കാൾസ്. ഞാൻ തിരിച്ചു വിളിച്ചു.
ഞാൻ : ഹലോ മാഡം… ഗുഡ് മോർണിംഗ്
വിമല : ദീപു ഇന്ന് നമുക്ക് ട്രഷറിയിൽ പോകണം. നേരത്തെ ഇറങ്ങണം.
