നന്ദനത്തില്‍ ദേവി – 1

ഫ് ആ നീ നന്നായി കുളിച്ചിട്ട് വന്നാൽ മതി, ഞാൻ നിന്നെ കാണാത്തതുകൊണ്ട് വന്നു ചോദിച്ചു എന്ന് മാത്രം.
ഞാൻ പെട്ടെന്നു തന്നെ കുളി കഴിച്ച് പുറത്തേക്കു വന്നു. പുറത്ത് കസേരയിൽ അലക്കിയ ഡബിൾ മുണ്ടുണ്ടായിരുന്നു. അതെടൂത്തുടൂത്തു തല ചീകി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും. ദേവിചേച്ചി കയ്യിൽ ചൂടൂ ചായയുമായ്ക്ക് എത്തി

പെട്ടെന്നാണെനിക്കോർമ്മ വന്നത്, ഞാൻ സ്നേഹപൂർവം കൈക്കലാക്കിയ നാലഞ്ചു പൂർ മുടികൾ കൂളിമുറിയിൽ കിടക്കുന്ന എന്റെ ഷർട്ടിന്റെ പോക്കറ്റിൽ ആണെന്ന്. ഉടൻ തന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞു. ദേവി, ചായയുമായ്ക്ക് ഹാളിൽ പോയ്കക്കൊള്ളു. ഞാൻ എന്റെ ഇട്ടിരുന്ന ഷർട്ടും പാൻറും, ബാഗിൽ വച്ചിട്ടു വരാം എന്ന്,

ദേവി ഒന്നും തന്നെ പറയാതെ ഹാളിലേക്കു നടന്നു. ഞാൻ ബാത് റൂമിലേക്കും.

വളരെ പെട്ടെന്നു തന്നെ ഞാൻ എന്റെ പാൻറും ഷർട്ടും എടൂത്ത്, ഡ്രസിങ് റൂമിലുണ്ടായിരുന്നു എന്റെ ബാഗിൽ വച്ചുത്തിനുശേഷം, ഹാളിലേക്കു നടന്നു.

ചായ കൂടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടെ ഞങ്ങൾ ബാംഗ്ലൂർ ജീവിതത്തേകുറിച്ചും എന്റെ എക്സ്സാമിനെ കുറിച്ചും, ദേവിയുടെ എം എ ക്ലാസ്സിനെകുറിച്ചും എല്ലാം വളരെ നേരം സംസാരിച്ചു. അതിനിടെ വന്ന ജാനു അമ്മയെ ഞങ്ങൾ തിരിച്ചയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.
നിനച്ചിരിക്കാതെ പെട്ടെന്ന്, തുള്ളിക്കൊരു കുടം കണക്കെ മഴ പെയ്യുവാൻ തുടങ്ങി സമയം 9 കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ലോകം എല്ലാം ഉറങ്ങിയ പ്രതീതി. കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴയുടെ ശബ്ദത്തോടൊപ്പം ചീവീടുകളുടെ ശബ്ദവും അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു.
നന്ദു . സമയം ഏറെയായി, ഊണു കഴിക്കുണ്ടെ? ഞാൻ ചോറെടുത്തു വയ്ക്കക്കാ, നീ ഇരുന്നോളൂ.

ദേവിചേച്ചി. 9 കഴിഞ്ഞതല്ലേയുള്ളൂ? അപ്പോളേക്കും നേരം വളരേയായെന്നു പറഞ്ഞാൽ എന്താ ഞാൻ പറയുക? (തുടരും)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *