“സോറി കണ്ണാ..ഞാൻ ഇപ്പൊ ഈ പറഞ്ഞത് നീ കാര്യമാക്കല്ലേ..ഞാൻ ആകെ ടെൻഷനിലും ദേഷ്യത്തിലും ആയിരുന്നു..അത് എങ്ങനെയാ തീർക്കണ്ടെന്നറിയില്ലായിരുന്നു…തീർത്തത് നിന്നോട് ആയിപ്പോയിന്നു മാത്രം…സോറിട്ടോ… ഒന്നും മനസിൽ വെക്കണ്ടട്ടോ…”
“അത് കുഴപ്പമില്ല ചേച്ചി…മാനേജറുടെ വായീന്നു ഇങ്ങനെ ഒക്കെ കേൾക്കുന്നത് സ്വാഭാവികം അല്ലെ…”
“അങ്ങനെ അല്ലട്ടോ…മാനേജർ ആയത് കൊണ്ട് ഒന്നുമല്ല…അപ്പൊ ഉള്ള ദേഷ്യം മുന്നിൽ കിട്ടിയ ആളോട് അങ്ങു തീർത്തു പോയതാ…അല്ലാതെ..”
“മനസിലായി…ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാ..”
‘എന്നാ നീ കയറി വാ…ഒരുപാട് വർക്ക് ഉണ്ട് ചെയ്‌തു തീർക്കാൻ..നിന്റെ ഹെൽപ്പും കൂടെ ഉണ്ടെങ്കിലേ കഴിയൂ…ഇന്നെന്റെ മാനേജർ വിളിച്ചു ഒരു ഫയറിഗ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞതാണ്..ഇടക്കിടെ ഉള്ള എന്റെ ലീവും വർക്ക് ആണെകിൽ ഒരുപാട് പെൻഡിങ്ങിൽ ഉണ്ട്…എല്ലാം കൂടെ ആയപ്പോൾ അയാളുടെ അടുത്തു നിന്നും നല്ലവണ്ണം കിട്ടി..”
“ഞാനും ആലോചിച്ചിരുന്നു…എന്താ ഇങ്ങനെ ഇടക്കിടക്ക് ലീവ് എന്നു…മുൻപ് ഒരു ദിവസം പോലും ലീവ് എടുക്കാത്ത ആൾ ആൾ അല്ലെനോ..”
“അതൊക്കെ ഒരുപാടുണ്ട് കണ്ണാ പറയാൻ…പറയാൻ നിന്നാൽ തീരില്ല.. നമുക്ക് ആദ്യം വർക്ക് തീർക്കാം..എന്നിട്ട് സംസാരം.. അതല്ലേ നല്ലത്”
അങ്ങനെ ഞാനും സോഫിയയും ഒന്നൂച്ചിരുന്നു വർക്ക് തുടങ്ങി..ഒരു 12 30 ആയിക്കാണും..അപ്പോഴാണ് വർക്ക് നിർത്തി സോഫിയ എണീറ്റത്..
“ഞാൻ എന്തേലും ഫുഡ് ഉണ്ടാക്കട്ടെ…മക്കൾക്ക്
ഇപ്പൊ വിശക്കാൻ തുടങ്ങും..”അതും പറഞ്ഞു സോഫിയ എണീറ്റു
“ശരി സോഫി..ഞാൻ അപ്പോഴേക്കും ഇതും കൂടെ തീർക്കട്ടെ…”
“വേണ്ട കണ്ണാ…കണ്ണിനു കുറച്ചു റസ്റ്റ് കൊടുക്ക്…ഇനി കുറച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ട് ചെയ്‌താൽ മതി….എണീറ്റു വാ..”
ഞാൻ എണീറ്റു നടന്നു..കിച്ചണിലേക്കാണ് സോഫിയ പോയത്..ഞാൻ അവളുടെ പിന്നാലെ പോയി..
“ഇവിടെ ഇരിക്ക്…ഞാൻ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കട്ടെ…”ഒരു ചെയർ നീക്കിയിട്ടു കൊണ്ടു സോഫി പറഞ്ഞു.
ഞാൻ അവിടെ ഇരുന്നു..സോഫിയുടെ മുഖത്തേക് നോക്കി..
“നീ രാവിലെ ചോദിച്ചില്ലേ എന്തിനാ ഇടക്കിടെ ലീവ് എടുക്കുന്നത് എന്നു,ആകെ മൊത്തം ടെൻഷനും കാര്യങ്ങളും ആണ്…വർക് ചെയ്യാൻ ഒരു മൂഡില്ലായിരുന്നു…”
“ചോദിക്കുന്നത് ഇഷ്ടായിലെങ്കിൽ ക്ഷമിച്ചെക്ക് ചേച്ചി…എന്താ ഇതിനു മാത്രം ടെൻഷൻ..”
“പറയുന്നത് കൊണ്ടു കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല…ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ കുറച്ചെങ്കിലും ആശ്വാസം കിട്ടുവല്ലോ..”
“അഹ്..അതു ശരിയാണ്..എന്നോട് പറയാൻ പറ്റുന്ന കാര്യങ്ങൾ ആണെങ്കിൽ പറഞ്ഞൂടെ”
“അങ്ങനെ പറയത്തക്ക വലിയ പ്രശനം ഒന്നുമല്ല…ബെന്നിചായൻ ആൾ ആകെ മാറിപ്പോയി…പെട്ടെന്നുള്ള മാറ്റം എനിക്ക് അങ്ങു ഒത്തു പോകുന്നില്ല…”
“മാറിപ്പോയി എന്നു പറഞ്ഞാൽ..”ആകാംഷയോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു
“രണ്ടു വർഷം മുൻപ് വരെ നല്ലവണ്ണം പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നതാണ്..അപ്പോഴാണ് ഇച്ചായൻ ഇപ്പോഴുള്ള ഈ ബിസിനസ് പാർട്ണർഷിപ്പിൽ തുടങ്ങുന്നത്..ആദ്യമൊക്കെ ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലായിരുന്നു..ലീവുള്ള ദിവസം മാത്രമേ അവിടെ പോകാറുള്ളയിരുന്നു..എന്നാലിപ്പോൾ കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു മാസങ്ങളായി പകലും രാത്രിയും എന്നില്ലാതെ അവരുടെ കൂടെ അവിടെയാണ്..”
“അവരെന്നു വെച്ചാൽ..കുറെ പേരുണ്ടോ പാർട്നേഴ്‌സ് ആയിട്ടു..”
“ഇചായനും ചേർന്നു നാലു പേരാണ് മൊത്തത്തിൽ..”
“ബിസിനസ് മെച്ചപ്പെടുന്നുണ്ടാവും…അതു കൊണ്ടായിരുക്കും ഇപ്പൊ കൂടുതൽ സമയം അവിടെ പോകേണ്ടി വരുന്നത്..”
“അതൊന്നുമല്ല..നിനക്ക് അറിയാഞ്ഞിട്ടാണ് ഇവരെ…ഈ ഇടക്ക് ഇച്ചായൻ അധികവും വരുന്നത് കുടിച്ചു ബോധമില്ലാതെയാണ്…കുടിക്കുന്നത് ഒക്കെ..ലക്ക് കേട്ട് സ്വന്തം വണ്ടിയും ഓടിച്ചാണ് വരവ്..ചില ദിവസം രാത്രി വരാറും ഇല്ല…രാവിലെ വന്നു കുളിച്ചു വീണ്ടും പോകും…”
“അപ്പൊ വർക്ക് ഒക്കെ എങ്ങനെ ചെയ്യും..”
“വർക്കിന്റെ കാര്യം ഒന്നും പറയാത്തതാണ് നല്ലത്..നല്ല ബോധമുള്ളപ്പോ കുറച്ചു സമയം വർക്ക് ചെയ്യും…ഇല്ലെങ്കിൽ ഹാഫ് ഡേ ലീവെടുക്കും….”
“എന്നിട്ട് ചേച്ചി ഒന്നും ചോദിച്ചില്ലേ…”
“ചോദിക്കാൻ പോയാൽ അപ്പൊ എന്നെ കടിച്ചു തിന്നാൻ വരും….നീ എന്തിനാ ഓവർ ആയിട്ട് എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇടപെടുന്നത് എന്നാണ് മൂപ്പരുടെ ചോദ്യം,
ഒച്ചപ്പാടും ബഹളവും ഉണ്ടാക്കും…ഇതൊക്കെ കണ്ടാൽ മക്കൾക്ക് ടെൻഷൻ ആവും…പിന്നെ എനിക്കു വർക്ക് ചെയ്യാനുള്ള മൂഡ് ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല…”
“നാട്ടിൽ വീട്ടുകാരോട് ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞു ബെന്നിച്ചായനോട് സംസാരിക്കാൻ പറഞ്ഞൂടെ…
“അതൊന്നും വേണ്ടെന്നു വെച്ചതാണ്…ആര് പറഞ്ഞാലും കേൾക്കില്ല..എല്ലാം സ്വന്തം ഇഷ്ടങ്ങളും തീരുമാനവും ആണ്..പിന്നെ ഇതൊക്കെ അറിയിച്ചിട്ടു അവരെ കൂടെ വിഷമിപിക്കുന്നത് എന്തിനാ..”
“ഉം അതും ശരിയാണ്…”
“ഒരാളോട് എങ്കിലും എല്ലാം പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു ചെറിയ ആശ്വാസം..ബോറടിച്ചോ നിനക്ക്..”
“ഏയ്..ഇല്ല ചേച്ചി..”
അതൊരു തുടക്കമായിരുന്നു…പിന്നെ വർക്കിനടക്കുള്ള ബ്രെക്കിലും വർക്ക് കഴിഞ്ഞും സോഫി ഓരോ കര്യങ്ങളും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…സോഫിയുടെ വീടും നാടും അങ്ങനെ ഓരോന്നു…ഇടയ്ക്ക് ഒക്കെ എന്റെ കാര്യങ്ങൾ ഞാനും പറഞ്ഞു..
അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം രാത്രി സോഫിയ വർക്കിന്റെ കുറിച്ചു സംസാരിക്കാൻ വിളിച്ചിരുന്നു…ഇടയ്ക്ക് ബെന്നിച്ചായാന്റെ കാര്യം എന്തോ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി സംസാരം ഒരുപാട് അങ്ങു നീണ്ടു പോയി..ഒന്നര മണിക്കൂറോളം സംസാരിച്ചതിനു ശേഷമാണ് അന്ന് കട്ട് ചെയ്തത്…പിന്നെ ഇടയ്ക്കൊക്കെ രാത്രി ഇങ്ങനെ വിളിക്കാനും സംസ്‌രിക്കാനും തുടങ്ങി..
നേരിട്ട് ഉള്ള സംസാരത്തേക്കാൾ എത്രയോ നല്ലത് ആണ് ഫോണിൽ കൂടെയുള്ള സംസാരം…നേരിട്ടാവുമ്പോൾ കാര്യങ്ങൾ പറയാൻ ഒരു ചടപ്പ് ഉണ്ടാവും,ഫോണിലൂടെ അതില്ല..
അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ഉച്ചയ്ക്ക് ഞാൻ ഭക്ഷണവും കഴിച്ചു സോഫിയയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി,അവിടെത്തിയപ്പോൾ സോഫി മക്കൾക്ക് ചോറു വാരി കൊടുക്കയായിരുന്നു…
“ഇവിടെ വന്നിരിക്കേടാ…ഞാൻ ഇതൊന്നു കൊടുത്തു ഞാനും കഴിച്ചാൽ നമുക്ക് വർക്ക് തുടങ്ങാം ട്ടോ..”
“ശരി ചേച്ചി…തിരക്കില്ല.. എന്റെ ഫുഡ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ഇങ്ങു പോന്നതാണ്..”
അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ ഒരു ചെയറിൽ ടേബിളിനടുത്തു ഇരുന്നു…
മക്കൾസ് കഴിച്ചു അവര് എണീറ്റു പോയി,സോഫി കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി..
“ഇവർക്ക് ഈ ചോറു വാരി കൊടുക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് അമ്മയെ ഓർമ വരും…അമ്മ വാരിതന്ന ചോറു കഴിക്കുന്ന ഒരു ഓർമ..”
“ശരിയാണ്..കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ഒരു ഭാഗ്യമാണ് അത്..”
“ഏയ്..അങ്ങനെ കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോൾ മാത്രമൊന്നും അല്ല എനിക്ക് അമ്മ
വാരിതന്നത്..ഞാൻ പത്തിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ വരെ അമ്മ ഇടക്കൊക്കെ വാരി തരാറുണ്ടായിരുന്നു..”
“ആണോ.അത്രയും വലുതായിട്ടും വാരി തരാറുണ്ടായിരുന്നോ..എനിക്ക് കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോൾ തന്നതാണ്.. പിന്നെ ഒരിക്കൽ കയ്യ് ഓടിഞ്ഞപ്പോഴും വാരി തന്നിരുന്നു ..അല്ലാതെ ഇല്ല”
