“…മതി…അമ്മയ്ക്ക് വേദനിക്കുന്നെടാ……”.
“..പ്ലീസ് അമ്മെ…നല്ല സുഖം….അമ്മ ഒന്ന് ക്ഷമിക്ക്…..”.
ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ ആ മൂന്ന് വിരലുകളെ അഗാതതയിലേക്ക് തള്ളിയപ്പോൾ നിർമ്മല ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് വേദനായാൽ കൈ തട്ടി മാറ്റാൻ നോക്കി. പക്ഷെ അതിനെ അവഗണിച്ച് അവൻ ആ പ്രവർത്തി തുടർന്നപ്പോൾ നിർമ്മല വെട്ടി മാറി അവന്റെ കരണത്ത് വെടിപൊട്ടുന്നത് പോലെയൊരെണ്ണം പൊട്ടിച്ചു.
“……അയ്യോ..അമ്മെ…”. കാരണം പുകയുന്ന വേദനയാൽ ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ ഞെരുങ്ങി.
“…..അപ്പൊ നിനക്ക് വേദനയെന്തെന്നറിയാം അല്ലെ…മനുഷ്യന്റെ പാതി ജീവൻ പോയി….”.
നിർമ്മല മുണ്ട് തപ്പിയെടുത്ത് വലിച്ചുടുത്തു ഉണ്ണികൃഷ്‌ണനെ തറപ്പിച്ച് നോക്കി ചന്തി കുലുക്കികൊണ്ട് കിണറ്റിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. വെള്ളം കോരുബോൾ അവന്റെ ദാഹം മാറാത്ത കണ്ണുകൾ അമ്മയുടെ ഉയർന്ന ആസനത്തതിൽ തന്നെയായിരുന്നു. കാമം തലയ്ക്ക് പിടിച്ചപ്പോൾ അമ്മയെ വേദപ്പിക്കാൻ നോക്കിയതിൽ അവന് വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നി. വെള്ളം കോരുന്ന അമ്മയെ പുറകിൽ നിന്ന് വട്ടം പിടിച്ചു. നിനച്ചിരിക്കാത്ത പിടുത്തം മകന്റെ അടുത്ത് നിന്നുണ്ടായപ്പോൾ നിർമ്മല ഞെട്ടി. വെള്ളം കോരുന്ന കയറിൽ നിന്ന് പിടി വിട്ടു. കപ്പിയിൽ കയർ തിരിഞ്ഞ് കൊണ്ട് അതിന്റെ അറ്റത്തുള്ള പാട്ട വെള്ളത്തിൽ അതിശക്തിയായി വീണു.
നിർമ്മല ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. പതുക്കെ കയറിന്റെ കപ്പിയിൽ നിന്നെടുത്ത് വെള്ളം കോരുവാൻ തുടങ്ങി. അമ്മ ഒന്നും സംസാരിക്കാത്തത് ഉണ്ണികൃഷ്‌ണനെ വല്ലാതെ വിഷമത്തിലാക്കി. ഒരു കാമപ്രാന്തനായി അമ്മയുടെ മുന്നിൽ മാറിയതിൽ അവനാദ്യമായി കുറ്റബോധം തോന്നി.
“….അമ്മേ….ക്ഷമിക്ക് അമ്മേ….ഇനി ഉണ്ടാകില്ല….സത്യം….അമ്മയ്ക്ക് ഇഷ്ട്ടപ്പെടും എന്ന് വിചാരിച്ച് ചെയ്തതാ….”.
“….എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടായ്ക ഒന്നുമില്ല ഉണ്ണീ…. എന്തിനാ ഇങ്ങനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നെ…അതാ എനിക്ക് ദ്വേഷ്യം വന്നത്…..”.
“….സോറി അമ്മേ…”. അവൻ നിർമ്മലയുടെ കഴുത്തിൽ ചുംബിച്ചു.
“….എനിക്ക് അടുക്കളയിൽ ഒരുപാട് പണിയുണ്ട്….അതുവരെ നീ തേങ്ങാപുരയിൽ പോയി കുറച്ച് തേങ്ങാ പൊളിക്കാൻ നോക്ക്…..”.
“…അമ്മേ അതു വേണോ….ഞാൻ ഇവിടെ തന്നെ നിന്നാൽ പോരെ….”.
“….നിന്നെ ഇവിടെ നിർത്തിയാൽ നീ എന്നെ പൊതിക്കും….അതോണ്ട് നീ പോയി തേങ്ങാ പൊതിക്കാൻ നോക്ക്…ഉണ്ണീ…”.
മറുത്തോരക്ഷരം പറയാതെ ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ തേങ്ങാപുരയിലേക്ക് നടന്നു.
കുറ്റബോധത്തിൽ പതിയെ നടന്ന് പോകുന്ന മകനെ കണ്ട നിർമ്മലയ്ക്ക് വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നി. അവനെ തല്ലേണ്ടെരുന്നില്ല എന്നവൾക്ക് തോന്നി. മകന്റെ കാമപ്രാന്ത് ഇനി വരാനുള്ള നാളുകളിൽ ഉറക്കം കെടുത്തുന്നതായിരിക്കുമെന്നത നിർമ്മലയിൽ അതിനിഗൂഢമായ ആനന്തമുണർത്തി.
ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ തേങ്ങാപ്പുരയുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ എന്തോ ഒരു അനക്കം കേട്ടു. പമ്മി പമ്മി അവിടേയ്ക്ക് ചെന്നു. നെഞ്ചിടിപ്പ് പടാ പാടാന്ന് മടിക്കുന്നത് അതിവേഗത്തിലായി. പെട്ടെന്നവൻ ഉള്ളിലേക്ക് ചാടിക്കയറി നോക്കി.
ഉള്ളിൽ ഒരു പയ്യനും പെണ്ണും വിറച്ചു നിൽക്കുന്നു.
“….നീ തെക്കേലെ ജാൻസി അല്ലെടി….എന്താടി ഇവടെ പരുപാടി….
വിളിച്ച് നാട്ടാരെ കൂട്ടട്ടെ….”. കിട്ടിയ അവസ്സരം മുതലാക്കി ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ അലറി.
“….അയ്യോ ഉണ്ണിയേട്ടാ…. ചതിക്കല്ലേ….”.
“….ഏതാടി ഇവൻ….”.
ജാൻസി പേടികൊണ്ട് വിറച്ച് നിന്നതെ ഉള്ളു. മറുപടി കിട്ടാതെയായപ്പോൾ ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ പയ്യന്റെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു.
“……നിന്നെ ഇവിടെയൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ….എന്താടാ നിന്റെ പേര്…”.
“….ചാൾസ് ….വീട് ടൗണിലാ ….”.
“….പൊയ്ക്കോണം…..ഇല്ലേൽ പൊലീസിന് പിടിച്ചു കൊടുക്കും….”.
ചെറുക്കൻ അത് കേട്ടതും തേങ്ങാപുരയുടെ പുറത്തേക്ക് ഒറ്റ ഓട്ടം. നിമിഷങ്ങൾക്കകം ഒരു ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യുന്ന ശബദ്ധം കേട്ടു. വലിയ ശബദ്ധത്തിൽ നല്ല സ്‌പിഡിൽ അത് പാഞ്ഞ് പോയി.
“….ഇങ്ങനെ ഒരുത്തനായാണോ നീ കാലകത്താൻ വന്നേ….”.
“….ഉണ്ണീയേട്ടാ….ഞാൻ….ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞാൻ…..”. ജാൻസി വിങ്ങിപ്പൊട്ടാൻ തുടങ്ങി.
അതിനോടൊപ്പം കനത്ത മഴയും അന്തരീക്ഷത്തിൽ പെയ്യാൻ തുടങ്ങി.
“….നീ വേഗം വീട്ടിൽ പൊയ്ക്കോ….ഇല്ലേൽ ആരെങ്കിലും അന്വേഷിച്ചു വരും….”.
പുതുജീവൻ കിട്ടിയവളെപ്പോലെ അവൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി ഓടാൻ നോക്കിയതും കാൽ വഴുതി നെഞ്ചടിച്ച് വീണതും ഒപ്പമായിരുന്നു.
ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ മുഷിപ്പോടെ തല ചൊറിഞ്ഞ്‌ നിന്നു. ജാൻസിയുടെ പപ്പ മത്തായി ആളത്ര വെടുപ്പല്ല. പണ്ട് ഇതേ തേങ്ങാപുരയിൽ വച്ച് അമ്മയെ കയറിപിടിക്കാൻ നോക്കിട്ടുള്ളതാണ് കക്ഷി. ഇവളെയെങ്ങാനും ഇവിടെ വച്ച് അമ്മ കണ്ടാൽ തന്റെ കഥ തീർന്നത് തന്നെ എന്ന് ഉണ്ണികൃഷ്‌ണന് നന്നായറിയാം. മത്തായി എന്ന പേര് ആലോചിച്ചപ്പോഴേ തന്നെ അവന്റെ ഉള്ള് പുകയാൻ തുടങ്ങി. ജാൻസിയോട് ആ ദ്വേഷ്യം അങ്ങനെ ഇതു വരെ തോന്നിട്ടില്ലെങ്കിലും എന്തോ അറിയാതെ ഒരു നീരസം അവന്റെ മനസ്സിൽ ഉളവായി. തന്റെ അമ്മയുടെ ശരീരത്തിൽ കയറിപ്പിടിച്ചവന്റെ മകൾ അതേ സ്ഥലത്ത് ഒതുക്കത്തിൽ കിട്ടിരിക്കുന്നു. മത്തായിക്ക് പണ്ട് കുഞ്ഞികൈയ്യിൽ ഓങ്ങിവച്ച അടി നെഞ്ചിൽ കിടന്ന പുകഞ്ഞ് കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
ആ നേരത്താണ് എന്തോശബ്‌ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയത്. അപ്പോഴാണവൻ വെപ്രാളത്തിൽ ഓടിയ ജാൻസി ചെളിയിൽ വഴുതി വീണു കിടക്കുന്നത് കണ്ടത്.
ജാൻസിയുടെ അപ്പൻ മത്തായിയെ കുറിച്ചോർത്ത് കലികയറി നിൽക്കുന്ന നേരത്തിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു കാഴ്ച്ച പതിവില്ലാത്തവണ്ണം അവനെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു. പെട്ടെന്നെന്തോ ചിന്തയുടെ ഫലമായി മഴയെ വക വയ്ക്കാതെ അവൻ പുറത്തേക്കോടി. അടുത്തെത്തിയതും അവൻ പെട്ടെന്ന് ജാൻസിയെ കൈപ്പിടിച്ചേഴുന്നേൽപ്പിച്ചു. മഴ കൂടി വരുന്നത് കാരണം ജാൻസിയുടെ കൈപിടിച്ചു തേങ്ങാപുരയിലേക്ക് ഓടാൻ നോക്കി. അവളുടെ കാൽ നന്നായി ഉളുക്കിയതിനാൽ അവനൊപ്പം അവൾക്കോടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
“….മഴ നനയുന്നു…നീ വേഗം തേങ്ങാപുരയിലേക്ക് വാ….ഇവിടെ നിന്നെ കണ്ടാൽ ….അത് മതി നിന്റെ അപ്പന്….”.
“….ഉണ്ണിയേട്ടാ…. കാലുളുക്കി… നടക്കാൻ വയ്യ…..”.
ഇതിനിടയിൽ മഴയിൽ നനഞ്ഞ അവളുടെ അർദ്ധനഗ്നത വെളിവായി. ഇളം പ്രായം വരുന്ന ജാൻസിയുടെ മേനിയിൽ അവൻ്റെ കാമകണ്ണുകൾ ഇഴയാൻ തുടങ്ങി. സ്വന്തം അമ്മയെ കയറിപ്പിടിച്ച അവളുടെ അപ്പൻ മത്തായിയോടുള്ള അടങ്ങാത്ത ദ്വേഷ്യവും കൂടാതെ ഇളം മൊട്ട് പോലെയുള്ള അവളുടെ ചെറിയ പരിഷ്ക്കാരി സൗന്ദര്യവും റ്റ്ഒത്തുചേർന്നപ്പോൾ അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ മൃഗം ഉണരാൻ തുടങ്ങി. വളരെ തന്ത്രപൂർവ്വം കാര്യങ്ങൾ നീക്കിയാല്ലേ കാര്യങ്ങൾ നടക്കുകയുള്ളൂ എന്നവന് തോന്നി.
“…നിനക്ക് നടക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണെങ്കിൽ ഞാൻ എടുത്ത് കൊണ്ടുപോകാം…..വെറുതെ രണ്ടാളും മഴകൊള്ളേണ്ടല്ലോ…..”.
