ഒരു ഭാഗത്തു ഒരുപാട് നാളികൾക്കു ശേഷം തനിക്കു കിട്ടിയ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻ്റെ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ ആകാത്ത സുഖമുള്ള മാനസികാവസ്ഥ. മറുസൈടിൽ സോമൻ സാറിന്റെ ഇതുവരെ ഇല്ലാത്ത മാറ്റം. ആ നോട്ടം തന്നിൽ എന്ത് അവസ്ഥയാണ് ഉണ്ടാക്കുന്നത് എന്ന് പോലും ദിവ്യ ടീച്ചറിന് മനസിലാവുന്നില്ല. തന്നെക്കാൾ പത്തിരുപതു വയസു പ്രായം ഉള്ള, താൻ അങ്ങേയറ്റം പേടിക്കുന്ന ബഹുമാനിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യൻ തന്നെ, തന്റെ ശരീരത്തെ ഇങ്ങനെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് കൊത്തി വലിക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽ എന്ത് ചെയ്യും. വയറിലേക്കും മുലയിലേക്കും നോക്കുന്ന നോട്ടം സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല, ചമ്മി നാറിയ മുഖവുമായി നിന്നാലും നോട്ടം മാറ്റുന്നില്ല. നിന്ന് ഉരുകാൻ അല്ലാതെ എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും.
“ടീച്ചറെ സമയം ആയി, പെട്ടെന്നു പോകാം, സോമൻ സാറിന്റെ മൂട് മാറ്റേണ്ട”
ലത ടീച്ചർ ഇത് പറഞ്ഞു സ്നാക്സ് വാങ്ങിയ കവറുമായി പോകാൻ നിന്നു. ദിവ്യ ടീച്ചറും കടയിൽ കാശ് കൊടുത്തു പെട്ടെന്ന് നടന്നു.
ബിസിനടുത്തെത്തിയ രണ്ടുപേരും ചെറുതായി ഒന്ന് പേടിച്ചു, എന്തോ കശപിശ നടക്കുന്നു. ലത ടീച്ചർ ഓടി വന്ന് മേരി ടീച്ചറോട് കാര്യം തിരക്കി.
“എന്ത് പറ്റി ടീച്ചറെ, എന്താ പ്രെശ്നം?”
“ആ വന്നോ രണ്ടു പേരും, ഇപ്പൊ വരാമെന്നു പറഞ്ഞു പോയിട്ട് ഇത് എത്ര നേരം ആയി?. ദേ നിങ്ങടെ ബാച്ചിലെ പിള്ളേരെല്ലാം സീറ്റു മാറി ഇരുന്ന് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും തർക്കം. ഒന്ന് നോക്കിയേ ദിവ്യ ടീച്ചറെ. ഞാൻ ഒന്ന് ബാത്റൂമിൽ പോലും പോയില്ല”
ഇതും പറഞ്ഞു മേരി ടീച്ചർ ഇറങ്ങി മുങ്ങി. ലത ലത ടീച്ചറും ദിവ്യ ടീച്ചറും ബസിലേക്ക് കയറി, ആകെ കലപില. ലത ടീച്ചർ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി ബസ്സിന്റെ മധ്യ ഭാഗത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു. ദിവ്യ ടീച്ചർ മുൻ വശത്തു നിന്ന് രണ്ടു മൂന്നു സീറ്റു പുറകിൽ ഉള്ള കമ്പിയിൽ പിടിച്ചു നിന്ന് പുറകിലെ പ്രശനം പരിഹരിക്കാൻ ഉള്ള ശ്രമം തുടങ്ങി.
“എന്താ കുട്ടികളെ, അലീന ഇവിടെ ആണോ ഇരുന്നത്, അലീന മുന്നിലേക്ക് വരൂ.”
“ടീച്ചറെ കേറിയപ്പോ ഈ സീറ്റ് എനിക്ക് തരാമെന്നു സമ്മതിച്ചതാണ് ഇവൾ കേറിയത്. ഇപ്പൊ ഞാൻ മാറി കൊടുക്കണം പോലും.”
പ്രെശ്നം വഷളാകുന്ന മുൻപ് സോൾവ് ചെയ്യാൻ രണ്ടു ടീച്ചർമാരും പെടാപാട് പെട്ടു.
“എന്താ ബഹളം… എന്താ പ്രെശ്നം?”
പെട്ടെന്ന് ബസ്സിൽ നിശബ്ദത ആയി, സോമൻ സാർ കയറി ദിവ്യ ടീച്ചറിന്റെ തൊട്ടു പുറകിൽ നിന്നു.
“നിങളുടെ ബാച്ചിലെ കുട്ടികൾ എവിടെയൊക്കെയാണ് ഇരുന്നതെന്നു നിങ്ങൾക്ക് അറിയില്ലേ. പിന്നെ എന്താണ് ഇത്ര ബഹളം വെക്കാൻ. എങ്ങനെ ആണോ ഇതുവരെ വന്നത് തിരിച്ചു സ്കൂളിൽ എത്തുന്ന വരെ അങ്ങനെ തന്നെ മതി ഇരുത്തം. ലത ടീച്ചറെ ബാക്ക് സീറ്റ് തൊട്ടു റീ ഏറെഞ്ചു ചെയ്.”
അൽപ്പം ചൂടിലാണ് സാറെന്നു എല്ലാവര്ക്കും മനസിലായി. ലത ടീച്ചർ ഓരോരുത്തരെ ആയി മാറ്റി ഇരുത്താൻ തുടങ്ങി. ദിവ്യ ടീച്ചർക്ക് സത്യം പറഞ്ഞാൽ എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയില്ലായിരുന്നു. ടീച്ചർ നിന്ന് പരുങ്ങി.
“ടീച്ചറെ, എന്താ ടീച്ചറിന്റെ ബാച്ചിലെ പിള്ളേരുടെ സീറ്റ് ടീചെർക്കറിയില്ലേ”
ദിവ്യ ടീച്ചറോട് ഇത് ചോദിച്ചുകൊണ്ട് സാറ് ടീച്ചറിന്റെ തൊട്ടു പുറകിലേക്ക് ചേർന്ന് നിന്നു. ഇടതു സൈഡിൽ കമ്പിയും വലതു വശത്തു പുറകിലായി സോമൻ സാറും പോരാത്തതിന് എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് ഒരു ക്ലവും ഇല്ലാതെ ഉള്ള നിൽപ്പും.
“ടീച്ചർ പേടിക്കേണ്ട, ഞാൻ സഹായിക്കാം, ടീച്ചറിന്റെ ബാച്ചിലെ പിള്ളേരെ ഒക്കെ എനിക്കറിയാല്ലോ. നോക്കട്ടെ. ആ എല്ലാരും കറക്റ്റ് ആയിട്ടാണല്ലോ ഇരിക്കുന്നത്, പിന്നെ ടീച്ചർ എന്തിനാണ് പേടിക്കുന്നത്?”
തന്നോട് വർത്താനം പറയുന്ന സോമൻ സാറിന്റെ ശ്വാസം ടീച്ചറിന് തന്റെ കഴുത്തിൽ അടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത്ര ചേർന്ന് വന്നു നിന്നാണ് സാറ് വർത്താനം പറയുന്നത്. ടീച്ചറിന്റെ നെഞ്ച് പട പട ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“ബാക്കിലെ കാര്യം ലത ടീച്ചർ നോക്കിക്കോളും, ഇവിടുത്തെ കാര്യം നോക്കാൻ ഞാൻ ഉണ്ടല്ലോ”
ഇത് സാറ് ടീച്ചറുടെ ചെവിയിൽ പറയുമ്പോ സാറ് ടീച്ചറെ കമ്പിയോട് നന്നായി ചേർത്തിരുന്നു, തന്റെ പുറകിൽ ചന്തിക്കു മുകളിൽ ഒരു മുഴുപ്പ് ടീച്ചർക്ക് അനുഭവപെട്ടു. ഒരു നിമിഷം തരിച്ചു പോയി ടീച്ചർ. തന്റെ പുറകിൽ ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന സാധനത്തിന്റെ മുഴുപ്പ് ടീച്ചർക്ക് ചന്തിയിൽ അനുഭവിക്കാൻ പറ്റി. അത് കൂടുതൽ കൂടുതൽ തന്റെ ചന്തിയിൽ അമരുന്നത് നിസ്സഹായതയോടെ അനങ്ങാതെ നിൽക്കാനേ ടീച്ചർക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു.
“ഇതുവരെ ഉള്ള യാത്ര എങ്ങനെ ഉണ്ട് ടീച്ചറേ, നല്ല സുഖമല്ലേ?”
സാറിന്റെ ചുണ്ട് ടീച്ചറുടെ ചെവിയിൽ തൊട്ടുകൊണ്ടാണ് അത് പറഞ്ഞത്.
“എന്തെങ്കിലും വേണമെങ്കിൽ പറയാൻ മടിക്കണ്ട കേട്ടോ”
ഈ കലാപരുപാടികൾക്കിടയിൽ മറ്റുള്ളവർ ശ്രദ്ക്കാതിരിക്കാൻ സാറ് ലത ടീച്ചർക്ക് നിർദ്ദേശങ്ങളും കൊടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഈ സമയം സാറിന്റെ കുണ്ണ ടീച്ചറിന്റെ വലിയ ചന്തി പാളികളുടെ ഇടയിൽ ചൂട് പകർന്നു കൊടുക്കുകയായിരുന്നു.
ലത ടീച്ചറിന്റെ പരിപാടികൾ തീരാറായെന്നു മനസിലാക്കിയ സാറ് പെട്ടെന്നു ഒരു കൈ എടുത്ത് ദിവ്യ ടീച്ചറുടെ വയറിലൂടെ ഒന്ന് വിരലോടിച്ചു, മൂന്നു വിരലുകൾ കൊണ്ട് ഒരു വയർ മടക്കു പിടിച് ഒന്ന് ഞെക്കി വിട്ടിട്ട് ടീച്ചറോട് ചെവിയിൽ ഒരു സ്വകാര്യം പറഞ്ഞു.
ലത ടീച്ചർ പണി കഴിഞ്ഞു വന്നപ്പോഴേക്കും സോമൻ സാർ പിന്തിരിഞ്ഞു തന്റെ സീറ്റിലേക്ക് പോയിരുന്നു. മിന്നൽ അടിച്ച പോലെ നിന്നു ദിവ്യ ടീച്ചർ കുറച്ചു നേരം. എന്താണ് കഴിഞ്ഞ മൂന്നാലു മിനിറ്റ് ഇവിടെ സംഭവിച്ചത്. ടീച്ചർ പതിയെ പോയി സീറ്റിൽ ഇരുന്നു.
ടീച്ചറിന് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, ഇത്രയും പേരുടെ ഇടയിൽ, അതും ആരും അറിയാതെ, തന്നെ ഒരു മിനി റേപ്പ് അല്ലെ സോമൻ സാർ ചെയ്തിട്ട് പോയത്. ടീച്ചറുടെ ഞരമ്പുകൾ വരിഞ്ഞു മുറുകി, എന്താണ് അനുഭവിക്കുന്നത് എന്ന് മനസിലാകുന്നില്ല.
ബിജു സാർ ഒരു നല്ല ഭർത്താവാണോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ, അതെ, തന്നെ നന്നായി നോക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ അതെ, പക്ഷെ തനിക്കു വേണ്ടതെല്ലാം തരുന്നുണ്ടോ ഇന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഉത്തരം അറിയില്ല.
അറിയാതെ തന്റെ കോളേജ് കാലത്തേക്ക് ടീച്ചറിന് പോകേണ്ടി വന്നു. പണ്ടെങ്ങോ കുഴിച്ചു മൂടിയ ഓർമ്മകൾ. ജിനീഷ്… അതെ അച്ഛന്റെ സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടി തനിക്കു വലിച്ചെറിയേണ്ടി വന്ന തന്റെ ജീവന്റെ ജീവനായിരുന്ന ജിനീഷ്. അവനെ ഓർക്കാൻ ഒരു കാര്യവും ഉണ്ട്. കിട്ടുന്ന അവസരത്തിൽ ഒക്കെ തന്റെ വയറിലൂടെ വിരലോടിച്ചിരുന്ന കുസൃതികാരൻ. അവനറിയാമായിരുന്നു വയർ, അതിലൊന്ന് തൊട്ടാൽ എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു വികാരമാണെന്നു. അങ്ങും ഇങ്ങും ഉള്ള കിന്നാരം പറച്ചിലും തൊടലും പിടിക്കലും ഒക്കെയേ ഉള്ളുവായിരുന്നെങ്കിലും ഇന്നും ഓർത്തെടുക്കാൻ സുഖം ഉള്ള ലൈംഗിക ഓർമ്മകൾ അതൊക്കെയെ ടീച്ചർക്ക് ഉള്ളു എന്നതാണ് സത്യം.