പുറത്ത് കാക്ക കരയുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോളാണ് ഞാൻ ക്ലോക്കിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചത്…. താഴെ അടുക്കളയിൽ പാത്രങ്ങളുടെ ശബ്ദം കേട്ടു തുടങ്ങി……
O my god…. സമയം 4:40 കഴിഞ്ഞു… അമ്മ അടുക്കളയിലെത്തി. ഞാൻ പെട്ടെന്ന് അടുക്കളയിലോട്ട് ചെല്ലട്ടെ …. ഇന്ന് അച്ഛനെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടു പോകേണ്ടതല്ലേ….. !!!
അതും പറഞ്ഞു അവൾ പുതച്ച് കിടന്നിരുന്ന ആ ബെഡ് ഷീറ്റ്, അതേപടി ദേഹത്തു കഴുത്തോളം ചുറ്റി പുതച്ച്, കട്ടിലിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു ബാത്റൂമിലേക്ക് പോയി.
രണ്ടുമൂന്നു മിനിറ്റ് കൊണ്ട്, അവൾ ഒരു നൈറ്റി എടുത്തണിഞ്ഞിട്ട് പുറത്തേക്കു വന്നു.
ഞാൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ വസ്ത്രമണിഞ്ഞു എന്റെ റൂമിലേക്ക്‌ പോകാനൊരുങ്ങി.
“ഞാൻ പെട്ടെന്ന് അടുക്കളയിലോട്ട് ചെല്ലട്ടെ”…. ! അവൾ പറഞ്ഞു
റൂമിൽ നിന്നും പോകാനൊരുങ്ങിയ അവൾ, പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞ് നിന്ന്…. എന്റെ കൈക്ക് പിടിച്ചു. നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ ദയനീയമായി എന്നെ ഒന്ന് നോക്കീട്ടു… പറഞ്ഞു.
“ഇവിടെ നടന്നതൊന്നും ദയവു ചെയ്തു വീണ്ടും ഓർക്കരുത്. “അതൂ”…… !!!
“നാം തമ്മിൽ കണ്ടിട്ടില്ല”….. !
“നാം തമ്മിൽ ഒന്നും സംസാരിച്ചിട്ടില്ല”…… !
“ഇവിടെ ഒന്നും നടന്നിട്ടില്ല”…… !
“നമുക്ക് രണ്ടുപേർക്കും ഒന്നുമറിയുകയുമില്ല”…… !
“നാം രണ്ടും ആ പഴയ “അതുലും രേഷ്മയും” മാത്രമാണ് ”
“എല്ലാം മനസ്സിൽ നിന്നും മായ്ച്ചു കളയുക”…!
നീ കുറെ കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയാമതി….. അവൾ തുറന്ന വാതിൽ പതുക്കെ ചാരിവച്ച് ഇറങ്ങിപ്പോയി.
അൽപ്പം കഴിഞ്ഞു ഞാൻ എന്റെ റൂമിലോട്ടു പോയി…. അന്ന് അതിനു ശേഷം, ഞാൻ അധികം നേരം ഉറങ്ങിയില്ല …. കിടന്നിട്ടാണെങ്കിൽ ഉറക്കവും വന്നില്ല….. എല്ലാം ഓർത്തോർത്ത് വീണ്ടും സങ്കടകടലായി എന്റെ മനസ്സ്…. കുറെ നേരം തനിച്ചിരുന്നു പലതും ഓർത്തു വിങ്ങി വിതുമ്പി…….
എനിക്ക് ഇങ്ങനെ എന്റെ സങ്കടം കരഞ്ഞു തീർക്കാണെങ്കിലും സാധിച്ചു. ആ പാവത്തിന് അതിനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം പോലും ഇല്ലല്ലോ, എന്നോർക്കുമ്പോൾ എന്റെ നെഞ്ചു തകരുകയാണ്.
കൃത്യം 6 :30 തന്നെ എഴുന്നേറ്റു….. അച്ഛനെയും കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാനുള്ളതിനാൽ അര-മുക്കാൽമണിക്കൂർ കൊണ്ട് ഞാൻ കുളിച്ചു റെഡിയായി……
ഒരു വശം തളർന്ന അച്ഛനെ പൊക്കിയെടുക്കൻ സഹായത്തിനു നമ്മുടെ കടയിലെ സുരേട്ടൻ നേരത്തെ എത്തിയിരുന്നു
ട്രീറ്റ്മെന്റ് ഫയലുകൾ എടുത്തു വച്ചു….
അച്ഛനെ നല്ല മുണ്ടും ഷർട്ടും ഉടുപ്പിച്ചു.
ബ്രേക്ക്‌ ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കാൻ ഞാൻ ഡയ്‌നിങ് ഹാളിൽ വന്നു. ചേച്ചിയെ അവിടെ എങ്ങും കണ്ടില്ല……..
ഒട്ടും വിശപ്പില്ലാഞ്ഞിട്ടും ഒരു “അര ദോശ” കഴിച്ചുവെന്ന് വരുത്തി, ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു കൈ കഴുകി…… എന്നും ഞാൻ പ്രാതൽ കഴിക്കുമ്പോൾ എനിക്കുള്ള ഒരു ഗ്ലാസ് പാലുമായ് വരുന്ന, ചേച്ചിയെ ഇന്ന് കണ്ടില്ല….. എന്താണാവോ അടുക്കളയിൽ ഇത്ര തിരക്കുള്ള ജോലി…. ?അടുക്കളയിലോട്ട് പോയി ഞാൻ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു…..
“അമ്മേ ചേച്ചി എന്തിയെ”…… ? ?
ആ,,…. ഞാൻ കണ്ടില്ല,,, കുറച്ചു നേരം മുൻപ് ഇവിടുണ്ടായിരുന്നുല്ലോ….!!
ഞാൻ അവിടെയൊക്കെ തിരഞ്ഞു….! അവളെ കണ്ടില്ല…… എങ്ങോട്ടാ പോയേ…. ?.
ഞാൻ വീട്ടിന്റെ പുറക് വശത്തു ഒന്ന് പോയി നോക്കി…. തിരികെ വന്ന് ചോദിച്ചു…..
വന്നില്ലേ അമ്മേ അവള്.. ?
അവൾ അവിടെങാനും കാണും…..
പുറക് വശത്തെ വാതിൽക്കൽ നിന്നു ഞാൻ ചേച്ചിയെ നീട്ടി വിളിച്ചു…..
ചേച്ചി…. ചേച്ചി….!!! ആ പറമ്പിലത്രയും എന്റെ കണ്ണുകൾ അവളെ പരതി…..
കൃത്യം 7:30 യ്ക്ക് ടാക്സി വന്നു.
എന്നാലും ഇവളിത് എങ്ങോട്ട് പോയി…. ഒന്ന് പറയാതെ.
അപ്പോഴാണ്‌ ഒരു കാര്യം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത്….. തൊഴുത്തിലെ നന്ദിനിയുടെ കിടാവിനെ കെട്ടിയ മരക്കുറ്റിയിൽ, ആ കയറുമില്ല കിടാവുമില്ല….. ഇത്തിരി മുൻപോട്ട് നോക്കിയപ്പോൾ ചേച്ചിയുടെ ഊരിയിട്ട ഒരുജോഡി ഹവായ് ചെരുപ്പുകളും ഞാൻ അവിടെ കണ്ടു……..
അകാരണമായ ഒരു ഭയം എന്റെ മനസ്സിൽ നാമ്പിട്ടു…..
പെട്ടെന്ന് എന്റെ പുറകിൽ നിന്ന്… അടുക്കള വാതിൽക്കൽ നിന്നു കൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ സുരേട്ടന്റെ ഉറക്കെയുള്ള വിളിയുടെ ശബ്ദം ഞാൻ കേട്ടത്…
“അതുകുഞ്ഞേ” ഒന്ന് വേഗം ഓടി വായോ… !!!
ഞാൻ ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ് അങ്ങോട്ട്‌ ഓടി ……..
തുടരും……….
