തുണ്ട് കഥകള് – മകന് നല്കിയ രാത്രികള് – 2
“അങ്ങനെയൊന്നും പറയദി മോനേ. എനിക്കു നിന്നോടു ദേഷ്യമൊന്നുമില്ല. ആദ്യമെനിക്കു വല്ലാത്ത വിഷമമായി നിന്നെ തടയാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ പിന്നെ എനിക്കെന്തു സംഭവിച്ചെന്നറിയില്ല. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്കതു ഇഷ്ടമായി.
ഇതിനു മുന്പിലത്തെ പാര്ട്ട് കള് വായിക്കാന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
നല്ല ബോധത്തിലായിരുന്നിട്ടു കൂടി ഞാൻ എതിർക്കാതെ നിനക്കു വഴങ്ങിത്തരികയായിരുന്നു. നീയെന്നെ റേപ്പു ചെയ്തതൊന്നുമല്ല. അതോർത്തു വിഷമിക്കേണ്ട. നമ്മുടെ രണ്ടുപേരുടെയും വസ്ത്രമെല്ലാം ഞാനാ അഴിച്ചു മാറ്റിയത്.”
വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അവനെന്നെ നോക്കി
“മമ്മി എന്താ പറയുന്നേ. നമ്മൾ അമ്മയും മകനുമാണ്. ഇതെത്ര വലിയ തെറ്റാണെന്നു എനിക്കറിയാം. മറ്റുള്ളവരുടെ മുമ്പിൽ…” അവൻ പറയാനാവാത്തെ കുഴങ്ങി.
“എനിക്കറിയാഞ്ഞിട്ടല്ല ഷാഹിൻ, പക്ഷെ നടന്നുകഴിഞ്ഞതു നമുക്കിനി തിരുത്താനാവില്ലല്ലോ. ആ സമയത്തു നമുക്കു മറ്റെന്തോ സംഭവിച്ചിരുന്നു. ഒന്നും ഓർമ്മയുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഏതായാലും ഇക്കാര്യം നമ്മൾ രണ്ടുപേർക്കല്ലാതെ ആർക്കുമറിയില്ല. ആരും അറിയാനും പാടില്ല. നീ സ്വയം കുറ്റക്കാരനാണെന്നു കരുതി വിഷമിക്കണ്ട ”
“നടന്നതിനു നമ്മൾ രണ്ടുപേരും ഒരുപോലെ ഉത്തരവാദികളാണ്. എനിക്കതിൽ മനപ്രയാസമൊന്നുമില്ല.”
അവനെൻറെ മുഖത്തേക്കു നോക്കിയിരുന്നു. എൻറെ കണ്ണുകളിലെ ശാന്തത അവനെ അതിശയിപ്പിച്ചുവെന്നു തോന്നുന്നു. മൃദുവായ, പതറാത്ത സ്വരത്തിൽ ഞാൻ തുടർന്നു.
“സത്യത്തിൽ എനിക്കു സന്തോഷമാണു തോന്നുന്നത്. പത്തൊമ്പതു കൊല്ലമായി ഞാനനുഭവിക്കാത്ത സുഖം എൻറെ മകൻറെ കൂടെ എൻറെ ജന്മദിനത്തിൽ. ഞാനതൊരു ജന്മദിന സമ്മാനമായി കണക്കാക്കുകയാണ്. അതു കേട്ട് അവൻറെ മുഖത്ത് ആശ്വാസമാണു കണ്ടത്.
‘മമ്മിക്കെന്നോടു ഒട്ടും ദേഷ്യമില്ലേ?”
“ഇല്ല മോനേ, നീയെൻറെ എല്ലാമാണ്. എന്നും അങ്ങനെയായിരിക്കും. മറ്റാരേക്കാളും ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു.”
അതു പറഞ്ഞു ഞാനവനെ മാറോടു ചേർത്തു. പിന്നീട് ഞങ്ങൾ പോയി പ്രഭാതകൃത്യങ്ങളിലേർപ്പെട്ടു. കുളിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞു വസ്ത്രംമാറി ഒന്നിച്ചിരുന്നു പ്രാതൽകഴിച്ചു. എന്നിട്ടു ഞാൻ ഓഫീസിലേക്കും ഷാഹിൻ കോളേജിലേക്കും ഞാൻ ഓഫീസിലായിരുന്നുവെങ്കിലും ഒരു ജോലിയും ചെയ്യാനായില്ല. മനസ്സു തലേന്നു രാത്രിയിലെ ഓരോ നിമിഷത്തിൻറെയും ഓർമ്മ പുതുക്കുകയായിരുന്നു. അതു മാത്രമല്ല ആ ഓർമ്മകൾ എന്നെ കോരിത്തരിപ്പിക്കുകയും എൻറെ പാൻറിക്കുള്ളിൽ ഈർപ്പമുണർത്തുകയും ചെയ്തു. ഞാനറിയാതെതന്നെ എൻറെ കൈവിരലുകൾ സാരിക്കു മുകളിലൂടെ പൂർത്തടത്തിൽ അമർന്നു. ഷാഹിൻറെ സുധീർഘമായ ചുംബനങ്ങളും അവൻറെ കരപരിലാളനങ്ങളും ആ കരുത്തുറ്റ പൌരുഷം എനിക്കു സമ്മാനിച്ച സ്വർഗീയസുഖവും എൻറെ മനസ്സിനെ മഥിക്കുകയായിരുന്നു. അവിടെയിരുന്നുതന്നെ എൻറെ പൂറു നിറഞ്ഞു കവിയുമെന്നെനിക്കു തോന്നി ഒരുവിധം സമയം കഴിച്ചുകൂട്ടി ഞാൻ വൈകുന്നേരമാക്കി.
വീട്ടിലെത്തി അൽപം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഷാഹിനുമെത്തി.എട്ടുമണി വരെ ഞങ്ങൾ ടിവി കണ്ടിരുന്നു. അവനിപ്പോഴും മനപ്രയാസം വിട്ടുമാറിയില്ല എന്നെനിക്കു തോന്നി ഞാനാകട്ടെ യാതൊന്നും സംഭവിക്കാത്ത പോലെ എൻറെ പതിവു ഭാവമായിരുന്നു. മാത്രമല്ല ഞാനവനെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്തതുകൊണ്ടിരുന്നു. കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവനും സാധാരണനിലയിലായി എന്നോടു കളിതമാശ പറയാൻ തുടങ്ങി. പത്തുമണിയായപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ചിരുന്നു ആഹാരം കഴിച്ചു. വീണ്ടും അൽപസമയം ടിവി കണ്ടു. കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെ സംഭവം ഞങ്ങൾ മറന്നപോലെയായിരുന്നു. കിടക്കാറായെന്നു പറഞ്ഞു പിന്നെ അവൻ മുറിയിലേക്കു പോയി. ഞാനെൻറെ മുറിയിലേക്കും.
മുറിയിൽ വന്നു കിടന്നപ്പോൾ എനിക്കു എന്താണു ചെയ്യേണ്ടതെന്നു യാതൊരു രൂപവുമില്ലാതെയായി. തലേന്ന് രാത്രിയിലെ അനുഭവം എന്നെ ആകെ മാറ്റിയിരിക്കുന്നെനിക്കു തോന്നി.ഷാഹിനെക്കൂടാതെ വയെന്നെനിക്കു തോന്നിത്തുടങ്ങി. എന്താണു ചെയ്യേണ്ടതെന്നെനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ഉറക്കം എന്നെ കയൊഴിഞ്ഞതുപോലെ. എൻറെ മുലകളെ അമർത്തിയുടച്ചു കൊണ്ട്ബെഡ്ഡിൽ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു.
പാതിരാത്രിയായിക്കാണണം. എൻറെ സഹനശക്തിയവസാനിച്ചതുപോലെ. പിടിച്ചു നിൽക്കാനാവില്ലെന്നെനിക്കു തീർച്ചയായി.അതിലോലമായ ഒരു നൈറ്റിയാണു ഞാനിട്ടിരുന്നത്. അതും അടിയിലോന്നുമിടാതെ, ഞാനെഴുന്നേറ്റു ഷാഹിൻറെ മുറിയിലേക്കു നടന്നു. അവൻറെ മുറിയിൽ അരണ്ട വെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നു.
അകത്തു കടന്നതും അവനും ഉറങ്ങാതിരിക്കുകയാണെന്നു ഞാൻ കണ്ടു. അവൻ കട്ടിലിൽ ചാരി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. പെട്ടെന്നു ഞാൻ കടന്നുചെന്നപ്പോൾ അവനൊന്നുപകച്ചുവെന്നുതോന്നുന്നു, ലൈറ്റിട്ടു എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചു
‘മമ്മിയെന്താ ഈ നേരത്ത്?”
“ഉറക്കം വരുന്നില്ല. നിയും ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലല്ലോ.” അവൻറെ കണ്ണുകൾ എന്നെ ആപാദചൂഡം നോക്കുകയായിരുന്നു.
“ഇന്നലത്തെ കാര്യം ഓർത്തു വല്ലാതിരിക്കുകയാണോ?”
“അതൊന്നുമല്ല. ഞാൻ വേറെ പലതും.”
ഞാനവൻറെയടുത്തേക്കു ചെന്നു.
“എനിക്കറിയാം നീ ഇന്നു മുഴുവൻ അതുതന്നെ ഓർത്തിരിക്കുകയായിരുന്നെന്ന്. എന്നിട്ടെന്നോടു പറയാൻ വയ്യ അല്ലേ? ഞാൻ ബെഡ്ഡിൽ അവൻറെയടുത്ത് ഇരുന്നു.
‘മമ്മി ഇന്നലത്തേത് എനിക്കു ഒരിക്കലും മറക്കാൻ കഴിയില്ല. എന്താ ഞാനങ്ങനെ ചെയ്തതെന്നു എനിക്കിപ്പോഴും ആലോചിക്കാൻ വയ്യ. പിന്നെ രാവിലെ മമ്മിക്കു അതു ഇഷ്ടമായെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്കുതന്നെ അറിയില്ല ഞാൻ ചെയ്തശരിയോ തെറ്റോ എന്ന്. ഇന്നലെ എനിക്കു ബോധമില്ലാതെയായിരുന്നു എങ്കിലും ആ സുഖം എനിക്കു മറക്കാനാവുന്നില്ല. നേരം വെളുത്തപ്പോളാണ് എനിക്കാകെ.” അവനു വീർപ്പുമുട്ടുകയായിരുന്നു.
“ഇന്നലെ രാത്രിക്കു ശേഷം നമുക്ക് ഇനിയും അമ്മയും മകനുമായി ജീവിക്കാൻ കഴിയുമോ?” അവൻറെ ചോദ്യം എൻറെ കാതിൽ മുഴങ്ങി.
എൻറെ മനസ്സ് അതേചിന്തകളിൽ വ്യാപരിക്കുകയായിരുന്നു. ഒന്നിച്ചു ജീവിക്കുവാൻ ഒരേയൊരുവഴിയേ ഉള്ളൂ അതു സംഭവിച്ചുപോയതിനെ അംഗീകരിക്കുക എന്നതു മാത്രമാണെന്നു എനിക്കുതോന്നി. അതിലായിരിക്കും എൻറെയും ഷാഹിൻറെയും സുഖവും സമാധാനവും.
ഞാൻപറഞ്ഞു.
“ഇനി ഒരൊറ്റ വഴിയേ നമ്മുടെ മുന്നിലുള്ളൂ. നടന്നതു നല്ലതിനു വേണ്ടിയാണെന്നു വെക്കുക. രാവിലെ മുതൽ എൻറെ ചിന്തയും തന്നെയായിരുന്നു ഷാഹിൻ, പത്തൊമ്പതു വർഷങ്ങളായി ഞാനടക്കി നിർത്തിയിരുന്ന വികാരങ്ങളെ നിയിന്നലെ തുറന്നു വിടുകയാണു ചെയ്തത്. എനിക്കിനി നിന്നെ കൂടാതെ വയ്യ. ഞാനെത്ര ശ്രമിച്ചാലും എനിക്കതിനു കഴിയില്ല മോനേ.”
അവനപ്പോഴും കുറ്റബോധത്തിൻറെ നിഴലിലായിരുന്നു.