Kambikadha – മകളുടെ മടങ്ങിവരവ് – 1
ഇത് ഒരു ഇന്സെസ്റ്റ് തീമാണ്. തീം ഇഷ്ടമില്ലാത്തവര് വായിക്കരുത്. ഇത് എന്റെ വികലമായ ഭാവനയില് വിരിഞ്ഞ കഥ മാത്രമാണ് യാഥാര്ത്ഥ്യമായി യാതൊരു വിധ പുലബന്ധം പോലുമില്ല. സ്വന്തം ബന്ധങ്ങള്ക്ക് വില നല്കി കൊണ്ട് കഥകളെ കഥയായും യാഥാര്ത്ഥ്യങ്ങളായി ഒരു ബന്ധവും ഇല്ല എന്ന സത്യം അംഗീകരിച്ചു കൊണ്ടു തുടരുക.
ര്ണീം… ര്ണീം… ര്ണീം… ര്ണീം…
രാവിലെ തന്നെ ഫോണിന്റെ ശംബ്ദം ആണ് എന്നെ ഉറക്കത്തില് നിന്നും വിളിച്ചു എഴുന്നേല്പ്പിച്ചത്. സമയം നോക്കുമ്പോള് രാവിലെ എട്ടു മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. തലേന്ന് അടിച്ച വിസ്കി തലക്കകത്ത് ഇപ്പോഴും അങ്കം വെട്ടി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. വല്ലാത്ത ദാഹവും പരവശവും. കട്ടിലില് അടുത്തു വെച്ച കുപ്പിയില് നിന്നും ഒരു മുക്കാല് കുപ്പി വെള്ളംകുടിച്ചപ്പോള് ഒരു ഉന്മേഷം തോന്നി എന്നിട്ട് ഫോണ് എടുക്കാന് നോക്കിയപ്പോള് കാണുന്നില്ല.
“ഈ മൈര് ഫോണ് എവിടെ പോയി കിടക്കുകയാണ് ആളെ ഉറക്കത്തില് നിന്നും എഴുന്നെല്പ്പിച്ചിട്ട് ഈ ഫോണ് ഏതു പൂറ്റില് ഒളിച്ചിരിക്കുകയാണ്.” ഉറക്കം പൊട്ടിയതിനുള്ള എന്റെ ആത്മഗതം കുറച് ഉറക്കെ ആയിരുന്നു. എന്നെ കൊണ്ട് അധികം തേടി വിഷമ്മിപ്പിക്കാതെ തന്നെ ഫോണ് വീണ്ടും കരയാന് തുടങ്ങി.
ര്ണീം… ര്ണീം
കട്ടിലിന്റെ പലകക്കും ബെഡ്ഢിനും ഇടയില് ഒളിച്ചിരുന്ന ഫോണിനെ കണ്ടുപിടിക്കാന് എനിക്ക് അധികം പ്രയാസം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എതവന്നാണ് ഇത്ര രാവിലെ എനിക്കിട്ട് ഉണ്ടാക്കാനായി വിളിക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സില് പ്രാകി കൊണ്ട് ഫോണിന്റെ ഡിസ്പ്ലേ നോക്കുമ്പോള്
“മാലതി കാളിംഗ്” എന്ന് എഴുതി കാണിക്കുന്നു. എടുക്കണമോ വേണ്ടയോ എന്ന തീരുമാനം എടുക്കന്നതിനു മുന്പേ തന്നെ ഫോണിനു മടുത്തിട്ടോ എന്തോ അത് മണിനാദം നിര്ത്തി. നോക്കുമ്പോള് മാലതിയുടെ നാല് മിസ്സ് കാള്. ആദ്യത്തെ രണ്ടെണ്ണം ഞാന് ഉറക്കത്തില് അറിഞ്ഞില്ല. എന്റെ ജീവിതം ഇത്രയധികം കുട്ടിചോര് ആക്കിയിട്ടു ഈ കൂത്തിച്ചി മോള്ക്ക് ഇനി എന്ത് മൈരു ആണാവോ വേണ്ടത് എന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോള് തന്നെ ഫോണ് അടുത്ത മണി അടി തുടങ്ങി. എത്രയായാലും എന്റെ പിരിഞ്ഞ ഭാര്യ അല്ലെ എന്ന എന്റെ നല്ല ഭാഗത്തിന്റെ സെന്ടിമെന്റ്സില് ഞാന് ഫോണ് എടുത്തു.
“ഹലോ മാലതി. എന്തു പറ്റി.കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലലോ?” എന്റെ സ്വരത്തില് പേടിയും ആകുലതയും ആവോളം കലര്ത്തി ഉള്ളില് നല്ലൊരു ഉറക്കം കളഞ്ഞതിന് അവളെ പ്രാകിയും കൊണ്ട് ഞാന് ചോദിച്ചു.
“ഇവിടെ ആര്ക്കും ഒരു കോപ്പും പറ്റിയിട്ടില്ല. പിന്നെ എന്റെ ഒരു സന്താനം. അവള്ക്ക് ഇരുപത്തൊന്ന് വയസ്സ് കഴിഞ്ഞലോ. എന്റെ മനസമാധാനം കെടുത്താന് ആയിട്ട് ഓരോ തീരുമാനം എടുക്കുകയാണല്ലോ. ഇപ്പം അവളുടെ പഠിത്തം കഴിഞ്ഞു കാമ്പസ് പ്ലേസ്മെന്റില് ജോലിയും ആയി. അവള് ഇനി വീട്ടിലോട്ട് വരണമെങ്കില് ഒരു ആഴ്ച നിങ്ങളുടെ കൂടെ കഴിയാന് സമ്മധിക്കണം പോലും.”
അപ്പോള് അതാണ് കാര്യം. മകള്ക്ക് അമ്മയുടെ വാശി അതിന്റെ ഇരട്ടിയില് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. അവള് ഒരു കാര്യം തീരുമാനിച്ചാല് അത് നടത്താന് അവള്ക്കറിയാം. അവള് വീട്ടിലോട്ട് പോകണ്ട എന്ന് തീരുമാനിച്ചാല് ആര് വിചാരിച്ചാലും അവളെ മാറ്റാന് പറ്റില്ല എന്ന് എന്നെക്കാളും നന്നായി എന്റെ മുന്ഭാര്യക്കറിയാം.
“അതിന് ഇപ്പോള് എന്താ. അവള് എന്റെയും കൂടി മകള് അല്ലേ. അവള്ക്ക് അവളുടെ അച്ഛനെ കാണണം, കൂടെ നില്ക്കണം എന്നവള്ക്ക് തോന്നിയാല് കുറ്റം പറയാന് പറ്റുമോ.”
“അച്ഛന്…!” ഒരു ആട്ടിന് ശേഷമെന്റെ മുന്ഭാര്യ തുടര്ന്നു. “അവള് ചെറിയ കുട്ടിയാണ്. നിങ്ങളെ പോലെ ഉള്ള കാമപ്രാന്തന്റെ മനസ്സിലിരുപ്പ് അവള്ക്കറിയില്ല.” ബാക്കി പറയാനാകാതെ എന് മുന്ഭാര്യ കിതച്ചു.
“ജയചന്ദ്രാ.. നീ ആരാന്നും നിന്റെ കയിലിരുപ്പ് എന്താണ് എന്നും ഞങ്ങള്ക്ക് നല്ലവണ്ണം അറിയാം. അതില് എന്തെങ്കിലും നീ ശ്രീമോളോട് എടുത്താല് നിന്നെ ഞാന് വെറുതെ വിടില്ല. അവള് എന്റെ അനന്തിരവള് ആണ്. അവളെ നീ തെറ്റായ ഒരു കണ്ണിലൂടെ നോക്കി എന്നറിഞ്ഞാല് നിന്നെ ഞാന് ജയില് അടക്കും.” ഈ ഭീഷണി എന്റെ മുന്അളിയന് മാലതിയുടെ ചേട്ടന് മാധവന് വക്കീലിന്റെ ആണ്.
“ഒന്ന് പോ എന്റെ അളിയാ. അളിയന് വെറും ഒരു ഈച്ചനെ ആട്ടി വക്കീല് അല്ലേ. അല്ലാതെ നേരിട്ട് ജയിലില് അടക്കാന് അധികാരം കിട്ടിയ സുപ്രീംകോടതി ജഡ്ജി ഒന്നും അല്ലലോ.”
“നീ ആ പുഴുത്ത നാവ് കൊണ്ട് എന്നെ അളിയാ എന്ന് വിളിക്കരുത്. ഞങ്ങളുടെ അച്ഛന് പറ്റിയ ഒരബദ്ധം…”
“അഡ്വക്കേറ്റ് മാധവന് നായര്, കാര്യത്തിലേക്ക് വരൂ. ചുമ്മാ ഇങ്ങനെ ബിപി കൂട്ടാതെ.”
ഞാന് ലോകത്തിലേക്ക് വെച്ചു ഏറ്റവും വെറുക്കുന്ന ആള് ആണ് ചെന്നായയ്ക്ക് കുറുക്കനില് ഉണ്ടായ ഈ സാധനത്തിനെ. കുരുട്ടും കുനഷ്ടും മാത്രമേ ഇയാള്ക്ക് കൈമുതല് ആയിട്ടുള്ളൂ. രണ്ട് പേരെ തമ്മില് തല്ലിക്കുക എന്ന് വെച്ചാല് ഇയാള്ക്ക് വളരെ അധികം ലഹരി കിട്ടുന്ന ഒരു സംഭവം ആണ്. ഞാനും എന്റെ ഭാര്യയും തമ്മില് വിവാഹമോചനം നേടാനും എന്റെ മകളെ എന്നില് നിന്നും കഴിഞ്ഞ ആറു വര്ഷം പിരിക്കാന് ഉള്ള മുഖ്യകാരണക്കാരന് ഈ കുറുക്കന് വക്കീല് ആണ്.
“മോളുടെ കോഴ്സ് ഈ വെള്ളിയാഴ്ച തീരും. അവള്ക്ക് നിങ്ങളോടൊപ്പം ഒരു ആഴ്ച താമസിക്കണം.കൂടുതല് വിവരങ്ങള് അവള് വിളിച്ചു പറയും.” ഇപ്പോള് എന്റെ മുന്ഭാര്യ ആണ് സംസാരിച്ചത്.
“അപ്പോള് ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞാല് എങ്ങനെയാ,ഞാന് അവിടെ കൊണ്ടാക്കണോ..”
“വേണ്ട ഞങ്ങള് അവിടെ വന്ന് കൂട്ടിക്കോളാം.” എന്നെ മുഴുമ്മിപ്പിക്കാന് സമ്മതികാതെ എന്റെ മുന്ഭാര്യ മൊഴിഞ്ഞു.
അങ്ങനെ ആ സംസാരം അവിടെ അവസാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന് ഫോണ് വെച്ചു. ഫോണ് വെച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് എന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് ഒരു പുതിയ ഉന്മേഷം വരുന്നതായി തോന്നി. ആറു വര്ഷത്തിനു ശേഷം ഞാനെന്റെ മകളെ കാണാന് പോകുന്നു. എനിക്കൊന്ന് തുള്ളിച്ചാടാന് തോന്നി.
അയ്യോ സോറി. ഇതിനിടയില് ഞാന് എന്നെ പരിചയപെടുത്താന് മറന്നു. ഞാന് ജയചന്ദ്രന്, ഒരു കേന്ദ്രസര്കാര് ജീവനക്കാരനാണ്. ഇപ്പോള് നാല്പത്തിയാറ് വയസ്സായി. കഴിഞ്ഞ ആറു വര്ഷത്തോളം ആയി ഭാര്യയുമായി വിവാഹമോചനം നേടി കൊണ്ട് ഒറ്റക്ക് ജീവിക്കുന്നു. എന്റെ ഭൂതകാലത്തില് നിന്നും എന്നെ എന്റെ പുത്രി ശ്രീജയ അല്ല എന്റെ ശ്രീമോള് തേടി വരുന്നു എന്ന ആ വിശേഷം എന്നെ ഒരു പുതിയ മനുഷന് ആക്കി. ആറു വര്ഷത്തോളം അലങ്കൊലപെട്ടു കിടക്കുന്ന എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഒരു നവോന്മേഷം കടന്നു വരുന്നു.