മണിച്ചിത്രത്താഴ് 1
ManichithraThazhu Part 1 | Author : Vanaja Abraham
നമസ്കാരം, പ്രസക്ത സിനിമ മണിച്ചിത്രത്താഴിലെ ഏതാനും സന്ധർബങ്ങളി കോർത്തിണക്കി എൻ്റേതായ ശയിലിയിൽ ഞാൻ ആദ്യമായ് തിരുത്തി എഴുതുന്ന കഥയാണിത്…തെറ്റുകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ പറയാൻ മടിക്കരുത്…
രാഘവോ… രാഘവാ… അപ്പോ നീ ഇന്നും ഈ പണി തീർകില്ലാ അല്ലേ രാഘവാ? ഇവിടെന്താ വല്ല കല്യാണവും നടക്കാൻ പോകുന്നുണ്ടോ ഇത്രക്ക് അങ്ങ് വിസ്ഥരിക്കുവാൻ? ദെ ഈ ഭിതിയിലേക്ക് ആ കുമ്മായം എടുത്ത് നാലെ നാല് വേലി വേലിചെക്കാ പിന്നെ ദേ ഈ തടി സാമനങ്ങളൊന്ന് മിനിക്കിയേക്ക. ഇത്രേയല്ലെ നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞുള്ളു!
അതിന് നീയീ കുമ്മായവും കൊലുമായി ഇതിനകത്ത് കയറിയട്ട് എത്ര ദിവസായി, ഈ നാട്ടില് വെള്ള പൂഷുകാര് വേറെ ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല, മാടമ്പിള്ളി മേടയില് യേക്ഷിയുണ്ട് മാടനുണ്ട് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞുനടക്കണ പെടിതൂറികള് കാലോറപ്പിച്ച് ഇതിനകത്ത് കുതില്ലാ. നീ ദൈര്യായി ഇങ് വന്നു ഞാൻ ദൈയിര്യം ആയി നിന്നെ അങ്ങ് ഏല്പിച്ചു അതിന് നീയിപ്പോ എന്നെ മുടിപിച്ചെ അടങ്ങൂ എന്നുവെച്ചാ അത് വെലിയ ബുദ്ധിമുട്ടാ.. രാഘവോ…
കൽക്കട്ടയിൽ നിന്ന് ശാരധാമയോക്കെ ഇതുനിമിഷവും കേറിവരാം… മാടമ്പിള്ളി തറവാടിൻ്റെ എല്ലാ മുറികളിലും രാഘവനെ എന്വിഷിച്ച് നടക്കുകയാണ് ഉണ്ണിത്താൻ ചേട്ടൻ. പ്രായം അൻപത്തഞ്ച് അടുത്ത്ഉള്ള അദ്ദേഹം സ്ത്രീ വിഷയത്തിൽ അല്പം താൽപര്യം ഉള്ള ഒരാളായിരുന്നു.. തറവാട് നോക്കുനതും പരിപാലിക്കുന്നതും അദ്ദേഹമാണ്..
എത്ര വിളിച്ചിട്ടും രാഘവൻ വിളി കേൾക്കാതത്ത്കൊണ്ട് ഉണ്ണിത്താൻ്റെ മനസ്സിൽ അല്പം ഭയം നിഴലിച്ചു.. വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ്, പുല്ലാട്ടുപുരം ബ്രഹ്മദത്തൻ നമ്പുതിരിപാട് യെക്ഷിയെ മണിച്ചിത്രത്താഴു ഇട്ട് ബന്ധിച്ച നിലവറയുടെ മുമ്പിൽ എത്തിയപ്പോൾ പ്രാണഭയം മൂലം മാടമ്പിള്ളിയിൽ നിന്നും ഓടി രക്ഷപെട്ടു…
“വാരിട്ടുനിരാതാളിക്കൊരുനീർക്കുഴൽ പിടിപെട്ടുന്നപീപ്പിചിടുമ്പോൾ….” അംബലകുളക്കരയിലെ ആലിൻചുവട്ടിൽ വൈദ്യരും കൂട്ടാളികളും അന്താക്ഷരി കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ അവിടേക്ക് ഉണ്ണിത്താൻ്റെ മകൾ അല്ലി സൈക്കിളിൽ വന്നു.. നാട്ടിലെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു സുന്ദരി ആയിരുന്നു അല്ലി…
“വൈദ്യരെ…. നമ്മുടെ ദാസപ്പൻങ്കുട്ടിയെ കണ്ടോ? കാണാണെകിൽ ഒന്ന് വീട് വരെ വരാൻ പറയണം.
ചിരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള അല്ലിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് വൈദ്യർ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അല്ലിയുടെ മുലയിലേക്കയിരുനൂ നോട്ടം… ” എന്ത് പറ്റി മോളെ”?
ഞങ്ങടെ തൊട്ടി കിണറ്റിൽ വീണു… ഒന്ന് എടുക്കാനാ അല്ലി നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു,
നാണം എന്ത്കൊണ്ടാണെന്ന് വൈദ്ധ്യർക്ക് മനസിലായി.. പണ്ട് അമ്മ ഭാസുരക്ക് കഷായം വാങ്ങുവാൻ വൈദ്ധ്യശാലയിലേക് ചെന്ന അല്ലിയെകൊണ്ട് വായിൽ എടുപ്പിച്ചിരുന്നു. രോഗികൾ പുറത്ത് വരുന്നത്കൊണ്ട് കൂടുതൽ ഒന്നും നടത്താൻ പറ്റിയില്ല.. മറ്റൊരു ദിവസം നോക്കാം എന്ന് അല്ലിയോട് പറഞ്ഞു.. (അല്ലിക്ക് പ്രയമുള്ളവരെ പ്രത്യേകിച്ച് വൈദ്യരെ വളരെ കാര്യമായിരുന്നു) അത് ഓർത്ത് ഇരുന്ന വൈദ്യർ,വായിൽ ചവച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന മുറുക്കാൻ നീട്ടി തുപ്പി ചോദിച്ചു “അമ്മക്ക് എങ്ങനെ ഉണ്ട് മോളെ…”
കുറവുണ്ട്.. ഇപ്പൊൾ അമ്മാവൻ്റെ വീടിലാ…”മറക്കാതെ പറഞ്ഞെക്കണെ…” എന്ന് ഓർമിപ്പിച്ച് ഉടൻ തന്നെ അല്ലി തൻ്റെ സൈകിൽ എടുത്തുകൊണ്ട് അവിടെ നിന്നും പോയി…
അല്ലിപോയി അപ്പോൾ തന്നെ ഉണ്ണിത്താൻ അവിടേക്ക് വന്നു….
ഉണ്ണിത്താൻ: “മാടമ്പിള്ളിയിൽ പോയി അല്പം താമസിച്ചു..”
മോൾ വന്നിരുന്നു… ഇപ്പൊ അങ്ങ് പോയെ ഉള്ളൂ…
അതെയോ…. എന്നിട്ട് ഇപ്പൊ എന്തായി?
എന്താവൻ ഞാൻ വര്യർക്ക് ഒരു പാ അങ്ങ് ഇട്ടുകൊടുത്തു വര്യർ അപ്പോ തന്നെ ട്ട ഇട്ടുകൊടുത്തു…
ട്ടാ.. അത്രല്ലെയുള്ളു…. “താക്കോലെടുക്കാതരുണോധയത്തിൽ…” ഉണ്ണിത്താൻ തുടങ്ങി
ഏയ് താക്കോൽ കൊടുക്കാതെ എന്ന് ചൊല്ലു.. വൈദ്യര് തിരുത്തി…
ഇല്ല… എടുതട്ടില്ല… താക്കോലെടുതട്ടില്ലാ…. . മാടമ്പിള്ളിയിലെ താകൊലെടുക്കൻ മറനിരിക്കണൂ… പരിഭ്രമത്തോടെ തൊണ്ടയിലെ വെള്ളം വറ്റിയ ഉണ്ണിത്താൻ എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞു… ഇതും പറഞ്ഞ് ഉണ്ണിത്താൻ നേരെ മാടമ്പിള്ളിയിലേക്ക് വെച്ചുപിടിച്ചു…
അമ്മ ഭാസുര അമ്മാവൻ്റെ വീട്ടിലും അച്ഛൻ മാടമ്പിള്ളിയിൽ പോയതും ഒരു അനുഗ്രഹമായി കിട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ വൈദ്യർ അല്ലിയുടെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…
പാടത്തോട് ചേർന്ന് അടക്കാ കൃഷിയും ജാതികൃഷിയും പറമ്പിൻ്റെ ഒത്ത നടുക്ക് ഒരു കുളവും ഒക്കെയുള്ള ഒരു പഴമ നിറഞ്ഞ വീടായിരുന്നു ഉണ്ണിത്താൻ്റെത്. ഉമ്മറത്തെ മാവിൽ നിന്നും മാങ്ങ പരിക്കുകയായിരുന്നു അല്ലി..തൊടിയിലെ ഇടവഴിയിലൂടെ കയ്യിൽ ഒരു കാലൻകുടയും, തോളിൽ ഒരു തോർത്തും ഇട്ട് നടന്നു വരുകയായിരുന്ന വൈദ്ധ്യരെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ട അല്ലി, “അല്ലാ എന്താ വൈദ്യരെ ഈ വഴി? ദാസപ്പൻകുട്ടിയെ കണ്ടോ?”
“ഇല്ലാ… കണ്ടില്ലാ…” അകലെ നിന്നും അല്ലിയെ അടിമുടിനോക്കി വൈദ്യര് പറഞ്ഞു..
ചുവപ്പ് ബ്ലൗസും അതെ നിറതോട്കൂടിയ ഒരു ദാവണി ആയിരുന്നു വേഷം. ” വാ കയറി ഇരിക്കൂ വൈദ്യരെ” എന്ന് വൈദ്യരുടെ നോട്ടം മനസ്സിലാക്കിയ അല്ലി പയ്യെ മാങ്ങ പറിക്കൽ നിർത്തി ഉമ്മറത്തേക്ക് ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു.
ഭാര്യ മരിച്ചിട്ട് വർഷങ്ങൾ ആയി, രണ്ട് മക്കൾ ഉള്ളത് വിദേശത്ത് ഡോക്ടർ ആണ്. വയറു അല്പം ചാടിയ, തലയിൽ ചെവിയുടെ ഇരു വശത്തും നെഞ്ചിലും അല്പം മാത്രം നരച്ച മുടിയും, മീശയും താടിയും ഒട്ടും ഇല്ലാത്ത ഇരുനിറത്തിൽ അല്പം വണ്ണത്തിൽ ഉള്ള ഒരാളായിരുന്നു വൈദ്യര്. പ്രായത്തിൻ്റെ എന്നോണം ശരീരത്തിലെയും മുഖത്തും ചുളിവുകൾ വീണിരുന്നു. ഒരു വെള്ള കസവു മുണ്ടും തോളിൽ ഒരു തോർത്തും മാത്രം ആയിരുന്നു വേഷം,
“എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു അന്ന്”? വരാന്തയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കസേരയിൽ ഇരുന്ന് വൈദ്യർ തൂണും ചാരി നിൽക്കുകയായിരുന്ന അല്ലിയോട് ചോദിച്ചു. അല്പം മടിച്ചാണെകിലും ഒരു മൂളൽ മാത്രം ഉത്തരമായി നൽകി അവൾ.
“ഞാനൊരു ലെഹ്യം തരാം ശരീരം ഒന്നുകൂടെ പുഷ്ടിമ വെക്കട്ടെ കേട്ടോ”.
വീണ്ടും അവൾ ഒരു മൂളൽ മാത്രം നൽകി. വൈദ്യരുടെ വരവിൻ്റെ ഉദ്ദേശം പറയാതെ തന്നെ അല്ലി മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. അത്കൊണ്ട്തന്നെ കൂടുതൽ ഒന്നും ചോദിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. നാണംകൊണ്ട് മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തിരുന്നു. ഇരുപത് വയസ്സ് ആകുന്നതെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ അവൾക് പക്ഷെ ശരീരത്തിൽ അളവുകൾ എല്ലാം ബ്ലൗസിൽ എടുത്ത് നിന്നിരുന്നു.
“അയ്യോ ഞാൻ മറന്നു കുടിക്കാൻ ഒന്നും എടുതില്ലാലോ ഇവിടെ വരെ വന്നിട്ട്” അല്ലി അടുക്കളയിലേക്ക് ഇതും പറഞ്ഞു വേഗം നടന്നു. അടുക്കളയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന മൊരെടുത്ത് സംഭാരമാക്കൻ തുടങ്ങി.
