മനക്കൽ ഗ്രാമം 10

Manakkal Gramam Part 10 | Author : Achu Mon

[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]

നിങ്ങൾക്ക് ഈ കഥ ഇഷടമാകുന്നുണ്ട് എന്ന് അറിയുന്നതിൽ സന്തോഷം ഉണ്ട്…

കൂടുതൽ വെറുപ്പിക്കുന്നില്ല കഥയിലേക്ക്‌ കടക്കാം..

രാവിലെ തന്നെ കുളിച്ചൊരുങ്ങി ഞാൻ മനക്കലേക്ക് ചെന്നു.. കൂടെ അച്ഛനമുണ്ട്… മനക്കൽ എത്തിയപ്പോൾ മുറ്റത്തൊരു ഒരു ആൾകൂട്ടം ഉണ്ടായിരുന്നു…

ഭട്ടതിരിപ്പാട് ഉൾപ്പടെ നാട്ടിലെ പ്രമുഖർ എല്ലാം ഉണ്ട്… ബ്രെഹ്മദത്തൻ നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ ഏർപ്പാടാണ്…

ഭട്ടതിരിപ്പാട് — ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ പഞ്ചായത്ത് മുഖ്യൻ ആണ്… ഇപ്പോ പ്രായമായി അങ്ങനെ പുറത്തേക്കൊന്നും വരാറില്ല… ഇപ്പൊ മനക്കൽ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് അത്ഭുതമായി… ഞാൻ ചെറുപ്പത്തിലേ ഒന്ന് രണ്ട് പ്രാവശ്യം കണ്ടിട്ടുണ്ട്….

ഞങ്ങൾ ചെന്നപ്പോൾ എല്ലാവരും ഭവ്യതയോടെ വഴി മാറി തന്നു… കഴിഞ്ഞാഴ്ച വരെ ഇവരയെല്ലാം കണ്ടാൽ ഞങ്ങൾ വഴി മാറി കൊടുക്കണം… ഇന്ന് എനിക്ക് അവർ വഴി മാറി തരുന്നു.. എല്ലാ പട്ടിക്കും ഒരു ദിവസം ഉണ്ടാകും എന്ന് പറയുന്നത് വെറുതയല്ല… പക്ഷെ ഇതൊരു തുടക്കം മാത്രമായിരുന്നു…

ഞാൻ ഉമ്മറത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ ഭട്ടതിരിപ്പാട് ഒരു കിണ്ടി വെള്ളം എടുത്ത് എന്റെ കാൽകഴുകാൻ വന്നു.. ഞാൻ തടയാൻ ഭവിച്ചപ്പോൾ എനിക്കോർമ്മ വന്നത് ആ രൂപം പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ആണ്…

“നിനക്കൊരു മനസ്താപവും വേണ്ട … എല്ലാം നിന്റെ നിയോഗം ആണ് .. ”

അത് കൊണ്ട് ഞാൻ തടയാൻ പോയില്ല..

അത് മാത്രമല്ല ഇത്രയും വലിയ ഒരു മനുഷ്യൻ എന്റെ കാൽ കഴുകുമ്പോൾ അവിടെയുള്ള എല്ലാവരും എന്നോട് വിധയപെടുകയും ചെയ്യും… അതുമല്ല ഞാൻ അവർക്ക് മുകളിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്… ഞാൻ എന്തിന് വേണ്ടാന്നു വെയ്ക്കണം…

എന്നിട്ട് അദ്ദേഹം എന്നോട് പറഞ്ഞു: ബ്രെഹ്മദത്തൻ നമ്പൂതിരി എല്ലാം പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.. അദ്ദേഹത്തിന്നിന് ഇങ്ങോട്ടു വരാൻ സാധിക്കില്ല… ഇവിടെയുള്ള ചടങ്ങുകൾ ഞങ്ങളെയാണ് ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്.. എന്നിട്ടൊരാളെ കാണിച്ചു കൊണ്ട് ….

ഇദ്ദേഹം ക്ഷേത്രത്തിലെ പുജാരിയാണ്, ഇനിയുള്ള ചടങ്ങുകൾ ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിലായിരിക്കും…

ഞാൻ ഒന്ന് മൂളി

എന്നാൽ വരിക….. എന്ന് പറഞ്ഞ ഭട്ടതിരിപ്പാട് എന്നെ അകത്തേക്കാനയിച്ചു… ഞാൻ വലത്തു കാൽ വെച്ച് കയറാൻ ഒരുങ്ങിയപ്പോ..

നില്ക്കു…. എന്ന് പറഞ്ഞൊരല്ലാറച്ചായാണ് കേട്ടത് .

ആരാണ് എന്ന നോക്കിയപ്പോൾ മനോജാണ്… ഇവൻ ആശുപത്രിയിന്ന് തിരിച്ചു വന്നോ…

എനിക്കി കുണ്ണയെ കാണുന്നതേ ഒരലർജിയാണ്… വീണ്ടും വന്നേക്കുകയാണ്…

ഭട്ടതിരിപ്പാട് : ഉണ്ണീ അകത്തേക്ക് പോകുക… അഭിപ്രായം പറയാറുകുമ്പോ അറിയിക്കാം…

മനോജ് : ഈ നായെ ഇല്ലത്തിനകത്തു കയറ്റാൻ പറ്റില്ല… അത്രേ നിർബന്ധമാണെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ഇല്ലത്ത കൊണ്ട് താമസിപ്പിക്കുക…

പറഞ്ഞത് മാത്രമേ അവനെ ഓര്മയുള്ളു… അവന്റെ കരണം പോകചോരടിയാണ് അവന് കിട്ടിയത്…. അവൻ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല…

അവന്റ അച്ഛൻ തന്നെയാണ് അടിച്ചത്… പുള്ളിക്ക് നേരെ ചൊവ്വേ നില്ക്കാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല..കാൽ പഴുത്ത നിലത്തു കുത്താൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയാണ്…

ചെറിയ നമ്പൂതിരി : കേറി പോകുക അകത്തേക്ക്… അശ്രീകരം… കുടുംബത്തെ നശിപ്പിക്കാനായിട്ട്…

എന്നിട്ട് ഭട്ടതിരിപ്പാടിനോട്… അങ്ങ് ക്ഷമിക്കുക… ഉണ്ണിയുടെ അറിവില്ലായ്‍മ കൊണ്ട് പറഞ്ഞു പോയതാണ്…

മനോജ് എന്നെ രൂക്ഷമായിട്ട് നോക്കി…. ഞാനും വിട്ടില്ല അവനെ ഒരു പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ചു കാണിച്ചു…

അവൻ ചവുട്ടി തുള്ളി അകത്തേക്ക് കയറി പോയി…

പൂജയും ചടങ്ങുകളുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും വളരെ വൈകിരുന്നു കൂടാതെ മൃഷ്ടാന ഭോജനവും കുടി ആയപ്പോൾ ഞാൻ ശരിക്കും തളർന്നിരുന്നു…

ഭട്ടതിരിപ്പാട് : വിശ്രമിക്കാനുള്ള മുറി താഴെ ഒരുക്കിട്ടുണ്ട്.. എന്തെങ്കിലും അസൗകര്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ അറിയിക്കണം…

എന്ത് അസൗകര്യം … ഇതിലും കുറയായിട്ടാണ് ഞങ്ങൾ കഴിയുന്നത്…

പക്ഷെ താഴത്തെ നിലയിലെ മുറികളിൽ താമസിക്കാൻ എനിക്കൊരു മടി.. വേറെ ഒന്നും കൊണ്ടല്ല അതിനപ്പുറത്താണ് വലിയ നമ്പൂതിരിയുടെ അറ.. താഴെ തന്നെയാണ് ചെറിയനമ്പൂതിരിയുടെയും മുറി…. ഇവരുടെയെല്ലാം മുഖം എന്നും രാവിലെ കാണണമല്ലോ എന്നോർത്തോപ്പോ എനിക്കൊരു വൈക്ലഭ്യം ….

എന്റെ വൈക്ലഭ്യം കണ്ട ഭട്ടതിരിപ്പാട്… എന്താണ് ഒരു വൈക്ലഭ്യം എന്തെങ്കിലും വിരോധമുണ്ടെങ്കിൽ തുറന്ന് പറയുക…

ഞാൻ : എനിക്ക് മുകളിലെ നിലയിൽ ഏതെങ്കിലും മുറി തരപ്പെടുത്തി തരാൻ കഴിയുമോ…

ഭട്ടതിരിപ്പാട് ചെറിയ നമ്പൂതിരിയോടെ : എന്താ നംപൂതിയരെ മുകളിൽ മുറി ഒഴിവു വല്ലവും ഉണ്ടോ…

ചെറിയ നമ്പൂതിരി : അത് പിന്നെ… ഇല്ലത്തെ സ്ത്രീജനങ്ങൾ ആണ് മുകൾ നിലയിൽ താമസിക്കുന്നത്.. പിന്നെ ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ 2 3 കൂട്ടുകാരികളും അവിടെ താമസമുണ്ട്… മുകളിൽ വേറെ മുറി…. എന്തോ ആലോചിച്ചിട്ട്..

ഉവ്വ് ഒരു മുറിയുണ്ട് …… ഇവിടുത്തെ ഉണ്ണിയുടെ മുറിയാണ്.. അവനെ തത്കാലം താഴത്തെ നിലയിലോട്ട് മാറ്റം…

എന്റെ മനസ്സിൽ ലഡു പൊട്ടി … അത് മതി… ഞാൻ അകത്തേക്ക് കയറുമ്പോൾ അവൻ പുറത്തേക്ക് വരട്ടെ… ഞാൻ മനസ്സിൽ ഒന്ന് ചിരിച്ചു…

ഭട്ടതിരിപ്പാട് : എന്നാൽ അങ്ങനെ ആകട്ടെ.. അതിനുള്ള ഏർപ്പാട് ചെയ്യുക….

ചെറിയ നമ്പൂതിരി മുകളിലെ നിലയിൽ ഏന്തി വലിഞ്ഞു കയറി ചെന്ന്… കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ… മുകളിൽ നിന്നെ മനോജിന്റ് ഉച്ച കേൾക്കാം.. വേറെ എന്തൊക്കയോ ശബ്ദവും കേൾക്കാം…

കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാം ശാന്തമായി.. പണിക്കാരികൾ കുറെ സാധനങ്ങൾ താഴേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു… കൂടെ വിർത്തുകെട്ടിയ മുഖവുമായി മനോജ്ഉം താഴേക്ക് വന്നു… ആരെയും നോക്കാതെ അവൻ അവനു കൊടുത്ത മുറിയിലേക്ക് കയറി പോയി…

പണിക്കാരികൾ മുറി മുഴുവൻ വൃത്തിയാക്കി…

അങ്ങനെ ഞാൻ മനയിൽ എന്റെ പൊറുതി തുടങ്ങി….

ഭട്ടതിരിപ്പാട് 2 ശിങ്കിടികളെ, പിന്നെ ഒരു ആയയെയും എന്റവശ്യത്തിന് അവിടെ നിറുത്തി… എന്തേലും ആവശ്യമുണ്ടേൽ അവരെ അറിയിച്ച മതി എന്ന പറഞ്ഞിട്ട് അദ്ദേഹം തിരിച്ചു..പോയി…

ഞാൻ മുറിയിൽ കയറി ക്ഷിണം കൊണ്ടുറങ്ങി പോയി… വൈകുന്നേരം ആയ എനിക്ക് ഭക്ഷണം കൊണ്ട് വെയ്ക്കുമ്പോഴാണ് ഞാൻ ഉണരുന്നത്… ഞാൻ പോയി മുഖവും കഴുകി ഭക്ഷണവും കഴിച്ചു.. പതുക്കെ മുറിയുടെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി… പുറത്തെങ്ങും ആരെയും കാണാത്തതു കൊണ്ട് ഞാൻ മട്ടുപ്പാവിലേക്ക് ചെന്നു… കുറച്ചു നേരം അവിടിരിക്കാമെന്നു കരുതിയാണ് ചെന്നത്…

പക്ഷെ ചെന്നകയറിയത് ചെറിയമ്മയുടെ വായിലോട്ടാണ്…

അവരുടെ പയ്യനെ അടിച്ചു പരുവമാക്കിട്ട് അവനെ അവന്റെ മുറിയിന്നെ ഇറക്കി വിട്ടതിന്റെ ചൊരുക്ക് കാണും …

പക്ഷെ അവരുടെ ഉള്ളിൽ എന്നെ കുറിച്ചൊരു ഭയവും ഉണ്ട്… അതുകൊണ്ടൊന്നും പറഞ്ഞില്ല…