ഞാന്‍ മീനാക്ഷേടത്തിയുടെ വികാരത്തില്‍ ചുവന്ന മുഖത്തേക്ക് നോക്കി മുഷ്ടിമൈഥുനത്തിനായി കൈകള്‍ ചലിപ്പിച്ചു. എനിക്ക് മീനാക്ഷേടത്തിയുടെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് നോക്കണമെന്നുണ്ട്‌. പക്ഷേ അമ്മയുടെ നഗ്നത കണ്ണില്‍ തടയുമെന്നതിനാല്‍ ഞാന്‍ അവിടേക്ക് നോക്കാന്‍ ദൈര്യം കാണിച്ചില്ല.
അമ്മ മീനാക്ഷേടത്തിയുടെ യോനി പിളര്‍ത്തി തന്റെ നാവ് കുത്തിയിറക്കിയെന്ന് ഇരുവരുടേയും ചലനത്തില്‍ നിന്ന് മനസ്സിലായി.
“….മീനാക്ഷീ…നല്ല ശുക്ല മണമുണ്ടല്ലോ…നിന്റെ യോനിയില്‍….”.
“…അത് മാധവേട്ടന്‍ രാവിലെ ഒന്ന് പണിതതാ…ഒന്നല്ല സുഭദ്ര വല്ല്യമ്മേ…രണ്ടു വട്ടം…അങ്ങേര്‍ക്ക് പെട്ടെന്ന് പൊങ്ങും അതുപോലെ തന്നെ പോകുകയും ചെയ്യും…ഹോ അതങ്ങു നിറഞ്ഞു..ഒരു കൊട്ടക്ക് ഉണ്ടാകുകയൂം ചെയ്യും…വെറുതെ മനുഷ്യനെ മെനക്കെടുത്താന്‍….എനിക്ക് സുഖിക്കുന്നുണ്ടോ എനിക്ക് വരുന്നുണ്ടോ എന്ന നോട്ടം പോലും മാധവേട്ടനില്ല…..”.
“…കുഴപ്പല്ല്യേ…നീ പേടിക്കാതെ എല്ലാം ശരിയാകും….”
“…ആ ശരിയായാല്‍ മതിയായിരുന്നു സുഭദ്ര വല്ല്യമ്മ്യേ…..ഇല്ല്യേല്‍ ഞാന്‍ വല്ലവരേയും തേടി പോകും…അല്ലാതെ സുഭദ്ര വല്ല്യമ്മ്യേ പോലെ അതും വച്ച് അടയിരിക്കില്ല..”.
“.ഈ പെണ്ണിന്റെ ഒരു കാര്യം….പിന്നെ മോളേ മീനാക്ഷ്യേയ്…നിന്റെ. മാധവന്റെ ശുക്ലം..നിറഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന..ഈ പൂറ്റില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ കുടിച്ചോട്ടെടീ….”.
“…എന്ത്…സുഭദ്ര വല്ല്യമ്മേ….”.
“…നിന്റെ കെട്ട്യോന്റെ ശുക്ലം… ഈ പൂറ്റിന്ന് കുടിക്കട്ടേ എന്ന്…..”.
മീനാക്ഷേടത്തിയുടെ മുഖം മാറി. അവര്‍ കോപാലുകതയായി. അമ്മയെ പുറകിലോട്ട് ഒറ്റ തള്ളു വച്ചുകൊടുത്തു. അമ്മ വെള്ളത്തിലേക്ക് വീണു.
“…ദേ….വല്ല്യമ്മയാ…കോപ്പാന്നും ഈ മീനാക്ഷീ നോക്കില്ല കേട്ടാ…….എന്റെ കെട്ടോന്റെ ശുക്ലം എന്റെ പൂറ്റില്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍ ഞാന്‍ സഹിച്ചോളാം….അത് കുടിക്കാന്‍ വന്നീരിക്കുന്നു…തേവിടിശ്ശി….വല്ല്യമ്മയായി പോയി ഇല്ലേല്‍ വല്ലതും പറഞ്ഞേനേ….കുറെ കാലമായി സുഖം കിട്ടാത്തതല്ലേ എന്ന് വിചാരിച്ച് നിന്ന് കൊടുത്തപ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് എന്റെ കെട്ടോന്റെ ശുക്ലം തന്നെ കുടിക്കണം അല്ലേ….തേവിടിശ്ശി….”.
“…മീനാക്ഷീ…ഞാന്‍…”. അമ്മ കരച്ചിലിന്റെ വക്കത്തെത്തി.
“…അത്രക്കും കഴപ്പാണേല്‍ വീട്ടില്‍ സ്വന്തം മോനുണ്ടല്ലോ…രമേശന്‍….അവന്റെ ശുക്ലം കുടിക്ക് പെണ്ണുമ്പിള്ളേ….അല്ല നിങ്ങടെ തറവാട്ടില്‍ ഇതൊക്കെ പതിവല്ലേ…..സ്വന്തം മക്കള്‍ക്ക് കൊടുത്ത് ആശ്വാസം കണ്ടെത്തിയ വിധവകള്‍ നിറഞ്ഞ തറവാടല്ലേ….സ്വന്തം മോനേ കൊണ്ടടിപ്പിക്കടീ….കഴപ്പ് തേവിടിശ്ശി…എന്നാലും…ഇങ്ങനെ ഉണ്ടോ…ഒരു പെണ്ണ്‌….ഒരു പെണ്ണായാ എന്നെ പോലും എന്താര്‍ത്തിയാ…ശവമേ….”.
മീനാക്ഷേടത്തി തുണികളെടുത്ത് വീണ്ടും എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പികൊണ്ട് പടവുകള്‍ കയറിപ്പോയി. വകയിലുള്ള ഒരു ബന്ധമാണെങ്കിലും അവരുടെ തറവാട്ട് പാര്യബര്യം, എനിക്ക് കാര്‍ക്കിച്ച് തുപ്പാനാണ്‌ തോന്നുന്നത്. അമ്മയുടെ തറവാട്ട് പാര്യബര്യം വച്ച് നോക്കുബോള്‍ എഴ് അയലക്കത്ത് പോലും വരില്ല. എന്നീട്ടാണ്‌ അവളുടെ ഒരു അധിക പ്രസംഗം.
മീനാക്ഷേടത്തി കയറി പോയതില്‍ പിന്നെ അമ്മ മേല്‍ മുണ്ട് വാരി ചുറ്റി ആ പടവില്‍ എങ്ങലടിച്ച് കരയുകയായിരുന്നു.
എന്റെ കാമം വെള്ളത്തില്‍ കാറ്റഴിച്ച് വിട്ടത് പോലെ പോയി. അമ്മയെ കുറിച്ചായി എന്റെ ആവലാതി. അവരുടെ ജീവിതം എപ്പോഴും സുഖകരമായിരുന്നില്ല. ചെറു വയസ്സില്‍ തന്നെയുള്ള വിവാഹങ്ങളും വിധവയാകലും ഒക്കെ ആ മനസ്സിനെ കരി നിഴല്‍ വീഴ്ത്തീട്ടുണ്ടാകും. ഇതു വരേ അമ്മ ഒരു ചീത്ത പേരും കേഴ്പ്പിച്ചീട്ടില്ല. കേട്ടറിഞ്ഞ് അമ്മയുടെ കഥയിലേക്ക് ഞാന്‍ ചികഞ്ഞ് മനസ്സിനെ കൊണ്ടുപോയി.
എന്റെ അമ്മ പാവമാണ്‌. സുഭദ്രാ എന്നാണ്‌ പേര്. ഞങ്ങളുടെ ക്ഷയിച്ച് ഒരു നായര്‍ കുടുബമായിരുന്നു. പറബിലെ വരായയും കവലയിലെ കെട്ടിടത്തിലെ വാടകയും ആയിരുന്നു വരുമാനം. എനിക്കും അമ്മക്കും സുഖമായി കഴിയാനുള്ള വക അതില്‍ നിന്ന് കിട്ടുമായിരുന്നു.
എന്റെ മുത്തച്ഛന്‍ നാട്ടിലെ ഉഗ്രപ്രതാപശാലിയായിരുന്നു. ആ പ്രതാപം കൂട്ടാനാകും വലിയ തറവാട്ടിലെ കെഴവന്‌ എന്റെ അമ്മയെ കെട്ടിച്ച് കൊടുത്തത്. ഞാന്‍ ജനിച്ചതിന്‌ ശേഷം എതാണ്ട് മൂന്ന് കൊല്ലമായപ്പോഴാണ്‌ അയാള്‍ മരിക്കുന്നത്. എന്റെ അച്ഛനാണെങ്കിലും അവരുടെ കുടുബക്കാര്‍ പറയുന്നത് അയാള്‍ അല്ലെന്നാണ്‌. ഇതു കേട്ട് കേട്ട് എനിക്ക് അച്ഛന്‍ എന്ന മനസ്സിലെ ഓര്‍മ്മ പോലും അയാളെ കുറിച്ച് ഇല്ലാതെയായി. എനിക്ക് അഞ്ച് വയസ്സുള്ളപ്പോളാണ്‌ മുത്തച്ഛന്‍ അമ്മയെ വീണ്ടും ഒരു പണക്കാരനായ ഒരു കാരണവര്‍ക്ക് കെട്ടിച്ച് കൊടുക്കുന്നത്. രണ്ട് മൂന്ന് കൊല്ലം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആളും മരിച്ചു. മുത്തച്ഛന്‍ അമ്മയെ വീണ്ടും കെട്ടിച്ചു. അതും ഒരു വയസ്സായ ഒരാളെ. കെട്ട് കഴിഞ്ഞ് മൂന്നാം മാസം അയാളും തഥൈവ. മൂന്ന് പേരെ കെട്ടുകയും മൂന്ന് വട്ടം വിധവയുമായ സ്ത്രീയാണ്‌ എന്റെ അമ്മ.
പുരാതന നായര്‍ തറവാട്ടിലെ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ഇതുതന്നെയാണ്‌ വിധി. കാരണവരുടെ വാക്കുകള്‍ ധിക്കരിക്കാതിരിക്കുക. ജീവിതം തന്നെ അമ്മക്ക് മടുത്ത് കാണും. സകല വെറുപ്പും ജീവിതത്തോടുള്ള മടുപ്പും ഒരു പക്ഷേ സുഖം കിട്ടി മാറി വന്നത് മീനാക്ഷേടത്തിയുടെ ശരീരത്തിലൂടെയായിരിക്കും. ആ കാമത്തിലൂടെ അമ്മ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ച് നടക്കുന്നതില്‍ ഒരു തെറ്റും മകനായ എനിക്ക് ചൂണ്ടികാണിക്കാന്‍ സാദ്ധ്യമല്ല. അമ്മയുടെ എങ്ങലടികള്‍ എന്നെ വല്ലാതെ ഉലച്ചു. ഇല്ലാ എനിക്ക് അമ്മയെ ആശ്വസിപ്പിക്കണം. ഞാന്‍ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് മറയില്‍ നിന്ന് നടന്നടുത്തു.
എന്റെ കാലടി ശബ്ധം കേട്ടുകൊണ്ടാകാം അമ്മ തുണി വലിച്ചിട്ട് കാലില്‍ തല പൂഴ്ത്തി കരച്ചിലൊതുക്കാന്‍ ശ്രമം നടത്തി. ഞാന്‍ അമ്മയുടെ അടുത്തിരിന്നു.
“…എന്തിനാ അമ്മേ കരയുന്നേ….”.
“…ഒന്നുല്ലാ രമേശ…ഞാന്‍ കുറച്ച് നേരം…ഇവിടെ ഇരുന്നോട്ടേ…നീ പൊയ്ക്ക്യോ….”.
“…ഞാന്‍ പൊയ്ക്കോളാം…പക്ഷേ അമ്മ ഈ ഊറന്‍ മുടിയുമായി വെയിലെത്ത് ഇരുന്നാല്‍ പനിയും ചുമയും പിടിക്കും……അതോണ്ട് ഞാന്‍ തോര്‍ത്തി തരാം….”
ഞാന്‍ തോര്‍ത്ത് മുണ്ടെടുത്ത് അമ്മയുടെ തല തുവര്‍ത്തി. നല്ല ഇടതിങ്ങിയ നീളമുള്ള മുടിയായിരുന്നു അമ്മയുടേത്. ഒന്നോ രണ്ടോ ഭാഗ്യ നരകള്‍ വെള്ളിച്ച് കിടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ആ മുടിക്ക് എഴഴകായിരുന്നു. തടിച്ച കൂട്ടു പുരികവും മാന്‍ മിഴികണ്ണില്‍ കണ്‍മഴിയെഴുതി കണ്ടാല്‍ അമ്മയെ നല്ല ചന്ദമായിരിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നാറുണ്ട്. പക്ഷേ വിധവ ആയതിനാല്‍ അമ്മ അതൊന്നും ചെയ്യാറില്ലായിരുന്നു.
മുണ്ടും നേര്യതും ഉടുത്ത് അടുക്കളയിലെ മുഷിപ്പും അഴുക്കുമായി അങ്ങനെ നടക്കും. പക്ഷേ വൈകീട്ട് കുളിച്ച് ഭസ്മകുറിയൊക്കെ തൊട്ട് കഴുകി വ്രിത്തിയാക്കിയ മുണ്ടും നേര്യേതും ഉടുത്ത് അമ്മയെ കണ്ടാന്‍ സാക്ഷാല്‍ ദേവിയാണെന്നേ പറയൂ.