മാനസ: “അതെന്താ ചേട്ടാ?”
ഞാന്‍: “ഒറ്റ തവണയേ പറയൂ. ശ്രദ്ധിച്ച് മനസ്സിലാക്കണം.”
“പൂറാറും, കാഞ്ഞിര വേരും
അണ്ണാന്‍ കുണ്ണേം ചെമ്മണ്ണും
പച്ചപ്പാലില്‍ അരച്ച് കുടിച്ചാല്‍
പന്തീരാണ്ടും പണ്ണണ്ട.”
മനീഷ: “അത് കൊള്ളാം ചേട്ടാ. പക്ഷേ, ഞങ്ങള്‍ക്ക് അങ്ങനെ കൊതി മാറ്റണ്ട. ഞങ്ങള്‍ ചട്ടിയടിയോ, വഴുതനങ്ങ പ്രയോഗമോ ഒക്കെയായി തൃപ്തിപ്പെട്ടോളാം.”
മഞ്ജുഷ: “അതിന്‍റെ ഒരു സുഖം ഓര്‍ത്തിട്ട് തന്നെ രോമാഞ്ചം വരുന്നു.”
ഞാന്‍: “എന്നാല്‍ പിന്നെ നമുക്ക് തല്‍ക്കാലം പിരിയാം. ഈ ഓണം ജീവിതത്തില്‍ ഒരിക്കലും മറക്കാന്‍ കഴിയില്ല. ഇതാണ് ശരിക്കും മാവേലിനാട്. എല്ലാവരും തുല്യര്‍. പെങ്ങളും, മുറപ്പെണ്ണും എല്ലാം ഒരു പോലെ അതാണ് മാനുഷ്യരെല്ലാരും ഒന്നു പോലെ എന്ന് പണ്ടുള്ളവര്‍ പറയുന്നത്.”
പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും പരസ്പരം കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ചുംബനങ്ങള്‍ കൈമാറി. എല്ലാവരും അവസാനമായി എന്‍റെ കുണ്ണയ്ക്കും ചുംബനം നല്‍കി. അങ്ങനെ കണ്ണീരില്‍ കുതിര്‍ന്ന ഒരു വിടവാങ്ങല്‍. എല്ലാവരുടേയും കണ്ണുകള്‍ കരഞ്ഞ് കലങ്ങി. ഇത്രയും വികാര നിര്‍ഭരമായ വിടവാങ്ങല്‍ മറ്റെങ്ങും ഉണ്ടായിക്കാണില്ല. അത്ര ഹൃദയ ഭേദകമായിരുന്നു വിടവാങ്ങല്‍.
അവസാന ദിവസം, ഞാനും, അതുല്യയും കൂടി, ശ്രീയേട്ടനെ കൂട്ടി, മാനസയെ അവളുടെ വീട്ടില്‍ കൊണ്ടു വിട്ടു.
അടുത്ത ദിവസം, വൈകുന്നേരത്തെ കേരള എക്സ്പ്രസ്സില്‍ ഞങ്ങളുടെ മടക്കയാത്ര.
ഞങ്ങളെ യാത്ര അയക്കാന്‍, ലേഖയും, ജയയും സ്റ്റേഷനില്‍ വന്നു. അവിടെ വച്ച് ഞങ്ങള്‍ ഹസ്തദാനം നല്‍കി, അടുത്ത ഓണത്തിനുള്ള കാത്തിരിപ്പോടെ നിറകണ്ണുകളോടെ പിരിഞ്ഞു.
ഞങ്ങള്‍ക്ക് അടുത്തടുത്തായി രണ്ട് അപ്പര്‍ ബര്‍ത്തുകളാണ് കിട്ടിയിരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ, മടക്കയാത്രയില്‍, പകല്‍ സമയത്ത് ചെറിയ തോതിലുള്ള ബാഹ്യ ലീലകള്‍ കൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെട്ടു. ട്രെയിന്‍ എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഡല്‍ഹിയില്‍ എത്താനായി ഞങ്ങള്‍ കാത്തിരുന്നു.
ശുഭം……………..
