അവര്‍ തമ്മിലുള്ള അകല്‍ച്ചയുടെ കാരണം എന്താണെന്ന് എനിക്ക് അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും രമ്യയ്ക്ക് എന്തൊക്കെയോ അതൃപ്തി ഉണ്ടെന്ന കാര്യത്തില്‍ ഒരു സംശയവും ഇല്ലായിരുന്നു. അമ്മയോടും അവള്‍ ഇടയ്ക്കൊക്കെ മോശമായി പെരുമാറാനും സംസാരിക്കാനും തുടങ്ങിയത് അതിനു ശേഷമാണ്. എന്നോട് പ്രത്യേകിച്ച് അടുപ്പമൊന്നും കാണിക്കാഞ്ഞ അവള്‍, അത് അതേപടി തന്നെ തുടരുകയും ചെയ്തു.
ഒരു ഊക്കന്‍ ചരക്കിനെ കെട്ടിയാല്‍ ജീവിതം സുഖമായി എന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന എന്റെ ഏട്ടന്റെ സന്തോഷമില്ലാത്ത മുഖം എനിക്ക് വളരെ പ്രതീക്ഷയ്ക്ക് വക നല്‍കി. രമ്യ ഇപ്പോള്‍ മിക്ക സമയത്തും മുഖം വീര്‍പ്പിച്ച് ആരോടൊക്കെയോ പകയുള്ളത് പോലെയാണ് നടപ്പ്. അതിന്റെ കാരണം എന്താണെന്ന് എനിക്കോ അമ്മയ്ക്കോ ഒട്ടു മനസ്സിലായതുമില്ല. പക്ഷെ ഒന്ന് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. കല്യാണം കഴിച്ച സമയത്തെക്കാള്‍ അവള്‍ക്ക് തടിയും കൊഴുപ്പും കൂടിയിരുന്നു; വെറും നാല് മാസങ്ങള്‍ കൊണ്ടുതന്നെ.
അങ്ങനെ എന്റെ പരീക്ഷകള്‍ കഴിഞ്ഞുള്ള അവധിക്കാലമെത്തി. ഇനി രണ്ടു മാസം കോളജില്ല.
രമ്യയുടെ പിണക്കവും പരിഭവവും മൂലം അവള്‍ക്കൊരു മാറ്റം ഉണ്ടാകാനായി അമ്മ കുറെ ദിവസത്തേക്ക് എന്റെയും ഏട്ടന്റെയും നടുവിലുള്ള പെങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്ക് വിരുന്നുപോയി. അവളുടെ ഭര്‍ത്താവ് ഗള്‍ഫിലാണ്.
അമ്മ പോയതോടെ രമ്യയും ഏട്ടനും തമ്മിലുള്ള കശപിശ കുറേക്കൂടി മൂത്തു. ഞാന്‍ അതൊന്നും അറിയാത്ത മട്ടില്‍, അവര്‍ക്ക് വെട്ടപ്പെടാതെ ഒഴിഞ്ഞു നടന്നു. പക്ഷെ നിരീക്ഷണങ്ങളില്‍ നിന്നും ഒന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി; വഴക്കിന്റെ കാരണം അവളുടെ കടി മാറാത്തത് തന്നെ. കാരണം അവളുടെ പ്രശ്നം എന്താണെന്ന് ഏട്ടന് പലവട്ടം ചോദിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കേട്ടതാണ്. അപ്പോഴൊക്കെ അവള്‍ മറ്റു പലതുമാണ് പറയുന്നത്. മൊത്തത്തില്‍ ഒന്നിലും സന്തോഷമോ തൃപ്തിയോ ഇല്ലാത്ത മറുപടികള്‍.
ഏട്ടന് ആകെ അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു അവളുടെ മോശമായ പെരുമാറ്റം മൂലം. കാര്യം എന്തെന്നറിയാനുള്ള പാവത്താന്റെ ശ്രമം ഒട്ടു വിജയിച്ചുമില്ല. വന്നുവന്ന് രാത്രികളില്‍ അവര്‍ തമ്മില്‍ കളിയും ഇല്ലാതായി എന്നെനിക്ക് തോന്നി. കാരണം എപ്പോഴും രണ്ടുപേരും തമ്മില്‍ കലഹമാണ്; രാവും പകലും.
എന്റെ അവധി തുടങ്ങി അമ്മയും പോയ ശേഷം ഒന്നുരണ്ടുദിവസം ഏട്ടനും അവധി എടുത്ത് വീട്ടില്‍ത്തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു ഭാര്യയെ സഹായിക്കാനായി. മൂന്നാം ദിവസം ഏട്ടന് പതിവുപോലെ ജോലിക്ക് പോയി.
അങ്ങനെ അന്ന് ആദ്യമായി രമ്യയും ഞാനും വീട്ടില്‍ തനിച്ചായി.
ഏട്ടന് ജോലിക്ക് പോയശേഷം രമ്യ മുകളിലേക്ക് പോയി. ഏതാണ്ട് പത്തുമണിയോടെ തിരികെ എത്തിയ അവള്‍ അടുക്കളയിലേക്ക് കയറി. ഏട്ടന് കൊടുത്തുവിടാന്‍ രാവിലെ തന്നെ ചോറും കറിയും ഉണ്ടാക്കി എങ്കിലും എന്തെങ്കിലും സ്പെഷല്‍ ഉണ്ടാക്കാനായിരിക്കും കയറിയത് എന്ന് ഞാന്‍ ഊഹിച്ചു. മെല്ലെ സഹായിക്കാനെന്ന വ്യാജേന ഞാന്‍ അടുക്കളയിലെത്തി.രമ്യ ഉള്ളിയും ഇഞ്ചിയും ഒക്കെ എടുത്ത് മുറത്തില്‍ ഇടുന്നത് കണ്ടുകൊണ്ട് ഞാന്‍ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“ചേച്ചീ, ഞാന്‍ സഹായിക്കാം” ഒരു ചിരി വരുത്താന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
വീര്‍ത്തുകെട്ടിയ ഭാവത്തോടെ അവളെന്നെ നോക്കി. സത്യത്തില്‍ അവളെ പിടിച്ചടുപ്പിച്ച് ആ മുഖം ആകെ കടിച്ചു പറിക്കാന്‍ എനിക്ക് തോന്നിയതാണ്; പക്ഷെ നിയന്ത്രിച്ചു. വീര്‍പ്പിക്കുമ്പോള്‍ ഒടുക്കത്തെ മദം ആണ് അവളുടെ മുഖത്ത്.
“സഹായിക്കാനും മാത്രം ഒന്നുവില്ല. നീ ഉള്ളോണ്ട് ഒരു മീന്‍ കറി വക്കാനാ. അങ്ങേര്‍ക്ക് മീനും ഇറച്ചീം ഒന്നും നിര്‍ബന്ധമല്ലല്ലോ” നോട്ടം മാറ്റി അവള്‍ പറഞ്ഞു.
എനിക്കത് വിശ്വസിക്കാനായില്ല. എന്നോട് പുറമേ ഇതേവരെ ജാഡയല്ലാതെ മറ്റൊരു ഭാവവും കാണിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഇവള്‍ ഇതാ എനിക്കുവേണ്ടി മീന്‍ കറി ഉണ്ടാക്കുന്നത്രേ! ഒരു പുതിയ ഉത്സാഹം എന്നെ അടിമുടി ഭരിച്ചു. അപ്പൊ ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ച പോലെ അരയ്ക്ക് ചുറ്റും പൂറുണ്ട് എന്ന മനോഭാവക്കാരി അല്ല എന്റെ ചേച്ചി. എന്നോട് അവള്‍ക്ക് സ്നേഹമൊക്കെ ഉണ്ട്.
“എങ്കീ ഞാന്‍ ഉള്ളി അരിഞ്ഞുതരാം ചേച്ചീ” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു; മുമ്പെങ്ങും തോന്നിയിട്ടില്ലാത്തത്ര അടുപ്പത്തോടെ.
“വേണ്ട; ഞാന്‍ ചെയ്തോളാം”
അവള്‍ പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്ന് ഉള്ളി തൊലിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഇറുകിയ ചുരിദാറിന്റെ താഴേക്ക് വരുന്തോറും ഉള്ള വിരിവിലേക്ക് ആക്രാന്തത്തോടെ നോക്കി ഇനിയെന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ ഞാന്‍ കുഴങ്ങി. അപ്പോള്‍ എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ആ ചോദ്യമെത്തി; അമ്മയും ഏട്ടനും ഇല്ലാത്ത ഈ നേരത്തല്ലാതെ പിന്നെപ്പഴാണ് അത് ചോദിക്കാന്‍ പറ്റുക? അതുകൊണ്ട് ഞാനത് ചോദിച്ചു:
“ചേച്ചീ, ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ”
“എന്താ” എന്നെ നോക്കാതെ മറുപടി എത്തി.
“ചേച്ചിക്ക് കുറെ നാളായി ഒരു മൂഡോഫ് പോലെ. അമ്മേം ഏട്ടനും ഉള്ളോണ്ടാ ഞാന്‍ ഇതുവരെ ചോദിക്കാഞ്ഞത്. ചേച്ചിക്ക് എന്തേലും വിഷമമോ മറ്റോ ഉണ്ടോ?”
ഇത്തവണ രമ്യ ഉള്ളി അരിയല്‍ നിര്‍ത്തി എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. അവളുടെ മുലകള്‍ വന്നു പിടിക്കെടാ എന്ന മട്ടില്‍ തലയെടുപ്പോടെ, അതിലേറെ ധിക്കാരത്തോടെ എന്നെ നോക്കി.അപ്പൊ നീയെന്നെ വാച്ച് ചെയ്യുന്നുണ്ട് അല്ലെ?” ശരം പോലെയായിരുന്നു അവളുടെ മറുചോദ്യം.
ഞാന്‍ നടുങ്ങി. വെളുക്കാന്‍ തേച്ചത് പാണ്ടായോ ഈശ്വരാ എന്ന് മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാന്‍ തിടുക്കത്തോടെ തന്നെ മറുപടി നല്‍കി:
“യ്യോ അതല്ല ചേച്ചീ. ഞാനിവിടെത്തന്നെ അല്ലെ താമസം. ചേച്ചി കല്യാണം കഴിഞ്ഞ സമയത്ത് ഭയങ്കര ഹാപ്പി ആയിരുന്നല്ലോ. എന്നാല്‍ പിന്നെപ്പിന്നെ എന്തോ എനിക്ക് ചേച്ചിയെ സന്തോഷത്തോടെ കാണാന്‍ സാധിച്ചിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ. എന്റെ തെറ്റിദ്ധാരണ ആണെങ്കില്‍ ചേച്ചി ക്ഷമിക്കണം”
രമ്യ നിര്‍വികാരയായി എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി; പിന്നെ പുറം തിരിഞ്ഞു ജോലി തുടര്‍ന്നുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു:
“എന്റെ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാന്‍ നിനക്ക് പറ്റില്ല. അതിനുള്ള പ്രായമായിട്ടില്ല നിനക്ക്. ചെയ്യേണ്ടത് നിന്റെ ഏട്ടനാണ്. പക്ഷെ അത്..” പറയാന്‍ വന്നത് പൂര്‍ത്തിയാക്കാതെ അവളത് അര്‍ദ്ധോക്തിയില്‍ നിര്‍ത്തി.
എന്റെ ദേഹം വിറച്ചു! അപ്പൊ രജീഷ് പറഞ്ഞത് തന്നെ സംഗതി. ഇവള്‍ക്ക് ഏട്ടന്റെ ചെയ്ത്ത് തികയുന്നില്ല. പക്ഷെ അത് എന്നോട് തുറന്നു പറയേണ്ട കാര്യമില്ല എന്നവള്‍ ചിന്തിക്കുന്നു; കാരണം ഞാന്‍ വെറും പയ്യനല്ലേ പയ്യന്‍!
