റീനയെ തന്ന റസ്സിയാത്ത – 1

തുണ്ട് കഥകള്‍  – റീനയെ തന്ന റസ്സിയാത്ത – 1

എന്റെ പേര് പ്രമോദ്, കേരളത്തിലെ ഒരു പ്രൈവറ്റ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ എക്സ്റേ ടെക്കനീഷ്യനായി ജോലി ചെയ്യുന്നതിനിടെ അവിടെ വെച്ചുണ്ടായ ചില സംഭവങ്ങളെ കോർത്തിണക്കിയതാണ് ഈ കഥ,

എനിക്ക് പൊതുവെ നൈറ്റ ഡ്യട്ടിയുണ്ടാവാറില്ലെങ്കിലും,ടെസ്റ്റുകളറിയാവുന്നതിനാൽ അപൂർവ്വമായി ചില ദിവസങ്ങളിൽ നൈറ്റ് ഷിഫ്റ്റിലെ ടെക്സനീഷ്യൻസ് ആരെങ്കിലും ലീവുണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ സഹായത്തിന് നിൽക്കാറുണ്ട്. വീട് ഹോസ്പിറ്റലിനടുത്തായതിനാൽ ബൈക്കിലൊരു പതിനഞ്ച് മിനിറ്റ് യാത്ര മതിയാകും.

ഹോസ്പിറ്റലിലെ ഭൂരിഭാഗം പ്രജകൾക്കിടയിൽ ഞാനൊരു ആൺതരിയാണെന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. എന്ന് വെച്ച് വേറെ ആണുങ്ങളാരുമില്ലെന്നല്ല കേട്ടോ, ഡോക്ടർമാരൊഴിച്ചാൽ എന്നെക്കൂടാതെ മറ്റ് രണ്ട് പേർ കൂടിയുണ്ട്. ലേബിലും, മുഴുവൻ പെൺകൊടികളാണ്, ഇവരെ കൂടാതെ നേഴ്സുമാരുടെ ഒരു പട തന്നെയുണ്ട്. എന്റെ കൂടെ എക്സ്റേ ഡിവിഷനിൽ റസ്സിയ എന്നൊരു താത്തയുമുണ്ട്.

വയസ്സ് മുപ്പത് കഴിഞ്ഞെങ്കിലും, എന്നെപ്പോലുള്ള യുവ കോമളന്മാരുടെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ റസ്സിയത്താത്ത ഒരു കിടിലൻ ചരക്ക് തന്നെയാണ്. അവർക്കൊരു കുട്ടിയിണ്ട, നാലഞ്ച് വർഷമായി ഭർത്താവ് എവിടെയാണെന്നൊരു വിവരവുമില്ല. ഗൾഫിലായിരുന്നു ഇടക്കെപ്പോഴോ കത്തും ഫോണും ഒന്നുമില്ലാതായി.

റസ്സിയത്താത്ത അവിടുത്തെ പഴയ സ്റ്റാഫാണ്, ഞാൻ അവിടെ ചേർന്നിട്ട് നാലഞ്ച മാസമേ ആയിട്ടുള്ള. എന്നേക്കാളും പ്രാക്സ്ടിക്കലായി അവർക്ക് കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ അറിയാമെങ്കിലും അവർ കോഴ്സ് പാസ്സായിട്ടുമില്ല, സർട്ടിഫിക്കറ്റ് നേടിയിട്ടുമില്ല.
അറിഞൊ അറിയാതെയോ പ്രായത്തിന്റേതായ ചാപല്യങ്ങളാൽ റസ്സിയത്താത്തയെ ഞാൻ പലപ്പോഴും ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടു. അൽപ്പം തടിച്ച ശരീരം, വെളുത്ത നിറം. നല്ല ഭംഗിയുള്ള കാമോദ്ദീപകമയ മുഖം. മിക്കവാറും കണ്ണ് എഴുതിയിരിക്കും. മുറുക്കി ചുവന്ന
പോലുള്ള ചുണ്ടുകൾ കീഴ്ചചുണ്ടു കുറച്ചു പരന്നു മലർന്നിരിക്കുന്നു. ഇടക്ക് എന്നെ കാണുമ്പോൾ ശ്രിംഗാര ഭാവത്തോടെ അവരുടെ ചുവന്നു കൂർത്ത കൊച്ചു നാക്കു പുറത്തേക്കു നീട്ടാറുണ്ട്. വലിയ മാംസളമായ ചന്തികൾ, സാരിയെ പിന്നോട്ട് തള്ളി നിർത്തുന്ന അവയുടെ വലിപ്പവും മുഴുപ്പും മനസ്സിലാക്കാം. പല തവണ ഞാൻ എക്സ്റേ റൂമിൽ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നീങ്ങുമ്പോൾ അതിൽ ഉരുമ്മിയിട്ടുണ്ട്, അവരൊന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നത് ശ്രദ്ധേയം. മനോഹരവും മൃദുലവുമായ കൈകൾ, ഇടയ്ക്കക്കൊക്കെ അറിയാതെ അതിൽ തൊടാൻ പറ്റിയിട്ടുണ്ട്. മാറത്തു അരമുറി നാളികേരം കമിഴ്സത്തിവെച്ച പോലുള്ള, ഒരു കൈപ്പത്തിയിൽ ഒതുങ്ങുന്നതും മുകളിലേക്കു കൂർത്തു നിൽക്കുന്നതുമായ മുലകൾ. അതാണ് റസ്സിയത്താത്തയുടെ ഏകദേശ രൂപം.

അവിടുത്തെ ഹെഡ് നേഴ്സ്സാണ് ചിന്നമ്മ, അവരെ എല്ലാവർക്കും ഒരൽപം പേടിയാണ്, അത്ര ആകർഷകമല്ലാത്ത മുഖവും നാൽപതിനടുത്ത് പ്രായവും അഞ്ചര അടിയിലധികം ഉയരവും പുരുഷന്മാരുടെ ഒക്കെ ശബ്ദവുമൊക്കെയാണെങ്കിലും, ഉടലിനൊരാകർഷകതയുണ്ട്. ഞാൻ ചെന്ന ഉടനെയെല്ലാം വല്ലാത്ത ഭാവവും, സംസാരിക്കാൻ പിശുക്കുമൊക്കെയായിരുന്നെങ്കിലും ഒന്ന് രണ്ട് മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അതിലൊക്കെ ചില്ലറ മാറ്റങ്ങൾ റസ്സിയത്താത്ത എപ്പോഴും എന്തെന്നില്ലാതെ സംസാരിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കും. ഒരിക്കൽ ഞാൻ ചിന്നമ്മ മേഡത്തിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ റസ്സിയത്താത്ത പറഞ്ഞു. “അവര് കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടില്ല. മിലിട്രീലങ്ങാണ്ടായിരുന്നു, അതാ മുരട്ട സ്വഭാവം’ “അയ്യോ ഇത്രയും വയസ്സായിട്ടും കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടില്ലേ? “അതെന്താ അങിനെ ചോയ്ച്ചെ?, നിക്കാഹ് കഴിച്ചിട്ടിമ്മടെ ഗതി കണ്ടില്ലേ?” അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് സങ്കടം തോന്നി, പിന്നെ ആ സംസാരം അവിടെ അവസാനിപ്പിച്ചു. പെട്ടന്നാണ് അവരെന്നോട് ചോദിച്ചത്, “അല്ല പ്രമോദേ, നിയെന്നാ കല്യാണം കഴിക്കുന്നെ?’

“ഞാനോ? എനിക്കതിനുള്ള പ്രായമൊന്നും ആയില്ലല്ലോ ?” “ആരാ പറഞ്ഞെ പ്രായായില്ലാന്ന്? എന്നെ ഇത്താന്ന് വിളിച്ചോണ്ട് നിന്റെ പ്രായം കൊറിയൊന്നില്ലട്ടോ”

“അയ്യോ ഇത്താ എനിക്ക് ഇരുപത്തഞ്ച് ആയിട്ടേയുള്ളൂ.” “ഇതാ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പറ്റ്യ പ്രായം’ അത് പറഞ്ഞവരെന്നെ നോക്കി ഒന്ന് നല്ലോണം ചിരിച്ചു, പിന്നെ തുടർന്നു. “നിയ്യാലോചിക്കണില്ലെങ്കിലും ഇവിടെ ചെലോരൊക്കെ ആലോചിക്കാൻ തുടങ്ങീട്ടുണ്ട്.ട്ടോ? “അതാരാ ഞാനറിയാതെ …”

“അതൊക്കിണ്ട്’

“ഇത്ത തെളിച്ച് പറ’

“ദേ ഞാൻ പറഞ്ഞുന്നും പറഞ്ഞ് കോലാഹലണ്ടാക്കരുത്’

“ഇല്ല, സത്യായിട്ടും” “ലേബിലെ റീനക്ക് എന്തോ ഒരിതൊക്കെയുണ്ട്, ഒന്ന് രണ്ട് തവണ എന്നോട് ഓരോന്നൊക്കെ ചോയ്ച്ചു”

ദൈവമേ, അവളെന്നെ കാണുമ്പോൾ ചിരിച്ചോണ്ട് ഒതുങ്ങിപ്പോവുന്നത് മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ള .നല്ല കുട്ടിയാണ്, കാണാൻ ഒട്ടും മോശമല്ല താനും, പക്ഷെ ഒരൽപം നാണക്കാരിയാണെന്നാ കരുതിയിരുന്നത്.

“എന്താ കിനാവ് കാണാൻ തൊടങ്ങിയോ?

‘ഏയ്, ഒന്നുല്യ’

“എനിക്ക് മനസ്സിലായി’ അതും പറഞ്ഞ് അവരൊരു ചിരി ചിരിച്ചു. ഒപ്പം എന്റെ കവിളത്തൊരു നുള്ളം തന്നു. അപ്രതീക്ഷിതമായതിനാൽ ഞാനൊന്ന് നിലവിളിച്ചു.

ആ ഒരു വാർത്തയ്ക്ക് ശേഷം ഞാൻ റീനയെ അൽപം ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി, കൂടെ കൂടെ മൈക്രോ ലേബിലേക്ക് കയറി ചെല്ലാനും തുടങ്ങി. മൈക്രോ ലേബിലെ ചീഫ് താരാ വിശ്വനാഥിന് അതത്ര രസിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും പലപ്പോഴും എന്റെ സഹായം അവർക്ക് വേണ്ടി വരാറുള്ളതിനാൽ എതിരൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.
എന്റെ ഈ പെടാപ്പാട് കണ്ടിട്ട് അലിവ് തോന്നിയ റസ്സിയത്താത്ത ഒരിക്കൽ ചോദിച്ചു

“എന്റെ പ്രമോദേ നീയൊരാണല്ലേ ഒരൽപം കൂടെ ഡൈര്യൊക്കെ വേണ്ടേ? “അതിനിത്താ അവളോടൊന്ന് നേരിട്ട് സംസാരിക്കാനൊരവസരം കിട്ടുന്നില്ല, എപ്പോഴും ആ താര മേഡം നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കും” “അതിനാണോ നീയിത്ര ബുദ്ധിമുട്ടുന്നെ? എന്നോടൊരു വാക്ക് പറഞ്ഞാൽ പോരേ, ഞാൻ റീനയെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചോണ്ട് വരില്ലേ?”

“അയ്യോ അത് പ്രശ്നാവോ?’

“ഒന്നുമാവില്ല, നീ ശൈര്യായിട്ടിരിക്ക്, ബദാ പിന്നേ ഇതിനൊക്കെ തക്കതായ എന്തെങ്കിലും എനിക്കും ചെയ്ത് തരണം” “എന്ത് വേണെങ്കിലും ചെയ്ത് തരാം, ഇത്ത് ഇതൊന്ന് നേരെയാക്കി താ”

“ചെക്കന്റൊരു ധ്യതി കണ്ടില്ലേ?, നോക്കട്ടെ തിരക്കില്ലെങ്കിൽ ഞാനവളെ ഇങ്ങോട്ട വിളിക്കാം” ഇത്ത് പോയി നോക്കിയിട്ട് വന്നു. “ അവിടെ നല്ല തിരക്കാ, ഞാൻ സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്, ഒഴിവാകുമ്പോൾ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്”

ഇനി അവൾ വരുന്ന സമയത്ത് എക്സ്റേ റൂമിൽ തിരക്കുണ്ടാവാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു. എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ റീന വന്നു. റസ്സിയത്ത് അവളെ അകത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നു. ‘ദേ’ എന്താ പറയാനുള്ളതെന്ന് വെച്ചാൽ വേഗം രണ്ടാളും പറണേന്താ, ഞാൻ അങ്ങോട്ട മാറിയിരിക്കാം” അത് പറഞ്ഞ് അവർ ഡോറിനോട് ചേർന്ന് നിന്നു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *