‘സുഖാണോന്നു ചോദിച്ചാ ആണു കൊഴപ്പില്ല അത്ര തന്നെ.ഇതിപ്പൊ പൊന്നാനി ആണെങ്കിലും മാപ്രാണത്താണെങ്കിലും കണ്ണിലു പുട്ടു കുറ്റീം വെച്ചോണ്ടു വാച്ചു നന്നാക്കലല്ലെ പണി.പിന്നെ ഒരു സമാധാനംഉള്ളതു എന്നും വീട്ടില്‍ പോകാം ഉമ്മ ഉണ്ടാക്കിയ ഭക്ഷണം കഴിക്കാം എന്നുള്ളതാണു”
‘ഉമ്മാക്കൊക്കെ സുഖാണൊ”
‘ഊം കൊഴപ്പില്ലാ അല്ല ലോനപ്പേട്ടാ അവിടെ ചേച്ചിമാരൊക്കെ എന്തു പറയുന്നു.എല്ലാര്‍ക്കും സുഖം തന്നല്ലെ.”
‘എല്ലാരും സുഖായിട്ടിരിക്കുന്നെടാ”
അപ്പോഴേക്കും ചായയെത്തി
‘അല്ല ആരാടാ ഷമീറെ ഇതു”
‘ആ ഇതൊ ഇതെന്റെ പഴേ മൊതലാളിയാണു.ഇന്നെ കാണാന്‍ വന്നതാ.”
പിന്നേം രണ്ടു പേരും കുറച്ചു നേരം കൂടി വിശേഷങ്ങളൊക്കെ സംസാരിച്ചിട്ടു ലോനപ്പന്‍ പറഞ്ഞു
‘ന്നാടാ ഞാന്‍ പോകട്ടെ .ദേ ഇതു ഉമ്മാക്കു വേണ്ടി മേടിച്ചതാ ഇതു കൊടുത്തേക്കു.അല്ലെടാ ഇനിപ്പൊ അങ്ങോട്ടേക്കു ബസ്സു എപ്പഴാന്നറിയൊ”
‘ബസ്സൊ ഇനീപ്പൊ അര മണിക്കൂറു കഴിഞ്ഞിട്ടു ആ പള്ളീന്റെ അവിടന്നു ഒരു ബസ്സുണ്ടു.”
‘ഊം ശരിയെടാ.”
ഷമീറിനേം കൊണ്ടു പോകാമെന്നു കരുതിയാ വന്നതു അവനെ വീട്ടില്‍ കൊണ്ടു ചെന്നു ചേച്ചിമാരുടെ മുന്നില്‍ നിറുത്തണം എന്നോക്കെ ചിന്തിച്ചാ വന്നതു.പക്ഷെ അവനിപ്പൊ വലിയൊരു കടയില്‍ ജോലിക്കു നിക്കുകയാണു.ആ പ്രതീക്ഷയും അസ്തമിച്ചപ്പോള്‍ വിഷമം കൊണ്ടു ലോനപ്പന്‍ പള്ളിയുടെ മുന്നിലെ ബെഞ്ചിലിരുന്നു. അര മണിക്കൂറു കഴിഞ്ഞു ബസ്സു വരാന്‍ നേരത്തു പിന്നിലൊരനക്കം കേട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ ലോനപ്പന്‍ കണ്ടതു ഒരു ബാഗും പിടിച്ചു ചിരിച്ചു കൊണ്ടുനിക്കുന്ന ഷമീറിനെയാണു.ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണു ലോനപ്പനു കാര്യം പിടികിട്ടീയതു.ലോനപ്പന്റെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു അവനും ചിരിച്ചു പിന്നെ രണ്ടു പേരും കൂടി ഒന്നിച്ചു ചിരിച്ചു.ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ലോനപ്പനു കാര്യം മനസ്സിലായി.അപ്പോഴേക്കും ബസ്സു വന്നു.ബസ്സിലെ സൈഡു സീറ്റിലിരുന്നു കൊണ്ടു തന്റെ ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ കറുത്ത ഏടുകളും മാഞ്ഞു പോകുന്നതു അവനറിഞ്ഞു.ഇനിയിപ്പൊ റോസിലി കൂടി വരണം ഇന്നിനി വൈകിട്ടു വീട്ടിലെത്തുമ്പോഴേക്കും അവളു വന്നു കാണും.അവളുടെ ചാറു നീലിമയും കുഞ്ഞൂട്ടനും കൂടി ഊറ്റിയില്ലെങ്കില്‍ ഇന്നു തന്നെ അവളെ കളിക്കണം ഇല്ലെങ്കില്‍ നാളെയെങ്കിലും കളിക്കണം.അവളുടെ പൂറിലും കൂടി ഒന്നു മാമോദീസ മുങ്ങിയെങ്കിലെ പൂര്‍ത്തിയാവൂ.പെങ്ങമ്മാരുടെ പൂറ്റിലെ ലൊനപ്പന്റെ മാമോദീസ.ലോനപ്പന്‍ ചുണ്ടില്‍ വിരിഞ്ഞ ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ പതിയെ ചിന്തകളില്‍ നിന്നും പുറത്തെ കാറ്റടി കൊണ്ടുഉറക്കത്തിലേക്കു വഴുതി വീണു.
അവസാനിച്ചു
