വെളിച്ചമുള്ള ഗുഹകൾ 11

Velichamulla Guhakal Part 11 | Author : Hot Winter

[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]

പുതിയൊരു ലോകം

ഞാൻ: “ഞാൻ ദേവതയോട് ഒരു സംശയം ചോദിക്കട്ടെ? ഞാൻ അന്ന് ഗുഹയിൽ വന്നതിനു ശേഷം എനിക്ക് ചുറ്റിനും ഉള്ളവർ എന്നോട് വളരെ വികാരത്തോടെ ആണ് പെരുമാറുന്നത്. അനിയനും അനിയത്തിയും ഉൾപ്പെടെ.”

ദേവത : “ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ, ഞങ്ങളുടെ ലോകത്തിൽ കുട്ടികൾ ഉണ്ടാവാത്തത് കാരണം ആണ് ഞങ്ങൾ ഇവിടേക്ക് വന്നത്. ആ പേടകത്തിൽ ലൈംഗിക ചേഷ്ണകൾ ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്ന ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഞങ്ങൾ കണ്ടുമുട്ടുന്ന ജീവികൾക്ക് ഞങ്ങളോട് ഇഷ്ടം തോന്നാനും ഇണ ചേരാനും ഒക്കെ വേണ്ടിയായിരുന്നു അത്. നീ പേടകത്തിൽ വന്ന സമയം അതിന്റെ അംശങ്ങൾ നിന്റെ ശരീരത്തിൽ പ്രവേശിച്ചിട്ടുണ്ട്.”

ഞാൻ: “അപ്പോൾ ഇനി എന്റെ അടുത്തു വരുന്ന എല്ലാവരും എന്നോട് ഇണ ചേരാൻ ആഗ്രഹിക്കും എന്നാണോ?”

ദേവത: “അങ്ങനെ പറയാൻ കഴിയില്ല. അവർക്ക് നിന്നോട് അല്ലാതെ തന്നെ സ്നേഹം ഉണ്ടെങ്കിലെ ഇത് നടക്കൂ. ഉള്ള സ്നേഹം അല്ലെങ്കിൽ ആഗ്രഹം, ഇതൊക്കെ പതിന്മടങ്ങ് വർധിപ്പിക്കാൻ മാത്രമേ പേടകത്തിലെ മരുന്നിന് സാധിക്കൂ.”

ദേവത തുടർന്നു : “നിന്റെ അനിയനും അനിയത്തിക്കും ഇത് ഇപ്പോൾ ബാധകം ആണ്.”

നഗ്നരായി കെട്ടി പിടിച്ച് കിടന്നുറങ്ങുന്ന എന്റെ അനിയനെയും അനിയത്തിയെയും ഞാൻ നോക്കി.

ഞാൻ : “ഇങ്ങനെ വന്നാൽ അവൾ ഗർഭിണി ആവാൻ സാധ്യത ഇല്ലേ? എന്റെ പ്രധാന പേടി അതാണ് “

ദേവത : “ഇതുവരെ അവൾ ഗർഭിണി ആയിട്ടില്ല. ആവാതിരിക്കണം എന്നാണു നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം എങ്കിൽ എന്റെ മുലപ്പാൽ കുടിച്ചാൽ മതി. അതിനു അങ്ങനെ ഒരു കഴിവുണ്ട്.”

ഞാൻ : “ആരാണ് കുടിക്കേണ്ടത്? ഞങ്ങളോ അതോ അവളോ?”

ദേവത: “നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും. പക്ഷേ അതിന് മുന്നേ എനിക്ക് നിങ്ങളിൽ നിന്നും ഒരു കുഞ്ഞിനെ വേണം. എന്റെ ഗ്രഹത്തിലേക്ക് ഒരു കുട്ടിയുമായി വേണം എനിക്ക് തിരിച്ചു പോകാൻ.”

ഞാൻ: “തിരിച്ചു പോകാൻ കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ ദേവതക്ക്? “

ദേവത: “പേടകത്തിലെ റോബോട്ടുകളെ ശേരിയാക്കിയൽ അതിനു സാധിക്കും എന്നാണ് എന്റെ വിശ്വാസം. നമ്മൾക്ക് അവിടേക്ക് പോകണം. ഇവർ ഇവിടെ കിടന്നോട്ടെ.”

ഞാനും ദേവതയും എണീറ്റു. വസ്ത്രം ധരിച്ച ശേഷം ഞങ്ങൾ പേടകത്തിലേക്ക് പോവുകയാണ് എന്ന് അനിയത്തിയോട് പറഞ്ഞ ശേഷം ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി. ഉറക്കത്തിൽ അവൾ മൂളുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഞങ്ങൾ കാടും ഇടവഴികളും കടന്ന് ഗുഹയിലൂടെ പേടകത്തിൽ കടന്നു. ദേവത ചെന്ന പാടെ എന്തൊക്കെയോ സ്വിച്ചുകൾ ഞെക്കി. പേടകം ചെറിയൊരു ശബ്ദത്തോടെ സ്റ്റാർട്ട് ആയി. അവിടെ ഇവിടെ ആയി സ്ക്രീനുകളും മാപ്പുകളും മറ്റും നിറഞ്ഞു. ദേവത എന്നെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് മറ്റൊരു മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. അതാവണം അവരുടെ കോക്ക്പിറ്റ്. അവരുടെ നാവിഗേഷനും ചാർട്ടുകളും എല്ലാം നിറഞ്ഞൊരു മുറി. അവിടെ എന്തൊക്കെയോ ചെയ്ത ശേഷം ദേവത എന്നെ കൂട്ടി വീണ്ടും നടന്നു. ഇത്തവണ ഞങ്ങൾ ചെന്നത് റോബോട്ടുകളുടെ ഡോക്കിങ് മുറിയിൽ ആയിരുന്നു. പ്രവർത്തനം നിലച്ച ഒരു 5 റോബോട്ടുകൾ. ഒരു മനുഷ്യ കുട്ടിയുടെ രൂപം ആയിരുന്നു അവയ്ക്ക്.

ദേവത: “കുട്ടികൾ ഇല്ലാത്ത ഞങ്ങൾക്ക്, അതിന്റെ വിഷമം അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട്, പണിത റോബോട്ടുകൾ കുട്ടികളുടെ രൂപത്തിൽ വേണമെന്നായിരുന്നു. ചെറുതാണെങ്കിലും വളരെ കാര്യങ്ങൾ ഇവർക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയും,. ഒരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ എന്റെ ജീവനും ഞാൻ ഇവരോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. എന്റെ ജീവൻ നിലനിർത്താൻ ആവണം ഇവർ ചാർജിങ് പോലും ഉപേക്ഷിച്ച് ഓഫ് ആയത്.”

ഞാൻ: “ഈ റോബോട്ടുകളെ ചാർജ്ജ് ചെയ്യാൻ സാധിക്കുമോ ഇനി?”

ദേവത: “നിലവിൽ ഈ പേടകത്തിന് പ്രവർത്തിക്കാൻ ആവശ്യമായ എനർജി മാത്രമേ ഉള്ളു. ഈ വെള്ളച്ചാട്ടത്തിൽ നിന്നും എനർജി ഉത്പാദിപ്പിക്കാൻ കഴിയുമെന്നാണ് പേടകം കാണിക്കുന്നത്. പക്ഷേ അതിനു എനിക്ക് കുറച്ച് സമയം വേണം. “

ഞാൻ : “എന്റെ എന്തെങ്കിലും സഹായം വേണോ?”

ദേവത: “വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ എനർജിയെ കൺവെർട്ട് ചെയ്യാൻ പറ്റിയ ഒരു മെഷീൻ ഉണ്ട് ഈ പേടകത്തിൽ.”

ദേവത സ്വന്തം ഇടം കയ്യിൽ തൊട്ടു. അപ്പോൾ ഒരു സ്ക്രീൻ മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു. അതിൽ ഒരു ചിത്രം എടുത്ത് എനിക്ക് കാണിച്ചു തന്നു.

ദേവത: “ഇങ്ങനെ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ പൊതുവേ എനിക്ക് ചെയ്യേണ്ടി വരാറില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഇതൊക്കെ എവിടാണെന്ന് ബോട്ടുകൾക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ. ഈ മെഷീൻ കണ്ടെത്താൻ എനിക്ക് നിന്റെ സഹായം വേണം.”

ഞാൻ: “അത്രേ അല്ലേ ഉള്ളു, ഇപ്പോ തന്നെ കണ്ടുപിടിച്ച് തരാം”

ദേവത ചിരിച്ചു. ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും രണ്ട് വഴിക്ക് പിരിഞ്ഞു അന്വേഷണം തുടങ്ങി. അപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ നിൽക്കുന്ന പേടകത്തിന്റെ വലുപ്പം മനസിലാവുന്നത്. നടന്നാലും നടന്നാലും തീരാതെ അത്ര മുറികൾ. ചില മുറികളിൽ ഒക്കെ മരിച്ചു പോയ ദേവതയുടെ കൂട്ടാളികളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ. ഞാൻ ഒരു മുറിയിലേക്ക് കടക്കുമ്പോൾ അവിടെയൊക്കെ ലൈറ്റ് തെളിഞ്ഞു തെളിഞ്ഞു വന്നു.

അങ്ങനെ ഒടുവിൽ ഒരു മുറിയിൽ ഞാൻ എത്തി. ദേവത കാണിച്ചത് പോലെ ഉള്ള ഒരു ഉപകരണം. ഞാൻ അത് എടുത്തു നോക്കി. ചിത്രത്തിൽ കണ്ട പോലെ അത്ര വലുതൊന്നും അല്ല, എനിക്ക് ഒറ്റക്ക് എടുക്കാനുള്ള ഭാരം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

ഞാൻ അതെടുത്ത് തിരിച്ചു നടക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോൾ ആണ് എനിക്ക് ഒരു കാര്യം മനസിലായത്. ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൂടാ. എങ്ങനെ തിരിച്ച് പോയി ദേവതയെ കണ്ടെത്തി മെഷീൻ കൊടുക്കും?.

ഞാൻ ഒരു ലക്ഷ്യവും ഇല്ലാതെ മുറികളിൽ നിന്നും മുറികളിലേക്ക് നടന്നു. അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോൾ ഒരു മുറി എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു. ഒരു വലിയ സ്ക്രീൻ ഉള്ള മുറി. ഒരു ചെറിയ ഹോം തിയറ്റർ പോലെ.

ഞാൻ അവിടെ കണ്ട ഒരു ബട്ടണിൽ ഞെക്കി. അപ്പോൾ മുന്നിലെ സ്ക്രീൻ ഓൺ ആയി. ഇതിൽ നമ്മുടെ ഭൂമി പോലെ മറ്റൊരു ഗ്രഹം. എന്നാൽ പറന്നു നടക്കുന്ന സ്ഥലങ്ങളും മനുഷ്യരും. ക്യാമറ ഒരു വലിയ സ്ഥലത്തേക്ക് ഉയർന്നു വന്നു. കൊട്ടാരം പോലെ തോന്നിക്കുന്ന ഒരു വലിയ മാളിക. അതിന് മുന്നിൽ രാജാവും രാജ്ഞിയും രണ്ട് കുട്ടികൾ. താഴെ ഒരുപാട് ജനങ്ങൾ. ഇവരെ കാണാൻ ആയി ഒരുപാട് ആളുകൾ പറന്നു വന്നുകൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നു.

“ഇതാണ് എന്റെ ഗ്രഹം.”

ഞാൻ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ദേവത അവിടെ നിൽക്കുന്നു.

ദേവത: “ആ കാണുന്ന കുട്ടികളെ കണ്ടോ, അതാണ് ഞാനും എന്റെ അനിയനും.”

ഞാൻ : “കണ്ടിട്ട് ഇവിടുത്തെ രാജാവാണെന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ. അപ്പോൾ ദേവത രാജകുമാരി ആണെന്നാണോ പറയുന്നത്?”

ദേവത: “ഞങ്ങളുടെ ഗ്രഹത്തിൽ രാജാക്കന്മാർ ഇല്ല. പക്ഷേ അവിടെ ഉള്ള ഒരു പ്രധാന കുടുംബം ആണ് ഞങ്ങളുടെ. ഗ്രഹത്തിലെ ഒട്ടുമിക്ക പ്രമാണികളും എന്റെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അഭിപ്രായം ചോദിച്ചിട്ട് മാത്രം ആണ് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാറ്.”