നോബിൾ വര്ഗീസും, സൂരജ് ബെല്ലിയപ്പയും, രണ്ടാം വർഷ LLB യ്ക്ക്, കൂർഗ് ലോ കോളേജിൽ പഠിക്കുന്നു. രണ്ടു പേരും പിന് ബെഞ്ച് വിദ്യാർഥികൾ. പക്ഷെ പഠിക്കാൻ അത്ര മോശമൊന്നുമല്ലായിരുന്നു. രണ്ടു പേരും തമ്മിൽ വലിയ കൂട്ടൊന്നുമില്ലായിരുന്നു. ബെല്ലിയപ്പ തദ്ദേശീയനും വലിയ ഒരു ഭൂപ്രഭുവിന്റെ മകനുമായിരുന്നു . ആ ഒരു മേൽകൈ അയാൾക്ക് എല്ലാത്തിലും ഉണ്ടായിരുന്നു. നോബിൾ കേരള ത്തിൽ നിന്നുള്ള ആളായത് കൊണ്ട് തന്നെ, ഭാഷ ഒരു പ്രശ്നമായിരുന്നു. പിന്നെ ഇംഗ്ലീഷും അറിയാവുന്ന കന്നഡയും വച്ച് അയാൾ പഠനം തുടർന്നു. ഇരുവരും കാണാൻ സുമുഖന്മാരുമായിരുന്നു. നോബിളും സാമ്പത്തികമായി മെച്ചപ്പെട്ട കുടുംബത്തിൽ നിന്നുമായിരുന്നു വന്നത്. അത് കൊണ്ട് പണം രണ്ടു പേർക്കും ഒരു പ്രശ്നമേ അല്ലായിരുന്നു. ഫോട്ടോഗ്രാഫിയിൽ കമ്പമുണ്ടായിരുന്ന നോബിൾ ഒരു പുതിയ മോഡൽ SLR ക്യാമെറയൊക്കെ വാങ്ങി, പഠനത്തോടൊപ്പം കൂർഗിലെ പ്രകൃതി ഭംഗിയും, പെണ്കുട്ടികളെയുമൊക്കെ പകർത്തി കൊണ്ട് ജീവിച്ചു പോന്നു.
ശുഭ പൂർണ്ണയ്യ , ബാംഗ്ലൂർകാരിയായിരുന്നു. നോബിളും ബെല്ലിയപ്പയും രണ്ടാം വർഷത്തിന് പഠിക്കുമ്പോൾ, ശുഭ അവിടെ ഒന്നാം വർഷ LLB ക്കു ചേർന്നു. ഒരൊന്നാന്തരം മാധ്വ ബ്രാഹ്മണ കുടുംബക്കാരി. അച്ഛൻ കർണാടക സിവിൽ സർവീസിലെ ഒരുന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥൻ. സാധാരണ ഒരു മാധ്വ ബ്രാഹ്മണ സമുദായത്തിലെ പെൺകുട്ടിയെ പോലെ തന്നെ, അതി സുന്ദരിയായിരുന്നു ശുഭ. ചെമ്പക പൂവിന്റെ നിറം, അഞ്ചര അടിയോളം ഉയരം, അത്യാവശ്യം കൊഴുത്തു തുടുത്ത ശരീരം., ഉയർന്ന മൂക്ക്, തിളക്കമുള്ള വലിയ കണ്ണുകൾ, മാദകത്വം തുളുമ്പുന്ന ചെന്തൊണ്ടി പഴം കണക്കെ ചുവന്നു തുടുത്ത ചുണ്ടുകളും, കൂമ്പിയ മുലകളും, ഒതുങ്ങിയ അരക്കെട്ടും, അതിമനോഹരമായ ചന്തിയും ആകെക്കൂടി ഒരാനച്ചന്തം. അവളുടെ അടുക്കൽ നിന്നും എപ്പോഴും ആസ്വാദ്യകരമായ ഒരു സുഗന്ധം ഉയർന്നിരുന്നു . സിനിമാ നടികൾ പോലും സൗന്ദര്യത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ അവളുടെ അടുത്ത് നിൽക്കില്ലായിരുന്നു. കർണാടകയിലെ പെൺകുട്ടികൾ പൊതുവിൽ സുന്ദരികളാണ്. അതുകൊണ്ടു തന്നെയാണെന്ന് തോന്നുന്നു, നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പോലെ, ഏതു പെൺകുട്ടിയെ കണ്ടാലും വായിൽ നോക്കി നിന്ന് വെള്ളമിറക്കുന്ന സ്വഭാവം, അവിടുത്തെ ആൺകുട്ടികൾക്ക് പൊതുവേ കണ്ടു വരാറില്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ അതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു ശുഭ പൂർണ്ണയ്യയുടെ കാര്യം. അവളുടെ ജ്വലിക്കുന്ന സൗന്ദര്യം, കന്നഡക്കാരായ, ആൺകുട്ടികൾക്ക് വരെ, അസാധാരണമായിത്തോന്നി. അവളുടെ കടാക്ഷത്തിനായി അവർ പോലും കാത്തു നിൽക്കാൻ തുടങ്ങി.
അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ മറ്റെല്ലാ ആൺകുട്ടികളെ പോലെ, നോബിളും ബെല്ലിയപ്പയും തലയും കുത്തി വീണു പോയി. സൗന്ദര്യത്തിന്റെയും ധനാഢ്യതയുടെയും സ്വാഭാവികമായ അഹങ്കാരം രണ്ടു പേർക്കുമുണ്ടായിരുന്നു. ശുഭയോടുള്ള, കലശമായ പ്രേമം
കാരണം, രണ്ടു പേർക്കും ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ടു. കെട്ടണമെങ്കിൽ, ശുഭയെ തന്നെയാകണമെന്നവർ ഉറച്ചു. അങ്ങിനെ ഒന്നല്ല പല തവണ അവളോട് പ്രേമാഭ്യർത്ഥന നടത്തി, പരാജയപ്പെട്ടു. ഒരേ പെണ്ണിനെ പ്രേമിച്ചു, ഒരേ പോലെ പ്രേമം നിരാകരിക്കപ്പെട്ടതു കാരണമാകാം, പ്രേമം തിരസ്കരിക്കപ്പെട്ടതോടെ, അവരിരുവരും കൂടുതൽ അടുത്തു, ഒരേ തൂവൽപ്പക്ഷികൾ ഒന്നിച്ചാണല്ലോ. മനുഷ്യരുടെ പൊതുവിൽ ഒരു കാര്യമുണ്ട്, പ്രത്യേകിച്ച് ആൺകുട്ടികളുടെ കാര്യത്തിൽ , ഒരു പ്രേമം തിരസ്കരിക്കപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് ആ പ്രേമം, അതി തീക്ഷണമാണെങ്കിൽ, അത് മനസ്സിൽ കിടന്ന്, ഒരു കൊല്ലന്റെ ആലയിലെ ലോഹം എന്ന പോലെ പഴുത്തു ഉരുകി ഒരു തീക്കനൽ പോലെ കെടാതെ കിടക്കും, പതിയെ പതിയെ, തീക്ഷണമായ പ്രേമം, അതേ തീക്ഷണതയോടെ, കാമമായും പ്രതികാരമായും ഒക്കെ മാറും. പിന്നെ പ്രേമിച്ച പെണ്ണിനെ അനുഭവിക്കണം എന്ന ചിന്ത, രൂഡ മൂലമാകും. ഇവിടെയും അത് തന്നെ സംഭവിച്ചു. പ്രേമത്തിന്റെ പരാജയം, അവരുടെയുള്ളിൽ പ്രതികാരത്തിന്റെ തീക്കനൽ വിതച്ചു. ആ അലൗകിക സൗന്ദര്യത്തെ അനുഭവിക്കണം എന്ന ചിന്തയിൽ അവർ രണ്ടു പേരും ഒന്നിച്ചു.
ശുഭ പഠിക്കാൻ ബഹു മിടുക്കിയായിരുന്നു. ക്ലാസ് ടെസ്റ്റിലും ഇന്റെര്ണല് അസ്സസ്‌മെന്റിലും എല്ലാം അവൾ ഒന്നാമതെത്തി. പ്രേമം പരാജയപ്പെട്ടെങ്കിലും, പല ആൺകുട്ടികളും, നോബിളിനും ബെല്യപ്പയ്ക്കും വത്യസ്തമായി, പിന്നീട് അവളുടെ നല്ല സുഹൃത്താകളായി. പലരും അവളുമായി ആരോഗ്യകരമായ സൗഹൃദം പുലർത്തി കൊണ്ട് പോന്നു. ക്ലാസ്സിലെ തന്നെ മറ്റൊരു മിടുക്കനായ, മഞ്ജുനാഥ് അവളുടെ അടുത്ത സുഹൃത്തായി. എപ്പോഴും ഒന്നിച്ചു പഠനഭാഗങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്കയും, കോളേജ് ലൈബ്രറിയിൽ, മണിക്കൂറുകളോളം ഒന്നിച്ചിരുന്നു നോട്ടുകൾ തയ്യാറാകുകയും മറ്റും അവർ ചെയ്തു പോന്നു. അന്നൊരു ശനിയാഴ്ചയായിരുന്നു. കോളേജിൽ അന്ന് യൂണിവേഴ്സിറ്റി മൂട്ടു കോർട്ട് മത്സരം സംഘടിപ്പിച്ചിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് ക്ലാസ്സുകൾക്ക് അവധിയായിരുന്നു. മത്സരാര്ഥികളും കോളേജിലെ വിദ്യർത്ഥികളെന്ന പേരിൽ വളരെ കുറച്ചു പേര് മാത്രമേ അന്ന് കോളേജിൽ വന്നുള്ളൂ. വിശാലമായ ക്യാമ്പസും ധാരാളം കെട്ടിടങ്ങൾ നിറഞ്ഞതുമായ കാരണം, മുട്ടു കോർട്ട് നടക്കുന്ന, ഓഡിറ്റോറിയത്തിനും പരിസരത്തും മാത്രമേ, കുട്ടികളും കോളേജ് അധികൃതരും ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. നോബിൾ പതിവ് പോലെ ക്യാമറയുമായി ആ പരിസരത്തെങ്ങും കറങ്ങി നടന്നു സ്നാപ്പുകൾ എടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു. കൂടെ ബെല്ലിയപ്പയും ഉണ്ടായിരുന്നു. സുന്ദരികളായ തരുണീമണികളെയും കണ്ടാസ്വദിച്ചു അവരങ്ങനെ, ക്യാമ്പസ് മൊത്തം കറങ്ങി നടന്നു. നോബിൾ ഫോട്ടോ എടുത്തു എടുത്തു, പ്രധാന കെട്ടിടത്തിന് പിൻവശത്തുള്ള ആളൊഴിഞ്ഞ ക്ലാസ് മുറികളുടെ ഭാഗത്തേയ്ക്ക് കാമറയുമായി, വൃക്ഷങ്ങളേയും പൂക്കളെയും, കിളികളെയും മറ്റും പകർത്തി കൊണ്ടിരുന്നു. കാലാവസ്ഥ മൂടിക്കെട്ടിയിരുന്നു.
കുറഞ്ഞ വെട്ടത്തിൽ തന്റെ ക്യാമറയുടെ കാര്യക്ഷമത അവൻ പരീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു. അപ്പോഴേയ്ക്കും മഴ പതിയെ ചാറാൻ തുടങ്ങി. കാമറ നനയ്ക്കണ്ട എന്ന് കരുതി, നോബിൾ ഒഴിഞ്ഞു കിടന്ന ഒരു ക്ലാസ്സിന്റെ വരാന്തയിലോട്ടു ഒതുങ്ങി നിന്നു. പെട്ടെന്ന്, ക്ലാസ് മുറിയിൽ നിന്നാണെന്നു തോന്നുന്നു, ഒരു സീൽക്കാര സ്വരം കേട്ട് അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. ആരോ അടക്കി പിടിച്ചു ചിരിക്കുന്ന പോലെ. ക്ലാസിനറെ വാതിൽ ചാരി ഇട്ടിരിക്കുകയാണ്. ജനാലയും അങ്ങനെ തന്നെ. അവൻ പതുക്കെ സമീപത്തുള്ള ജനാല, പാതി തുറന്നു, അകത്തേയ്ക്കു ഒളിഞ്ഞു നോക്കി. അകത്തു കണ്ട കാഴ്ച അവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂട്ടി. ഒരു പെണ്ണ് ഒരു ബെഞ്ചിൽ മലർന്നു കിടക്കുന്നു, അവളുടെ പുറത്തു ഒരു ചെക്കൻ. അവളുടെ പാവാട, അരയോളം കയറ്റി വച്ചിരിക്കുന്നു. മുകളിലെ ടോപ്പും, ബ്രായും തെറുത്തു മുകളിലോട്ടു കയറ്റി വച്ചിരിക്കുന്നു. അവളുടെ കപ്പളഞ്ഞ പോലുള്ള ചുവന്നു തുടുത്ത മുലകൾ, പയ്യൻ നാവും കൈയും കൊണ്ട് ആസ്വദിക്കുകയാണ്. അവളുടെ വിടർത്തി വച്ച കാലുകൾക്കിടയിലാണ് അവൻ കമഴ്ന്നു കിടക്കുന്നതു. രണ്ടു പേരുടെയും മുഖം വ്യക്തമായപ്പോഴാണ്, നോബിൾ ഞെട്ടിത്തരിച്ചതു. മലർന്നു കിടക്കുന്ന പെണ്ണ് ശുഭ പൂർണ്ണയ്യയും, അവളുടെ പുറത്തു കിടക്കുന്നതു മഞ്ജുനാഥും. അവൻ കയറ്റുന്നുണ്ടോ എന്ന് വ്യക്തമല്ല, പക്ഷെ അവൾ മുക്കാലും നഗ്നയായിരുന്നു. നോബിൾ പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല, കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന കാമറ കൊണ്ട് അവൻ അവരുടെ രതിസംഗമത്തിന്റെ സ്നാപ്പുകൾ , നിശബ്ദമായി തുരു തുരെ എടുത്തു. അവരുടെ മുല കുടിയും, പിടിത്തവും, അവളുടെ മനോഹരമായ നഗ്നതയും, രണ്ടു പേരുടെ മുഖമുൾപ്പെടെ, അവന്റെ ആധുനിക ക്യാമെറയിൽ പതിഞ്ഞു. അവൻ പതുക്കെ മാറി നിന്ന ബെല്ലിയപ്പയെ കൈയാട്ടി വിളിച്ചു. പ്രേമിച്ചു കളിക്കാൻ കൊതിച്ച പെണ്ണ് മറ്റൊരുവന്റെ അടിയിൽ കിടക്കുന്ന രംഗം, ഇരുവരെയും കാമാതുരന്മാരാക്കി. ആവശ്യത്തിൽ കൂടുതൽ സ്നാപ്പുകൾ എടുത്ത ശേഷം, അവർ പൊടുന്നവെ, വാതിൽ തള്ളിത്തുറന്നു അകത്തു കയറി. ശുഭയും മഞ്ജുനാഥും, നടുങ്ങിയെണീറ്റു. ശുഭ രണ്ടു കൈകൾ കൊണ്ടും, സമൃദ്ധമായ തന്റെ മുലകൾ മറച്ചു പിടിച്ചു, വസ്ത്രങ്ങൾ ശരിയാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അവളുടെ പാവാട ഊർന്നു താഴെ വീണു. ചുവന്ന പാന്റിയി ൽ നിൽക്കുന്ന ആ സൗന്ദര്യ ധാമത്തെ കണ്ട നോബിളും ബെല്ലിയപ്പയും, ഒരു നിമിഷത്തെയ്ക്ക് തരിച്ചു നിന്നു. സമചിത്തത വീണ്ടെടുത്ത അവർ മഞ്ജുനാഥിനെ സമീപിച്ചു. അവൻ നിന്ന് വിറക്കുകയായിരുന്നു. “അത് ശരി , അപ്പൊ ഇതാണ് നിങ്ങളുടെ പരിപാടി.” “ഈ പരിപാടിയ്ക്ക് വേണ്ടിയാണോടീ നീ പതിവ്രതാ രത്നം ചമഞ്ഞതു.” ബെല്ലിയപ്പ കന്നഡയിൽ, ശുഭയോട് കൂടി ചോദിച്ചു. അവൾ ചൂളി വിയർത്തു വിറച്ചു. “ദയവായി നിങ്ങൾ ഇതാരോടും പറയരുത്”, മഞ്ജുനാഥ് വിറയ്ക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. നീ ഇത് കണ്ടോ, നോബിൾ തന്റെ ക്യാമറയിലെ സ്നാപ്പുകൾ അവരുടെ മുന്നിൽ കാണിച്ചു
കൊടുത്തു. രണ്ടു പേരുടെയും മുഖം ചോര വാർന്നു മഞ്ഞളിച്ചു. അപമാന ഭാരത്താൽ, ശുഭയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു. മഞ്ജുനാഥ്, ബെല്ലിയപ്പയുടെയും നോബിളിന്റെയും കൈകൾ കൂട്ടിപിടിച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു, ദയവായി രക്ഷിക്കണം, ഞങ്ങളുടെ ഭാവി അവതാളത്തിലാകും. വീട്ടുകാർ ഇതറിയുന്നതു ആലോചിക്കുവാനെ വയ്യ. പ്ളീസ്, നിങ്ങൾ ഇത് പുറത്തു വിടരുത്. അവൻ ദയനീയ ഭാവത്തോടെ നോക്കി. “ശരി, ഇത് പുറത്തറിയാതെയിരുന്നാൽ നമുക്കെന്തു തരും, ബെല്ലിയപ്പ ഒരു ചൂണ്ടയെറിഞ്ഞു. “എന്തും തരും” , മഞ്ജുനാഥ് പറഞ്ഞു. നീ മാത്രം പറഞ്ഞാൽ പോരാ, ഇവളും അത് പറയണം. നോബിൾ സ്വരം കടുപ്പിച്ചു. “ശരി, നിങ്ങൾക്കെന്താ വേണ്ടത് ?” ശുഭ ചോദിച്ചു. “നീയെന്തായാലും ഇവന്റെ കൂടെ കിടന്നില്ലേ, ഇനി നമ്മളെയും ഒന്നറിയൂ, എന്ത് പറയുന്നു”, നോബിൾ പറഞ്ഞു, ശുഭ സ്തബ്ധയായി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. മഞ്ജുനാഥ് അപേക്ഷാഭാവത്തിൽ ശുഭയെ നോക്കി, എന്നിട്ടവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നിട്ടു പതിയെ പറഞ്ഞു, “എന്തായാലും നമ്മൾ കുടുങ്ങി, തെളിവെല്ലാം ഇവന്മാരുടെ കൈയിലാ, ഇപ്പൊ ഇവന്മാര് പറയുന്നത് കേൾക്കുകയെ നിവർത്തിയുള്ളൂ.” മഞ്ജുനാഥിനെപ്പോലെയുള്ള ഒരു ഭീരുവിനെയാണല്ലോ താൻ സുഹൃത്താക്കിയത് എന്ന് ശപിച്ചു കൊണ്ട്, ഒന്നുമുരിയാടാതെ അവൾ കണ്ണുകൾ താഴേയ്ക്ക് കൂമ്പി നിന്നു.
വിശന്നു വലഞ്ഞ ചെന്നായ്ക്കൾ ഒരിളം പേടമാനിനെയെന്ന പോലെ നോബിളും ബെല്ലിയപ്പയും ആർത്തിയോടെ അവളെ സമീപിച്ചു. അവൾ രണ്ടടി പിന്നോട്ടു മാറി. നോബിൾ അവളുടെ ടോപ് ഊരി മാറ്റി. കറുത്ത ബ്രേസിയർ, മുലകൾക്ക് മുകളിലോട്ടു കയറി കിടന്നിരുന്നു. അവളുടെ രണ്ടു മുലകളും, ബ്രായുടെ ഞെരുക്കം കാരണം, വാഴക്കുലയുടെ കൂമ്പു പോലെ മുന്നോട്ട് തള്ളി നിന്നു. രക്തം തുടിക്കുന്ന ചുവന്ന നിറമായിരുന്നു ആ മുലകൾക്ക്. അതിന്റെ മുലഞെട്ടുകൾക്കും ഏരിയോളയ്ക്കും, തവിട് കലർന്ന ചുവപ്പു നിറം. ജീവിതത്തിലൊരിക്കലും ഒരു സ്ത്രീയുടെയും നഗ്നത കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത, ആ രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളുടെയും വായിൽ വെള്ളമൂറി. രണ്ടു പേരും, ഓരോ മുലകൾ ഒരോന്നെടുത്തു ഉറുഞ്ചി ചപ്പി. അവളുടെ ബ്രായും അവർ ഊറി മാറ്റി. അവരുടെ പല്ലുകൾ കൊണ്ട് അവൾക്കു ചെറുതായി വേദന തോന്നി. നോബിൾ മറ്റേ കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ ജട്ടി ഊറി മാറ്റി. പരിപൂർണ്ണ നഗ്നതയിൽ ഒരു ദേവതയെപ്പോലെ ശുഭ നിന്ന് വിളങ്ങി. അവളുടെ മുഖത്തിനേക്കാളും ത്രസിപ്പിക്കുന്ന നിറമായിരുന്നു അവളുടെ ശരീരത്തിന്. പൂർണമായും ഷേവ് ചെയ്ത പൂർതടം അവൾ നാണം കൊണ്ട് തുടകൾ പിണഞ്ഞു വച്ച് കൊണ്ട് നിന്നു. ഖജുരാഹോയിലെ നഗ്നസ്ത്രീകളുടെ ബിംബങ്ങളെക്കാൾ വടിവൊത്തതായിരുന്നു ശുഭയുടെ സൗന്ദര്യം. ഒരു പെണ്ണിന് പൂർണ സൗന്ദര്യം എന്നൊന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് ശുഭ തന്നെയായിരുന്നു. ചുവന്നു തുടുത്തു കരിമ്പ് പോലുള്ള തുടകൾ പിണഞ്ഞ കൊണ്ട അവളുടെ നിൽപ്പ്, ഒരപ്സരസ്സിന്റെ ദാരുശിപം എന്ന് തോന്നിച്ചു. അവർ
