“ഞാനെന്തു പറയാൻ?……..അവളോട് പറയാം………. പിന്നെ നീ ബാക്കി കാര്യം സെറ്റ് ചെയ്യണം……ആ പയ്യനെ ഇറക്കികൊണ്ടു പോരണം”… ചോദ്യം പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന നോബിൾ പൊടുന്നനെ പറഞ്ഞു.
“എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല……… കേസ് വരുമ്പോൾ കോടതിയിൽ ഞാൻ വേണ്ടത് ചെയ്യാം……..പിന്നെ ആ പോലീസുകാരനെ കണ്ടില്ലേ……അയാളെ ഒതുക്കണം…. അല്ലെങ്കിൽ പ്രശ്നമാവും……ഞാൻ കാര്യങ്ങൾ ഒതുക്കിയാലും അവൻ വിചാരിച്ചാൽ കുത്തിപ്പൊക്കാൻ കഴിയും…………. വിജിലൻസൊക്കെ ഉള്ളതാ………..”
“അതിനു ഞാനെന്താ ചെയ്യേണ്ടത്…..?” നോബിൾ അക്ഷമനായി……
“ചെയ്യേണ്ട സമയത്തു ഞാൻ പറയാം…..തൽകാലം…. ആ പോലീസ്‌കാരനോട് ഞാൻ സംസാരിക്കാം”
ബെല്ലിയപ്പ ഫോണെടുത്തു പോലീ സുകാരനെ ഡയല് ചെയ്തു….
“കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്……..അയാൾ ഒരേഴരയോടെ വരാമെന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്………” ബെല്ലി പറഞ്ഞു.
“ഇപ്പോഴോ………?”…
“പിന്നല്ലാതെ……… ഇത്തരം കേസുകളിൽ എന്തെങ്കിലും തടയുമെന്നു അവന്മാർക്ക് നന്നായി അറിയാം……….അല്ലെങ്കിൽ അവന്മാർ വേണ്ടത് ചോദിച്ചു വാങ്ങും………നിനക്കറിയില്ലേ……….. ഇന്ത്യയിലെ തന്നെ ഏറ്റവും അഴിമതി നിറഞ്ഞ സംവിധാനമാണ് കർണാടക പോലീസ്…………..ഒരു ഫുള്ളും കൂടി വാങ്ങിച്ചു വെയ്ക്കു”
നോബിൾ ഈർഷ്യയോടെ ബെല്ലിയപ്പയെ നോക്കി.
വലിയ അഴിമതിക്കാരനായിരുന്നു, ഇൻസ്‌പെക്ടർ മല്ലികാർജുന. ഏകദേശം നാല്പത്തഞ്ചിനോടടുത്ത പ്രായം ഉണ്ടാകും. മദ്യവും മദിരാക്ഷിയും പ്രിയം. സുജയെ കണ്ടത് മുതൽ………… അയാളുടെ മനസ്സിൽ അവളുടെ സുന്ദര രൂപം മാത്രമായിരുന്നു.
അതുകൊണ്ടു തന്നെ, ബെല്ലിയപ്പയുടെ ഫോൺ കിട്ടിയതും, കാത്തിരുന്നത് പോലെ അയാൾ അവർ താമസിക്കുന്ന ഹോട്ടലിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.
കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കുമ്പോഴും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ സുജയുടെ ശരീരത്തിൽ തന്നെയായിരുന്നു.
ബെല്ലിയപ്പ കേസ് കോടതിയിൽ ജാമ്യത്തിന് വരുമ്പോൾ, ഉഴപ്പും, പോലീസുകാർ പിന്നീട് ഇടങ്ങേറുണ്ടാക്കരുത്. ഒരു പടി കൂടി കടന്നു, പിടിച്ചെടുത്ത തൊണ്ടി മുതൽ കഴിയുമെങ്കിൽ മാറ്റണം……..ഇതായിരുന്നു മല്ലികാര്ജുനയുടെ മുന്നിലെ ഡിമാൻഡ്.
“സംഭവം നടത്താം…….. പക്ഷെ ചോദിക്കുന്ന വില തരണം……..” സുജയുടെ ശരീരത്തിൽ കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുഴഞ്ഞു കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.
“ശരി താൻ പറഞ്ഞോളൂ………… “ബെല്ലിയപ്പ പറഞ്ഞു.
“സാറേ, വേറൊന്നും തോന്നരുത്, ആ പെണ്ണിനെ രണ്ടു ദിവസത്തേയ്ക്ക് വേണം……പിന്നെ ഒരു പതിനയ്യായിരം രൂപയും വേണം…..പൈസ തൊണ്ടി സൂക്ഷിക്കുന്നവന് കൊടുക്കണം”……….
…ഒരുളുപ്പുമില്ലാതെ അയാൾ പറഞ്ഞു.
ബെല്ലിയും നോബിളും പരസ്പരം നോക്കി…….ചെക്കനെ പുറത്തിറക്കുമ്പോൾ…..ഇവളെ നാട്ടിൽ കൊണ്ട് പോകാൻ പല്ലും നഖവുമെങ്കിലും മിച്ചം കിട്ടിയാൽ മതിയായിരുന്നു …..
നോബിൾ വിചാരിച്ചു.
കന്നഡയിലായതു കൊണ്ട് സുജയ്ക്കു, പോലീസിന്റെ സംഭാഷണം മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും…അവർ തന്നെക്കുറിചാണ് സംസാരിക്കുന്നതെന്ന് അവൾക്കു മനസ്സിലായി.
നോബിൾ ചെറു സങ്കോചത്തോടെ സുജയുടെ അടുത്തു ചെന്ന്‌ ചെറു ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു,…….. “കാര്യങ്ങളെല്ലാം സംസാരിച്ചു, എല്ലാം അവർ നോക്കിക്കൊള്ളും,………… പിന്നെ…. സുജേ…………….കുറച്ചു പൈസ കൊടുക്കേണ്ടി വരും….. അത് കുഴപ്പമില്ല………. പിന്നേ………
വേറൊന്നും തോന്നരുത്……..നീ അവരുടെ കൂടെയൊന്നു കിടക്കേണ്ടി വരും.”
പ്രതീക്ഷിച്ചതായതു കൊണ്ട് സുജ പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവഭേദമൊന്നും കാണിച്ചില്ല……..പക്ഷെ അവൾ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ തല കുനിച്ചാലോചിച്ചു കൊണ്ട് അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടന്നു.
“ഇതിപ്പോ കൂടുതൽ ആലോചിക്കാനൊന്നുമില്ല………….. കാമാർത്തി വിശപ്പ് പോലെയാണ്…….. പൈസ കൊണ്ട് തീരില്ല…….. ആ പോലീസ്‌കാരൻ നിന്നെയങ്ങു കണ്ടു കൊതിച്ചു പോയി….. ഇനി പൈസ കൊടുത്താലൊന്നും അവന്റെ കൊതി തീരില്ല…….
മാത്രമല്ല കൊടുക്കാതിരുന്നാൽ, അവൻ പിന്നീട് പണി തരാനും സാധ്യത ഉണ്ട്…………നമ്മള് ചെയ്‌തതെല്ലാം വെറുതെയാവും.”……നോബിൾ പറഞ്ഞു.
“ശരി, ഞാൻ സമ്മതിച്ചു….. പക്ഷെ ഒരു കാര്യം….ആദ്യം എന്റെ കുഞ്ഞു പുറത്തിറങ്ങണം…..അതിനു ശേഷം നിങ്ങൾ പറയുന്ന ഏതു കാര്യത്തിനും ഞാൻ തയ്യാറായിരിക്കും……പക്ഷെ അവൻ പുറത്തിറങ്ങി എന്ന് ഉറപ്പിച്ചതിനു ശേഷം മാത്രം…… സുജ ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“ഭേഷ്…… പെണ്ണ് വില പേശാൻ പഠിച്ചു പോയി………” “ന്യായമായ കാര്യം…ശരിയല്ലേ…..”നോബിൾ എല്ലാവരോടുമായി ചോദിച്ചു.
ബെല്ലിയപ്പ അത് അപ്പോൾ തന്നെ തല കുലുക്കി സമ്മതിച്ചു.
അങ്ങനെ, വെള്ളിയാഴ്ച കേസ് വരുന്നതിനു മുൻപ്, ചെയ്യേണ്ട കാര്യങ്ങളെല്ലാം മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു, ബെല്ലിയപ്പയും, മല്ലികാര്ജുനയും, യാത്ര പറഞ്ഞു.
(തുടരും)
