അന്വേഷിക്കാനൊക്കെ ആൾ പോയിട്ടിണ്ടു. നിങ്ങൾ വിഷമിക്കാതെ, അകത്ത് പോയി ഇരിക്കിൻ എന്ന് മൊയ്തുട്ടീക്കാ പറഞ്ഞപ്പോൾ അദ്ദേഹം അകത്തോട്ട് നടന്നു. പത്തുമിനിട്ടിനകം പ്രകാശൻ തിരിച്ചു വന്നു. അപ്പോൾ സമയം പത്ത് നാൽപ്പത്തി അഞ്ച്. എന്നേയും, കുര്യോക്കോസിനേയും, മൊയുതുട്ടിക്കായേം മാറ്റി നിർത്തി അവൻ പറഞ്ഞു. രാവിലെ ആലിസിന്റെ വീട്ടുകാർ അവനെ ഒരു ജീപ്പിൽ കയറ്റി കൊണ്ടുപോയി. അതുകൊണ്ട്, ഈ കല്യാണം നടക്കില്ല. ഞങ്ങളെല്ലാവരും ഒരു നിമിഷം അന്ധാളിച്ചുപോയി. കല്യാണത്തിനുള്ളതെല്ലാം ഒരുക്കി നിൽക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയുടെ വീട്ടുകാരോട് ഇനി എന്ത് സമാധാനം പറയും. ടീച്ചർക്കാണെങ്കിൽ, ഇവിടെ ബന്ധു ബലം കുറവ്. മൊയ്ക്കുട്ടിക്കാ തുടർന്നു. പെണ്ണിന്റെ അമ്മ രാജി ടീച്ചർ അവർക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട പുരുഷന്റെ കൂടെ കുറച്ച് വർഷം മുൻപ് ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടതാ.
അയാളും ഒരു സ്കൂളിലെ മാറായിരുന്നു. ഏതാണ്ട് പത്ത് കൊല്ലും മുൻപ് ഒരു സ്കൂട്ടർ ആക്സിഡൻറിൽ മരിച്ചു പോയി. പിന്നെ ടീച്ചറിന്റെ ഒരു ചേച്ചിയും അവരുടെ കുടു:ബവും മാത്രമാ ഇപ്പോൾ അവർക്ക് താങ്ങും തണലുമായിട്ടുള്ളത്. ആ ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവാ, കുറച്ച് നേരം മുൻപ് ഇവിടെ വന്ന് ചെറുക്കന്റെ കൂട്ടർ എത്തിയോ എന്ന് ചോദിച്ചത്.
പിന്നെ ഇവിടെ കാണുന്ന ഇത്രയും ആൾക്കാർ, അവരൊക്കെ ടീച്ചർ പഠിപ്പിച്ച സ്കൂളിലെ കുട്ടികളും, അവരുടെ രക്ഷിതാക്കളും, പിന്നെ പെൺകൊച്ചിന്റെ ഫ്രണ്ട്സും , പിന്നെ ഇവിടുത്തെ കുറച്ച് നാട്ടുകാരും കൂടി പോയാൽ അവർ ഒരു ഇരുന്നുർ പേർ, പിന്നെ നമ്മൾ ചെറുക്കൻ ആൾക്കാരായി വന്നിരിക്കുന്നവരാ കൂടുതൽ.
അപ്പോഴേക്കും വീണ്ടും ക്ഷമ നശിച്ച് ദിവാകരൻ നായർ ഇറങ്ങി വന്നു. എന്താ, മൊയ്തുട്ടിക്കാം. ചെറുക്കനും കൂട്ടരും വരാൻ ഇത്ര താമസം. സമയം പത്ത് അൻപത്. മൂഹൂർത്തം കഴിയാൻ ഇനി വെറും പത്ത് മിനിട്ട്. ഇനി വരുന്ന വഴിക്ക് വല്ല അപകടവും… നായരെ നിങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ടൊന്ന് വന്നെ. മൊയ്തുട്ടിക്കാ അദ്ദേഹത്തിനെ മാറ്റി വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു. ഷോക്കേറ്റതു പോലെ ആയി അയാൾ. നിന്നു കൊണ്ടു സംസാരിച്ചിരുന്ന അദ്ദേഹം പെട്ടെന്ന് പ്രഷർ കൂടി പതുക്കെ താഴേക്ക് വീഴാനാണോ, ഇരിക്കാനാണോ എന്നറിയാതെ കുനിഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് അയാളെ താങ്ങി.
തൊണ്ട് ഒക്കെ വറ്റി സംസാരിക്കാൻ പോലും പറ്റാതെയുള്ള ആ മനുഷ്യൻ അപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ കണ്ടപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ ഉള്ളിലും സങ്കടം വന്നു.
വ്യക്ടമായിട്ടല്ലങ്കിലും അവ്യക്ടമായി ആയാൾ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ “ഇനി ഞങ്ങളുടെ മോൾ സുനി…..അവളുടെ വിവാഹം മുടങ്ങിയല്ലോ ഭഗവാനെ… അതിനു മാത്രം എന്ത് തെറ്റാ ഞങ്ങൾ ചെയ്തത്. ഇത് എങ്ങിനെ അവളോടും, അവളുടെ അമ്മയോടും പറയും, എനിക്ക് സ വയ്യല്ലോ എന്റെ ദൈവമേ…. ഇല്ലാത്ത കാശ് വട്ടിപ്പലിശക്കെടുത്താ അവൾക്ക് ഇരുപത്തഞ്ച് പവനും, കല്യാണ സദ്യയും ഒരുക്കിയത്.
അതെല്ലാം വെള്ളത്തിലായില്ലെ ഭഗവനെ….”. അവിടെ നിലത്തിരിന്ന ദിവാകരൻ നായർക്ക് കുടിക്കാൻ ഒരു ഗ്ലാസ്സ് വെള്ളം കൊടുത്ത്, എന്നെ മാറ്റി വിളിച്ച് മൊയ്ക്കുട്ടിക്കാ ചോദിച്ചു…
“രവി…..നിന്റെ അമ്മക്ക് നീ ഇതുവരെ പെണ്ണുകെട്ടിയില്ലാ എന്നൊരു വിഷമം മാത്രമെയുള്ളു. നിനക്കാണെങ്കിലോ, പെണ്ണു കെട്ടാനുള്ള പ്രായവും, അന്തസുള്ള ഒരു ജോലിയുമുണ്ട്. നിനക്ക് ഇവിടുത്തെ കുട്ടിയെ ഈ ഘട്ടത്തിൽ സഹായിച്ചുകൂടെ. കുട്ടിയെ എനിക്ക് അന്നു ദേവൻ ഫോട്ടോ കാണിച്ച അവസരത്തിൽ തന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതാണെങ്കിലും, അച്ചനോടൊ, അമ്മയോടോ ഒന്ന് ചോദിക്കാതെ, പെട്ടെന്ന് ഒരു തീരുമാനമെടൂക്കാൻ ഞാനും ബുദ്ധിമുട്ടി. അവരുടെ സമ്മതമൊക്കെ ഞാൻ വാങ്ങിച്ചോളാം, നിനക്ക് അവളെ കെട്ടാൻ പറ്റുമോ അത് മാത്രം പറ….
പ്രകാശനും, കുര്യാക്കോസും കൂടി മൊയ്യുട്ടീക്കായുടെ കൂടെ ചേർന്ന് നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് മറുത്തൊന്നും പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
പെട്ടെന്ന് നടക്ക്. ഇനി മൂഹൂർത്തം കഴിയാൻ അഞ്ചുമിനിട്ട് മാത്രമേയുള്ളു….എന്ന് പറഞ്ഞതും പിന്നെ ഞങ്ങൾ കല്യാണ പന്തലിലേക്ക് ഒരു ഓട്ടമായിരിന്നു. അപ്പോഴേക്കും മൊയ്തുട്ടിക്കാ, ദിവാകരൻ നായരേയും വിളിച്ച്, പെണ്ണിന്റെ അമ്മയോടും പറഞ്ഞ്, കുട്ടിയെ പന്തലിൽ ഇരുത്തി. ആദ്യം എന്റെ കൈയ്യിൽ കിടന്ന മോതിരം ഊരി അവളുടെ കൈയ്യിൽ കൊടുത്തു. അത് അവൾ എനിക്ക് ഇട്ടു തന്നു. പിന്നെ അവളുടെ വിവാഹ മോതിരം എന്റെ കൈയ്യിൽ തന്നത് ഞാൻ അവളെയും അണിയിച്ചു. പിന്നെ പരസ്പരം മാല ചാർത്തി. പെണ്ണിന്റെ വീട്ടുകാർ പൂജിച്ച് കൊണ്ടുവന്ന താലി, എന്റെ കഴുത്തിൽ കിടന്നിരുന്ന സ്വർണ്ണ മാല ഊരി അതിൽ കോർത്ത് അവളുടെ കഴുത്തിൽ ഇട്ടു കൊടുത്തു. ഇതെല്ലാം മൂഹുർത്തം കഴിയുന്നതിനു വെറും നിമിഷങ്ങൾക്കകം തീർന്നു. പിന്നെയാണ് പെണ്ണിന്റെ വീട്ടുകാർ എന്റെ പേരും പോലും അറിയുന്നത്.
അങ്ങിനെ ഓർക്കാപ്പുറത്ത് എന്റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു. സദ്യ ഉണ്ട്, ഞങ്ങൾ പുറപ്പെടുന്നതിനുമുൻപേ മൊയ്യുട്ടിക്കാ ജീപ്പെടുത്ത് എന്റെ വീട്ടിൽ ചെന്ന് കാര്യം പറഞ്ഞു. അമ്മക്കും, ചേച്ചിക്കും സന്തോഷം. പക്ഷെ..അച്ചനും, അമ്മയും സഹോദരിയും, അമ്മാവനും, അമ്മായിയും ഇല്ലാതെ എൻറെ കല്യാണം നടത്തി എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്ക് ചെറുതായി ഒരു സങ്കടം ഉണ്ടായി. പിന്നെ മൊയ്ക്കുട്ടിക്കാ സന്ദർഭം ഒന്നു കൂടി വിശദീകരിച്ചപ്പോൾ അവർക്ക് സമ്മതിക്കുകയല്ലാതെ വേറെ നിവർത്തിയുണ്ടായിരുന്നില്ല.
കല്യാണ സദ്യ കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങൾ നേരെ എന്റെ വീട്ടീൽ ചെന്നു. അമ്മ തന്നെ വിളക്ക് കൊളുത്തി, ആരതി ഉഴിഞ്ഞ്, മരുമകൾക്ക് വിളക്ക് കൈമാറി വീട്ടിനകത്ത് കയറ്റി. അമ്മയും ചേച്ചിയും പാലും പഴവും ഞങ്ങൾക്ക് തന്നു. എന്റെ ഓർക്കാപ്പുറത്തുള്ള കല്യാണം നിമിഷ നേരം കൊണ്ട്, ഞങ്ങളുടെ അയൽപ്പക്കത്തുള്ളവരൊക്കെ അറിഞ്ഞു. അവർ തുരുതുരാ വന്നു തുടങ്ങി. വന്നവർക്കൊക്കെ അപ്രതീക്ഷിതമായിട്ടാണെങ്കിലും, ഞാൻ വിവാഹം കഴിച്ച സുനിതയെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. പലരും എന്നോട് തന്നെ അത് നേരിൽ പറഞ്ഞു. സാധാരണ കല്യാണ പെണ്ണിന്റെ ചെറുക്കൻ വിവാഹസമയത്ത് പുടവ കൊടുക്കുക എന്ന ചടങ്ങ് നടത്താൻ അന്നത്തെ സാഹചര്യത്തിൽ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ഇതൊന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതല്ലല്ലോ. മൊയ്യുട്ടീക്കാ കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞ് വന്ന്…രവി… നാളെ വൈകീട്ട് ഒരു റിസപ്ക്ഷൻ അറേഞ്ച് – ചെയുണ്ട്, ഈ കല്യാണം നമ്മൾ ആരും തന്നെ നേരത്തെ തീരുമാനിച്ചതല്ലല്ലോ, അത് കൊണ്ട്, ഞാൻ അടിമാലിയിൽ പോയി പാർട്ടിക്ക് ഓർഡർ കൊടുത്തു വരാം, പിന്നെ പെൺകുട്ടിക്ക് നാളെ പാർട്ടിക്ക് ഉടുക്കാൻ ഒരു നല്ല സാരി വാങ്ങണം.
അതിനു നിന്റെ അമ്മയോ, പെങ്ങളോ, അമ്മായിയോ ആരാ എന്ന് വെച്ചാൽ അവരോട് നാളെ രാവിലെ ഒൻപത് മണിക്ക് റെഡിയായി നിൽക്കാൻ പറ. ഞങ്ങൾ അടിമാലിയിൽ പോയി വാങ്ങിക്കാം. എന്ന് പറഞ്ഞ് മൊയ്ക്കുട്ടികാ പോയി.
മൊയ്ക്കുട്ടിക്കായുടെ ആ നല്ല മനസ്സു കണ്ടപ്പോൾ, ഇദ്ദേഹത്തെയാണല്ലോ ഞാൻ കുറച്ചു ദിവസം മുൻപ് വഞ്ചിച്ചത് എന്ന് കുറ്റബോധം എന്റെ മനസ്സിൽ ഓടിയെത്തി. അപ്പോൾ അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന നെബീസുമ്മയോട് ഞാൻ ആരും കേൾക്കാതെ ആ കാര്യം പറയുകയും ചെയ്തു. രവി..നീ അതിനെ കുറിച്ച് ഇപ്പോൾ ഒന്നും ആലോചിക്കാൻ നിക്കണ്ടാ. നീ എന്നെയും റഷീദാനേയും കളിച്ചു. അതും എന്റെയും അവളുടേയും പരിപൂർണ്ണ സമ്മതത്തോടെ…..ഇനി നീ അതൊന്നും ഓർക്കണ്ടാ ഇന്ന് രാത്രിയിൽ നിന്റെ മണവാട്ടിയെ എങ്ങിനെ കളിക്കും എന്ന് ആലോചിക്ക്. അവൾ കൊച്ചുപെണ്ണാ രവി…പതുക്കെ വേണേ….അല്ലെങ്കിൽ അവൾ പൂറു പൊളിഞ്ഞ് നാളെ വല്ല ആശുപത്രിയിൽ അഡ്മിറ്റാകും. എൻറെ വീട്ടിൽ വന്നവരോടൊക്കെ വിശേഷം പറഞ്ഞ് പറഞ്ഞ് ഒടുവിൽ മണി അഞ്ചായി. പെട്ടെന്ന് ഞങ്ങൾ കുളിച്ച്, എന്റെ പെങ്ങൾ അളിയൻ കൊണ്ടുവന്ന ഉടുക്കാത്ത ഒരു സാരി സുനിതക്ക് കൊടുത്ത്, അതു ഉടുത്തോണ്ട് അവളുടെ വീട്ടിൽ പോകാൻ പറഞ്ഞു. അങ്ങിനെ ഏതാണ്ട് ആറുമണിയോടു കൂടി ഞങ്ങൾ ഒരു കാറിൽ അവളുടെ വീട്ടിൽ ചെന്നു.
