👨‍❤️‍👨👨‍❤️‍👨ശ്രീയുടെ ആമി – 4👨‍❤️‍👨👨‍❤️‍👨 15അടിപൊളി  

ഉച്ച വരെയും റിതിൻ ബോസ്സിന്റെ കേബിനിൽ തന്നെയായിരുന്നു. ആമിയും ശ്രീയും ഒരുമിച്ച് ലഞ്ചിനു കയറി.

“എടി..ഇപ്പൊ ഒന്ന് ശ്വാസം വിടാൻ കഴിഞ്ഞല്ലെ.?”

“ഹൊ.. പിന്നല്ലാതെ.. റിതി അതൊക്കെ എങ്ങനെ ഒപ്പിച്ചെന്ന് എനിക്ക് പോലുമറിയില്ല.”

“അവൻ നല്ല സ്മാർട്ട്‌ ആണ്.. കണ്ടാൽ അറിയില്ലേ..”

“മ്മ്…”

ആമി പുഞ്ചിരിച്ച് മൂളിയത് ശ്രീ ശ്രദ്ധിച്ചു.

“കാമുകനെ വിശേഷിപ്പിക്കുമ്പോൾ കാമുകിയുടെ മുഖത്ത് അസ്സല് പുഞ്ചിരിയാണല്ലോ…?”

“ഓ…” അവൾ ചുണ്ട് കോട്ടി.

“ഏയ്‌.. അത് സ്വഭാവികമാണ്. ഞാൻ പറഞ്ഞെന്നെ ഉള്ളു..”

“ഒന്ന് പോയേ ഏട്ടാ..”

“ഇത്തവണ ബോസ്സിന്റെ വക ട്രീറ്റ് ഒന്നുല്ലേ..?”

“അതിന് കംപ്ലീറ്റ് ഒന്നുമായില്ലല്ലോ..”

“പക്ഷെ സക്സസ് അല്ലേ..? ബാക്കിയുള്ളതൊക്കെ റിതിൻ റെഡി ആക്കും. അവനുമില്ലേ നിന്നെയൊന്നു അടുത്ത് കിട്ടാത്തതിന്റെ വികാരം.”

“ശ്ഹ്… എന്റേട്ടാ…”

“എന്താടി..?”

“ഇപ്പോ നാക്കിനു തീരെ എല്ലില്ലാണ്ടായി..”

പറയുമ്പോഴും അവളുടെ ദ്വിതീയ ഭാവം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്ന ശ്രീ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തുടർന്നു.

“എടി പിന്നെ.. ഉച്ചക്ക് ശേഷം ഞാൻ ലീവിയിരിക്കും കെട്ടാ…”

“ങ്ങേ.. എന്തു പറ്റി..?”

“അമ്മാവൻ വിളിച്ചിരുന്നു. സുഖമില്ലെന്ന് അറിയിച്ചു. ആകെ ബന്ധുവെന്ന് പറയാൻ എനിക്ക് അയാളല്ലേ ഉള്ളു..”

“ഞാൻ വരണോ..?”

“വേണ്ട… നീ വർക്ക് കഴിഞ്ഞ് നേരെ വീട്ടിലേക്ക് പോരെ..”

“ഞാനും വരാം ഏട്ടാ.. ഒറ്റക്ക് പോകേണ്ട..”

ചെറിയൊരു മൗനത്തിനു ശേഷം അവൾ പറഞ്ഞു.

“ഏയ്‌ വേണ്ടെടി.. വേണമെങ്കിൽ ഞാൻ തന്നെ നിന്നോട് പറയില്ലേ.. ഞാനൊന്നു പോയിട്ട് നോക്കട്ടെ സ്ഥിതിയെന്താണെന്ന്.”

“എന്താ എന്നേം കൂടെ കൂട്ടിയാൽ..?”

“എന്തിനാടി രണ്ടു പേര് ലീവ് എടുക്കുന്നെ..? അത്രക്കുള്ളതൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല.. ഞാനൊന്ന് പോയി നോക്കട്ടെ ആദ്യം.”

“മ്മ്..”

അവർ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് എഴുന്നേറ്റു. വർക്കുകളൊക്കെ ഏകദേശം തീർത്തത് കൊണ്ട് രണ്ടു മണി ആയപ്പോഴേക്കും ശ്രീ ലീവ് കൊടുത്തിറങ്ങി. അവൻ പോകുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ആമിക്കൊരു വല്ലായ്മ തോന്നി. ഞാനും വരാമെന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ.. എന്നെ കൂട്ടാഞ്ഞിട്ടല്ലേ.. അവൾ പിറുപിറുത്തു.

സമയം നീങ്ങുന്നതിനനുസരിച്ച് എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ മുൻപിലെ കമ്പ്യൂട്ടറിലും കൈകൾ കീ ബോഡിലും മൗസിലും അലയുന്നുണ്ട്. വൈകുന്നേരമായപ്പോൾ ആമിക്ക് എന്തോ ഒരു അസ്വസ്ഥതയും ക്ഷീണവും തോന്നിച്ചു. പണിയെടുക്കാൻ വലിയ ഉത്സാഹമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല. ഓഫീസ് ടൈം കഴിയുന്ന സമയം ആയപ്പോഴേക്കും ശരീരം വരണ്ടത് പോലെയയായി. കുറച്ച് വെള്ളം കുടിച് എനർജി കൈവരിച്ചു.

ശ്രീ ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഒറ്റക്ക് പോകാൻ അവൾക്കൊരു മടി വന്നു. റിതിൻ ആണെങ്കിൽ ഇത്ര സമയമായിട്ടും ബോസ്സിന്റെ കേബിനിൽ തന്നെയാണ്. കാത്തുനിൽക്കാമെന്ന് വച്ചാൽ അവനറിയുന്നുണ്ടോ ഞാൻ പുറത്തുള്ള കാര്യം. എംപ്ലോയീസ് എല്ലാം പോയതിനു ശേഷം അവൾ ക്ഷമക്കെട്ട് റിതിന് മെസ്സേജ് അയച്ച് ഓഫീസിനു പുറത്തുള്ള ചെയറിൽ വന്നിരുന്നു. എല്ലാദിവസവും നാല് മണിക്ക് സ്ഥലം വിടാറുണ്ടായിരുന്ന ബോസ്സിനെ പിറുപിറുത്തു. വൈകിയാണ് വീട്ടിൽ എത്തുന്നതെങ്കിൽ റിതിൻ കൊണ്ടു വിടുന്നത് കണ്ട് ശ്രീക്ക് ഒന്നും തോന്നേണ്ടെന്ന് കരുതി അവളവനെ ഫോണിൽ വിളിച്ചു.

“ഹെലോ…”

“ഹലോ.. ശ്രീ എവിടെയാ..?”

“ഞാൻ അമ്മാവന്റടുത്താ.. ഇറങ്ങാൻ കുറച്ചു വൈകും. നീ ഓഫീസിൽ നിന്നിറങ്ങിയോ..?”

“ഓഫീസിലാ ഉള്ളത്..”

“പോകുന്നില്ലേ…?”

“അത്.. ഏട്ടാ.. റിതി കൊണ്ടു വിടാമെന്ന് പറയുന്നു. എന്താ ചെയ്യണ്ടേ…?”

“ആണോ..? അവനുണ്ടോ..?”

“ഉണ്ട്. പൊയ്ക്കോട്ടേ..?”

“എങ്കി പൊയ്ക്കോ..”

“എനിക്ക് ചെറിയ ക്ഷീണം തോന്നുന്നുണ്ട്..”

റിതിന്റെ കൂടെ പോകുന്നതിൽ ശ്രീയുടെ ചിന്തകൾ അതിരു കടക്കേണ്ടെന്ന് കരുതിയാണ് അവളിത് പറഞ്ഞത്. പക്ഷെ അത് സത്യവുമാണ്.

“എന്തു പറ്റി ?”

“പീരിയഡ്സിന്റെ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു..”

“മ്മ് ശ്രദ്ധിക്കണേ.. എത്തിയിട്ട് വിളിക്ക്..”

“ഓക്കെ..”

അവൾ കോൾ കട്ട് ചെയ്തു വാട്സ്ആപ്പ് തുറന്നപ്പോൾ റിതിന്റെ മെസ്സേജ് ഉണ്ട്. അവൾ റിപ്ലൈ ടൈപ്പ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.

“വരാനായില്ലേ…? ഉള്ളിലെന്താ ഇത്ര പണി..?”

“നീ പോയില്ലേ..?”

“ഇല്ല പുറത്തുണ്ട്. എന്നെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടു വിടണം. വേഗം വാ..”

അതിനു റിപ്ലൈ ഒന്നും വന്നില്ല റിതിനെ ഓൺലൈനിലും കണ്ടില്ല. അവൾ വീണ്ടും എടാ.., പ്രാന്താ.., കൊരങ്ങാ.. എന്നൊക്കെ വിളിച്ച് കുറേ മെസ്സേജുകൾ അയച്ചു. ഒരു പത്തു മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ റിതിൻ ബാഗും തൂക്കി ഇറങ്ങി വന്ന് ആമിയെ തിരഞ്ഞു. പുറത്ത് കാത്തിരിക്കുന്ന അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.

“എടി.. എന്ത് പറ്റി..”

“ഓഹ് വന്നോ..? എത്ര നേരമായി..” അവൾ മുഖം കെറുവിച്ചു.

“നീ വാ… ബോസ്സ് ഇപ്പോ വരും..”

അതും പറഞ്ഞവൻ അവളെയും കൂട്ടി ലിഫ്റ്റിറങ്ങി പാർക്കിങ്ങിലേക്ക് നടന്നു.

“പറയെടി.. എന്തു പറ്റി..?”

“ശ്രീ ഉച്ചക്ക് പോയി. റിലേറ്റീവിന് സുഖമില്ല..”

“ഓ..ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല..?”

“അതെങ്ങനെയാ..ബോസ്സിന്റെ കേബിനിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയാലല്ലേ കാര്യങ്ങൾ അറിയൂ..”

അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“നീ എന്തെ പോകാഞ്ഞേ..?”

“എന്നെ കൂട്ടിയില്ല…”

“മ്മ് കയറ്…”

അവൻ കാറിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് കൊടുത്ത് അവളെ കയറ്റി. അവനും കയറി വണ്ടിയെടുത്തു.

“നിനക്ക് വേഗം പോണോ..?”

“ആ പോണം…”

“എടി ദേഷ്യമാണോ..? ബോസ്സിന്റെ കേബിനിൽ നിന്ന് വിചാരിച്ചത് പോലെ ഇറങ്ങാൻ പറ്റണ്ടേ എനിക്ക്..”

“ഞാൻ എത്ര കാത്തിരുന്നു..?”

“സോറിയാമി…”

“ങും…”

“നമുക്കൊരു ചായ കുറിച്ചിട്ട് പോകാം..?”

“എനിക്കെന്തോ ഒരു വയ്യായ്ക പോലെയുണ്ട്..”

“എങ്കി ഉറപ്പായും കുടിക്കാം..”

അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. അവൻ റോഡരികിലെ പ്രൈവസി കിട്ടുന്ന ടീ ഷോപ്പുകൾ നോക്കി പതുക്കെ പോയി. ഒന്ന് കണ്ടുപിടിച്ച് കാറൊതുക്കി.

“എടി വാ..”

അവൾ അനങ്ങിയില്ല. മുഖം കെറുവിച്ച് കണ്ണെടുത്തു.

“പൊന്നേ… എന്റെ പൊന്നും കുടമേ വാ..”

അതിനും ഒന്നും മിണ്ടാതെ കള്ളപ്പിണക്കം നടിക്കുകയാണ് പെണ്ണ്. കണ്ണുകൾ ചുരുക്കിയ ചൊടിച്ച ഭാവം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെയവനത് മനസ്സിലായി.

“ഒന്ന് വാ ആമി…”

അവന്റെ യാചന കേട്ട് കൊഞ്ചലടങ്ങിയ മുഖത്ത് പെട്ടെന്ന് ചിരി വരും എന്ന നിലയിലായിരുന്നു അവൾ. സുഖമുള്ള നുള്ള് കവിളിൽ കിട്ടിയതോടെ ആമി പുഞ്ചിരിച്ച് പുറത്തിങ്ങി. അവന്റെയൊന്നിച്ച് കോഫിഷോപ്പിലേക്ക് കയറി. അത്യാവശ്യം പ്രൈവസി ഉണ്ടായിരുന്നു. അവനവളെയും കൊണ്ട് ഒരു മൂലയിൽ ചുമരിനോട്‌ അടുപ്പിച്ചിട്ട ടേബിളിൽ പോയിരുന്നു. രണ്ടാൾക്ക് ഒരുമിച്ചിരിക്കാൻ പാകത്തിലുള്ള സോഫയാണ് ഇരിപ്പിടങ്ങൾ. രണ്ടാളും ഒരുമിച്ചിരുന്നു. അത്യാവശ്യം ഇന്റരിയർ വർക്ക്‌ ചെയ്ത ഷോപ്പിൽ മങ്ങിയ വാം ലൈറ്റ്കളാണ് അലങ്കരിച്ചത്.