👻 യക്ഷി 👻 – 1

കേളു : ഞങ്ങളുടെ തറവാട്ടു കാവിലോ? പക്ഷെ…

ദിഗംബരൻ : എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട് നിന്റെ ഉത്തഖണ്ട എങ്ങനെ ആ നാട്ടിലേക്ക് ഇനി ചെല്ലും എന്നല്ലേ? നീ ഇപ്പോഴൊന്നും അങ്ങോട്ട് പോവാൻ പാടില്ല എനിക്ക് സ്വയക്തമായ കഴിവുകൾ ഏഴു വർഷങ്ങൾ നീണ്ട തപസ്സിലൂടെ ഞാൻ നിന്നിലേക്ക് കൈമാറി തരും മറ്റൊരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ നിന്റെ ആത്മാവിനോപ്പം ഞാനും ലയിക്കും അതിനു ശേഷം മാത്രമേ നീ അങ്ങോട്ടേക്ക് പോവാൻ പാടുള്ളു.

എന്താ സമ്മതം ആണോ?

കേളു : ഏഴല്ല എത്ര കൊല്ലങ്ങൾ വേണമെങ്കിലും ഞാൻ കാത്തിരിക്കാം എന്റെ പ്രതികാരവും അങ്ങേയുടെ ആവശ്യങ്ങളും നിറവേറ്റാൻ 🙏

ദിഗംബരൻ : എന്നാൽ ഇനി വൈകിപ്പിക്കണ്ട നീ വന്ന ദിവസം കൊള്ളാം നാളെ അമ്മവാസി നാളെ അർദ്ധ രാത്രി മുതൽ നമ്മുടെ തപസ്സു ആരംഭിക്കുന്നു. എത്രയൊക്കെ പ്രതിബന്ധങ്ങളും ആസ്വസ്ഥതകളും തോന്നിയാലും കണ്ണുകൾ തുറക്കരുത് നാളെ മുതൽ ഏഴു വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം മാത്രമായിരിക്കണം നീ കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്നത്.

തപസ്സിൽ നിന്നും എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ എല്ലാം നല്ലപ്പടി നടന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ നിന്റെ മുന്നിൽ വെറും അസ്ഥി മാത്രമായി ഉണ്ടാവും ഇനി അഥവാ പിഴച്ചിട്ടുണ്ടെൽ നമ്മൾ രണ്ടാളും അസ്ഥി മാത്രമായിരിക്കും അതായത് നീ കണ്ണുകൾ തുറക്കില്ല എന്ന് തന്നെ.

സമ്മതമല്ലേ?….. തപസ്സു തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ പകുതിക്ക് നിറുത്താൻ പറ്റില്ല.

കേളു : സമ്മതമാണ് സ്വാമി എന്തും സഹിക്കാൻ ഞാൻ ഒരുക്കമാണ്.

ദിഗംബരൻ : എന്നാൽ  ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങാം അവിടെ ഒരു കാട്ടരുവി ഉണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്ന് കുളിച്ചു ദേ ഈ വസ്ത്രം ധരിച്ചുകൊണ്ട് വന്നോളൂ ക്രിയകൾ ഇന്നേ തുടങ്ങണം.

രക്ത വർണത്തിലുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ കേളുവിനെ എല്പിച്ച ശേഷം ദിഗംബരൻ കാട്ടരുവി ഉള്ള ദിക്കിലേക്ക് കൈകൾ ചൂണ്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അയാൾ പറഞ്ഞത് പ്രകാരം കേളു പോയി കുളിച്ചു തന്റെ ശരീരത്തിലുള്ള എല്ലാ ആഭരണ ഭൂഷണങ്ങളും മാറ്റി ദിഗംബരൻ കൊടുത്ത വസ്ത്രം ധരിച്ചു തിരികെ എത്തി.

ദിഗംബരൻ : ഇനി നീ ഒരക്ഷരം പോലും ഉരിയാടാൻ പാടില്ല. മിണ്ടണം എന്ന് തോന്നും പക്ഷെ പാടില്ല. പല ഗന്ധങ്ങളും നിന്റെ മനസ്സിനെ മറ്റു ചിന്തകളിലേക്ക് നയിക്കാൻ ശ്രമിക്കും പക്ഷെ പാടില്ല. അതാ ആ പീഠത്തിലേക്ക് ഇരുന്ന് രണ്ടുകൈകളും കൂപ്പി ഇരുന്നോളു.

എന്റെ കല്പനകൾ മാത്രം ആയിരിക്കണം നീ കേൾക്കുന്നത്.

അത്രയും പറഞ്ഞ ശേഷം അയാൾ കേളുവിന്‌ മുൻഭാഗത്തായി ഒരുക്കിയ കളത്തിലേക്ക് ഇരുന്നുകൊണ്ട് തന്റെ ആഭിചാര ക്രിയകൾ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി..

“ഓം ഹ്രീം സ്വാഹാ    ഓം ആഗച്ച ആഗച്ച കന്യക ”

അയാളുടെ ഉഗ്ര ശബ്ദത്താൽ ഉള്ള മന്ത്രങ്ങൾ ആ വനത്തിലാകെ മുഴങ്ങി കേട്ടു. അയാളുടെ മന്ത്രവാതങ്ങളുടെ ഫലമായിരിക്കണം വനത്തിന് പുറത്തുള്ള നാട്ടിലെ ഒരു കന്യകയായ പെൺകുട്ടി ആരോ കൂട്ടി കൊണ്ടുപോകുന്ന കണക്കെ അയാളുടെ പൂജാ സ്ഥലത്തേക്ക് എത്തിച്ചേർന്നു.

അവൾ വന്നപാടെ വസ്ത്രങ്ങൾ മുഴുവനും സ്വയം അഴിച്ചുമാറ്റിയ ശേഷം രണ്ടു കാലുകളും അകത്തി ആ കളത്തിന് നടുവിൽ ദിഗംബരന് അഭിമുഖമായി ഇരുന്നു. അയാൾ എന്തൊക്കെയോ ഖോരമായ മന്ത്രങ്ങൾ ജപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ശേഷം ഒരു വലിയ പാറ കഷ്ണം എടുത്തുകൊണ്ടു വന്നു ആ പെൺകുട്ടിയുടെ മുന്നിലായി വെച്ച ശേഷം അവളുടെ തല ആ കല്ലിനു മുകളിലായി പിടിച്ചുകൊണ്ടു വീണ്ടും അലറി അലറി ഓരോ മന്ത്രങ്ങൾ ജപിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.

ശേഷം തന്റെ അരയിൽ കരുതിയിരുന്ന ഒരു കത്തി എടുത്ത് ആ പെൺകുട്ടിയുടെ കഴുത്തു മുറിച്ചു അവളുടെ രക്തം ഒരു പാത്രത്തിലായി ശേഖരിച്ചു. അവസാനമായി ഒരു പിടച്ചിലോടു കൂടി ആ പെണ്ണ് അവിടെ മരിച്ചു വീണു. ശേഷം തന്റെ മുന്നിൽ കൈകൾ കൂപ്പി പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന കേലുവിനടുത്തേക്ക് അയാൾ ആ കുട്ടിയുടെ രക്തവുമായി ചെന്ന ശേഷം അവനെ ആ രക്തത്തിൽ അഭിഷേകം ചെയ്തു.

എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

“കേളു കന്യകയായ യുവതിയുടെ രക്തത്താൽ അഭിഷേകം ചെയ്യപ്പെട്ട നീ ഒരു മനുഷ്യനും തടുക്കാൻ കഴിയാത്ത ശക്തിയായി മാറും.

നീ ആഗ്രഹിക്കുന്നതൊക്കെ നിനക്ക് ലഭിക്കും ഏഴു വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം കണ്ണുകൾ തുറക്കുന്ന നീ ഒരു പുതിയ അവതാരമായി മാറും. അവൾ നിനക്ക് വേണ്ടതൊക്കെ തന്നു നിന്നെ അനുഗ്രഹിക്കും. ” അത്രയും പറഞ്ഞ ശേഷം അയാൾ അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു.

പല ശബ്ദങ്ങളും കേളുവിന്റെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. മൃഗങ്ങളും പ്രകൃതിയും അവനെ ഉണർത്തുവാൻ ശ്രമിച്ചു പക്ഷെ തന്റെയുള്ളിലെ ദൃഢനിശ്ചയം അവനെ അതിൽ ഒന്നും ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാതെ ദിഗംബരൻ പറഞ്ഞത് പ്രകാരം തന്റെ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് മാത്രം ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാൻ സഹായിച്ചു. അല്ലങ്കിൽ അതിനുള്ള കഴിവുകൾ അവൻ നേടിയെടുത്തുകഴിഞ്ഞിരുന്നു.

പിറ്റേ ദിവസം അതായത് അമാവാസി ദിവസം രാത്രിയുടെ മധ്യത്തിൽ ആണു ദിഗംബരൻ തിരികെ എത്തിയത്. അയാൾ വന്നപാടെ തന്നെ പൂജക്കുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. നീണ്ട ഏഴു വർഷത്തെ നിദ്രയിലേക്ക് കടക്കാൻ അയാളും തയ്യാറായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

തന്റെ ആത്മാവിനെ കേളുവുമായി ലയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ആ യക്ഷിയെ പ്രത്യക്ഷയാക്കി അവന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ എല്ലാം സാധിച്ചുകൊടുക്കാൻ അയാളും തയ്യാറായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

കേളുവിനഭിമുഖമായി ഒരുക്കിയ പീഠത്തിൽ ദിഗംബരനും ഉപവിഷ്ടനായി. ശേഷം കണ്ണുകൾ രണ്ടും അടച്ചു കൈകൾ രണ്ടും കേളുവിന്റെ പാതങ്ങളിൽ സ്പർശിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ തപസ്സിലേക്ക് ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു. ഒപ്പം തന്നെ കേളുവും. രണ്ടാൾക്കും ഈ തപസ്സു പൂർത്തിയാക്കണം എന്ന ഉറച്ച ലക്ഷ്യമുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ടായിരിക്കാം ഒരു ശക്തിക്കും അവരെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. രണ്ടാളുടെയും ശരീരം ചിതൽ പുറ്റുകളാൽ മൂടി. അവിടെ അങ്ങനെ രണ്ടാളുകൾ തപസ്സിരിക്കുന്നത് പോലും ആർക്കും അറിയാൻ കഴിയാത്തവിധം അവിടമാകെ കാടുകളാൽ മൂടി. ആർക്കും കടക്കാൻ സാധിക്കാത്ത വിധം എവിടെയാകെ ഒരു വലയം തന്നെ ദിഗംബരന്റെ മാന്ത്രിക ശക്തിയാൽ തീർത്തിരുന്നു.വർഷങ്ങൾ കടന്നു പോയി

നീണ്ട ഏഴു വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഒരു അമാവാസി ദിവസം…….

ആകാശമാകെ ഇരുണ്ടു മൂടി പേമാരി കണക്കെയുള്ള മഴ പെയ്തിറങ്ങുവാൻ തുടങ്ങി.

ആ മഴയിൽ അത്രയും കാലം അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ദിഗംബരന്റെ ശക്തിയിൽ തീർത്ത കവചങ്ങൾ എല്ലാം ഭൂമിയിലേക്ക് താഴ്ന്നുപോയി.

എന്തോ ആപത്തു വരുന്നപോലെ ആ വനത്തിലുള്ള ജീവജാലങ്ങൾ എല്ലാം പേടിച്ചു വിറക്കുന്നു. പ്രകൃതിപോലും വിറച്ചുപോയ നിമിഷം. ഏഴു വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഇതേ സ്ഥലത്തു രൂപപ്പേട്ട ആ ചിതൽ പുറ്റ് ആ മഴയിൽ ഒലിച്ചിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി. ആ മണൽ ഒഴുകി മാറും തോറും ജടാ ശരിയായ ഒരു മനുഷ്യ ശരീരവും ആ ശരീരത്തിന് അഭിമുഖമായി ഒരു അസ്ഥികൂടവും തെളിഞ്ഞു വന്നു.

+4

0