പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ – 1
Peeli Vidarthiyaadunna Mayilukal | Author : Spulber

മുറ്റത്തേക്ക് ഇരച്ചെത്തിയ കാറ് കണ്ടപ്പഴേ സിറ്റൗട്ടിലിരുന്ന് മൊബൈലിൽ കുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന നിഖില ഓടി അകത്തേക്ക് കയറി.
അടുക്കളയിൽ ജോലിയിലായിരുന്ന അമ്മ ഷീബയോട് പേടിയോടെ പറഞ്ഞു.

“അമ്മേ… അയാള് വന്നിട്ടുണ്ട്…”

“ആരാ മോളേ…”

‘അമ്മേ… അയാള്… ആ… ബെന്നി…”

അത് കേട്ടതും ഷീബയുടെ മുഖം വിളറി.

“എൻ്റീശ്വരാ… ഞാനിനി അയാളോടെന്ത് പറയും… എല്ലാ അവധിയും ഇന്നത്തോടെ തീർന്നല്ലോ..ഈശ്വരാ…”

ഷീബപേടിയോടെ മകളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവളും പേടിച്ചിരിക്കയാണ്. എങ്കിലും പറഞ്ഞു.

“അമ്മ ചെന്ന് അയാളോട് ഒരവധി കൂടി പറ… പൈസ ഉണ്ടായിട്ട് കൊടുക്കാത്തതല്ലല്ലോ… ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടല്ലേ…കിട്ടിയാൽ ഉടനെ തരാമെന്ന് പറ..”

“എടീ.. കഴിഞ്ഞയാഴ്ച ഞാൻ തന്നെ അയാളോട് പറഞ്ഞ അവധിയാണിന്ന്.. ഇനിയെങ്ങിനാടീ നീട്ടിച്ചോദിക്കുന്നത്..”

“എങ്കിൽ പിന്നെ അമ്മ പെട്ടിയിൽ അടുക്കി വെച്ചതിൽ നിന്ന് കുറച്ചെടുത്ത് കൊടുക്ക്…
എൻ്റമ്മേ… അമ്മ ചെന്ന് പറ.. ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ പറയാം… എനിക്കയാളെ പേടിയൊന്നുമില്ല…’”

“ അയ്യോ… അമ്മൂ..അത് വേണ്ട… ഞാൻ തന്നെ പറയാം…”

ഷീബ അരയിൽ കുത്തിയ നൈറ്റിയഴിച്ചിട്ട് നേരെയാക്കി. പിന്നെ അതിൻ്റെ തുമ്പ് പൊക്കി മുഖം അമർത്തിയൊന്ന് തുടച്ചു.

“ഏതായാലും നീ കൂടി വാ…എനിക്കൊറ്റക്ക് പേടിയാ..”

ഷീബ, മകളുടെ കൈ പിടിച്ച് ഹാളിലൂടെ സിറ്റൗട്ടിലേക്ക് ചെന്നു. അവിടെയിട്ട ചൂരൽ കസേരയിൽ വിശാലമായി ഇരിക്കുകയാണ് ബെന്നി. മുപ്പത്തിനാല് വയസുള്ള സുമുഖനായ അവിവാഹിതൻ. വൈറ്റ് ജീൻസും, റെഡ് ടീ ഷർട്ടും വേഷം. വില കൂടിയ ലെതറിൻ്റെ ഷൂവ് പുറത്ത് അഴിച്ച് വെച്ചിട്ടുണ്ട്. റോളക്സിൻ്റെ പുതിയ മോഡൽ വാച്ചും, കഴുത്തിൽ സ്വർണത്തിൻ്റെ ഒരു ചങ്ങലയും.
രണ്ടാളേയും കണ്ട് ബെന്നി മനോഹരമായൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു.
ഒരു വട്ടിപ്പലിശക്കാരന് ഇത്ര സൗന്ദര്യവും,
ഈ മനോഹമായ ചിരിയും എന്തിനാണെന്ന് ആ സന്ദർഭത്തിലും നിഖില ഓർത്തു.

“ഷീബച്ചേച്ചീ… ഇന്നാണ് ചേച്ചി പറഞ്ഞ അവധി… പൈസ റെഡിയല്ലേ…”

ബെന്നി പുഞ്ചിരിയോടെത്തന്നെ ചോദിച്ചു.

“ബെന്നിച്ചാ..അത്…പിന്നെ..പൈസ.. ഒരവധി കൂടി…”

അമ്മ കിടന്ന് വിരകുന്നത് കണ്ട നിഖില,
അമ്മയെ പിടിച്ച് മാറ്റി,ബെന്നിയുടെ മുന്നിൽ കയറി നിന്നു.

“അതേയ്… നിങ്ങൾക്ക് അച്ചൻ കാശ് തരാനുണ്ട്. അത് ഞങ്ങൾ തരികയും ചെയ്യും… അതിന് രണ്ട് പെണ്ണുങ്ങൾ മാത്രമുള്ള വീട്ടിലേക്ക് ഇടക്കിടെ വരണ്ട. പൈസ റെഡിയായാൽ ഞങ്ങളങ്ങോട്ടെത്തിക്കാം…”

മകൾ ബെന്നിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഷീബ ഞെട്ടിപ്പോയി. അവൾ പേടിയോടെ ബെന്നിയെ നോക്കി.
അവൻ്റെ മുഖത്ത് യാതൊരു ഭാവമാറ്റവുമില്ല. പുഞ്ചിരിയോടെ നിഖില യോട് ചോദിച്ചു.

“ മോളുടെ പേരെന്താ..”

താൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടിട്ടും അയാൾ ചിരിക്കുന്നത് കണ്ട് അവളൊന്ന് പരുങ്ങി. പിന്നെ പതിയെ പറഞ്ഞു.

“നിഖില..”

“നല്ലപേര്.. വീട്ടിൽ വിളിക്കുന്നതോ..?”

“അമ്മു..”

“ മോളേ അമ്മൂ… മോളുടെ അച്ചൻ എനിക്ക് എത്ര രൂപ തരാനുണ്ടെന്ന് മോൾക്കറിയോ..?”

അവൾ താഴേക്ക് നോക്കി ഇല്ല എന്ന് തലയാട്ടി.

“ പന്ത്രണ്ട് ലക്ഷം രൂപ.അവധികൾഒരുപാട് കഴിഞ്ഞു. എൻ്റെ പൈസ കിട്ടാൻ ഞാനിനി എന്ത് ചെയ്യണം..?ഈ വീടും സ്ഥലവും എൻ്റെ പേരിലാണെന്ന് മോൾക്കറിയോ..?
അത് കൊണ്ട്, മോള് ഇതിൽ കയറി സംസാരിക്കരുത്. മോള് കൊച്ചുകുട്ടിയല്ലേ? അമ്മ പറയട്ടെ… ചേച്ചീ.. ചേച്ചിയല്ലേ എന്നോട് ഇന്ന് വരാൻ പറഞ്ഞത്… ചേച്ചിയെന്നെ പറ്റിക്കുവാണോ..”

ഇരുപത് വയസായ തന്നെ അയാൾ കൊച്ചു കുട്ടിയാക്കിയത് നിഖിലക്ക് ഒട്ടും ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. എങ്കിലും അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“ബെന്നിച്ചാ..നീ പറഞ്ഞതൊക്കെ ശരി തന്നെയാണ്… പക്ഷേ.. അങ്ങേരുടെ കടം ഒരുപാട് ഞങ്ങൾ വീട്ടി. എൻ്റെ സ്ഥലം വിറ്റ് കിട്ടിയതിൽ നിന്ന് നിനക്കും കുറച്ച് തന്നില്ലേ… അധികം വൈകാതെ നിൻ്റെ പൈസയും തീർത്ത് തരും… നീ കുറച്ച് കൂടി ക്ഷമിക്കണം…”

“അയ്യോ ചേച്ചീ.. ഇനി ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയില്ല…
ചേച്ചി പറഞ്ഞ എല്ലാ അവധിയും കഴിഞ്ഞു…
ഈ വീട് എൻ്റെ പേരിലാണെന്ന് ചേച്ചി മറന്നോ…”

പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ടാണ് ബെന്നിയത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും അതിലൊരു ഭീഷണിയുടെ സ്വരം രണ്ടാളും തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
ഇയാളെന്തിനാണിങ്ങിനെ ചിരിക്കുന്നതെന്ന് നിഖിലയോർത്തു. വെറുതെ മനുഷ്യനെ…
മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ നാണം പെട്ടെന്നവൾ മായ്ചു കളഞ്ഞു.

“ബെന്നിച്ചാ… ഈ വീട് നിൻ്റെ പേരിലാണെന്നും, നിൻ്റെ ഔദാര്യത്തിലാണ് ഞങ്ങളിവിടെ കഴിയുന്നതെന്നും അറിയാം..
എങ്കിലും ഒരവധി കൂടി നീ ഞങ്ങൾക്ക് തരണം…”

ഷീബ കൂപ്പുകയ്യോടെ പറഞ്ഞു.

“ശരി..ഒരു മാസത്തെ അവധികൂടി തരാം… പക്ഷേ… അതിനിടക്ക് ചേച്ചിക്ക് എവിടുന്നെങ്കിലും പൈസ വരാനുണ്ടോ…”?

ആ ചോദ്യത്തിന് മുൻപിൽ ഷീബ നിസ്സഹായയായി. ശരിയാണ്. ഒരു മാസം കൂടി നീട്ടിക്കിട്ടിയിട്ട് എന്ത് കാര്യം’? ഇനി എവിടുന്നും ഒരു പൈസയും വരാനില്ല. എന്ത് ചെയ്യും ഈശ്വരാ…
ഷീബയുടെ അവസ്ഥ ബെന്നിക്ക് മനസിലായി.

“ഞാൻ കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം വന്നപ്പോൾ ചേച്ചിയോടൊരുകാര്യം സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. അത് തന്നെ ചെയ്യാം… ഒരു പതിനെട്ട് ലക്ഷം രൂപ ഞാനങ്ങോട്ട് തരും.. അപ്പോ മൊത്തം മുപ്പത് ലക്ഷം രൂപ. ആ പൈസ എന്ന് വേണം എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞാൽ മതി. പൈസ തരുന്നയന്ന് വീടൊഴിയണം… അങ്ങിനെ ചെയ്യാം.. അല്ലേ ചേച്ചീ…”

ബെന്നി ചോദിച്ചു.

“അതെങ്ങിനെ ശരിയാകും.. മുപ്പത്തിരണ്ട് ലക്ഷം രൂപ പറഞ്ഞിട്ട് കൊടുക്കാത്ത ഈ സ്ഥലത്തിന് മുപ്പത് ലക്ഷമോ… അത് നടക്കില്ല..’

നിഖില വീണ്ടും ഇടക്ക് കയറി.

“ കൊച്ചുകുട്ടികൾ മിണ്ടെരുതെന്ന് ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞില്ലേടീ…കാന്താരീ…
ആ… ചേച്ചീ… ചേച്ചി പറ…”

അത് കേട്ട നിഖില ചുണ്ട് പിളുത്തി പിറുപിറുത്തു.

“ഞാനത്ര കൊച്ചുകുട്ടിയൊന്നുമല്ല…”

അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ മുലയൽപം മുന്നോട്ട് തള്ളിയോ എന്ന് ബെന്നിക്ക് തോന്നി.
ബെന്നി തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്ന് പോലുമില്ലെന്ന് നിഖിലക്ക് മനസിലായി.

“ അതേ..ബെന്നിച്ചാ… മോള് പറഞ്ഞത് പോലെ മുപ്പത്തിരണ്ട് ലക്ഷം ഇതിന് പറഞ്ഞതാ… അന്ന് അങ്ങേര് നാൽപത് വേണമെന്ന് പറഞ്ഞു. എന്നാലും ഒരു മുപ്പത്തഞ്ചൊക്കെ കിട്ടില്ലേ..”

ഷീബ ചോദിച്ചു.

“ശരി ചേച്ചീ… ഒരു മാസത്തിനകം മുപ്പത്തിയഞ്ച് ലക്ഷം രൂപക്ക് നിങ്ങളിത്
വിറ്റിട്ട് എൻ്റെ പൈസയിങ്ങ് തരിക…. അല്ലെങ്കിൽ പതിനെട്ട് ഞാനങ്ങോട്ട് തരും. അന്ന് പക്ഷേ നിങ്ങളിവിടുന്ന് ഇറങ്ങേണ്ടി വരും… അപ്പോ ബെന്നിയെ കുറ്റം പറയരുത്…”

അതും പറഞ്ഞ് ബെന്നി നിഖിലയുടെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി. ആ നോട്ടം ഒരു കാമ ബാണം പോലെ തൻ്റെ കണ്ണിലൂടെ തുളഞ്ഞ് കയറി ഹൃദയത്തിലേക്ക് എത്തിയ പോലെ നിഖിലയൊന്ന് പുളഞ്ഞു.