🦚🦚പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ🦚🦚 – 2 20അടിപൊളി  

ഷീബ തപ്പിത്തടഞ്ഞു.

“ വീടിൻ്റെ എന്ത് കാര്യം… ഈ വീടെടുത്ത് തല കുത്തനെ വെക്കുന്നതോ… എൻ്റമ്മേ… അമ്മയെന്തിനാ ഇങ്ങിനെ വെപ്രാളപ്പെടുന്നത്..? അമ്മ സമാധാനത്തോടെ പറഞാൽ മതി…”

“ നീയല്ലേടീ എന്നോട് പറഞ്ഞത് അവനെ വിളിക്കാൻ…? എന്നിട്ടിപ്പോ കളിയാക്കുന്നോ..?

ഷീബ ചൂടായി.

“ഞാൻ കളിയാക്കിയതല്ലമ്മേ… കാമുകനും, കാമുകിയും കൂടി വീടിൻ്റെ കാര്യം മാത്രമൊന്നുമല്ല സംസാരിച്ചതെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി. വേറെന്തൊക്കെയോ ഉണ്ടെന്ന് അമ്മയുടെ മുഖത്തെ തെളിച്ചം കണ്ടാൽ തന്നെ അറിയാം. പറയമ്മേ…”

ഷീബ കുറച്ച് നേരം നിഖിലയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു. പിന്നെ കട്ടിലിൽ ചാരിയിരിക്കുകയായിരുന്ന നിഖിലയുടെ ദേഹത്തേക്ക് ഒറ്റ വീഴ്ച. പിന്നെ ഉറക്കെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.
നിഖില അമ്പരന്നു പോയി. ഇതെന്തുപറ്റി…
മുഖത്തൊക്കെ നല്ല തെളിച്ചവും, സന്തോഷവുമാണ്. പഷേ ഇപ്പോഴിതാ കരയുന്നു. കുറച്ച് നേരം നിഖിലയൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. ഷീബയുടെ പുറത്ത് തലോടി കൊടുത്തു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് നിഖിലക്കൊരു തോന്നൽ. ഇപ്പോൾ കരച്ചിലിൻ്റെ ട്യൂൺ കേട്ടിട്ട് ഇത് സങ്കടത്തിൻ്റേതാണെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അവൾ അമ്മയുടെ മുഖം മെല്ലെ പിടിച്ചുയർത്തി. കണ്ണീർ വീണ് കുതിർന്ന മുഖത്ത് നാണത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി. ഷീബ”എൻ്റെ പൊന്നേ” എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ട് നിഖിലയുടെ മുഖത്താകെ ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടി. പിന്നെ അവളുടെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ച്, അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ ബെന്നിയുമായി സംസാരിച്ച എല്ലാ കാര്യങ്ങളും പറഞ്ഞു. മന്ദമാരുതനെപ്പോലെ ഒഴുകി നീങ്ങിയും,
കൊടുങ്കാറ്റുപോലെ വീശിയടിച്ചും, കടൽ തിരമാല പോലെ തകർത്തടിച്ചും എല്ലാം പറഞ്ഞു. പൊട്ടിക്കരഞ്ഞും, ലജ്ജയോടെ പതുങ്ങിച്ചിരിച്ചും എല്ലാം പറഞ്ഞു. പിന്നെ ആശ്വാസത്തിൻ്റെ ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ നിഖിലയെ ഇറുകെ പുണർന്ന് അവളുടെ തോളിൽ തളർന്നു കിടന്നു.
നിഖിലക്ഷമയോടെ എല്ലാം കേട്ടു. അതിൽ നിന്നും അവൾ മനസിലാക്കിയ ഒരു കാര്യം,
ജീവിതത്തിൽ തൻ്റെയമ്മ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സന്തോഷിക്കുന്ന ദിവസമാണിന്ന്. സന്തോഷിക്കട്ടെ, അമ്മയുടെ ഓരോ വാക്കിലും തന്നോടുള്ള അടങ്ങാത്ത നന്ദിയുണ്ടെന്നും അവൾക്ക് മനസിലായി.
നിഖില അമ്മയെ ബലമായി പിടിച്ച് മാറ്റി തൻ്റെ ബെഡിലേക്ക് മലർത്തിക്കിടത്തി. പിന്നെ അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അടുത്ത് കിടന്ന് മെല്ലെ വിളിച്ചു.

“അമ്മേ…”

“ഉം…”

“അമ്മക്ക് സന്തോഷമായോ…?”

“ഉം…”

“ ഇനിയെന്താ കാമുകൻ്റെയും, കാമുകിയുടേയും പരിപാടി. ഞാനിവിടെ മണിയറ ഒരുക്കണോ..?”

അമ്മു, ഷീബയെ നന്നായിട്ടൊന്ന് കൊട്ടി.
ഷീബക്കത് മനസിലായി. അവൾ നിഖിലയുടെ ചന്തിയിൽ അമർത്തിയൊന്ന് നുള്ളി.

“എടീയെടീ… നീ വല്ലാതെയെന്നെ കളിയാക്കല്ലേ… ഞാനേ… നിൻ്റെ അമ്മയാ…”

“ഞാനൊന്നും പറയുന്നില്ലേ… എൻ്റെ സഹായം വല്ലതും വേണമെങ്കിൽ പറഞ്ഞാൽ മതി…”

ഷീബ ഒന്നുകൂടി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിക്കിടന്നു. എന്നിട്ട് പതിയെ പറഞ്ഞു.

“എടി അമ്മൂ… ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്. ഇച്ചായൻ പറഞ്ഞത്.. നിന്നോട് പറഞ്ഞാൽ നീ ശരിയാക്കിത്തരാമെന്നാ…”

“എൻ്റീശ്വരാ… ഇച്ചായനോ… അത്രവരെയൊക്കെ എത്തിയോ. ഉം… നടക്കട്ടെ… ഞാനൊന്നും പറയുന്നില്ലേ…”

ഷീബ ചമ്മി നാറി. അറിയാതെ പറഞ്ഞ് പോയതാണ്. ഇനി ഇവൾ അതിൽ പിടിച്ച് തൂങ്ങും.

“ദേ… അമ്മൂ… നീ വല്യ ആള് കളിക്കല്ലേ…
ഞാനവനെ എനിക്കിഷ്ടമുള്ളത് വിളിക്കും… നീ ഞാൻ ചോദിച്ചത് പറ..”

“ അതല്ല… ഞാനൊന്ന് ഇച്ചായാ എന്ന് വിളിച്ചതിന് എന്നെ ചീത്ത പറഞ്ഞയാളാ അമ്മയുടെ ഈ ഇച്ചായൻ. അതൊന്ന് ഓർത്തതാണേ… ഏതായാലും അമ്മ പ്രശ്നം പറ…”

“എടീ.. രണ്ട് പ്രശ്നങ്ങളുണ്ട്… ഒന്ന്, ഈ വീട് ഇപ്പോ ആർക്കും വിൽക്കണ്ടെന്നാ ബെന്നി പറയുന്നത്… അപ്പോൾ ചന്ദ്രേട്ടനോട് നമ്മളെന്ത് പറയും… ചേന്ദ്രേട്ടൻ ഇനിയും ഓരോരുത്തരെ വീട് നോക്കാൻ പറഞ്ഞ് വിടും. വീട് വിൽക്കുന്നുമില്ല,കടം വീട്ടിയിട്ടുമില്ല. അപ്പോ ചന്ദ്രേട്ടന് സംശയം തോന്നില്ലേ…?”

ഇത് പ്രശ്നമാണെന്ന് നിഖിലക്ക് തോന്നി. പക്ഷേ പരിഹരിക്കാം. ഇത് ഉടനെ പരിഹരിക്കേണ്ട പ്രശ്നമല്ല. സാവകാശം ആലോചിച്ച് തീരുമാനിച്ചാൽ മതി.

“അമ്മേ… ഇത് വലിയ പ്രശ്നമൊന്നുമല്ല…
ഇതിനൊക്കെ നമുക്ക് പരിഹാരമുണ്ടാക്കാം..
ഇനിയും സമയമുണ്ടല്ലോ… അമ്മ അടുത്ത പ്രശ്നം പറ…”

അതോടെ ഷീബയുടെ തുടുത്ത മുഖത്തേക്ക് രക്തം ഇരച്ചുകയറുന്നത് നിഖില വ്യക്തമായി കണ്ടു. അമ്മയുടെ ചുവന്ന ചുണ്ടുകൾ വിറകൊള്ളുന്നതും അവളറിഞ്ഞു. അപ്പോ ഇത് പ്രശ്നം മറ്റത് തന്നെ.

“വേഗം പറയമ്മേ… എനിക്കുറങ്ങണം…”

ഷീബ നാണിച്ച്… ലജ്ജിച്ച്.. തല താഴ്തി പതിയെ പറഞ്ഞു.

“നാളെ… രാവിലെ… … ഞാൻ… ഇച്ചായൻ്റെ കൂടെ ചെല്ലണമെന്ന്… ചെറിയൊരു… യാത്രയുണ്ടത്രേ…”

ഷീബ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
അത് കേട്ട് നിഖില പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

“അതിനെന്താ അമ്മേ… അമ്മ പോണം..അത്ര തന്നെ.. അതിലെന്താ ഇത്ര പ്രശനമുള്ളത്..?”

അമ്മു നിസാരമായി പറഞ്ഞു.

“അതല്ലെടീ പ്രശ്നം… കാറും കൊണ്ട് ഇച്ചായൻ രാവിലെ വരാം എന്നാണ് പറഞ്ഞത്… ഞാനാ കാറിൽ കയറണമത്രേ..
അതെങ്ങിനെ നടക്കുമെടീ.. ആൾക്കാരൊക്കെ കാണില്ലേ… ഞാൻ ഇച്ചായൻ്റെ കൂടെ കാറിൽ പോകുന്നത്…?”

നിഖില ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്കി. ഇതും ഒരു പ്രശ്നമാണ്ഭർത്താവ് അടുത്തില്ലാത്ത സ്ത്രീയാണ് അമ്മ. ഒരന്യ പുരുഷൻ്റെ കൂടെ പോയാൽ സംശയിക്കും. പക്ഷേ ഇതിനും പരിഹാരമുണ്ടാക്കാം.

“ഇതൊക്കെ നിസാരപ്രശ്ങ്ങളല്ലേ അമ്മേ…
ഒന്നുകിൽ അമ്മ ആരേയും കൂസാതെ കാറിൽ കയറി പോവുക… നാട്ടുകാരല്ലല്ലോ നമുക്ക് ചിലവിന് തരുന്നത്… ആരേയും ബോധ്യപ്പെടുത്തി ജീവിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലമ്മേ…
അല്ലെങ്കിൽ… അമ്മയുടെ ഇച്ചായൻ്റെ കയ്യിൽ വലിയൊരു കാറുണ്ട്. അത് കൊണ്ടുവരാൻ പറയ്… അതിൻ്റെ പിറകിലെ സീറ്റിൽ ഒരാൾക്ക് സുഖമായി കിടക്കാം. ബെന്നിച്ചായൻ ഇടക്ക് ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നയാളല്ലേ… അപ്പോൾ വണ്ടി കണ്ടാൽ ആരും സംശയിക്കില്ല. ഇവിടെ സിറ്റൗട്ടിലേക്ക് ചേർത്ത് വണ്ടി നിർത്തി, ആരും കാണുന്നില്ല എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തി അമ്മ മെല്ലെ ചെന്ന് കാറിൻ്റെ ബാക്ക് സീറ്റിൽ കേറി കിടക്കണം. നമ്മുടെ ഈ ഇടറോഡ് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഹൈവേയല്ലേ…പിന്നാരെയും പേടിക്കേണ്ട… അമ്മക്ക് കാമുകനോടൊപ്പം മുൻ സീറ്റിൽ തന്നെ ഇരിക്കാം…
എങ്ങിനെയുണ്ടമ്മേ എൻ്റെ ബുദ്ധി…?”

നിഖില ഇളിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ഷീബ അന്തംവിട്ടു. ഇവളിതെന്തൊക്കെയാ ഈ പറഞ്ഞത്. വെറുതെയല്ല ഇച്ചായൻ പറഞ്ഞത്. ഇവൾ ശരിയാക്കിത്തരുമെന്ന്.

“ എടീ… ഈ കുരുട്ടുബുദ്ധിയൊക്കെ നീ എവിടുന്ന് പഠിച്ചെടീ…”?

*”എൻ്റമ്മേ..ഞാനും കുറേ കാലം ഒരു കാമുകനേയും കൊണ്ട് നടന്നതല്ലേ… അനുഭവം തന്നെ… ഇപ്പോ അമ്മയുടെ പ്രശ്നങ്ങളൊക്കെ തീർന്നില്ലേ. ഇനിയൊന്ന് പോയേ… ഞാനൊന്ന് ഉറങ്ങട്ടെ… അമ്മക്ക് പിന്നെ ഇന്ന് ഉറക്കമുണ്ടാവില്ലല്ലോ…”