🦚🦚പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ🦚🦚 – 1 57അടിപൊളി  

ഷീബ കിടക്കയിൽ തിരിഞ്ഞും, മറിഞ്ഞും കിടക്കുകയാണ്. ഉറക്കം വരുന്നേയില്ല. രണ്ട് വട്ടം വിരലിട്ടതിൻ്റെ ചെറിയൊരു ക്ഷീണമുണ്ട്. എത്രയോ കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് പൂറ്റിൽ നിന്നും മൂത്രം ചീറ്റുന്നത് പോലെ മദജലം ചീറ്റിയത്. അതവൾക്ക് തീവ്രമായ സുഖം നൽകുകയും, ശരീരം മറന്നുപോയ കാമവികാരം പതിയെ ഉണരുകയും ചെയ്തു.
അവളുടെ ചിന്തമുഴുവനും നിഖില ബെന്നിയോടെന്ത് പറയും എന്നാണ്. ഈ വീട്ടിൽ നിന്നും ഉടനെ ഇറങ്ങാതിരിക്കാനാണവൾ ശ്രമിക്കുന്നത്. കുറച്ച് കൂടി സാവകാശത്തിന് വേണ്ടി. അതിന് വേണ്ടി ബെന്നിയോടൊപ്പം എന്തിനും തയ്യാറാണെന്നാണ് അവൾ സൂചിപ്പിച്ചത്. അങ്ങിനെ ബെന്നി തയ്യാറാണെങ്കിൽ എന്തുകൊണ്ട് മകൾക്ക് പകരം തനിക്കതായിക്കൂട.?
തനിക്കവനെ നേരിട്ട് വിളിച്ചാൽ മതിയായിരുന്നു. അവളെ ഏൽപിച്ചത് വലിയ മണ്ടത്തരമായിപ്പോയി.
മകളും… ബെന്നിയും… അവൾക്കത് ചിന്തിക്കാൻ കൂടി കഴിഞ്ഞില്ല. മകൾ ബെന്നിയുടെ കൂടെ കിടക്കുന്നതിലല്ല ഷീബക്ക് വിഷമം. താനാഗ്രഹിച്ച ഒരേയൊരു പുരുഷനൊപ്പം മകൾ കിടക്കുന്നതാണ് അവൾക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയാതിരുന്നത്.

ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ച് പ്രാന്ത് പിടിച്ച് വിരലുകൾ വീണ്ടും പൂറ്റിലേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോഴാണ് കതകിൽ മുട്ട് കേട്ടത്.’അമ്മേയെന്ന വിളിയും.
ഈ നേരത്ത് ഇതെന്തിനാ ഈ നശൂലം വിളിക്കുന്നത്.. ഓ… ബെന്നിയെ വിളിച്ച വിശേഷം വിളമ്പാനാവും. ഷീബ വിളി കേൾക്കാത്ത മട്ടിൽ കിടന്നു. നിഖില വീണ്ടും വാതിലിനടിച്ച് ഉറക്കെ വിളിച്ചു. ശല്യം എന്ന് പിറുപിറുത്ത് കൊണ്ട് ഷീബ എഴുന്നേറ്റ് നൈറ്റിയൊക്കെ ശരിയാക്കി പതിയെ ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നു.

“എന്താടീ… മനുഷ്യനെ ഒന്ന് ഉറങ്ങാനും സമ്മതിക്കില്ലേ നീ…”

നിഖില അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി.

“എൻ്റമ്മേ… അമ്മയുടെ മുഖം കണ്ടാലറിയാം അമ്മ ഇതുവരെ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലെന്ന്..”

“അമ്മൂ… നീയിപ്പോ എന്തിനാണെന്നെ വിളിച്ചത്. അത് വേഗം പറഞ്ഞിട്ട് പോകാൻ നോക്ക്..എനിക്കുറങ്ങണം…”

ഷീബ കലിപ്പിൽ തന്നെ. എന്താണ് അമ്മക്കിത്ര ദേഷ്യമെന്ന് നിഖിലക്ക് മനസിലായില്ല. അവൾ ഷീബയെ തള്ളി മാറ്റി മുറിയിലേക്ക് കയറി കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നു.

“അങ്ങിനെ വേഗം പറഞ്ഞ് പോകാനൊന്നും പറ്റില്ല എൻ്റെ അമ്മേ… നേരം വെളുക്കുവോളം പറഞ്ഞാലും തീരില്ല. അമ്മ ഇവിടെ വന്നിരിക്ക്..”

ഷീബ പതിയെ വന്ന് നിഖിലയുടെ അടുത്തിരുന്നു. എന്നിട്ട് പതിയെ ചോദിച്ചു.

“നീ ബെന്നിക്ക് വിളിച്ചിരുന്നോ…?”

“ഉം…”

നിഖില നാണത്തോടെയൊന്ന് മൂളി.
ആ മൂളലിൽ തന്നെ എല്ലാമുണ്ടെന്ന് ഷീബക്ക് മനസിലായി.

“എന്നിട്ട് നീയെന്ത് തീരുമാനിച്ചു…”

“ഞാനല്ലല്ലോ… ഇനിയെല്ലാം ഇച്ചായൻ തീരുമാനിക്കും… ഏതിയാലും അടുത്തൊന്നും ഈ വീട്ടിൽ നിന്നും നമുക്കി റങ്ങേണ്ടി വരില്ല. അതെല്ലാം ഞാൻ പറഞ്ഞ് ശരിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്…”

ഷീബക്ക് വിറഞ്ഞ് കയറി. ഇച്ചായൻ എന്ന്.
ഒറ്റ ഫോൺകോളിൽ ബെന്നി ഇവളെ മയക്കിയെന്ന് ഷീബക്ക് മനസിലായി താൻ ആഗ്രഹിച്ചതൊക്കെ വെറുതെ. ഇനിയൊന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല താനൊരൽപം വൈകിപ്പോയി.

“ഇനിയെന്താണാവോ രണ്ട് പേരുടേയും പരിപാടി.. ഞാനിവിടെ നിന്ന് മാറിത്തരണോ…?”

ഷീബ കുശുമ്പോടെ ചോദിച്ചു.

“അതിനി അമ്മ തീരുമാനിക്കണം…”

നിഖില പതിയെ പറഞ്ഞു.

“പിന്നേ… നിങ്ങൾക്ക് മണിയറ ഒരുക്കല്ലേ എൻ്റെ പണി…? എവിടെയാന്ന് വെച്ചാൽ ഇറങ്ങിപ്പോടീ…”

“അതല്ലമ്മേ… ഇനി അമ്മയാണ് തീരുമാനിക്കേണ്ടത്..ഇവിടെ വെച്ച് വേണോ..? അതോ പുറത്തെവിടെയെങ്കിലും പോണോന്ന്… കാരണം ബെന്നിച്ചായന് വേണ്ടത് അമ്മയെയാണ്…”

അത് പറഞ്ഞ് നിഖില ഷീബയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ, ശ്വാസമെടുക്കാനാതെ, ഷീബ തരിച്ചിരുന്നു.

“എന്താമോളേ…. എന്താ നീയിപ്പോ പറഞ്ഞത്…? അവന്… അവന് വേണ്ടത്…. എന്നെ… എന്നെ…”

പെട്ടെന്ന് ഷീബ മുഖം പൊത്തിക്കൊണ്ട് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.
നിഖില അമ്പരന്നു. എന്തിനാണമ്മ ഇങ്ങിനെ കരയുന്നത്? താൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ദേഷ്യപ്പെടുമെന്നാണ് കരുതിയത്.

“അമ്മേ… എന്താണിത്… അമ്മക്ക് പറ്റില്ലെങ്കിൽ അതയാളോട് പറഞാൽ പോരേ… അതിനിങ്ങിനെ കരയണോ..?
അമ്മയെ ആരും നിർബന്ധിക്കില്ല..ഞാനിപ്പത്തന്നെ അയാളെ വിളിച്ച് പറയാം…”

പെട്ടെന്ന് ഷീബ മുഖം പൊത്തിയ കയ്യെടുത്ത് നിഖിലയുടെ പുറത്തൊന്ന് കൊടുത്തു. പിന്നെ ചുവന്ന് കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ… വിറക്കുന്ന ചുണ്ടുകളോടെ പറഞ്ഞു.

“‘ പറ്റില്ലെന്ന് ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞോ… പറഞ്ഞോടീ കുരിപ്പേ… അവൾ വിളിച്ച് പറയാൻ നിൽക്കുന്നു…. എന്താടീ നീ അവനോട് വിളിച്ച് പറയുന്നത്…?
ഇനി പറയാനുള്ളതൊക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം.. കേട്ടല്ലോ..?”

അത് പറഞ്ഞവൾ വീണ്ടും മുഖം പൊത്തി.
നിഖില ഒന്നും മനസിലാവാതെ ഷീബയെ നോക്കി പകച്ചിരുന്നു. എന്താണിപ്പോ അമ്മ പറഞ്ഞത്. അവൾ ബലമായി അമ്മയുടെ മുഖത്ത് നിന്നും കയ്യെടുത്ത് മാറ്റി.

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളിൽ നല്ല തിളക്കം. ചുവന്ന് നനഞ്ഞ ചുണ്ടുകൾ ചെറുതായി വിറക്കുന്നുണ്ട്. ശക്തമായി കിതക്കുന്നത് കൊണ്ട് വലിയ മുലകൾ ഉയർന്ന് താഴുന്നുണ്ട്. കവിളുകളൊക്കെ നാണം കൊണ്ടെന്ന പോലെ അൽപം തുടുത്തിട്ടുണ്ട്.
ഈശ്വരാ… അമ്മ ഇതാഗ്രഹിച്ചിരുന്നോ…
കരയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അത് അടക്കാനാവാത്ത സന്തോഷം കൊണ്ടല്ലേ…

“ അമ്മേ..അമ്മയെന്നോട് സത്യം പറയണം.
ബെന്നിച്ചായൻ അമ്മയെ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മക്കെന്താ ദേഷ്യം വരാതിരുന്നത്..? അമ്മയിതാഗ്രഹിച്ചിരുന്നോ.. സത്യം പറയണം..”

നിഖില, ഷീബയുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു. ഷീബ ഒന്നു പതറി.
പിന്നെ പതിയെ പറഞ്ഞു.

“പോടീ ഒന്ന്… ആട്ടെ.. ബെന്നി എന്താ നിന്നോട് പറഞ്ഞത്… നീയാദ്യം അത് പറ..”

ഇപ്പഴും നിഖിലക്ക് അമ്മയെ പിടുത്തം കിട്ടിയില്ല. എങ്കിലും ബെന്നിയുമായി സംസാരിച്ച എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അവൾ വിശദമായി ഷീബയെ പറഞ്ഞു കേൾപ്പിച്ചു.
ഷീബ ഭാരമില്ലാത്തഅപ്പൂപ്പൻ താടി പോലെ അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ പാറിപ്പറക്കുകയാണ്.
ഒരു വർഷമായി തന്നെ ഒരാൾ പ്രേമിക്കുന്നുണ്ടെന്ന്. അതും സുമുഖനായ,
തന്നെക്കാൾ പ്രായം കുറഞ്ഞ ഒരു ചുള്ളൻ ചെക്കൻ. തൻ്റെ മകളിവിടെ വിളഞ്ഞ് തുടുത്ത് നിൽക്കുമ്പോൾ, അവളെയവൻ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. അവന് തന്നെ മതിയെന്ന്. ബെഡിലിരിക്കുന്ന ഷീബയുടെ പൂറ്റിൽ നിന്നും കൊഴുത്ത ദ്രാവകം നൈറ്റിയും കടന്ന് ബെഡ് ഷീറ്റ് നനച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

ഒരു വർഷമായിട്ടും വാക്കുകൊണ്ടോ, നോട്ടം കൊണ്ടോ ഒരു സൂചന പോലും ബെന്നി തന്നിട്ടില്ല. അങ്ങേയറ്റം സൗമ്യതയോടയും, ബഹുമാനത്തോടെയും മാത്രമേ ഇതുവരെ അവൻ സംസാരിച്ചിട്ടുള്ളൂ.

“ ഇനി പറ… അമ്മയിതാഗ്രഹിച്ചിരുന്നോ…”

നിഖില വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

“ഉം..’’

നേർത്തൊരു മൂളൽ.
അതോടെ നിഖില എഴുന്നേറ്റു. പിന്നെ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയി. തൻ്റെ മുറിയിൽ കയറി ഒരു ഹെഡ്സെറ്റെടുത്ത് ഷീബയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.