കലാമന്ദിർ

Kalamandir | Author : Ragnar Lothbrok

ഞാൻ മുറ്റത്തേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ, സൂര്യൻ ചക്രവാളത്തിന് താഴെയായി മുങ്ങി, സ്വർണ്ണ തിളക്കം വീശുന്നു. പ്രകൃതിയുടെ ശാന്തമായ താളത്തിൽ നഷ്ടപ്പെട്ട ഞാൻ റോസാപ്പൂക്കൾ സൂക്ഷ്മമായി വെട്ടിമാറ്റി, ഓരോ ശ്രദ്ധാപൂർവമായ സ്നിപ്പും പൂക്കളുടെ സുഗന്ധം കൊണ്ട് വായുവിൽ നിറയ്ക്കുന്നു.

സായാഹ്നത്തിൻ്റെ ശാന്തത തടസ്സപ്പെടുത്തിയത് എൻ്റെ പിന്നിലെ കാലടികളുടെ മൃദുലമായ ആരവങ്ങളായിരുന്നു. തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ, പുഷ്ഫി ചേച്ചി അടുത്ത് വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു,അവരുടെ രൂപം മങ്ങിപ്പോകുന്ന വെളിച്ചത്തിന് നേരെ സിൽഹൗട്ട് ചെയ്തു. അവളുടെ സാന്നിധ്യം പൂന്തോട്ടത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതായി തോന്നി, ഒരു റേഡിയൻ സാന്നിദ്ധ്യം പൂന്തോട്ടത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതായി തോന്നി, ശാന്തമായ ചുറ്റുപാടുകൾക്കിടയിലുള്ള ഒരു പ്രസന്നമായ കാഴ്ച.

“ശ്യാം,” അവർ മൃദുവായ പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നെ സ്വാഗതം ചെയ്തു, ശാന്തമായ പൂന്തോട്ടത്തിൽ അവളുടെ ശബ്ദം ഒരു ശ്രുതിമധുരമായ പ്രതിധ്വനിയായി.

“ഇതുവരെ പോയില്ലേ പുസ്ഫി ചേച്ചി?” അവരുടെ ശബ്ദം കേട്ട് ഒരു കുളിര് മ അനുഭവപ്പെട്ട് ഞാന് മറുപടി പറഞ്ഞു. “ചേച്ചി ഇവിടെ കാണുമെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.”

അവർ മെല്ലെ ചിരിച്ചു, എൻ്റെ കാതുകളിൽ സംഗീതം പോലെ ശബ്ദം. “നിൻ്റെ മനോഹരമായ നടുമുറ്റത്തിൻ്റെ മോഹത്തെ എനിക്ക് ചെറുക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, ഇത് ലോകത്തിൻ്റെ അരാജകത്വത്തിനിടയിൽ ഒരു മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന മരുപ്പച്ച പോലെയാണ്.” അവളുടെ അഭിനന്ദനത്തിൽ അഭിമാനം തോന്നിയ ഞാൻ സമ്മതത്തോടെ തലയാട്ടി. “നന്ദി. എനിക് നേച്ചർ ഇഷ്ടമാ. ഐ ഫിന്ദ് പീസ് ഹിയർ .”

പുസ്ഫി അടുത്തേക്ക് ചെന്നു, അവളുടെ കണ്ണുകൾ കൗതുകത്താൽ തിളങ്ങി, അവൾ മുറ്റം നിരീക്ഷിച്ചു. “നിനക്ക് ഇത്രയും കലാപരമായ ഒരു കറിവ് ഉണ്ട് , ശ്യാം. ഇത് ശരിക്കും ശ്രദ്ധേയമാണ്.”

അവരുടെ സ്തുതിയിൽ ഒരു സന്തോഷം തോന്നി ഞാൻ നന്ദിയോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു. “എനിക്ക് കലയോടും പ്രകൃതിയോടും എപ്പോഴും ഇഷ്ടമാണ്. ഭൂമിയുമായി ബന്ധപ്പെടാനും ജീവിതത്തിൻ്റെ കുഴപ്പങ്ങൾക്കിടയിൽ സമാധാനം കണ്ടെത്താനുമുള്ള ഒരു മാർഗമാണിത്.” അവർ ചിന്താപൂർവ്വം തലയാട്ടി, അവരുടെ നോട്ടം ഞങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള അതിലോലമായ പൂക്കളിൽ പതിഞ്ഞു. “എനിക്ക് അത് കാണാൻ കഴിയും. മറ്റെവിടെയെങ്കിലും കണ്ടെത്താൻ പ്രയാസമുള്ള ഒരു ശാന്തത ഇവിടെയുണ്ട്.”

ഞങ്ങൾ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ, പുസ്ഫി ചേച്ചിയുമായുള്ള സംഭാഷണത്തിലേക്ക് ഞാൻ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ ആകർഷിച്ചു, ഞങ്ങളുടെ വാക്കുകൾ പൂന്തോട്ടത്തിലൂടെ ഒഴുകുന്ന മൃദുവായ അരുവി പോലെ അനായാസമായി ഒഴുകുന്നു. ഞങ്ങൾ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചും സ്വപ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഞങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള സൗന്ദര്യത്തെക്കുറിച്ചും സംസാരിച്ചു – കടന്നുപോകുന്ന ഓരോ നിമിഷത്തിലും, ഞാൻ അവരുടെ ആകര്ഷണത്തിൽ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ വീഴുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി.

പിന്നെ, സൂര്യപ്രകാശത്തിൻ്റെ അവസാന കിരണങ്ങൾ സന്ധ്യയിലേക്ക് മാഞ്ഞുപോയപ്പോൾ, പുസ്ഫി ചേച്ചി അറിയുന്ന ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ എൻ്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു, അവരുടെ കണ്ണുകൾ കുസൃതിയോടെ തിളങ്ങി. “ശ്യാം,” അവൾ മൃദുവായി പറഞ്ഞു, അവളുടെ ശബ്ദം ഒരു ഞരക്കത്തിന് മുകളിൽ, “നിന്നെ അറിയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ മുതൽ അറിയാൻ കൊതിക്കുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട്.”

അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് എൻ്റെ ഹൃദയം വേഗത്തിലായി, അവളുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ എൻ്റെ സിരകളിലൂടെ കാത്തിരിപ്പ് പടർന്നു. “എന്താണത്‌ ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു, എൻ്റെ ശബ്ദം ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച ഒരു പിറുപിറുപ്പിനേക്കാൾ കൂടുതലാണ്.

പക്ഷേ അവർ പ്രതികരിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, ഒരു കാർ എഞ്ചിൻ്റെ ദൂരെയുള്ള ശബ്ദം നിശബ്ദതയെ തകർത്തു, മറ്റൊരാളുടെ വരവിൻ്റെ സൂചന നൽകി. നിരാശ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ പുസ്‌ഫി പറഞ്ഞു, “എനിക്ക് ഇപ്പോൾ പോകണമെന്ന് തോന്നുന്നു, ശ്യാം. എന്നാൽ നമ്മൾ ഈ സംഭാഷണം മറ്റൊരിക്കൽ തുടരും.”

അവർ പോകാൻ തിരിഞ്ഞപ്പോൾ, പ്രതീക്ഷയിൽ ഒരു നിരാശ കലർന്നത് എനിക്ക് അടക്കാനായില്ല. പുസ്ഫിചേച്ചിയുമായുള്ള ഏറ്റുമുട്ടൽ എന്നെ വികാരങ്ങളുടെ ഒരു ചുഴലിക്കാറ്റിൽ ആക്കിയിരുന്നു, രാത്രിയിൽ അവർ അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു നിന്ന് .

. ഞാൻ സ്വബോധം വീണ്ടെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ മുറ്റത്ത് കിടന്നു, ഞാൻ എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി എന്ന് ഓർത്തു.

കുറച്ച് മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്…

ഞാൻ ശ്യാം

കേരളത്തിലെ പച്ചപുതച്ച മലനിരകളുടെ ശാന്തമായ ആലിംഗനത്തിൽ, സന്ധ്യയോടൊപ്പം കോടമഞ്ഞ് നൃത്തം ചെയ്യുന്നു, സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങളുടെ സുഗന്ധത്താൽ വായു കനക്കുന്നു, കലയിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അഭിനിവേശമുള്ള പ്രതിഭാധനനായ ബാങ്കറായ ശ്യാം, ഞാൻ ഒരു വിദൂര മലയോര ഗ്രാമത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു. സമൃദ്ധമായ ഭൂപ്രകൃതിയിലൂടെ എൻ്റെ ബസ് നീങ്ങുമ്പോൾ, എന്നെ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്ന സൗന്ദര്യത്താൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്ന എൻ്റെ ഹൃദയം പ്രതീക്ഷകളാൽ വേഗത്തിലാകുന്നു.

ഡൽഹിയിൽ ജോലി ചെയ്ത എനിക്ക് ഇപ്പോൾ നഗരജീവിതത്തിൻ്റെ തിരക്കിൽ നിന്നും മോചനം വേണം. എൻ്റെ പരെന്റ്സ് എൻ്റെ ജ്യേഷ്ഠനോടൊപ്പം ജർമ്മനിയിലേക്ക് താമസം മാറിയിട്ട് ഒരു വർഷമാകുന്നു. അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ മുതൽ അവൻ എന്നെ വിളിക്കുന്നു. പക്ഷേ, ജോലി ഉപേക്ഷിച്ച് ജർമ്മനിയിലേക്ക് പോയി ബ്ലൂ കോളർ ജോലി ചെയ്യാൻ എനിക്ക് ഉദ്ദേശ്യമില്ല. ഈ ജോലി ഞാൻ ഒരിക്കലും ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത കാര്യമായതിനാൽ സാമൂഹിക സമ്മർദ്ദം കാരണം മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഞാൻ ഒരു കലാകാരനാണ്, എല്ലായ്പ്പോഴും നഗരത്തിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോകാനും സമാധാനപരമായ ഒരു ജീവിതം പ്രകൃതിയോട്ഒപ്പം ആസ്വദിക്കാനും ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. കേരളത്തിലെ പത്തനംതിട്ടയ്ക്കടുത്ത് ഒരു ഓപ്പണിംഗ് വന്നതായി അറിഞ്ഞയുടനെ ഞാൻ ഒരു ഇൻ്റേണൽ ട്രാൻസ്ഫർ നേടി ഡൽഹിയിൽനിന്ന് പറന്നു. എൻ്റെ തീരുമാനത്തിൽ സഹപ്രവർത്തകരും മാതാപിതാക്കളും ഞാൻ പോകാൻ റ്റീരുമാനിച്ച നാട്ടിലെ നാട്ടുകാർ പോലും അമ്പരന്നു. ബസിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുന്ന നിമിഷത്തിലാണ് ഈ പ്രേരണാജനകമായ സംഭവം നടക്കുന്നത്. അസ്തമയ സൂര്യൻ്റെ ചടുലമായ വർണ്ണങ്ങൾ നിറങ്ങളുടെ സിംഫണിയിൽ ആകാശത്തെ വരയ്ക്കുന്നു, കലയോടുള്ള എൻ്റെ നിഷ്ക്രിയ അഭിനിവേശത്തെ ജ്വലിപ്പിക്കുന്നു. അതിമനോഹരമായ പനോരമയിൽ മയങ്ങിയ എനിക്ക് ഉള്ളിൽ ഒരു ഇളക്കം അനുഭവപ്പെടുന്നുനമ്മെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള സന്ധ്യാസൗന്ദര്യത്തിൻ്റെ പ്രൗഢിയിൽ ആരെങ്കിലും പങ്കുചേരാൻ, ബന്ധത്തിനായി എൻ്റെ ഹൃദയം കൊതിക്കുന്നു. പക്ഷെ എനിക്ക് ഇതൊന്നും പുതിയ കാര്യമല്ല. ഞാൻ അന്തർമുഖനാണെങ്കിലും ആത്മവിശ്വാസമുള്ള ആളാണ്, പക്ഷേ എനിക്ക് ഒരിക്കലും കമ്പനി ആവശ്യമാണെന്ന് ഒരിക്കലും തോന്നുന്നില്ല. മടുത്തു, ഞാൻ ഓൺലൈനിൽ ബുക്ക് ചെയ്ത ഹോംസ്റ്റേയിൽ എത്തി.