വരമ്പുകൾ ഇല്ലാതെ 2

Varanmbukal Ellathe Part 2 | Author : Adam

[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]

ഇനി എത്ര നേരം മറച്ചുവെക്കാൻ? അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ആ വെപ്രാളം കണ്ടതും, അവസാനത്തെ എന്തോ ഒരു മടി വിട്ടു മായ കണ്ണടച്ചു. ഏട്ടന്റെ കൈകൾ അപ്പോൾ അവളുടെ ബ്രായുടെ സ്ട്രാപ്പിൽ മുട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ അവൾ നിശ്ചലയായി നിന്നു. ഇത്രയും അടുപ്പം, ഇത്രയും സ്വതന്ത്രമായ ഒരു സ്പർശനം – അതെല്ലാം ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമാണ്. ലജ്ജ, ശരീരത്തിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ മാത്രമായി ഒതുങ്ങി നിന്നു. കൂടുതലായി അനുഭവപ്പെട്ടത് ഈ നിമിഷങ്ങളുടെ സ്വപ്നതുല്യമായ സുഖം, തന്നെ ചുറുട്ടിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന കരവലയത്തിന്റെ സുരക്ഷിതത്വം…

അവളുടെ നിശബ്ദത ഒരു അനുവാദമായി റോഹിത്ത് എടുത്തു. പാന്റിയിലേക്ക് നീളാൻ തുടങ്ങിയ അവന്റെ വിരലുകൾക്ക് ഇപ്പോൾ തടയിടാൻ മായ ഒരു ശ്രമവും നടത്തിയില്ല. ഇത് വഴിതെറ്റലാണെന്ന് അവൾക്കറിയാം. എന്നിട്ടും, ഏട്ടനാണെന്ന ഒറ്റച്ചിന്ത, അവളുടെയുള്ളിലെ ആരവങ്ങളെ അടക്കി നിർത്തി.

ഏട്ടന്റെ ഷർട്ട് നിലത്തുവീണു. ബനിയനില്ലാത്ത, നന്നായി പേശികൾ തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന, രോമങ്ങൾ നിറഞ്ഞ പുരുഷശരീരം…ആ കാഴ്ച മായയെ ഒന്ന് പിടിച്ചുലച്ചു.

“ഏട്ടാ…” അവൾ അത് മന്ത്രിക്കുകയായിരുന്നില്ല, യാചിക്കുകയായിരുന്നു. കൂടുതലൊന്നും നടക്കരുതെന്നുള്ള നിസ്സഹായതയായിരുന്നു ആ വിളിയിൽ.

റോഹിത്ത് അത് മനസ്സിലാക്കിയോ എന്നറിയില്ല. ബ്രായുടെ ഹുക്ക് അഴിക്കാനുള്ള അവന്റെ അടുത്ത നീക്കം പക്ഷേ സംഭവിച്ചു. എന്നാൽ, അതിനുശേഷം അവൻ ഒരു നിമിഷം സ്വയം നിയന്ത്രിക്കുന്നതായി തോന്നി.

ഇരുണ്ട മുറിയിൽ, മായയുടെ പാതിനഗ്നമായ ശരീരം തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ബ്രായ്ക്ക് മുകളിലെ ശരീരഭാഗങ്ങളിൽ ചാഞ്ചാടിയ അവന്റെ കണ്ണുകൾ…മായയ്ക്ക് അസ്വസ്ഥത തോന്നി. എന്നാൽ, പൂർണ്ണമായും പിന്മാറാനുള്ള ശക്തി അവൾക്കില്ല.

ഒടുവിൽ, പതുക്കെ റോഹിത്ത് അടുത്തു. നെറ്റിയിൽ ഒരു മൃദുവായ ചുംബനം, പിന്നെ ചെവിയിൽ അയാൾ എന്തോ മന്ത്രിച്ചു. പതിഞ്ഞ സ്വരമായതുകൊണ്ട് വാക്കുകൾ പിടികിട്ടിയില്ലെങ്കിലും, അതൊരു ആശ്വാസമായിരുന്നു എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

പിന്നെ, ഇരുവരും പതിയെ കിടക്കയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.

മായയുടെ ശരീരത്തിൽ ചൂടുള്ള ചുംബനമഴ പെയ്തിറങ്ങി. മുഖം, കഴുത്ത്, നെഞ്ച്…അവളുടെ നിശബ്ദമായ വിലാപങ്ങൾ ഒരു തടസ്സവുമില്ലാതെ അവന്റെ ചെവിയിലേക്ക് ഒഴുകി. വിറയലടങ്ങാത്ത വിരലുകള്‍ ഏട്ടന്റെ ഇടതൂര്‍ന്ന മുടിയില്‍ അഭയം തേടി. ചുണ്ടുകളും നാവും ചേർത്തെഴുതിയ പ്രേമകവിതയുടെ വരികൾ അവളെ ഉന്മാദത്തിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിലേക്ക് ഉയർത്തി.

അതേസമയം, കിടക്കയിൽ പതിഞ്ഞ അവന്റെ മറുകൈ അതിരുകളില്ലാത്ത ഒരു പര്യവേഷണത്തിനാണൊരുങ്ങുന്നത്. വസ്ത്രത്തിന്റെ അവസാനഭാഗങ്ങളിൽ മൃദുവായി തഴുകി, പതിയെ താഴേക്കിറങ്ങി, മായയുടെ വിറയാർന്ന ശരീരത്തെ ആ കൈവിരലുകൾ പൂർണ്ണമായും കീഴ്പ്പെടുത്തി. തണുത്തുവിറച്ച ചര്‍മ്മത്തില്‍ ആ വിരലുകളുടെ ചൂട് അവളെ ഉള്ളിൽനിന്ന് കത്തിച്ചു.

“ഏട്ടാ…” കണ്ണടച്ച്, നേരിയൊരു മൂളലോടെ മായ പിടഞ്ഞു. അത് യാചനയായിരുന്നില്ല. വീണ്ടും വീണ്ടും നുകരാൻ കൊതിക്കുന്ന, ആസ്വദിക്കാൻ കെഞ്ചുന്ന ഒരു ക്ഷണം. അവൾ ഇപ്പോൾ ഈ ലോകത്തിലല്ല – സ്വന്തം ശരീരത്താൽ തന്നെ സൃഷ്ടിച്ച, തിരിച്ചുവരവില്ലാത്ത ഒരു സ്വപ്നലോകത്തിന്റെ ഓര്‍മ്മകളിലായിരുന്നു അവൾ.

ഇടയ്ക്കൊക്കെ അവന്റെ ചെവിയിൽ എത്തുന്ന ഒറ്റവാക്കുകൾ…

“ഏട്ടാ…മോർ…”

“ഏട്ടാ…മോർ…”

ഈ നിമിഷങ്ങളിൽ ഇനിയും എത്ര ദൂരം മുന്നോട്ടു പോകണമെന്ന ചോദ്യം റോഹിത്തിന്റെ മനസ്സിൽ അങ്കുരിച്ചു. പക്ഷേ, ആ ആലോചനകൾക്കിടയിലും, വിരലുകൾ അവയുടെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേക്ക് ചലിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് പിന്മാറിയില്ല. മായയുടെ പിടച്ചിലുകളുടെ തീവ്രത ഏറുന്നത് അറിയാമായിരുന്നു, ശരീരം ഒരു ചൂടുകുടുക്കയായി മാറുന്നതും.

പതിയെ, അവളുടെ പാന്റിയുടെ അടിഭാഗത്തെ അയഞ്ഞ ഭാഗത്ത് വിരലുകൾ ഒരു നനവ് തൊട്ടറിഞ്ഞു. എന്നിട്ടും, മായയുടെ ‘മോർ’ എന്ന യാചനകൾ തുടർന്നു.

അറിയാത്ത വഴികളിലൂടെ, പര്യവേഷണത്തിന്റെ ധൈര്യത്തിൽ, റോഹിത്തിന്റെ വിരലുകൾ അവസാനം ഇരുണ്ടുവിരിഞ്ഞ ആ പൂവിതളുകളെ സ്പർശിച്ചു. നനവ്, മൃദുത്വം, ചെറിയൊരു വിറയൽ…അത് മായയുടെ പിടച്ചിൽ ആക്കം കൂട്ടി. ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച് ചെറുതായൊരു നിലവിളിയോടെ അവൾ ശരീരം വളച്ചു.

“വേണ്ട ഏട്ടാ…” – ആ വാക്കുകളിൽ, വിലക്കലിന്റെ തുളിയുമില്ലായിരുന്നു. പകരം, നിർവൃതിയുടെ നിറവിൽ സ്വയം മറന്നുകൊണ്ടുള്ള അപേക്ഷ.

ആ അനുവാദം റോഹിത്തിനെ കൂടുതൽ ധീരനാക്കി. അവൻ മുഖം അവളുടെ ഉദരത്തിലേക്ക് അമർത്തി, ആ കോമള പൂവിനെ ദർശിക്കാൻ. അതിൽ പടർന്നിരുന്ന സുഗന്ധം അവനെ ലഹരി പിടിപ്പിച്ചു. എന്നിട്ടു, ശ്രദ്ധാപൂർവം, ചുണ്ടുകൾ താഴ്ത്തി അവൻ ആ പൂവിനു ചുറ്റും മൃദുചുംബനങ്ങള്‍ അർപ്പിച്ചു.

ഓരോ തലോടലിലും മായയുടെ ശരീരം ഒന്നുലഞ്ഞു. മറ്റേകൈ ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്നില്ലായിരുന്നു – വിയർപ്പ് തുളുമ്പി നിൽക്കുന്ന ചെറുമുലകളെ, കാര്‍ക്കൂന്തലിന്റെ ഇരുട്ടില്‍ വരിഞ്ഞുമുറുക്കുന്ന കൈകൾ.

ഇതൊരു സ്വർഗ്ഗമായിരുന്നു, ഇതൊരു നരകമായിരുന്നു. മായയ്ക്ക് അവൾ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നുപോലും സംശയം തോന്നിത്തുടങ്ങി.

നാവുകൊണ്ടുള്ള അവന്റെ ഓരോ സ്പർശനത്തിലും, അവളുടെ പൂവിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഒരു ചെറിയ അരുവിയുണ്ടാവുകയും, ആ വെള്ളം അതിന്റെ ചുറ്റും ഒഴുകുകയും ചെയ്തു. ഈർപ്പം വർദ്ധിച്ചത് അവളുടെ കാമം തീവ്രമാക്കി. പണ്ട് ഒരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത, അറിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത ഒരു തീച്ചൂളയ്ക്കുള്ളിൽ ആ യുവതിയുടെ ശരീരം കത്തിയമരുന്നത് പോലെ മായയ്ക്ക് തോന്നി.

“ഏട്ടാ…വേഗം…വേഗം പ്ലീസ്…” അവളുടെ അടക്കിപ്പിടിച്ച ശബ്ദത്തിൽ നിസ്സഹായതയായിരുന്നു. ഈ സായൂജ്യത്തിനു കാത്തിരിക്കുന്നതെത്ര കാലമായിരുന്നു! എന്നാൽ ഇപ്പോൾ, ഈ ആവേശം അവളെ പൊള്ളിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

ആ അവസാനത്തെ വിറയലും അവളിൽ നിന്നടങ്ങിയപ്പോൾ, ശേഷിക്കുന്നതൊരു സുഖകരമായ തളർച്ച മാത്രം. ശരീരത്തിനപ്പുറം മനസ്സും തളർന്നിരിക്കുന്നു, ഒരു മധുരമായ മയക്കത്തിന്റെ പുതപ്പിനുള്ളില്‍.

“കെട്ടിപ്പിടിക്ക് ഏട്ടാ…” – അവളുടെ ശബ്ദം അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മാത്രം കേൾക്കാനായിരുന്നു.

അവളെ അടക്കം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു സംരക്ഷണ വലയം അവൻ അവൾക്ക് ചുറ്റും തീർത്തു. ഇവിടെ, ഈ കരവലയത്തിനുള്ളിൽ നേരിടാൻ പ്രയാസമുള്ള ഒരു സത്യവുമില്ല. ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമായ ഇടമാണിത് എന്നവൾക്ക് തോന്നി. സ്വന്തം ശരീരത്തിന്റെ ചൂടേറ്റ്, ഈ കരുത്തുറ്റ നെഞ്ചിന്റെ മിടിപ്പുകളെ അടിസ്ഥാന താളമാക്കി, മായ സുഖനിദ്രയിലേക്ക് വഴുതിവീണു.