പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ 3
Peeli Vidarthiyaadunna Mayilukal Part 3 | Author : Spulber

[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]

വീടിൻ്റെ പുറത്ത് വന്നു നിന്ന കാറിൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ട ഷിബക്ക്, കാലിൻ്റെ പെരുവിരൽ മുതൽ ഉച്ചി വരെ ശക്തമായ ഒരു വിറയലുണ്ടായി. അവൻ വന്നിരിക്കുന്നു. എല്ലാ ദുരിതങ്ങളിൽ നിന്നും, എല്ലാ സങ്കടങ്ങളിൽ നിന്നും അനന്ത വിഹായസിലേക്ക് തന്നെ കൊത്തിയെടുത്ത് പറക്കാൻ അവൻ വന്നിരിക്കുന്നു. തൻ്റെ ജീവനും, ജീവിതവും ഇനി അവനാണ്.
ഷീബക്ക് കാലുകൾ നിലത്തുറക്കാതെ അവൾ ബെഡിലേക്കിരുന്നു.
എങ്ങിനെ അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കും. എന്തൊക്കെയാണ് ഇന്നലെ രാത്രി താൻ അവനോട് പറഞ്ഞത്? ശൊ..അങ്ങിനെയൊന്നും പറയണ്ടായിരുന്നു.

“അമ്മേ… അമ്മയുടെ ഇച്ചായൻ വന്നിട്ടുണ്ട്. അങ്ങോട്ട് ചെല്ലമ്മേ…”

അമ്മു, ഷീബയുടെ ഇടുപ്പിലൊന്ന് നുള്ളി.

“ഹൂശ്… നീ ചെല്ലെടീ മോളേ… എനിക്കെന്തോ.. ഒരു..”

“എന്നാ ഞാൻ ചെല്ലാം… എന്നിട്ട് ഇച്ചായൻ്റെ കൂടെ കാറിൽ കയറിയങ്ങ് പോകാം… എന്താ..?”

“അയ്യടാ… അത് വേണ്ട മോളേ… നീ ചെന്ന് ഇച്ചായനോട് കയറിയിരിക്കാൻ പറ… ഞാനിപ്പ വരാം…”

“അതെന്തിനാമ്മേ.. കയറിയിരിക്കാനൊക്കെ പറയുന്നത്… അയാളെന്നും വന്ന് സിറ്റൗട്ടിലിരിക്കുന്നതല്ലേ…”

“അമ്മൂ… നീ പറഞ്ഞത് ചെയ്യ്..ഞാൻ വരാം..”

ഷീബ, അമ്മുവിനോട് കയർത്തു.

“ഹും..” എന്നൊന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് നിഖില പുറത്തേക്ക് പോയി.
ബെന്നി കാറിൽ തന്നെ ഇരിക്കുകയാണ്. അവനും ചെറിയൊരു ചമ്മലുണ്ട്. തൻ്റെ സംസാരം കൊണ്ട് മാത്രം മൂന്നാല് തവണ രതിമൂർച്ചയുണ്ടായ ഒരു പെണ്ണിനെയാണ് അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടത്.
വണ്ടിയവൻ സിറ്റൗട്ടിൻ്റെ സ്റ്റപ്പിനോട് ചേർത്താണ് നിർത്തിയത്. നിഖില രാവിലെത്തന്നെ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങളെല്ലാം ബെന്നിയോട് പറഞ്ഞിരുന്നു.
വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ബെന്നി നോക്കി. നിഖിലയാണ് പുറത്തേക്ക് വന്നത്. അമ്മയെ വെല്ലുന്ന സൗന്ദര്യമാണ് ഇവൾക്കെന്ന് ബെന്നിക്ക് തോന്നി. പക്ഷേ എന്തു ചെയ്യാം. തൻ്റെ ഹൃദയം ഇവളുടെ അമ്മ കട്ടെടുത്തില്ലേ..ഇവൾക്ക് കൊടുക്കാൻ ഈ ശരീരം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. ഇവൾക്ക് അതു തന്നെയാണ് വേണ്ടതും. ഏതായാലും ഇവളെ നിരാശപ്പെടുത്താൻ പാടില്ല. ഇവൾക്കുള്ളതും കൊടുക്കണം.

“ചേട്ടാ ഗുഡ് മോണിംഗ്… ഇങ്ങോട്ട് കയറിയിരിക്ക് ചേട്ടാ…”

നിഖില ബെന്നിയെ നോക്കിപ്പറഞ്ഞു.

“ഗുഡ് മോണിംഗ് അമ്മൂ… ഇനി കയറിയിരിക്കണോ…”

“വാ ചേട്ടാ.. കുറച്ച് നേരം ഇരിക്ക്… അമ്മ റെഡിയാവുന്നതേയുള്ളൂ…’

ബെന്നി ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി കാറിനെ ചുറ്റി വന്ന് സിറ്റൗട്ടിലേക്ക് കയറി. അവനെ കണ്ട് നിഖില അമ്പരന്നു. എന്തൊരു സുന്ദരനാണിവൻ. നല്ല വെള്ളമുണ്ടും, കടും ചുവപ്പ് ഷർട്ടും. രണ്ടും നല്ല വില കൂടിയതാണെന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തന്നെയറിയാം. ചുവന്ന ഷർട്ട് ബെന്നിക്ക് നന്നായി ചേരുന്നുണ്ട്. കാലിലൊരു ഹാഫ് ഷൂ. ഇത്ര സുമുഖനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ ഈ നാട്ടിലില്ലെന്ന് നിഖിലക്ക് തോന്നി. ബെന്നി വന്ന് ചൂരൽക്കസേരയിലിരുന്നു.

“പിന്നെ..എന്താ അമ്മൂ വിശേഷം…?”

എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കണമല്ലോ എന്ന് കരുതി ബെന്നി ചോദിച്ചു.

“ഓ… നമുക്കെന്ത് വിശേഷം… വിശേഷമൊക്കെ നിങ്ങൾക്കല്ലേ…”

അവളൊന്ന് ബെന്നിയെ വാരി. അവൾക്ക് ചെറിയ വിഷമമുണ്ടെന്ന് ബെന്നിക്ക് തോന്നി.

‘“നീ വിഷമിക്കണ്ടെടീ മോളേ… ബെന്നിച്ചായൻ നിന്നെ ഒഴിവാക്കിയതൊന്നുമല്ല. നീയും എനിക്ക് വളരെ സ്പെഷലാണ്. പക്ഷേ…”

“എനിക്ക് മനസിലാകും ചേട്ടാ… എനിക്കൊരു സങ്കടവുമില്ല. എത്രയോ കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം എൻ്റെയമ്മ ഒന്ന് ചിരിച്ച് കണ്ടത് ഇന്നലെ രാത്രിയാണ്. അതിന് കാരണം ചേട്ടനാണ്. അതിൻ്റെ നന്ദിയും സ്നേഹവും ഞങ്ങൾക്ക് എന്നു മുണ്ടാവും…”

“എന്താ അമ്മൂ ഇത്.. നന്ദിയും സ്നേഹവും എനിക്കങ്ങോട്ടല്ലേ വേണ്ടത്… ജീവിതത്തിൽ ഞാനേറ്റവും ആഗ്രഹിച്ച കാര്യം അമ്മുവാണ് എനിക്ക് നടത്തിത്തന്നത്..അമ്മുവിനെ ഒരിക്കലും ഞാൻ മറക്കില്ല…”

രണ്ട് പേർക്കും ഉള്ളിൽ നല്ല സങ്കടമായി. പക്ഷേ ഈ മൂഡ് മാറ്റിയെടുക്കണമെന്ന് നിഖിലക്ക് തോന്നി. സങ്കടപ്പെടാനുള്ള സന്ദർഭമല്ലിത്.

“ അല്ല… എങ്ങോട്ടാ ചേട്ടാ ഇന്നത്തെ യാത്ര..”?

“ അങ്ങിനെ പ്രത്യേകിച്ച് ഒരിടത്തും പോകുന്നില്ല.. ചെറുതായൊരു കറക്കം.ഉച്ചയാകുമ്പൊഴേക്കും അമ്മയെ ഇവിടെ തിരിച്ചെത്തിക്കാം..”

“അതെന്ത് പോക്കാ ബെന്നിച്ചായാ..ഉച്ചക്കൊന്നും വരണ്ട… രാത്രിയായിട്ടൊക്കെ എത്തിയാൽ മതി. ഇനി നാളെ വന്നാലും കുഴപ്പമില്ല.പിന്നെ അമ്മയിന്നലെ ഒട്ടും ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല. അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടപ്പ് തന്നെയായിരുന്നു. അതിൻ്റെയൊരു ക്ഷീണം കാണും…”

അവൾ ബെന്നിക്ക് ചെറുതായൊരു സൂചന കൊടുത്തു.

“നീയൊന്ന് പോടീ… ആ ക്ഷീണം മാറാനാ ഒരു യാത്ര പോകുന്നത്… അല്ലാതെ നീ വിചാരിക്കുമ്പോലെ…”

“ഞാനൊന്നും വിചാരിച്ചില്ലേ…”
എന്ന് പറഞ്ഞ് അവൾ അകത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ ഷീബ അവിടെ നിന്ന് കണ്ണുരുട്ടുന്നു. താൻ പറഞ്ഞതെല്ലാം അമ്മ കേട്ടെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി. ഷീബ അവളോട് ബെന്നി ചായ കുടിച്ചോ എന്ന് ചോദിക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു.
അവൾക്കത് മനസിലായെങ്കിലും, ഉറക്കെ ചോദിച്ചു.

“എന്താ അമ്മേ..അമ്മയെന്താ പറഞ്ഞത്..”

അപ്പോഴാണ് ഷീബ അവിടെയുണ്ടെന്ന് ബെന്നിയറിഞ്ഞത്. ഷീബ വീണ്ടും നിഖിലക്ക് നേരെ കണ്ണുരുട്ടി.

“അമ്മ തന്നെ ചോദിച്ചാൽ മതി…”

നിഖില വീണ്ടും പറഞ്ഞു. ഈ പെണ്ണ് ഇനിയും നാണം കെടുത്തും എന്ന് തോന്നിയ ഷീബ വാതിലിനടുത്ത് വന്ന് തല മാത്രം പുറത്തേക്കിട്ട് പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു.

“ചായ…ചായ എടുക്കട്ടെ…?”

ബെന്നിയത് കേട്ടില്ല. പൂർണ ചന്ദ്രനെപ്പോലെ പ്രകാശിക്കുന്ന ആ മുഖം മാത്രമാണവൻ കണ്ടത്.

“ചേട്ടാ… ചേട്ടനോടാ അമ്മ ചോദിച്ചത്. ചായ എടുക്കട്ടേന്ന്..”

നിഖില വീണ്ടും ഇടപെട്ടു. ഇവളില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ തൻ്റെ പ്രണയം വാടിക്കരിഞ്ഞു പോയേനേയെന്ന് ബെന്നിക്ക് തോന്നി. അത്ര കൃത്യമാണ് അവളുടെ ഓരോ ഇടപെടലും.

“ ഞാൻ ചായ കുടിച്ചിട്ടാ പോന്നത്. അല്ലാതെ അമ്മച്ചി വിടില്ല… എന്നാ നമുക്കിറങ്ങാം…”?

“ എന്നാ പിന്നെ ഇറങ്ങിക്കോ അമ്മേ… ചേട്ടാ..ചേട്ടൻ ചെന്ന് ബാക്കിലെ ഡോറൊന്ന് തുറന്നിട്. അമ്മ അവിടെ കയറിക്കോളും..”
നിഖില പറഞ്ഞു. ബെന്നി എഴുന്നേറ്റ് ചെന്ന് കാറിൻ്റെ ബാക്ക് ഡോറ് തുറന്ന് പിടിച്ചുനിന്നു. ഷീബ അമ്മുവിൻ്റെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി. പിന്നെ നിറയുന്ന കണ്ണുകൾ കൊണ്ടൊന്ന് യാത്ര പറഞ്ഞ് ബെന്നി തുറന്ന് പിടിച്ച ഡോറിലൂടെ അവനെയൊന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ വേഗംകാറിനകത്തേക്ക് കയറി. ബെന്നി ഉടനെ ഡോറടച്ച് ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്കിരുന്നു. അമ്മു ഇറങ്ങി വന്ന് പകുതി താഴ്തിയ വിൻഡോ ഗ്ലാസിലൂടെ കാറിനകത്തേക്ക് തലയിട്ട് പറഞ്ഞു.