“അനിതെ, എന്ത് പറ്റി? എന്തിനാ നീ കരയുന്നത്? ആ ചെക്കനെ നിനക്ക് ഇഷ്ടമല്ലേ? അതാണോ പ്രശ്നം?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചിട്ട് അനിത രൂക്ഷമായി എന്നെ നോക്കി. അവളുടെ ചെഞ്ചുണ്ടുകള്‍ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“എനിക്കിഷ്ടമല്ലാത്തത് എന്നെയാണ് എന്നെ” പകയോടെ അവള്‍ പറഞ്ഞു.
എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല.
“എനിക്കെന്നോടു തന്നെ വെറുപ്പ് തോന്നിയത് ആ നല്ല മനുഷ്യനെ കണ്ട ശേഷമാണ്. അയാളുടെ ജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ പെണ്ണാണ് ഞാന്‍. നാളിതുവരെ മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ തെറ്റായി നോക്കിയിട്ട് കൂടിയില്ല എന്നും, ഞാനും അങ്ങനെ തന്നെയല്ലേ എന്നും അയാള്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഉരുകിപ്പോയി. ചിന്തിക്കാന്‍ കഴിവില്ലാത്ത എന്നെ നിങ്ങളാണ് നശിപ്പിച്ചത്; സ്വന്തം സുഖത്തിനു വേണ്ടി” അവള്‍ ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു; എന്നെ പകയോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട്‌.
ഞെട്ടിത്തരിച്ചു നിന്നതല്ലാതെ എന്താണ് പറയേണ്ടത് എന്നെനിക്ക് അറിഞ്ഞു കൂടായിരുന്നു. ചെയ്തതെല്ലാം അവളുടെ സമ്മതത്തോടെയും താല്പര്യ പ്രകാരവുമാണ്. എന്നിട്ടിപ്പോള്‍ എല്ലാം ഞാന്‍ തന്നെ ചെയ്തതാണെന്ന് അവള്‍ ഒരു മടിയും കൂടാതെ പറയുന്നു.
“എനിക്കീ വിവാഹം വേണ്ട എന്ന് അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞതാണ്. അത്രയ്ക്ക് നിഷ്കളങ്കനായ ആ മനുഷ്യനെ ചതിക്കാന്‍ എനിക്ക് മനസ്സു വന്നില്ല. പക്ഷേ ആദ്യം കാണുന്ന പെണ്ണിനെത്തന്നെ കെട്ടുമെന്ന് തീരുമാനിച്ച ആളാണ്‌ അയാള്‍. ആ പെണ്ണ് അയാളെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ വിവാഹമേ ഇല്ലെന്ന അയാളുടെ തീരുമാനമാണ് എന്നെ കുടുക്കിയത്. ഞാന്‍ സമ്മതം മൂളിയില്ലെങ്കില്‍ അയാള്‍ ഈ ജന്മം അവിവാഹിതനായി ജീവിക്കും. അങ്ങനെ നിവൃത്തി ഇല്ലാതെയാണ് ഞാന്‍ സമ്മതിച്ചത്. അയാളെപ്പോലെ ഒരു നല്ല മനുഷ്യനെ ഞാന്‍ അര്‍ഹിക്കുന്നില്ല, ഒരിക്കലും. ഈ മലിനപ്പെട്ട, വൃത്തികെട്ട ശരീരവും മനസ്സുമാണ് എനിക്കയാള്‍ക്ക് നല്‍കാനുള്ളത്. എല്ലാം, എല്ലാം നിങ്ങള്‍ കാരണമാ, നിങ്ങളെന്ന അധമന്‍ കാരണം” അനിത പകയോടെ പറഞ്ഞു.
“ചെയ്ത തെറ്റുകള്‍ക്ക് എല്ലാം ഞാന്‍ എന്റെ ജീവിതം കൊണ്ട് പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്യും. അതല്ലാതെ എനിക്ക് വേറെ വഴിയില്ല. പക്ഷെ എനിക്ക് നിങ്ങളോട് ഒരു അപേക്ഷ ഉണ്ട്. ഇനി മേലാല്‍ എന്നെ നിങ്ങള്‍ കാണരുത്. എന്റെ കല്യാണത്തിനും നിങ്ങള്‍ വരരുത്. കല്യാണം കഴിഞ്ഞാല്‍ ഞാന്‍ ഈ നശിച്ച നാട്ടില്‍ നിന്നുതന്നെ പോകും. നിങ്ങള്‍ ജീവിക്കുന്ന ഈ നാടിനെയും ഞാനിപ്പോള്‍ വെറുക്കുന്നു” അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് അവള്‍ ഇറങ്ങിപ്പോയി. ആ സമയത്തും അവളുടെ വിരിഞ്ഞുരുണ്ട ചന്തികളുടെ മറിച്ചില്‍ എനിക്ക് നോക്കാതിരിക്കാനായില്ല.
അങ്ങനെ അനിത വിവാഹം ചെയ്ത് മറ്റൊരു നഗരത്തിലേക്ക് ചേക്കേറിയിട്ട് ഏഴോ എട്ടോ വര്‍ഷങ്ങളായി. അതില്‍പ്പിന്നെ അവളെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല, എന്നോടവള്‍ ഫോണിലൂടെപ്പോലും സംസാരിച്ചിട്ടുമില്ല. ഈ അടുത്ത സമയത്ത്, ഒരു വര്‍ഷം മുമ്പോ മറ്റോ അവള്‍ക്ക് ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടായി എന്ന് ഞാന്‍ അമ്മ പറഞ്ഞറിഞ്ഞിരുന്നു. ഞാന്‍ ഇത്രനാളും വിവാഹം കഴിക്കാതെ നിന്നത് മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല, നല്ല ശമ്പളമുള്ള ഒരു ജോലി ഉണ്ടായിട്ടും, എനിക്ക് അനിതയെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണിനെ ഇതുവരെ കണ്ടുകിട്ടിയില്ല എന്നതായിരുന്നു കാരണം. ഏതു പെണ്ണിനെ കാണാന്‍ പോയാലും ഞാന്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന അളവുകോല്‍ അനിതയാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ എന്റെ വിവാഹം നീണ്ടു നീണ്ടു പോയി. അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോള്‍, ഒട്ടും തന്നെ പ്രതീക്ഷിക്കാന്‍ വകുപ്പില്ലാത്ത, സ്വതം ഭര്‍ത്താവിന്റെ സഹോദരിയെ എനിക്കുവേണ്ടി അനിത തന്നെ ആലോചന നടത്തിയിരിക്കുന്നു എന്ന സത്യം എങ്ങനെ ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ സാധിക്കും? ജീവിതത്തില്‍ ഒരിക്കലും എന്നെ ഇനി കാണില്ല എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോയ അവള്‍ തന്നെ സ്വന്തം നാത്തൂനെ എനിക്ക് നല്‍കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു എന്നത് വിശ്വസിക്കാനാകാതെയാണ് ഞാന്‍ അവളുടെ താമസ സ്ഥലത്തേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചത്.
അനിതയുടെ ഭര്‍ത്താവിനെ ഞാന്‍ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല. നഗരത്തിന്റെ പ്രാന്ത പ്രദേശത്തായിരുന്നു അവരുടെ വീട്. ചുറ്റുമതില്‍ കെട്ടിയ വളരെ വലിയ ഒരു ബംഗ്ലാവ് തന്നെ ആയിരുന്നു അത്. അവളുടെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ വീട്ടുകാര്‍ പണക്കാരാണ് എന്ന് അറിയാമായിരുന്നതിനാല്‍ അതെനിക്ക് അത്ഭുതമൊന്നും ഉണ്ടാക്കിയില്ല. എന്നെ സ്വീകരിക്കാന്‍ അവളുടെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ അച്ഛനമ്മമാരും ചില ബന്ധുക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു. അനിതയുടെ ഭര്‍ത്താവ് റോഷനെയും ഞാന്‍ പരിചയപ്പെട്ടു. സുമുഖനായിരുന്നു അവന്‍. പക്ഷെ അവളെ മാത്രം ഞാന്‍ കണ്ടില്ല. ചെന്ന നിമിഷം മുതല്‍ എന്റെ കണ്ണുകള്‍ അവളെയാണ് തേടിക്കൊണ്ടിരുന്നത്. സത്യത്തില്‍ പെണ്ണ് കാണലിനെക്കാള്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചത് അവളെ കാണാന്‍ മാത്രമായിരുന്നു എന്നെനിക്ക് തോന്നാതിരുന്നില്ല.
അങ്ങനെ കാത്തുകാത്ത്, ഒടുവില്‍ പെണ്ണ് പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോഴാണ് അനിതയെ ഞാന്‍ കാണുന്നത്.
ഏറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം അവളെ കണ്ടപ്പോള്‍, അവളുടെ മാറ്റം അളന്നപ്പോള്‍, സിരകളിലൂടെ വൈദ്യുതി പാഞ്ഞ പ്രതീതി എനിക്കുണ്ടായി. ഏഴോ എട്ടോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പുറം, മുപ്പതാം വയസ്സില്‍ ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ അമ്മയായി മാറിയ അനിത, എല്ലാം തികഞ്ഞ ഒരു മാദകത്തിടമ്പായി രൂപാന്തരം പ്രാപിച്ചിരുന്നു. തനി മദാലസ! അന്ന് വിളഞ്ഞു പാകമായ ഫലം ആയിരുന്നു അവളെങ്കില്‍, ഇപ്പോള്‍ അത് വിളഞ്ഞു വികസിച്ച് ധാരാളം നീരും മാംസവും നിറഞ്ഞു തിന്നാന്‍ പാകമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. സാരിയായിരുന്നു അവളുടെ വേഷം! വിശാലമായ ആ വസ്ത്രധാരണം ഒറ്റ സെക്കന്റ് കൊണ്ട് എന്റെ അണ്ടി മൂപ്പിച്ചു എന്നതാണ് സത്യം. റോഷന്റെ പെങ്ങള്‍ സുന്ദരിയായിരുന്നു; പക്ഷെ അനിതയുടെ മുമ്പില്‍ നിഷ്പ്രഭയായിരുന്നു ആ പെണ്‍കുട്ടി. അനിതയുടെ എല്ലാം അളവിലേറെ ചാടിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. കൈകളും മുലകളും വയറും ചന്തികളും എല്ലാം. ലേശം ചാടി തുളുമ്പി നില്‍ക്കുന്ന വിശാലമായ വയര്‍ ഏതാണ്ട് മുഴുവനും കാണിച്ചായിരുന്നു അവള്‍ പെണ്ണിനേയും കൂട്ടി വന്നത്. നീണ്ട കഴുത്തില്‍ ധാരാളം ആഭരണങ്ങള്‍. കൈകളിലും ഉണ്ട് ഘനമേറിയ സ്വര്‍ണ്ണ വളകള്‍. വിശാലമായി വെട്ടിയ ബ്ലൌസ് അവളുടെ മുഴുത്ത മുലകളെ മാത്രം മറയ്ക്കാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതായിരുന്നു. ഇളം നീല നിറമുള്ള ബ്ലൌസിന്റെ കക്ഷങ്ങള്‍ പൂര്‍ണ്ണമായി നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നിരുന്നു. ഞാന്‍ പാടുപെട്ടാണ് അവളുടെ ശരീരത്തില്‍ നിന്നും കണ്ണെടുത്തത്.
“സുഖമല്ലേ ജോച്ചായാ? എത്ര നാളായി നമ്മള്‍ കണ്ടിട്ട്. ദാ ഇതാണ് പെണ്ണ്; ഞങ്ങളുടെ റാണിമോള്‍”
തികച്ചും സാധാരണ മട്ടില്‍ പെണ്‍കുട്ടിയെ എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി വിടര്‍ന്ന ചിരിയോടെ അനിത പറഞ്ഞു. ഒടുവില്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കണ്ട അനിതയുടെ ലാഞ്ചന പോലും അവളുടെ പെരുമാറ്റത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അതെന്നെ ചില്ലറയല്ല അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയത്. എന്നെയിനി കാണുകയെ ഇല്ല എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോന്ന പെണ്ണ്, എന്നെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു വരുത്തി അവളുടെ നാത്തൂനെ എനിക്ക് പെണ്ണ് കാണിക്കുന്നു! എനിക്ക് സത്യത്തില്‍ റാണിയെ നോക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. അനിതയുടെ സൌന്ദര്യം അന്നുണ്ടയിരുന്നതിന്റെ നാലിരട്ടി കൂടിയിരുന്നു. അവളില്‍ നിന്നും കണ്ണ് മാറ്റാനെ സാധിച്ചില്ല എന്നതാണ് സത്യം. ഇങ്ങനെയും പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് സൌന്ദര്യം ഉണ്ടാകുമോ എന്ന് അത്ഭുതപ്പെടുകയായിരുന്നു ഞാന്‍.
പെണ്ണുകാണല്‍ നടന്നു. റാണിയെ വേണ്ടെന്നു വയ്ക്കാന്‍ എനിക്ക് കാരണം ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. തന്നെയുമല്ല, അവളെ കെട്ടിക്കോണം എന്ന ആജ്ഞ അനിത എനിക്ക് രഹസ്യമായി നല്‍കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.
