Kambi Kathakal – അമ്മിഞ്ഞ പോരാ.. 2
Amminja Pora Part 2 | Author : Vidan
[ Previous Part ]
അനിയത്തി കുട്ടി, ചന്ദ്രികയ്ക്ക് തന്റെ മുലയിൽ നോക്കി അണ്ണൻ ആഗ്രഹം അറിയിച്ചത് ലേശം അരോചകം ആയി തോന്നിയത് സ്വാഭാവികം…
എന്നാൽ ഏക മകനോടുള്ള വാത്സല്യം ഒട്ടും ചോരാതെ പ്രശ്നം ലഘുകരിക്കാൻ ആണ് അമ്മ, സുനന്ദ തീരുമാനിച്ചത്..,
” ഓഹ്… അവനെ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ടെന്തിനാ…? നമ്മുടെയൊക്കെ കണ്ടല്ലേ.. അവൻ വളർന്നത്? ”
അമ്മയ്ക്ക് അതല്ലേ കഴിയൂ…
മനസ്സ് കൊണ്ട് അമ്മ മകന് വേണ്ടിയാണ് എന്ന് അമ്മ പറയാതെ പറയുകയായിരുന്നു…
” നേരാടി… ഇത് പോലെ ഇന്നാള് എനിക്കും ഉണ്ടായി, അനുഭവം.. ഒന്നും മനസ്സിൽ വച്ചോണ്ട് അല്ലായിരിക്കും… എന്റെ മാറിലേക്കും ഇങ്ങനെ തുറിച്ചു നോക്കി… ഞാൻ ചത്തത് പോലായി… ചൂളിപ്പോയി , ഞാൻ… ഒന്നും അല്ലേലും… അങ്ങനെ നോക്കാൻ കൊള്ളാമോ? അവന്റെ ചേച്ചി ആണെന്ന വിചാരം പോലും ഇല്ലാതെ…. ”
പദ്മിനി ഇത് പറയുമ്പോഴും, സ്വന്തം മുലകളുടെ ഷേപ്പും തുടുപ്പും ഓർക്കുമ്പോൾ പോലും ലേശം അഹങ്കാരം ഉള്ളിൽ പതഞ്ഞു പൊങ്ങി…
അത് കൊണ്ടെന്താ..? ഇനിയും നാണം കെടാനും സ്വന്തം ആങ്ങളയുടെ മുന്നിൽ ചൂളാനും വയ്യെന്ന് ചേട്ടത്തി അനുജത്തിമാർ തീരുമാനിക്കുകയായിരുന്നു…
കിഷോറിന്റെ കൂടെ പെണ്ണ് കൂട്ട് പോകുന്ന പരിപാടി അവരായിട്ട് അങ്ങ് നിർത്തി…
അവരുടെ തീരുമാനം തിരുത്തിക്കാൻ, അമ്മ, സുനന്ദയും പോയില്ല..
##########₹
അതിൽ പിന്നെ, പെണ്ണ് കാണാൻ കിഷോറിന് കൂട്ട് പോകാൻ ഓഫീസിൽ അസിസ്റ്റന്റ് എക്സിക്യൂട്ടീവ് എഞ്ചിനീയർ രാകേഷ് തയാറായി…
നാല് വയസ്സിന് മൂത്തതാ, കിഷോറിനെക്കാൾ…
ഒരു യുവ കോമളൻ…
കോതമംഗലത്തു ഒരു സുന്ദരി കുട്ടി, നേഹയാണ്, രാകേഷിന്റെ നല്ല പാതി…
തറയിൽ നിർത്താൻ തോന്നില്ല, എന്ന് കണ്ടവർ ഒരേ ശ്വാസത്തിൽ പറയുന്നു…
ലേഡി സ്റ്റാഫ് അങ്ങനെ പറയുമ്പോൾ, ജന്റ്സ് പറയുന്നത്, അല്പം “A ” കലർത്തിയാണ്..
” മൈര്… നിർത്താതെ, കുനിച്ചു നിർത്തി കേറ്റി കൊടുക്കണം ”
നേഹ ഒരു സുര സുന്ദരി ആണെന്ന് മാത്രമല്ല, ഒരു പണച്ചാക്കിന്റെ മകൾ കൂടിയാണ്.. ആകെ കൂടിയുള്ള ഒരു സന്താനം…
മമ്മിക്കും ഡാഡിക്കും കൂടെ വേണം, മോള്…
അത് കൊണ്ട് തന്നെ, രാകേഷിനൊപ്പം വാടക വീട്ടിൽ കഴുയുന്നത് നേഹയുടെ വീട്ടുകാർക്ക്, കുറച്ചിലാ…
എല്ലാ വീക്ക് എൻഡിലും രാകേഷ് അങ്ങെത്തും….
നേഹയുടെ ഓർമ്മ മതി, രാകേഷിന് കമ്പി ആവാൻ…
ശനിയാഴ്ച ഉച്ച ആയാൽ രാകേഷ് വെരുകിന്റെ കൂട്ടാണ്.. പിന്നെ ഒന്നിലും കാണില്ല, ശ്രദ്ധ…
” ഇന്ന് പുഴ ഒഴുകും, പാൽ പുഴ… ”
സഹ പ്രവർത്തകർ പറയും…
” വല്ലാതെ വെട്ടി വെട്ടി നില്കുന്നു.. എന്നാ തോന്നുന്നേ.. ”
പെണ്ണ് കാട്ടേണ്ട മിതത്വമോ.. ഔചിത്യമോ ഇല്ലാതെ… ഭാമ മറ്റാരെങ്കിലും കേട്ടാലും ചേതമില്ലെന്ന മട്ടിൽ ആദ്മഗതം പോലെ പിറുപിറുക്കും…!
ഭാമയുടെ ഹസ്ബൻഡ് ദോഹയിൽ ആണ്… കൊല്ലത്തിൽ ഒരു മാസം അടിയിളക്കി പണ്ണി മറിച്ചു പോകും.. ബാക്കി പതിനൊന്നു മാസവും കടി ബാക്കി…
വർക്കിംഗ് വിമൻസ് ഹോസ്റ്റലിൽ ആണ് താമസം… മാസത്തിൽ ഒരിക്കൽ സാലറി കിട്ടിയാൽ വീട്ടിൽ പോകും…
ഭാമയ്ക്ക് ഇത് വരെ വയറ്റിൽ ഒന്നും ആയിട്ടില്ല, കല്യാണം കഴിഞ്ഞു, നാലഞ്ച് കൊല്ലം ആയെങ്കിലും..
രാകേഷ് പെണ്ണ് വിഷയത്തിൽ അതീവ തല്പരൻ ആണെങ്കിലും… സ്വയം മുൻകൈ എടുക്കില്ല…
രാകേഷിനെ കാണുമ്പോൾ, ഭാമയ്ക്ക് വല്ലാതെ തരിച്ചു വരും..
ചുണ്ട് നനച്ചും കടിച്ചും ഒക്കെ ഭാമ കടി അടയ്ക്കും..
ഒരു കാര്യവും ഇല്ലാതെ രണ്ടു പേപ്പറുമായി രാകേഷിന്റെ കേബിനിൽ ചെന്നു കേറും…
” ഞങ്ങളും ഇവിടെയൊക്കെ ഉള്ളവരാ….. ഒന്ന് മൈൻഡ് ചെയ്തു കള , സാറെ… ”
സഹി കെട്ട് ഒരു ദിവസം ഭാമ രാകേഷിനോട് പറഞ്ഞു പോയി…
രാകേഷ് ഒന്ന് ചിരിച്ചു…, അത്ര മാത്രം…
വേറൊരു ദിവസം…
ഏതോ അർജൻഡ് പേപ്പർ തപ്പാൻ രാകേഷ് റെക്കോർഡ് റൂമിൽ ചെന്നു…
ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ പിന്നാലെ ഭാമയും…
Yഅരികിൽ ചെന്ന്, കൈയിലെ രോമത്തിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു, പതിയെ, ശൃംഗാര സ്വരത്തിൽ… കെഞ്ചുന്ന പോലെ ഭാമ കൊഞ്ചി….,
” നമുക്ക് ഒന്ന് ഫക്ക് ചെയ്തുടെ….? ”
രാകേഷ് ഞെട്ടിപ്പോയി…
” ഇപ്പോൾ… അല്ല… ”
രാകേഷിന്റെ പതർച്ച കണ്ടു, ഭാമ പറഞ്ഞു…
രാകേഷ് ചുറ്റും നോക്കി… ആരും കാണുന്നില്ലന്ന് ഉറപ്പിച്ചു…
” സമ്മതം.. ” എന്ന മട്ടിൽ ഒട്ടും അമാന്തിക്കാതെ ഭാമയുടെ മുലകൾ പിന്നിൽ നിന്ന് ക ശക്കി ഉടച്ചു…
സുഖത്തിൽ മുങ്ങി, ഭാമ പിന്നിൽ നിന്ന രാകേഷിന്റെ കഴുത്തിൽ ചുറ്റി…
ഒന്നും അറിയാതെ റെക്കോർഡ് റൂമിൽ വന്ന രേഖ ഇത് കണ്ടു, വന്ന വേഗത്തിൽ തിരിച്ചു പോയി…
പരിഭ്രമിച്ച് പുറത്തിറങ്ങിയ രാകേഷ് , രേഖയെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി…
കേബിനിൽ ചെന്ന രാകേഷ് , പ്യൂൺ ശേഖര പിള്ളയെ വിട്ട് രേഖയെ വിളിച്ചു…
” രേഖ… ഒന്നും കണ്ടില്ല… മനസ്സിലായോ..? ”
രാകേഷ് പറഞ്ഞു..
” ഹമ്… പക്ഷേ… ”
രേഖ പാതിയിൽ നിർത്തി…
” എന്ത്.. പക്ഷേ…? ”
അമ്പരപ്പോടെ രാകേഷ് ചോദിച്ചു…
” ഒരു ദിവസം… എന്റെ കൂടേം…. ”
രേഖ നാണിച്ചു, തല താഴ്ത്തി…
തികച്ചും യാന്ത്രികമെന്നോണം രേഖ തന്റെ, പുരുഷവർഗത്തെയാകെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന പൊക്കിൾ സാരി ഒതുക്കി കാട്ടി കൊടുത്തു…
( ആണ് ആണെങ്കിൽ അയാൾക്ക് പൊങ്ങിക്കാണുമെന്ന് രേഖയ്ക്ക് അറിയായിരുന്നു..)
രാകേഷ് രേഖയെ നോക്കി ചിരിച്ചു, ഹൃദ്യമായ ഒരു ചിരി….
രേഖയ്ക്ക് അത് മതിയായിരുന്നു….
രേഖ നാളുകൾ തള്ളി നീക്കി…, ആ സുദിനത്തിന് വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു…