മലയാളം കമ്പികഥ – കരിമ്പനക്കാട്ടിലെ മേമ – 9
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
”അവരുടെ യോനിയുടെ മുകളിൽ നിന്നും പൊക്കിളിന്റെ കീഴിൽ വരെ എത്തുന്ന ഫണം വിടർത്തി നിൽക്കുന്ന ഒരു പാമ്പിന്റെ രേഖാചിത്രം കാണാൻ ആകും. ആരിൽ എല്ലാം ഈ ചിത്രം നീ കാണുന്നുവോ അവരെല്ലാം രണ്ടു വ്യപ്തിത്വങ്ങളാണ്”
‘ഇതപ്പോൾ അവരുടെ ഭർത്താക്കന്മാർക്ക് അറിയില്ലെ?”
‘ഇല്ല ഇത് നിന്നെ പോലെ അപൂർവ്വം ചിലർക്ക് മാത്രമേ കാണാൻ ആകൂ. നീ പ്രാപിച്ച പെണ്ണുങ്ങളെ അതേ രാത്രിയിൽ പ്രാപിക്കുന്ന പുരുഷന്മാർക്കും കാണാൻ ആകും. പക്ഷെ അപ്രകാരം പ്രാപിക്കുന്നവർ ജാരന്മാർ ആകണം. അല്ലാതെ അവർ ആ സ്ത്രീകളുടെ ഭർത്താക്കന്മാർ ആണെങ്കിൽ അയാൾക്ക് ചിത്തഭ്രമം വരികയും ചെയ്യും” അവിശ്വസനീയമായ ആ പ്രവചനങ്ങൾ കേട്ട് ഞാൻ തരിച്ചിരുന്നു. അയാൾ തന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഒരു കവർ എടുത്തു. “ഇത് നീ നിന്റെ അമ്മയെ ഭോഗിക്കും മുന്നേ ഒരു സ്ത്രീയെ കോണ്ട് അവരുടെ അരയിൽ കെട്ടുക. ഈ കണ്മഷി കയ്യിൽ കരുതുക. ഇതെഴുതിയാൽ ഏതു പെണ്ണിന്റേയും കാമം ഇരട്ടിക്കും. ഈ ചൂർണ്ണം സുരതത്തിനു മുമ്പ് വായിലിടുക. ഇതിൽ പാതി നിഥിനും കൊടുക്കുക.”
“ഈ കണ്മഷി കയ്യിൽ കരുതുക. ഇതെഴുതിയാൽ ഏതു പെണ്ണിന്റേയും കാമം ഇരട്ടിക്കും. ഈ ചൂർണ്ണം സുരതത്തിനു മുമ്പ് വായിലിടുക. ഇതിൽ പാതി നിഥിനും കൊടുക്കുക.”
“നിഥിനുമായി ഞാൻ പരിചയം ഇല്ലല്ലൊ?’
“നീ അവിടെ പലരേയും പരിചയപ്പെടും. അവർ നിന്നെ സ്വീകരിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞത് വിശ്വസിക്കുക”
“നിഥിനോ?”
“അതേ നിഥിനെ നിനക്കറിയില്ലേ? ഗിരിജേച്ചിയുമായി രതിയിൽ ഏർപ്പെടുവാൻ സൈക്കിളിൽ വരുന്നതിനിടെ കമ്പി പുസ്തകം വായിക്കാൻ ഇരുന്ന”
“ഉവ്വ്’
“അവനെ നീ കണ്ടു മുട്ടും. നീ എത്തും മുമ്പേ ഗിരിജേടത്തിയുമായി അവൻ ശയിക്കില്ല.”
“അതെന്താ”
“അവൻ മറ്റൊരു സ്ത്രീയുടെ മായാവലയത്തിലേക്ക് വീണിരിക്കുന്നു”
“അതേത് സ്ത്രീ?’
“മെഹറുന്നീസ എന്ന ഒരു സ്ത്രീ.
“മെഹറുന്നീസയെ കേട്ടിട്ടില്ലല്ലോ?’ ”
“അങ്ങിനെ ഒരു സ്ത്രീ ഉണ്ട്. ഗിരിജേടത്തിയെ അല്ല അവളെ ഭോഗിക്കുവാനായിരുന്നു നിഥിന്റെ നിയോഗം. ഇന്ന് ഉച്ചക്ക് അവൻ മെഹറുന്നീസയെ ജലസാന്നിദ്ധ്യത്തിൽ ഭോഗിച്ചു. ”
കഥയും ചരിത്രവും യാദാർഥ്യവും ഏതെന്ന് വിശ്വസിക്കുവാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിലായിരുന്നു ഞാൻ. ഒരു കഥവായിച്ച് പുറപ്പെട്ട ഞാൻ ഇപ്പോൾ കേൾക്കുന്നതെല്ലാം വിശ്വസിക്കുവാൻ പറ്റാത്ത കാര്യങ്ങൾ.
“തൽക്കാലമെന്റെ നിയോഗം കഴിഞ്ഞു. സന്ധ്യയാകും മുമ്പേ നീ വേഗം പുറപ്പെടുക. നീ അവിടെ പലരേയും പരിചയപ്പെടും. അവർ നിന്നെ സ്വീകരിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞത് വിശ്വസിക്കുക”
എന്നെ സംബന്ധിച്ച് തികച്ചും അവിശ്വസനീയമായ കാര്യങ്ങൾ ആയിരുന്നു അത്. അങ്ങോട്ടേക്ക് എത്തേണ്ട വഴി ഒരു പേപ്പറിൽ അയാൾ വരച്ചു തന്നു. യാത്രപറഞ്ഞ് പിരിയും നേരം അയാൾക്ക് ഞാൻ പേഴ്സിൽ നിന്നും പണം എടുത്ത് നൽകി. അതയാൾ തിരസ്കരിച്ചു.
“എല്ലാം ശുഭമായി ഭവിക്കട്ടെ’ മറ്റൊന്നും പറയാതെ കുന്നിൻ താഴേക്ക് വയൽ ലക്ഷ്യമാക്കി അയാൾ ഇറങ്ങി. ഞാൻ ബൈക്കിനടുത്തേക്കും.
വല്ലാത്ത മാനസികാവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു ഞാനപ്പോൾ. എങ്കിലും അമ്മയെ ഭോഗിക്കാനാകും എന്ന അയാളുടെ വാക്കുകൾ എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു ആകാംഷം നൽകി. ഇത്രയും പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് അത് സത്യമാകും എന്ന് വിശ്വസിച്ചു.
ബൈക്ക് സ്മാർട്ടാക്കി അതിവേഗം കുതിച്ചു.
അവിടെ എത്തുവാനായി അയാൾ പറഞ്ഞ രൂപരേഖയും മറ്റും അനുസരിച്ച് ഞാൻ പുറപ്പെട്ടു. ബൈക്ക് അതിവേഗം പാഞ്ഞു. ഇടക്ക് ചിലയിടത്ത് നിർത്തി വഴി ഒന്നൂടെ ക്ലാരിഫൈചെയ്തു. ഇടക്ക് ഒന്നുരണ്ടിടത്ത് വഴി തെറ്റി. വീണ്ടും തിരിച്ചു വന്ന് ശരിയായ വഴിയിലൂടെ യാത്ര തുടർന്നു.
സമയം ഏതാണ്ട് സന്ധ്യയായിരുന്നു. ഒടുവിൽ അടയാളമായി ആശാൻ പറഞ്ഞ വലിയ ഒരു കുന്നു കയറി. ചെന്നപ്പോൾ ഒരു കാഞ്ഞിര മരവും പനയും ചേർന്നു നിൽക്കുന്നത് ദൂരെ നിന്നേ കണ്ടു. ഗ്രാമത്തിലേക്ക് ആ ഗ്രാമത്തിന്റെ അതിരാണത്. ഗ്രാമത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ ആ മരത്തിനു ചുവട്ടിൽ എത്തി വണങ്ങണം എന്ന് ആശാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു.
ബൈക്ക് നിർത്തി വണങ്ങി. അതും കഴിഞ്ഞ് വീണ്ടും ബൈക്കെടുത്ത് മുന്നോട്ട്.
വിശാലമായ ഒരു പാടത്തിനു നടുവിലൂടെ ഉള്ള റോഡ്. അവിടവിടെ ചില തുരുത്തുകൾ. അവയിൽ കരിമ്പനകൾ തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്നു.
ഇരുവശത്തും ഇല്ലി മുള്ളുവേലികൾ കെട്ടിത്തിരിച്ച പറമ്പുകൾ. നിറയെ പനയും, മാവും, പ്ലാവും, പുളിയും വളർന്നു നിൽക്കുന്നു. തെങ്ങ് കുറവാണ്. വളരെ കുറച്ച് വീടുകളേ ഉള്ളൂ. റോഡിൽ അധികം ആളുകളില്ല. പണികഴിഞ്ഞ് പോകുന്ന പണിക്കാർ. ചില സൈക്കിൾ യാത്രക്കാർ. ഒന്നു രണ്ടു ഓട്ടോറിക്ഷകളും ജീപ്പുകളും കണ്ടത് ഒഴിച്ചാൽ മറ്റു വാഹനങ്ങൾ ഇല്ലെന്ന് പറയാം. അൽപം നീങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു കവല കണ്ടു. അവിടെ നിർത്തേണ്ട എന്ന് വച്ചു. കാരണം ചിലപ്പോൾ നാട്ടുകാർ തന്റെ വിശദാംശങ്ങൾ ചോദിച്ചാലോ.
ഇരുൾ പരന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു. തെരുവു വിളക്കുകൾ ഒന്നും കത്തുന്നില്ല.
അൽപം കൂടെ മുന്നോട്ട് പോയപ്പോൾ ഒരു സൈക്കിൾ യാത്രക്കാരനെ കണ്ടു. ബൈക്ക് നിർത്തി. പ്രൊഫസർ. ജയന്തിയുടെ വീട് അന്വേഷിച്ചു.
“പ്രൊഫസർ ജയന്തി? ആ മന്ത്രവാദി ടീച്ചറായിരിക്കും.” അയാൾ എന്നെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി. എന്നിട്ട് എന്തോ ഉള്ളിൽ വച്ചെന്ന പോലെ ചോദിച്ചു.
“ഈ നേരത്ത് എന്താ അങ്ങോട്ട് ‘
“മന്ത്രവാദിയോ? അവർ ചരിത്ര പ്രൊഫസർ അല്ലേ?” എന്നിൽ ഒരു ദുരൂഹത വളർന്നു.
”അവർ പലതുമാണ്. പഠിക്കലും പഠിപ്പിക്കലും മന്ത്രവാദവും ജ്യോത്സ്യവും എല്ലാമുണ്ട്.. ആ ഞാൻ അധികം പറയുന്നില്ല. അതും സന്ധ്യ സമയത്ത് “ അയാൾ എന്തോ ഭയപ്പെടുന്നതു പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.
“ഞാൻ പട്ടണത്തിൽ നിന്നും വരുന്ന ഒരു വിദ്യാർഥിയാണ്. ചില കാര്യങ്ങൾ ചോദിച്ചറിയുവാൻ”
അയാൾ ടോർച്ച് തെളിച്ചു. എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“അവിടേക്ക് അങ്ങിനെ ആരും പോകാറില്ല. പ്രത്യേകിച്ച് സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞാൽ. ഇന്നെന്നെ പോകണം എന്നുണ്ടോ?”
“അതെന്താ…”
“അത്…. ഒന്നൂല്യ… നാളെ രാവിലെ പോയാൽ പോരെ?”
“അയ്യോ അത്യാവശ്യമാണ്. അതോണ്ടാ ഇത്രേം ദൂരം ബൈക്കിൽ വന്നത്.”
“ഉം… നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം ഞാൻ പറയാൻ ഉള്ളത് പറഞ്ഞു. ദാ ആ കാണുന്ന വളവ് കഴിഞ്ഞാൽ ഇടത്തോട്ട് ഒരു ചെങ്കൽ വഴിയുണ്ട്. അതിലൂടെ നേരെ ചെന്നാൽ പുഴയിലേക്കുള്ള വഴിയാണ്. അതിലൂടെ പോയാൽ പുഴകാണാം. അത് എത്തുന്നതിനു മുമ്പേ വീണ്ടും ഇടത്തോട്ട് വഴികാണാം. അത് ടീച്ചറുടെ ബംഗ്ലാവിലേക്കുള്ള വഴിയാണ്.’
“താങ്ക്സ് ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“അതേ സൂക്ഷിച്ചോളോട്ടാ.” ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് പോലെ വീണ്ടും അയാൾ പറഞ്ഞു. ഒന്ന് നിർത്തിയിട്ട് തുടർന്നു.
