രശ്മി ഇരിക്ക് …..
താങ്ക്യൂ സർ ……കസേര വലിച്ചിട്ടു അവൾ അവനഭിമുഖമായിരുന്നു ….
രശ്മി ഫോർമാലിറ്റി വേണ്ട …..മാനേജരും ക്ലർക്കുമായിട്ടല്ല
പഴ്സണലായിട്ടാണ് എനിക്ക് സംസാരിക്കാനുള്ളത് ..
എനിക്കറിയണം ….ഒരുവാക്കുപോലും പറയാതെ താൻ
പഠിത്തം ഉപേക്ഷിച്ചു …സ്വന്തം നാടുപേക്ഷിച്ചു ….
ഇതിന്റെ കാരണം …സത്യങ്ങൾ എല്ലാമറിയണം ..
അഭിയേട്ട …….അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഈറനണിഞ്ഞു …
എനിക്കും സംസാരിക്കണം ….എല്ലാം തുറന്നു പറയണം ….
എന്നോട് വെറുപ്പാകുമെന്ന ഞാൻ …..കണ്ണുനീർത്തുള്ളികൾ അവളുടെ കവിളിലൂടെ
ഒലിച്ചിറങ്ങി ….
ആകാംഷയും ഉത്കണ്ഠയും ..വിഷമവും കാരണം അവൻ രെഷ്മിയോട് ഇതിനെക്കുറിച്ചു
ചോദിച്ചത് ബാങ്കാണെന്നോ …മറ്റുള്ളവർ കാണുമെന്നോ അവൻ ചിന്ധിച്ചില്ല
പരിസര ബോധത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്നതും അവൻ രശ്മിയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു …
കണ്ണുതുടക്ക് …ആരേലും കണ്ടാൽ എന്ത് കരുതും …
താനെവിടെ താമസം …..വൈകിട്ടു ഫ്രീ ആണെങ്കിൽ ….
ഞാനിവിടെ വർക്കിങ് വിമൺസ് ഹോസ്റ്റലിൽ ആണ് ….
അവിടെ 8 മണിയാവുമ്പോൾ എത്തണം ….അതിനുമുൻപ്‌
പോകാൻ പറ്റില്ലേ ….
ഞാൻ കൊണ്ടുവിടാം …..അവൾ ക്യാബിൻ വിട്ടു പുറത്തേക്കു പോയി …
അഭിയുടെ മനസ്സ് സംശയങ്ങൾ നിറഞ്ഞതായിരുന്നു ….എങ്കിലും അല്പം
ആശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നു ……
വൈകിട്ട് 6 മണിയോട് കൂടി അവർ ബാങ്കിൽ നിന്നുമിറങ്ങി എങ്ങോട്ടുപോകും
സ്വസ്ഥമായി സംസാരിക്കാൻ പറ്റിയൊരിടം
നമുക്ക് ബീച്ചിൽ പോയാലോ …നിശബ്ദതയ്ക്കു അനിവാര്യാമായ വിരാമമിട്ടു
അഭി അവളോട് ചോദിച്ചു ….
ഉം …..
എ സി യുടെ തണുപ്പിലും അവൾ അവന്റെ കൂടെ കാറിലിരുന്ന് വിയർത്തൊലിച്ചു
ബീച്ചിലെ ആളൊഴിഞ്ഞ സ്ഥലത്തെ കാറ്റാടി മരങ്ങൾക്കു താഴെ കടലിനെ നോക്കി
അവരിരുന്നു …ആർത്തിരമ്പുന്ന കടലിനേക്കാൾ കലുഷിതമായിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സ്
തുടക്കം ….കിട്ടാതെ രണ്ടുപേരും കടലിനെ നോക്കിയിരുന്നു ….
തനിക്കു 8 മണിക്ക് ഹോസ്റ്റലിൽ കയറാനുള്ളതല്ലേ …..
ഹ്മ് …
തുടക്കം കിട്ടിയതും അഭി അതിൽ പിടിച്ചു മുന്നോട്ടു പോയി ….
ന്ത ഇണ്ടയെ …..പറ …!
അഭിയേട്ട ….ഒരുപെണ്ണ് ..മകൾ …സഹോദരി ….ഒരിക്കലും കാണാൻ പാടില്ലാത്ത കാഴ്ചകൾ
ഞാൻ കണ്ടു ….എന്റെ വീട്ടിൽനിന്നും …..എന്റെ അമ്മയിൽ നിന്നും
എന്റെ സഹോദരനിൽ നിന്നും ….കോളേജിൽ നിന്നും വെക്കേഷന് നാട്ടിൽ പോയതാണ് …
ഏറെ ഉത്സാഹത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും ….അമ്മയെയും ഏട്ടനേയും കാണാൻ
വീട്ടിലെത്തിയ എനിക്ക് അവരുടെ കാമം തീർക്കുന്ന കിടപ്പറ രംഗങ്ങളാണ് കാണേണ്ടി
വന്നത് …സ്വന്തം അമ്മയെ മകൻ പ്രാപിക്കുന്നത് നോക്കിനിക്കേണ്ടി വന്നു ….
തകർന്നുപോയി അഭിയേട്ട …..അഭിയേട്ടനെ ഞാൻ എന്നെക്കാളധികം സ്നേഹിച്ചിരുന്നു
ഇന്നും സ്നേഹിക്കുന്നു ……എനിക്കതിനു അർഹത ഉണ്ടോയെന്ന് അറിയില്ലെങ്കിലും
ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നു ….
ഇങ്ങനെയുള്ള ഒരു വീട്ടിൽ നിന്നും വരുന്ന എനിക്ക് അഭിയേട്ടനെ പോലൊരാളെ
കിട്ടാനുള്ള അർഹതയില്ല ആ സ്നേഹം അനുഭവിക്കാനുള്ള യോഗ്യത ഇല്ല ..!
എനിയ്കഭിയേട്ടനെ എന്റെ വീട്ടിലേക്കു കൂട്ടികൊണ്ടുപോവാനുള്ള ..യോഗ്യതയില്ല
എന്റെ വീടുപോലൊരു സ്ഥലത്തു കയറിവരേണ്ട വ്യക്തിയല്ല അഭിയേട്ടൻ …
അതൊരു വീടെയല്ല …വേശ്യാലയം …അമ്മയും മകനും കാമപ്പേക്കൂത്തുനടത്തുന്ന
ഒരു കെട്ടിടം ….!
അഭിയേട്ട ഇങ്ങനൊക്കെ …അന്ന് ഞാൻ ചിന്ദിച്ചത് …
അഭിയേട്ടന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാനുള്ള ധൈര്യമോ ഇതൊക്കെ പറയാനുള്ള
മനോബലമോ അന്നിനിക്കില്ലായിരുന്നു …..
സത്യത്തിൽ ഞാൻ ഒളിച്ചോടുകയായിരുന്നു …എന്നിൽ നിന്നും
എന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും …അമ്മയിൽ നിന്നും …ഏട്ടനിൽ നിന്നും ..
ഇ ലോകത്തിൽ നിന്നുതന്നെ …ആ വീട് ഞങ്ങൾ വിറ്റു …അച്ഛന്റെ നാട്ടിൽ
കുറച്ചു സ്ഥലമുണ്ടായിരുന്നു അതും വിറ്റു ….
അതിൽനിന്നും ലഭിച്ച പണവും എല്ലാം കൂട്ടി ഞങ്ങൾ ബാംഗ്ലൂരിൽ ഒരു ഫ്ലാറ്റ്
വാങ്ങിച്ചു ….അവിടെയുള്ള കോളേജിൽ ഞാൻ ഡിഗ്രി ചെയ്തു
ഏട്ടന് ഒരുകമ്പനിയിൽ ജോലിയും കിട്ടി ….
അച്ഛന്റെ അനിയനും കുടുംബവും ബാംഗ്ലൂരാണ് താമസം
അവരാണ് എല്ലാം സെരിയാക്കിയത് ….
കോളേജിൽ പോകാൻ ചിറ്റപ്പന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നുമാണ് എളുപ്പം അതുകാരണം
ഞാൻ അവിടെനിന്നാണ് പഠിച്ചത് …അതിനേക്കാളുപരി ….അമ്മയെയും ഏട്ടനേയും
അഭിമുഖീകരിക്കാൻ എനിക്ക് സാധിച്ചില്ല …..ഇതെല്ലം പക്ഷെ ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ മാത്രം
ഒതുങ്ങിക്കൂടി …..ആരും ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല അറിയിച്ചില്ല ….
സങ്കടങ്ങൾ ഉള്ളിൽ ഒതുക്കി ഞാൻ ജീവിതം തള്ളിനീക്കി ….അഭിയേട്ടനെ കാണാൻ
മനസ്സ് കൊതിച്ചിട്ടുണ്ട് ….പലപ്പോഴും കാണാൻ ശ്രെമിക്കാൻ തുടങ്ങിയതുമാണ് .
പക്ഷെ ഞാൻ എന്നതെന്നെ വിലക്കി ….ബാംഗ്ലൂരിലെ ജീവിതം എന്റെ കശ്ച്ചപ്പാടുകളെ
മാറ്റി ..അവിടുത്തെ പലരുടെയും ജീവിത രീതികൾ ….ബന്ധങ്ങള്ക് പല സ്ഥലങ്ങളിലും
വിലയില്ലായിരുന്നു …ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു ..കാലം ഒരുപാടു മാറിയിരിക്കുന്നു ..
നന്മകൾ മരിച്ചിട്ടില്ലാത്തത് നാട്ടിന്പുറങ്ങളിലാണ് …അല്ലെങ്കിൽ എന്താണ് നന്മ ഏതാണ് തിന്മ ..
പതുക്കെ ഞാൻ വീടുമായടുത്തു …..അമ്മയും ചേട്ടനും ..ഭാര്യാ ഭർത്താക്കന്മാരെപോലെതന്നെ
എന്നെനിക്കു മനസിലായി …ഞാൻ ഒന്നും അറിഞ്ഞതായോ ….എനിക്കറിയാമെന്നു അവരോ
ഭാവിച്ചില്ല ….പക്ഷെ ഇപ്പോൾ അതിലെനിക്ക് പണ്ടത്തെപ്പോലെ വിഷമമില്ല
അവരുടെ ജീവിതം അതെങ്ങനെ വേണമെന്ന് അവർ തീരുമാനിച്ചു ….അതിനനുസരിച്ചു അവർ ജീവിക്കുന്നു …
അമ്മയും സഹോദരനുമെന്നതിനപ്പുറം അവരും വ്യക്തികളാണ് ….അവർക്കും മോഹങ്ങളുണ്ട്
ആഗ്രഹങ്ങളുണ്ട് ..അതിനനുസരിച്ചു അവർ ജീവിക്കുന്നു ….ഇന്നും ..
അഭിയേട്ടന്റെ സുഹൃത്തു വിശാൽ .. ബാംഗ്ലൂർ ഒരു IT കമ്പനിയിൽ ജോലിചെയുനുണ്ട് വിശാലാണ്
അഭിയേട്ടനെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞത് …വന്നുകാണാൻ ഒരുപാടു കൊതിച്ചു ..പക്ഷെ അഭിയേട്ടന്റെ മുന്നിൽ
ഞാനിന്നും ആ പഴയ രെഷ്മിയാണ് ….ഒരുകാരണവും ഇല്ലാതെ അഭിയേട്ടനെ കാണാൻ വരൻ എനിക്കാവില്ലായിരുന്നു അതുകൊണ്ടാണ് ഞാനും കോച്ചിങ്ങിനു പോയി ജോലി വാങ്ങിയത് ….
അഭിയേട്ടന്റെ കൂടെ ജോലിചെയ്യാമെന്നു സ്വപ്നത്തിൽ പോലും കരുതിയതല്ല ദൈവനിശ്ചയം അങ്ങനെ ഞാൻ കാണുന്നു ..ഏതെങ്കിലും ബ്രാഞ്ചിൽ ജോലി നേടുക
ഏതെങ്കിലുമൊരു ഒഫീഷ്യൽ അവസരത്തിൽ അഭിയേട്ടനെ കാണുക അത്രയേ ഞാൻ
ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നുള്ളു പക്ഷെ ഇത് ….
നല്ലതിനാണോ അല്ലയോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല …..
എല്ലാം കേട്ടിട്ട് അഭിയേട്ടന് എന്നോട് വെറുപ്പാണോ ദേഷ്യമാണോ എന്നും അറിയില്ല
അഭിയേട്ട ഞാൻ അഭിയേട്ടനെ എത്രമാത്രം സ്നേഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്നാണ് എന്റെ
വിശ്വാസം …ആ സ്നേഹം അതെന്നിൽ ഇപ്പോഴുമുണ്ട് ..ഇങ്ങനൊരു ഇഷ്ട്ടം അഭിയേട്ടനോടല്ലാതെ
മറ്റാരോടും എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുമില്ല ..ഇനി തോന്നുകയുമില്ല …
അഭിയേട്ടന് എന്ത് തീരുമാനിക്കാനും ഉള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ട്‌ ….
അർഹതയുണ്ടോയെന്നു അറിയില്ലെങ്കിലും ഞാൻ ഒരുപാടു ആഗ്രഹിക്കുന്നു ….അഭിയേട്ടനോടൊത്തുള്ള
ഒരു ജീവിതം ….
എല്ലാം പറഞ്ഞു തീർന്നതും അവൾ നെടുവീർപ്പിട്ടു ….തിരയടങ്ങാത്ത ആഴിപോലെ
കണ്ണുനീർ വറ്റാത്ത കവിളുകളുമായി അവൾ കടലിനെ നോക്കി …
അഭിക്ക് എന്തുപറയണം എന്നറിയില്ലായിരുന്നു …..
കലുഷിതമായ മനസ്സുമായി അവൻ അവളെ നോക്കി ……
തനിക്കു പരിചയമുള്ള രേഷ്മിതന്നെയാണോ ഇവൾ …
കാലത്തിന്റെ അനിവാര്യമായ മാറ്റങ്ങൾ അവളിലും ഉണ്ടാവാം അല്ലെങ്കിൽ ആരാണ്
മാറാത്തത് തനിക്കുമുണ്ടാവിലെ മാറ്റങ്ങൾ ….ഒരുപാടു ദുഃഖങ്ങൾ അവൾ അനുഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞു
