തുണ്ട് കഥകള്‍ – അത്തം പത്തിന് പൊന്നോണം – 3
വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോളും സ്വന്തം അമ്മയെ പ്രാപിച്ച എന്റെ മനസ്സ് ഇളകിമറിയുന്ന കടൽപോലെയായിരുന്നു. എന്തോ മനസ്സിനൊരു ശാന്തത കൈവരുന്നില്ല. ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് കയറി നേരെ അടുക്കളയിലേക്കു പോയി. ഞാനേതോ സ്വപ്നലോകത്തെന്നപോലെയായിരുന്നു ചെന്നത്. അവിടെ മാലതി ചെറിയമ്മ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ഞാൻ വന്നിരുന്നത് കണ്ട് എനിക്ക് കുടിക്കാൻ ചായയുമായി വന്നു. ചായ മുന്നിൽ വെച്ചു എന്നെ തട്ടി വിളിച്ചപ്പോളാണ് ഞാൻ സ്വപ്നലോകത്തുനിന്നു ഉണർന്നത്.
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
മാലതി : അജി, എന്തടാ ? എന്താ ഒരു വല്ലായ്മ പോലെ.
ഞാൻ : ഒന്നൂല്യ ചെറിയമ്മേ.
ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി ആരേം കാണാനില്ല.
ഞാൻ : എന്ത്യേ. ആരേം കാണുന്നില്ലല്ലോ ?
മാലതി : ദേവകി സീതേച്ചിടെ കൂടെ പോയിട്ടുണ്ട് മുകളിൽ. കുട്ടിമാളു നേരത്തെ പോവാണെന്നു പറഞ്ഞ് കുളിക്കാൻ poyi. ശ്രീലേഖയും ഏടത്തിയും കൂടി അവരുടെ വീട്ടിൽ പോയിട്ടുണ്ട്.
ഞാൻ : അനിതയെവിടെ ?
മാലതി : ആ കുട്ടി ഒരേ കിടപ്പാ, മുറിയിലുണ്ടായിരുന്നു.
എങ്ങനെ കിടക്കാതിരിക്കും മനസും ശരീരവും തകർന്നിരിക്കാവും പാവം. ഇതുവരെ ഞാൻ ഒന്നും മാലതിയോടു ഒളിച്ചു വെച്ചിട്ടില്ല. ഇന്നത്തെ ഈ രണ്ടു സംഭവങ്ങളും മറച്ചു വെച്ചു. എന്റെ മനസ്സ് ശാന്തമാക്കിയില്ലെങ്കിൽ ഒരുപക്ഷെ എന്റെ ഉള്ളിൽ ആവശ്യമില്ലാതെ ഒരുപാടു വേവലാതികൾ ഉടലെടുക്കും. ഇപ്പോഴാണെങ്കിൽ ഇവിടെ ആരുമില്ല മാലതിയോടു പറഞ്ഞാൽ അവളെന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കും എന്നത് എനിക്കുറപ്പാണ്. മാലതി അടുക്കളയിലെ തിരക്കിട്ട പണിയിലേക്കു തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഞാൻ : ചെറിയമ്മേ, ഒന്നിവിടവരെ വരൂ.
ഞാൻ ചായ നുണഞ്ഞുകൊണ്ടു വിളിച്ചു.
മാലതി : എന്താടാ ?
സാരിത്തുമ്പിൽ കൈകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് എന്റടുത്തേക്കു വന്നു.
ഞാൻ : ഒന്നിവിടെ ഇരിക്കൂ. എനിക്ക് കുറച്ച് കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ട്.
മാലതി : എന്തോ പ്രശ്നമുണ്ടല്ലോ, രാവിലത്തെ ഉത്സാഹം ഒന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ ? പറ…
ചെറിയമ്മ എന്റെ നേരെയിരുന്നുകൊണ്ടു എന്റെ കൈകൾ പിടിച്ചു ചോദിച്ചു.
ഞാൻ ആ ഇരുപ്പിൽ തന്നെ ഞാനും ഇളയമ്മയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം മിഥുൻ അറിഞ്ഞതും, അനിതയെ കുളപ്പുരയിൽ മിഥുൻ കീഴ്പെടുത്തിയതും, അമ്മയെ ഞാൻ പ്രാപിച്ചതും എല്ലാം വള്ളിപുള്ളി വിടാതെ പറഞ്ഞു. ആദ്യത്തെ രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ കേട്ടപ്പോൾ ആശ്ചര്യമായിരുന്നെങ്കിൽ മൂന്നാമത്തെ കാര്യത്തിന് മാലതി ശെരിക്കുമൊന്നു ഞെട്ടി. എന്തോ വലിയ അപരാധം ചെയ്തപോലെ എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നു ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ വീണു.
ഞാൻ : ഞാൻ ഒന്നും ചെറിയമ്മയോടു മനഃപൂർവം മറച്ചുവെച്ചതല്ല, ഒന്നും പറയാൻ സമയവും സന്ദർഭവും ഒത്തുവന്നില്ല. ഞാൻ ഇതുവരെ ഒന്നും ചെറിയമ്മയോടു മറച്ചുവെച്ചിട്ടില്ല. പക്ഷെ ippo എന്റെ മനസ്സ് വല്ലാതെ കിടന്നു പിടക്കുന്നു. ചെറിയമ്മയല്ലാതെ എനിക്ക് ഇതൊന്നും തുറന്ന് പറയാൻ ആരുമില്ല.
മാലതി : എനിക്കെന്തോ എല്ലാം കൂടി കേട്ടിട്ട് പേടിയാകുന്നു.
ഞാൻ : പേടിക്കണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല. മിഥുൻ ഇനി പ്രശ്നം ഒന്നും ഉണ്ടാക്കില്ല. പക്ഷെ..
മാലതി : പിന്നെ ?
ഞാൻ : അനിതയാകെ തകർന്നു പോയി. അവളെ ഒന്ന് ആശ്വസിപ്പിക്കണം. ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ കാരണം അവളുടെ ജീവിതത്തിലെ സന്തോഷം ഇല്ലാതാകും.
മാലതി : എന്നാ നിനക്ക് അവളോട്‌ ഒന്ന് സംസാരിച്ചുകൂടെ ?
ഞാൻ : എനിക്കുവേണ്ടി അവൾ മിഥുന്റെ മുന്നിൽ നിന്നുകൊടുത്തത്, ഞാൻ എന്ത് പറഞ്ഞാ അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതു ???
മാലതി : മോനെ, നീ പോയി അവളോട്‌ ഒന്ന് സംസാരിക്ക്, തുറന്ന് പറയാൻ കഴിയുന്നതാണെങ്കിൽ അതങ്ങു പറഞ്ഞേക്ക് അവളോട്‌. ചെല്ല്.
ചെറിയമ്മ എന്റെ കൈയിലെ പിടി അയച്ച് ഞാൻ കുടിച്ച ഗ്ലാസുമെടുത്തു അകത്തേക്ക് പോയി. ഞാൻ അവിടെന്നു എഴുനേറ്റു അനിതയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. അനിത അവിടെ കട്ടിലിൽ ഒരുവശം ചെരിഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ പോയി അവിടെ കട്ടിലിൽ ഒരറ്റത്ത് ഇരുന്നു. മയക്കത്തിലായിരുന്ന അവളുടെ പാദത്തിൽ കൈയമർത്തി പിടിച്ചു. എന്റെ സാമിപ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞ അവൾ ഞെട്ടി കണ്ണുതുറന്നു. എന്നെ കണ്ടതും കട്ടിലിൽ നിന്നു എഴുനേറ്റു കുത്തിയിരുന്നു.
ഞാൻ : ചേച്ചി…. ചേച്ചിയെന്താ… ഇന്ന് പുറത്തൊന്നും കണ്ടില്ല..
സംസാരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു.
അനിത : ഒന്നൂല്ല്യ പുറത്തേക്ക് വരാനൊന്നും തോന്നീല്യ.
അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ഒരു വിഷമമുണ്ട്.
ഞാൻ : ചേച്ചിക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യമായിരിക്കും എനിക്കറിയാം… എന്നോട് ക്ഷമിക്കില്ലേ ?
അനിത : ഞാൻ എന്തിനാ നിന്നോട് ദേഷ്യപെടുന്നേ… നീ എന്റെ അനിയനല്ലേ… പിന്നെ മിഥുൻ അല്ലെ എല്ലാത്തിനും കാരണം.
ഞാൻ : ഇന്ന് രാവിലെ നടന്നതിനൊക്കെ കാരണം ഞാനല്ലേ.
അനിത : ഇല്ലടാ നീ വിഷമിക്കണ്ട, നമ്മുടെ കുടുംബത്തിന് വേണ്ടി ഞാൻ ഒന്ന് കണ്ണടച്ചെന്നേ ഉള്ളു. പിന്നെ നിനക്ക്. അതിൽ നീ വിഷമിക്കണ്ട…
ഞാൻ : എനിക്ക് എല്ലാം ചേച്ചിയോട് തുറന്ന് പറയണം. അല്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് പകരം ചേച്ചി മിഥുനെ വെറുക്കും. ശെരിക്കും വെറുക്കപ്പെടേണ്ടവൻ ഞാനാണ് ചേച്ചീ…
അനിത : നീ എന്താ മോനെ പറയുന്നേ…
ഞാൻ മിഥുന്റെ സ്വഭാവം മാറാനുള്ള കാരണവും, എന്റെ ശ്രീലേഖ ഇളയമ്മയുമായുള്ള ബന്ധവും ഞാൻ അവളോട്‌ പറഞ്ഞു. ബാക്കിയെല്ലാം ഒളിച്ചു വെച്ചു.
ഞാൻ : ഞാനും ഇളയമ്മയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞതുകൊണ്ടാണ് അവൻ അങ്ങനെയൊക്കെ കാണിച്ചത്. സ്വന്തം അമ്മയെ അങ്ങനെയൊരു നിലയിൽ ഒരു മകൻ കണ്ടാൽ സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല. അവൻ എന്നെ കൊല്ലാതിരുന്നത് ഭാഗ്യം. ആ ദേഷ്യമാണ് അവൻ ഇന്ന് രാവിലെ നമ്മളോട് കാണിച്ചത് കൂടി മദ്യവും.
അനിത : എന്താ മോനെ നീയിവിടെ ചെയ്ത് കൂട്ടുന്നത്. ??? എന്നാലും ഇളയമ്മ ??
അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നു കണ്ണീർ പൊഴിഞ്ഞു.
ഞാൻ : മിഥുൻ ഇന്ന് തിരിച്ചു ഓസ്‌ട്രേലിയക്ക് പോകാൻ നിന്നതാ. ഞാൻ അവനെ ഇവിടെ പിടിച്ചു നിറുത്തിയത്. അവൻ നിന്നോട് സോറി പറയാൻ എന്നോട് ഏൽപ്പിച്ചു. അവൻ രാവിലെ ഒരുപാടു കരഞ്ഞു മാപ്പുപറഞ്ഞു. സത്യത്തിൽ ഞാനവനോട് വലിയ ദ്രോഹമല്ലേ ചെയ്തത്. ചേച്ചി അവനെ വെറുക്കരുത്. പകരം എന്നെ വെറുത്തോളു.
ഞാനൊന്ന് വിതുമ്പി.
അവളെന്റെ മുഖം കയ്യിലെടുത്തു ചോദിച്ചു.
അനിത : നിന്നെ ഞാൻ എങ്ങനെയാടാ വെറുക്കുക. സാരമില്ല പോട്ടെ.
ഞാൻ : നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഇവിടെ വിഷമിച്ചിരിക്കുന്നതു എനിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. എല്ലാത്തിനും കാരണക്കാരനായ ഞാൻ ഇവിടെ സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടാ എല്ലാം തുറന്ന് പറഞ്ഞത്.
അനിത : എനിക്ക് ഒരു വിഷമവും ഇല്ല മോനെ. നീ ചേച്ചിയോട് എല്ലാം തുറന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ അത് മതി…
