ഞാൻ : എന്നാൽ ചേച്ചി മിഥുനോട് ഒന്ന് സംസാരിച്ചുകൂടെ. അവനു ചേച്ചിയോട് മാപ്പ് പറയണം. ചേച്ചി അവനോടു നേരിട്ട് ക്ഷെമിച്ചാൽ, അവനതൊരാശ്വാസമാകും. അല്ലെങ്കിൽ ഓണം കഴിയുന്നതുവരെ അവൻ ഇങ്ങനെയിരിക്കും. അത് കണ്ടാൽ എനിക്കും സമാധാനമുണ്ടാകില്ല..
അനിത : അത് വേണോ ??
ശങ്കയോടെ ചോദിച്ചു
ഞാൻ : ചേച്ചി, ന്യായം അവന്റെ ഭാഗത്താണ്. ഞാനല്ലേ തെറ്റുകാരൻ. എന്നിട്ടും അവൻ നമ്മളോട് മാപ്പ് ചോദിക്കുന്നു. ചേച്ചി അവനോടു സംസാരിക്കണം…
അനിത : ശെരി, ഞാൻ സംസാരിക്കാം.
ഇത് കേട്ടതും ഞാൻ അനിതയുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്തു.
ഞാൻ : എന്നാ ഞാൻ പോട്ടെ. നിന്റെ വിഷമം ഒക്കെ മാറിയെന്നു വിശ്വസിക്കുന്നു. പിന്നെ പഴയ അനിതയായി തുള്ളി ചാടി നടന്നോണം. ഇനി ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കണ്ട. മാലതി ചെറിയമ്മ അടുക്കളയിൽ ഉണ്ട്. പാവം ഒറ്റക്കാ, പോയി സഹായിക്ക്…. ഇനി ഇവിടെയിരിക്കണ്ട… വായോ…
ഞാൻ അവളുടെ കൈപിടിച്ച് വലിച്ച് എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു നടക്കാനാഞ്ഞു. അവൾ എന്നെ വന്ന് കെട്ടിപിടിച്ച് നെഞ്ചിൽ ചാഞ്ഞു നെഞ്ചിൽ ഒട്ടി അവൾ എന്നെ മുറുകെ കെട്ടിപിടിച്ചു. ഞാനും അവളുടെ പുറത്ത് കൈകൾ തടവി. ചന്തി ഗോളങ്ങൾ പിടിച്ചു അമർത്തി ഞെരിച്ചു.
അനിത : ആഹ്…
വേദനിച്ച ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു
ഞാൻ : എന്തെ വേദനയുണ്ടോ ?
അനിത : ഹമ്മ്..
ഞാൻ : എന്നാ ചെല്ല് ദേഹമനങ്ങി പണിയെടുക്കുമ്പോൾ ഒക്കെ മാറും.
ഞാനവളെ അടുക്കളയിലേക്കു പറഞ്ഞയച്ചു. പാവം, രാവിലെ അവൾ ഒരുപാടു വേദന അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് അതാണ്‌ ഞാൻ ചന്തിയിൽ പിടിച്ചപ്പോൾ പ്രതിഫലിച്ചത്. അവൾ പോയതും ഞാൻ ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു. നേരം സന്ധ്യ ഇരുട്ടിയല്ലോ ഇതുവരെ ഇളയമ്മയും അമ്മയും വന്നില്ല. എന്ത് പറ്റിയാവോ ?
ഞാൻ അകത്തേക്ക് തന്നെ കയറി, സീതച്ചെറിയമ്മയുടെ മുറിയിൽ ചെന്നു. അവിടെ ദേവകി ചെറിയമ്മയും സീത ചെറിയമ്മയും എന്തൊക്കെയോ വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞു കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇവരൊക്കെ നേരിട്ട് കാണുന്നത് തന്നെ ഇപ്പൊ ഓണത്തിന് വീട്ടിൽ വരുമ്പോഴാണ്. വിശേഷങ്ങൾ ഒരുപാടു കാണും പറയാൻ. അകത്തേക്ക് ചെന്ന എന്നെക്കണ്ടു അവർ വർത്തമാനം നിറുത്തി.
ഞാൻ : എങ്ങനെയുണ്ട് നാടൊക്കെ ചെറിയമ്മേ ? ഈ മുറിയിൽ ബുധിമുട്ടൊന്നും ഇല്ലല്ലോ.
സീത : ചെന്നൈയിനെക്കാളും നല്ലത് നാട് തന്നെയാണ്. അവിടെ എന്താ ഒരു ചൂട്. നീയെന്താടാ ഇവിടെ തന്നെ കൂടാൻ തീരുമാനിച്ചോ ?
ദേവകി : ഞാൻ ചോദിച്ചു ചേച്ചി. അവനു അച്ഛനേം അമ്മനേം വിട്ടു വരാൻ വയ്യാന്നു.
ഞാൻ : ഇങ്ങനെയൊന്നും ഇല്ല ചെറിയമ്മേ, ഇവിടെ ആണായി ഞാനൊരുത്തൻ അല്ലെ ഉള്ളു. അച്ഛന് വയസ്സായി വരികയല്ലേ. ഞങ്ങൾക്ക് സുഖമായി ജീവിക്കാനുള്ളത് അച്ഛൻ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇനി അതൊക്കെ നോക്കി നടത്തി ജീവിച്ചാൽ മതി.
സീത : അതൊക്കെ ശെരി, വല്ലപ്പോഴും ഞങ്ങളെ കാണാൻ നിനക്ക് ഒന്ന് വന്നുകൂടെ
ഞാൻ : അത് ന്യായം. നിങ്ങളൊക്കെ അവിടെ ജോലിയിൽ അല്ലെ, എല്ലാർക്കും തിരക്ക്. ഞാൻ വന്നാൽ എല്ലാം തകിടം മറിയും അതാ വരാത്തത്.
ദേവിക : നീ വന്നാൽ ഞങ്ങൾ എല്ലാ ജോലിയും മാറ്റി വെച്ചു നിന്നെ സൽകരിക്കില്ലേ ?
ദേവകി അർത്ഥം വെച്ചാണ് പറഞ്ഞത്, സീതക്ക് മനസിലായില്ല.
സീത : അതെ, ഇനി അങ്ങനെയൊന്നും വിചാരിച്ചു നീ വരാതിരിക്കണ്ട. ഇനി ഇടക്കിടക്ക് വന്നോളണം.
ഞാൻ : ഉത്തരവ് പോലെ, പിന്നെ എവിടെ ? പിള്ളേരൊക്കെ ? അവർക്കും കൂടി കിടക്കാനുള്ള സൗകര്യം ഉണ്ടോ ഇവിടെ. ?
സീത : അതൊക്കെ ഉണ്ട്, നീ ടെൻഷൻ ആവണ്ട. ഞാൻ അനിതയുടെ കൂടെയെങ്ങാനും കിടന്നോളാം.
ഞാൻ : എന്നാ ശെരി നിങ്ങടെ വർത്താനം നടക്കട്ടെ,
ദേവകി : എവിടെ പോവാ ? എന്താ ഇത്ര തിരക്ക് ?
ഞാൻ : കുറച്ച് പണിയുണ്ട്, ഇനിയങ്ങോട്ട് ഓണം വരെ തിരക്ക് കൂടുകയല്ലേ. പോട്ടെ.
പോകുമ്പോൾ ഞാൻ ദേവകിയെ ഒന്ന് കണ്ണ് കാണിച്ചു.
ഞാൻ നേരെ അവിടുന്ന് മേലെ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. അവിടെ മിഥുൻ കുളിച്ച് വസ്ത്രം മാറി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
ഞാൻ : ഡാ നീ എന്താ ചായ കുടിക്കാൻ വരാതിരുന്നത് ?
മിഥുൻ : നീ പോയതിനു ശേഷം ഞാനൊന്ന് മയങ്ങിപ്പോയി. ഇപ്പോഴാ എഴുന്നേറ്റത്.
ഞാൻ : എന്നാലും വരാർന്നില്ലേ ? അവിടെ മാലതി ചെറിയമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നു, ഞാനിപ്പൊഴാ ചായ കുടിച്ചേ.
മിഥുൻ : അതല്ലടാ പിന്നെ അനിതയെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ ഒരു മടി. ഒരു ഭയം.
ഞാൻ : എന്താടാ ഇത്. നീ എത്ര ദിവസം എന്ന് കരുതി അവളെ കാണാതിരിക്കും. ? എന്നും ഇങ്ങനെ അടഞ്ഞു കൂടിയിരിക്കാൻ പറ്റുമോ ?
മിഥുൻ തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നു.
ഞാൻ : ഡാ ഞാൻ അവളോട് സംസാരിച്ചു. എല്ലാം ഞാൻ തുറന്ന് പറഞ്ഞു എല്ലാം എന്റെ തെറ്റാണെന്നു. എന്നെ അവൾ വെറുക്കുമെന്നാണ് കരുതിയത്, പക്ഷെ അവൾ എല്ലാം ഷെമിച്ചു. നിന്നോട് അവൾക്കിപ്പോൾ ദേഷ്യം ഒന്നും ഇല്ല. നിങ്ങൾ ഒന്ന് സംസാരിച്ചാൽ തീരാവുന്ന പ്രശ്നമേയുള്ളു.
അവനു തിരിച്ചു എന്നോട് ഒന്നും പറയാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ അവന്റെ പുറത്ത് തട്ടി അവന്റെ കൂടെയിരുന്നു.
ഞാൻ : ഇനി നിനക്ക് ഓസ്‌ട്രേലിയക്ക് തിരിച്ചുപോണോ ?
മിഥുൻ : വേണ്ട.
അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, അവന്റെ മുഖത്തെ കാറും കോളും എല്ലാം ഒഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഇനിയും ഞാൻ ഇവന്റമ്മയെ കളിച്ചാൽ ഇവൻ എന്നോട് ദേഷ്യപെടുമോ ? ആ സംശയം എന്റെയുള്ളിൽ കിടന്നു. അതിപ്പോ എങ്ങനാ ഇവനോട് ചോദിക്കുക… ഇപ്പൊ ചോദിച്ചു ഉള്ള മൂഡ് കളയണ്ട. പിന്നെ എപ്പോഴെങ്കിലും നല്ല സന്ദർഭം വരുമ്പോൾ ചോദിക്കാം.
ഞങ്ങൾ പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ അവിടിരുന്നു സംസാരിച്ചു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങൾ താഴേക്ക്‌ അത്താഴം കഴിക്കാൻ പോയി. രാത്രി എല്ലാവരും അത്താഴം കഴിച്ച് കിടക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ അടുക്കളയിൽ ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞു മാലതിയോടു കിന്നാരം പറയാൻ ശ്രമിച്ചു. ഇന്ന് രാവിലത്തെ കളി പെട്ടന്ന് നടത്തിയതിനാൽ മാലതി ചെറിയമ്മക്ക് എന്നെ വേണമെന്നുണ്ട് പക്ഷെ സന്ദർഭം ശരിയല്ലാത്തതിനാൽ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. എനിക്ക് അതിനെ ഇങ്ങനെ കൊതിപ്പിച്ചു വേദനിപ്പിക്കാൻ തോന്നുന്നുമില്ല ഇപ്പോൾ. ഞാൻ ചെറിയമ്മേടെ അടുത്തു ചെന്നു.
ഞാൻ : അതേയ്, നാളെ അതിരാവിലെ കുളപ്പുരയിൽ വരുമോ ?
മാലതി : വരണോ ?
ഞാൻ : വരണം, അപ്പൊ ആരുടേം ശല്യമുണ്ടാകില്ല,
മാലതി : ഞാൻ വരാം, നീ എഴുനേൽക്കുമോ രാവിലെ.
ഞാൻ : ഞാൻ എഴുന്നേൽക്കും, എനിക്കെന്റെ മാലതിക്കുട്ടിയെ കാണാൻ കൊതിയായിട്ടല്ലേ വിളിക്കുന്നത്‌. ഇന്ന് രാവിലെ ഒന്നും ശരിയായില്ല.
മാലതി : ഞാൻ വരാം, നീ വരണം എന്നെ പറ്റിക്കല്ലേ.
ഞാൻ : പിന്നെ കുളിച്ച് അമ്പലത്തിൽ പോകാനുള്ള ഒരുക്കത്തിൽ വന്നാൽ മതി.
മാലതി : എന്നാ ശെരി, ഞാൻ പോയി നേരത്തെ കിടക്കട്ടെ.
അവൾ പോകുന്നതിനു മുൻപ് ആ തൊട്ടാൽ നെയ്യുരുകുന്ന വയറിൽ ഒന്ന് പിടിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ അടുക്കളയിൽ മറ്റു സ്ത്രീ ജനങ്ങൾ ഉള്ളതിനാൽ ചെയ്തില്ല.
