ഞാൻ പതിയെ അവിടെനിന്നും പുറത്തിറങ്ങി. ഉമ്മറത്തേക്കുള്ള വരാന്തയിൽ തിണ്ണയിൽ വന്നിരുന്നു ദേവകി ചെറിയമ്മയും എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു.
ഞാൻ : ഇന്ന് ഇളയമ്മ സീത ചെറിയമ്മേടെ കാര്യം എന്തെങ്കിലും തീരുമാനമാക്കുമോ ?
ദേവകി : നിന്റെ അമ്മയെ നന്നായി കളിച്ചിട്ടാണ് കൊണ്ടുവന്നത്. ഏടത്തി ക്ഷീണംകൊണ്ടു നേരത്തെ കിടന്നു. ക്ഷീണമുണ്ടെങ്കിൽ ഒന്നും നടക്കില്ല.
ഞാൻ : ഇളയമ്മക്ക് എന്ത് ക്ഷീണം. നടത്തുമായിരിക്കും
ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും അവിടെ തന്നെ കാത്തിരുന്നു. കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഇളയമ്മയും സീത ചെറിയമ്മയും അടുക്കളയിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി. ഞാൻ മരുന്ന് കുടിപ്പിച്ചോ എന്ന് കണ്ണുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു. ഒരു പുഞ്ചിരി കൊണ്ട്‌ ഇളയമ്മ എനിക്ക് മറുപടി തന്നു. സ്വന്തം മുറിയിലേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങിയ സീത ചെറിയമ്മയെ ഇളയമ്മ തടഞ്ഞു.
ശ്രീലേഖ : എന്താ ചേച്ചി കിടക്കാൻ പോകുവാണോ ?
സീത : അല്ലാതെ ഇനിയെന്താ.
ശ്രീലേഖ : വാ നമ്മുക്ക് എന്റെ മുറിയിൽ പോയി കുറച്ച് നേരം വർത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്കാം. കഴിഞ്ഞ വർഷം കണ്ടതല്ലേ. ഒരുപാടു നാളത്തെ വിശേഷങ്ങൾ പറയാനുണ്ട്. രാവിലെ യാത്ര ക്ഷീണം കാരണം ശല്യപ്പെടുത്തേണ്ട എന്ന് കരുതി. ഇന്ന് കുറച്ച് നേരം വഴുകി ഉറങ്ങാം അല്ലെങ്കിൽ ഇനി വരുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ തിരക്കുകൊണ്ടു ഒന്നും മിണ്ടാൻ പറ്റില്ല.
ഞാനും ദേവകിയും ഇളയമ്മയുടെ അഭിനയം കണ്ട് മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി.
ഞങ്ങളുടെ മുന്നിലൂടെ ഇളയമ്മയും സീത ചെറിയമ്മയും മുകളിലെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. അവര് പോയതിനു പിന്നാലെ ഞാനും ദേവകിയും മുകളിലേക്കു പോയി. ഞാൻ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോകുന്നതിനു മുൻപായി ദേവകിയോടു പറഞ്ഞു.
ഞാൻ : ഞാൻ മുറിയിൽ പോയി മിഥുൻ എന്താ ചെയ്യുന്നത് നോക്കട്ടെ. എന്നിട്ട്‌ ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ വരാം.
ദേവകി മുറിയിലേക്ക് കയറി വാതിലടച്ചു. ഞാൻ മുറിയിൽ ചെന്നു മിഥുൻ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല. ഞാൻ മുറിയിൽ വന്നതും കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന അവൻ എന്നെ നോക്കി.
ഞാൻ : എന്താടാ ഉറങ്ങാനായില്ലേ ?
മിഥുൻ : ഞാൻ കിടന്നു. എന്താ നിന്റെ ഇന്നത്തെ ഡ്യൂട്ടി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞോ ?
ഞാൻ : ഡ്യൂട്ടിയോ ?
അവനു എല്ലാം അറിയാം എന്നാലും വെറുതെ ചോദിച്ചു.
മിഥുൻ : ഇന്നാരുടെ കൂടെയാ കിടപ്പ്‌ ? അമ്മേടെ കൂടെയോ അതോ വേറാരെങ്കിലുമുണ്ടോ ?
ഞാൻ : ഡാ…. അത്…..
പെട്ടന്ന് എനിക്ക് വാക്കുകൾ മുട്ടി.
ഞാൻ : ഞാൻ ഇളയമ്മേടെ അടുത്ത് പോകുന്നതിൽ നിനക്ക് ഇഷ്ടക്കേടുന്നുണ്ടോ ?
മിഥുൻ : നീ ആദ്യമായി പോകുകയായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ തടഞ്ഞേനെ… ഇതിപ്പോ അവര് നിന്നെ വിളിച്ചുകൊണ്ടു പോകുന്നതിൽ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാനാ… എന്തെങ്കിലും ചെയ്യ്…
ഞാൻ : ഇന്നെന്തായാലും ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ പോകുന്നില്ല. ഇന്ന് ദേവകി ചെറിയമ്മേടെ കൂടെയാ… നീ പോരുന്നോ ?
മിഥുൻ : ഇല്ല. ഞാനില്ല.
ഞാൻ : അതെന്തേ, നിനക്കിഷ്ടമല്ലേ.
മിഥുൻ : ഇഷ്ടകേടല്ല. എന്റെ മൈൻഡ് ഇപ്പോഴും ശെരിയായിട്ടില്ല.
ഞാൻ : ശെരിയാകുമ്പോൾ എന്നോട് പറഞ്ഞാൽ മതി. ഞാൻ ഏർപ്പാടാക്കാം.
മിഥുൻ : ഹ്മ്മ്
ഞാൻ : എന്നാ ഉറങ്ങിക്കോ ഞാൻ കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് വന്ന് കിടന്നോള്ളാം.
ഇതും പറഞ്ഞു ഞാൻ മുറിക്ക് പുറത്തിറങ്ങി വാതിൽ ചാരി. എന്നിട്ട്‌ ദേവകിയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. വാതിൽ തള്ളി നോക്കി, അടച്ചിട്ടില്ല തുറന്നകത്തു കേറി. ചെറിയമ്മ എന്നെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു.
ഞാൻ : വായോ നമ്മുക്ക് ഇളയമ്മയുടെ മുറിയിൽ എന്താ നടക്കുന്നത് എന്ന് നോക്കാം.
ദേവകി : ഇപ്പൊ തുടങ്ങി കാണുമോ ?
ഞാൻ : മരുന്ന് കുടിച്ചിട്ട് കുറച്ച് സമയമായില്ലേ. സീത ചെറിയമ്മയ്ക്കു ഇപ്പൊ കടി കേറി തുടങ്ങി കാണും.
ദേവകി : കുളമാകാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു.
ഞങ്ങൾ മുറിക്ക് പുറത്തിറങ്ങി. വരാന്തയിലെ മുഴുവൻ ലൈറ്റ് ഓഫാക്കി വെളിച്ചം ലവലേശം ഇല്ലാതാക്കി. എന്നിട്ട്‌ ഇളയമ്മയുടെ മുറിയുടെ പുറത്തെ ജന്നൽ പാളികൾ ഒക്കെ പതിയെ തുറക്കാൻ നോക്കി. ഇളയമ്മ ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ഏതെങ്കിലും ഒരു പാളി കൊളുത്തു മാറ്റിയിട്ടിരിക്കും എന്ന് എനിക്കുറപ്പുണ്ട്. ഒന്ന് രണ്ടു പാളികൾ തുറക്കാൻ നോക്കി തുറന്നില്ല. മുകളിലെ ഒരു പാളി തുറക്കാൻ നോക്കിയപ്പോൾ അത് തുറന്നു. ഞാനാ പാളി കുറച്ച് തുറന്നു ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി. കളി തുടങ്ങിയിട്ടില്ല, സീത ചെറിയമ്മ ഞങ്ങൾക്ക് പുറം തിരിഞ്ഞാണ് ഇരിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് പ്രശ്നമില്ല ഞാനാ ജന്നൽ മുഴുവൻ തുറന്നു, ജനലിനു മുന്നിലായി ഡ്രസ്സ്‌ തൂക്കിയിടുന്ന ഒരു സ്റ്റാൻഡ് ഉള്ളതുകൊണ്ട് ഞങ്ങളെ പെട്ടന്നൊന്നും കാണില്ല. പിന്നെ പുറത്ത് ഇരുട്ടായതുകൊണ്ടു ഒന്നും തന്നെ വ്യക്തമാകില്ല.
ഞാൻ ദേവകിയെ മുന്നിലേക്ക്‌ കയറ്റി നിറുത്തി, ദേവകി ചെറിയമ്മയ്ക്കു പെറുവിരലിലൂന്നി എത്തിച്ചു നോക്കണം. എനിക്ക് വ്യക്തമായി കാണാം. ഞാൻ ദേവകിയോടു ഒട്ടിച്ചേർന്നു ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി. അവർ ഇപ്പോഴും കട്ടിലിൽ വർത്തമാനം പറഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു. രണ്ടുപേരും കട്ടിലിൽ ഒരോ അറ്റത്തു കാലുനീട്ടി മുഖാമുഖം ഇരിക്കുന്നു. സീത ചെറിയമ്മ നന്നായി വിയർക്കുന്നുണ്ട്. മരുന്ന് പണി ചെയ്ത് തുടങ്ങി എന്ന് മനസിലായി.
ഞാൻ ഏന്തി വലിഞ്ഞു നോക്കുന്ന ദേവകിയുടെ വയറിൽ രണ്ടു കൈകൊണ്ടും ചുറ്റിപ്പിടിച്ഛ് ഇറുകി പുണർന്നു. അന്തരീക്ഷം പൊതുവെ ശാന്തമായിരുന്നതുകൊണ്ടു അകത്തെ സംസാരം ഞങ്ങൾക്ക് കേൾക്കാം.
ശ്രീലേഖ : ചേച്ചിയുടെ ജോലി ഒക്കെ എങ്ങനെ പോകുന്നു ?
സീത : നന്നായി തന്നെ പോകുന്നു. ഇപ്പൊ പ്രൊമോഷൻ കേറി കേറി. അസിസ്റ്റന്റ് ബ്രാഞ്ച് മാനേജർ ആണ്. അതുകൊണ്ട് നല്ല ശമ്പളമുണ്ട് എല്ലാം നന്നായി നടന്നു പോകുന്നു.
ശ്രീലേഖ : ഇനിയിപ്പോ, ദീപിക ഡോക്ടർ ആയാൽ ചേച്ചിക്ക് ഒന്ന് വിശ്രമിക്കാലോ.
സീത : എന്ത് വിശ്രമം… അത് കഴിഞ്ഞാൽ അവളുടെ കല്യാണം താഴെ ഒരുത്തൻ ഉണ്ട് അവന്റെ കാര്യങ്ങൾ. എല്ലാം കഴിഞ്ഞേ വിശ്രമമുള്ളൂ.
ശ്രീലേഖ : അതൊക്കെ നടക്കുമെന്നെ, എല്ലാം കൂടി ഒറ്റയ്ക്ക് നോക്കി ചേച്ചി ആകെ കോലം കെട്ടു. ഈ കുടുംബത്തിൽ ഏറ്റവും സൗന്ദര്യം ഉണ്ടായിരുന്നത് ചേച്ചിക്കായിരുന്നു. ഇപ്പൊ കണ്ടില്ലേ ആകെ കരിവാളിച്ചു.
സീത : അത് പിന്നെ ചെന്നൈയിലെ ചൂടല്ലേ. കരുവാളിച്ചു പോകും. ഇത്രേം കാലം ജോലി ചെയ്തിട്ടാ ഇപ്പൊ ഒരു ഫ്ലാറ്റ് വാങ്ങാൻ പറ്റിയത്. ഇനി ദീപികയ്ക്ക് ms പഠിക്കാൻ കുറച്ച് പൈസ സ്വരുക്കൂട്ടി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. പിള്ളേരുടെ പഠിപ്പു കഴിഞ്ഞ് ഒരു നല്ല ജോലിയിൽ കേറിയാലേ എന്റെ അധ്വാനം നിൽക്കൂ.
ശ്രീലേഖ : എന്നാലും ചേച്ചി ഒറ്റയ്ക്ക് രണ്ടു പിള്ളേരെ അന്യനാട്ടിൽ കിടന്ന് വളർത്തിയെടുത്തല്ലോ. അതിന് ചേച്ചിയെ സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നു.
സീത : എല്ലാം ദൈവം വിടിച്ചപോലല്ലേ വരൂ.
