മലയാളം കമ്പികഥ – അപരാധത്തിലെ അവരാതം – 2
“കൃഷ്ണേട്ടനിരിക്ക് ഞാൻ ചായയിടാം…” അവൾ അകത്തേക്ക് പോകാനാഞ്ഞു.
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
“ഇപ്പോൾ വേണ്ട ആഷേ…” അയാൾ എണീറ്റു.
“അതുപറ്റില്ല.. ഞാനിപ്പോൾ ചായ ശരിയാക്കിത്തരാം..”
“അല്ല. പിന്നീടാകാം…”
“അതുവേണ്ടെന്നേ… അൽപസമയം അവിടിരിക്ക്… ഞാൻ പറഞ്ഞാൽ കൃഷ്ണേട്ടൻ കേൾക്കില്ലേ..? ” പറഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ അകത്തേക്കു പോയി
അയാളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു ചെണ്ടമേളം…. അവൾ പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും അയാളുടെ കാതിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നതുപോലെ..
കേൾക്കും മോളേ.. നീ പറഞ്ഞാൽ ഒരിക്കലല്ല ഞാൻ നൂറുവട്ടം കേൾക്കും. കൃഷ്ണൻ ജനാലയുടെ സമീപത്തേക്ക് കസേര വലിച്ചിട്ടിരുന്നു.
നിമിഷങ്ങൾക്കകം ആഷ ചായയുമായെത്തി. ഗ്ലാസ് നിറയെ ചായ. അതവൾ അയാളുടെ നേർക്ക് നീട്ടി അയാൾ ചായ ഗ്ലാസ് വാങ്ങുമ്പോൾ അവളുടെ വിരലുകളിൽ അറിയാതെ സ്പർശിച്ചു. ഉള്ളിലൊരു മിന്നൽപിണർ. അയാൾക്കാകെ കുളിരുകോരി.
“ചായക്കു മധുരമെങ്ങിനെയുണ്ട് കൃഷ്ണേട്ടാ… ?”
“ധാരാളമുണ്ട്…” അയാൾ ചായ മൊത്തിക്കുടിച്ചു.
ആഷ അയാൾക്കു സമീപത്തായി മുട്ടിയുരുമ്മുന്ന തരത്തിൽ ചേർന്നു നിന്നു. അവളിലെ സ്ത്രണ ഗന്ധം അയാളുടെ മൂക്കിനുള്ളിലേക്ക് തുളച്ചുകയറി. അതയാളെ മത്തുപിടിപ്പിക്കാൻ പോന്നതായിരുന്നു. ചായ കുടിച്ചു തീർന്നതും ഗ്ലാസ്സയാൾ അവൾക്കുനേരെ നീട്ടി. അവളതു വാങ്ങി ജനൽപാളിയുടെ സൈഡിൽ വച്ചു.
കൃഷ്ണൻ മുഖമുയർത്തി ആഷയുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി. വികാര സാഗരം തിരതല്ലുന്ന ആ മിഴികൾ അയാളിലേക്കാഴ്ന്നിറങ്ങി. ആ ചുണ്ടുകൾ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അധരമൈഥുനത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള ദാഹമാണതെന്ന് ഒരു നിമിഷം അയാൾക്ക് തോന്നിപ്പോയി. എഴുന്നേറ്റ് ചുണ്ടിൽ മുത്തം വെക്കാനൊരുങ്ങിയതും ആഷ അയാളെ തള്ളിമാറ്റി പിന്നിലേക്ക് മാറിനിന്നു.
കൃഷ്ണൻ ഒന്നമ്പരക്കാതിരുന്നില്ല. അയാൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങാനായി ഭാവിച്ചതും ആഷ അയാളുടെ കയ്യിൽ കയറിപ്പിടിച്ചു.
“കൃഷ്ണേട്ടനെ – എനിക്കിഷ്ടമാണ്..”
“നമുക്ക് മറ്റൊരിക്കലാകാം…”
പറഞ്ഞശേഷം അവൾ കാമ പാരവശ്യത്തോടെയെന്നപോലെ ചുണ്ടുകടിച്ചു. പിടിവിട്ട് അവൾ അയാളോടു പൊയ്ക്കൊള്ളാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. കൃഷ്ണൻ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ പടികളിറങ്ങി എങ്കിലും ഉള്ളിൽ സന്തോഷം അലതല്ലുകയായിരുന്നു. ആഷ തനിക്കു സ്വന്തമാകാൻ പോകുന്നുവെന്ന ചിന്ത അയാളെ ഉന്മത്തനാക്കി അയാളാ സുഖ ലഹരിയിൽ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
കൃഷ്ണേട്ടൻ പോകുന്നതു നോക്കിനിന്ന ആഷ കതകടച്ച ശേഷം മകളുടെ അടുത്തേക്ക് പോകാനായി തിരിഞ്ഞതും പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖവുമായി തൊട്ടുപിന്നിൽ അലീന നിൽക്കുന്നതുകണ്ട് അവളൊന്ന് ഞെട്ടി..
“മോളേ നീ..” ആഷയുടെ തൊണ്ടയിൽ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു.
“മമ്മി അയാളോടു പിന്നൊരിക്കലാകാമെന്നു പറയുന്ന സമയത്തു തന്നെ ഞാനിവിടെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.” ആഷ വീണ്ടും ഞെട്ടി. മകളെല്ലാം കേട്ടിരിക്കുന്നു. തന്റെ മൂടുപടം അവൾ പിച്ചിച്ചീന്തിയിരിക്കുന്നു. എന്തുകാര്യം അവളിൽ നിന്നും മറയ്ക്കാമെന്നു കരുതിയോ അതവൾ കണ്ടുപിടിച്ചിരിക്കുന്നു.
“മോളേ.. ഞാൻ…”
“മമ്മി വാക്കുകൾക്കു വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെടേണ്ട… ഞാൻ മമ്മിയെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നുമില്ല. യുവത്വം തുടിച്ചു നിൽക്കുന്ന എൻറെ മമ്മിക്ക് പപ്പയേക്കൊണ്ട് ഒന്നുമാകുന്നില്ല എന്നത് എനിക്കും ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.. ഞാനതിനെതിരുമല്ല മമ്മീ…”
“മോളേ…”
“അതെമമ്മീ… മറ്റൊരിക്കലാക്കണ്ട ഇന്നു തന്നെ അയാളെ വിളിച്ച് മമ്മി ആഗ്രഹിക്കുന്ന സഫലീകരണം നടത്തിക്കൊള്ളൂ… വിശപ്പിനല്ലേ മമ്മീ നമ്മൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കേണ്ടത്..?”
“എൻറെ കുട്ടീ… നീ… ഇങ്ങനെയൊക്കെ…? ”
“സംസാരിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്നായിരിക്കും… പറയാം… ഞാൻ പ്രാക്ടിക്കലായി ചിന്തിക്കുന്നെന്നേയുള്ളൂ. പുരുഷൻമാർക്കെന്തുമാകാമെങ്കിൽ
നമ്മൾ സ്ത്രീകൾക്കുമെന്തുകൊണ്ടായിക്കൂടാ. അവർക്കു പുതിയ പുതിയ മേച്ചിൽപ്പുറങ്ങളിലേക്ക് ചേക്കേറാമെങ്കിൽ നമുക്കുമതാകാം.. അനുഭവത്തിൽ നിന്നും ഞാൻ പഠിച്ച പാഠമാണ് മമ്മീയിത്..”
“അപ്പോൾ നീ..? ”
“മമ്മി ഉദ്ദേശിക്കുന്നതു ശരിതന്നെയാണ്.. മമ്മിയുടെ മകൾ നൂറുശതമാനവും കളങ്കരഹിതയല്ല, കന്യകയുമല്ല. ബാംഗ്ലൂർ എന്ന ഹൈടെക് സിറ്റിയിൽ ചാരിത്ര്യത്തിനു യാതൊരു വിലയുമില്ലമമ്മീ… കാലത്തിൻറ പുരോഗതിക്കനുസരിച്ച് നാമും മാറണം. അതാണ് ആധുനിക സംസ്കാരത്തിന്റെ പുത്തൻ പ്രവണത.. നാം എന്നും ഒരേ വസ്ത്രം തന്നെ ഉപയോഗിക്കാറില്ലല്ലോ. ഒരേ ഭക്ഷണം തന്നെ കഴിക്കാറുമില്ലല്ലോ.. അതേപോലെ തന്നെയാണ് നാം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന ഇണയും. അതും വെറും ഡിസ്പോസിബിൾ മാത്രം! അതായത് യൂസ് ആൻറ് ത്രോ… പണ്ട് വിദേശികൾ ചെയ്തത്. ഇപ്പോഴതു നാം ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുന്നു. അത്രേയുള്ളൂ…”
“ദൈവമേ… എന്റെ പ്രതീക്ഷകളെല്ലാം പാഴായോ..?” വെറും പതിനേഴു വയസ്സു മാത്രമുള്ള തന്റെ മകളുടെ സംസാരം കേട്ട് ആഷ് നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ചുപോയി.
“എന്തുദൈവം.? എന്തുപതീക്ഷ…? നാമൊക്കെ മാറ്റങ്ങൾക്കു വിധേയരാണ് മമ്മീ… നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കു മുമ്പുള്ള ആചാരം ഇന്നാരെങ്കിലും മൈൻഡ് ചെയ്യുന്നുണ്ടോ..? ഇല്ല. അതേപോലെതന്നെയാണ് ജീവിതവും. നാം എപ്പോഴും പ്രാക്ടിക്കലായിരിക്കണം. എന്റെ മമ്മി ഒരു പതിവതയല്ലെന്ന് എനിക്കെന്നേ അറിയാമായിരുന്നു. ഒന്നു രണ്ടു പേരുമായി മമ്മി കളിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിട്ടുമുണ്ട്. പക്ഷേ, ഞാനതിനെ ഒരു ഹിമാലയൻ തെറ്റായി കണ്ടില്ല.. മമ്മിയുടെ ശരീരത്തിന്റെ ദാഹം മാറ്റാൻ മമ്മി സ്വീകരിച്ച് പാതയെ ഞാൻ നൂറുശതമാനവും അംഗീകരിക്കുന്നു. എന്നുകരുതി ഈ ഞാനും പരിശുദ്ധിയുടെ പുണ്യാഹം തളിച്ചവളല്ല. ഞാനും പലരുടേയും ശരീരത്തിന്റെ ചൂടും ഭാരവും അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഇന്നെനിക്ക് ദിനവും അത് വേണംതാനും.. ആണിനെ കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ കൂട്ടുകാരികളുടെ ദേഹത്തിലേക്ക് വീഴും.. എൻറമമ്മിയോട്
ഞാനിതൊക്കെ ഫ്രാങ്കായി പറയുന്നത് അ വിവേഗം കൊണ്ടോ അഹങ്കാരം കൊണ്ടോ അല്ല. സാഹചര്യം എന്നെ അങ്ങിനെയാക്കിത്തീർത്തു എന്നു പറയുന്നതാകും ശരി…”
“മോളേ.. നീ ഈ മമ്മിയെ തോൽപ്പിച്ചുകളഞ്ഞല്ലോ കുട്ടീ.”
“ഇതിലൊക്കെ എന്തു തോൽവിയും ജയവുമിരിക്കുന്നു മമ്മീ.. നമുക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ഭക്ഷണം നാം സെലക്ട് ചെയ്തു കഴിക്കുന്നു അത്രേയുള്ളൂ… പറയുന്നത് ശരിയല്ല എന്നറിയാം..” ഒന്നു നിർത്തി അലീന ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ മമ്മിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.
“എന്താണു മോളേ…?”
“എൻറെ മമ്മിയുടെ ജാരൻമാരിൽ മെയ്ക്കരുത്തുള്ള വരെ ഞാനിവിടുള്ളിടത്തോളം എനിക്കു കൂടി സെറ്റപ്പ് ചെയ്തുതരണം… ഞാനും മമ്മിയും ഒരേ പാത്രത്തിൽ നിന്നും ഊണു കഴിക്കാറില്ലേ.. അതുപോലെയാണിതുമെന്നു കരുതിയാൽ മതി. രുചിയുള്ള ഭക്ഷണം ഒറ്റക്കു കഴിക്കാതെ അടുത്തവർക്കു കൂടി കൊടുക്കുന്നതുകൊണ്ട് തെറ്റൊന്നുമില്ലല്ലോ..”
