അബദ്ധം – 1
Abadham | Author : PG
ഈ കഥ തീർത്തും ഗേ കാറ്റഗറി ആണ്. ഇത്തരം കഥയിൽ താല്പര്യം ഇല്ലാത്തവർ ദയവായി തുടർന്ന് വായിക്കാതിരിക്കുക. ഈ കഥ തീർത്തും സാങ്കല്പികം മാത്രമാണ്…
എന്റെ പേര് സൂരജ് കോളേജ് പഠനം കഴിഞ്ഞ് കുറച്ച് അരിയർ ഒക്കെ ആയി വീട്ടുകാരുടെ ശല്യം സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ പത്രത്തിൽ കണ്ട പരസ്യം നോക്കി ഇന്റർവ്യൂ ന് എറണാകുളത്തേക്ക് വന്നതാണ് ഞാൻ. ഉച്ചക്ക് അവർ പറഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് ഇന്റർവ്യൂ ന് എത്തി. സാമാന്യം നല്ല തിരക്കുണ്ട് എല്ലാം ടിപ്ടോപ്പ് ആയി വസ്ത്രം ധരിച്ച പയ്യന്മാരും പെൺകുട്ടികളും ഞാൻ ആണെങ്കിൽ പൂവുള്ള ഷർട്ടും ജീൻസ് പാന്റ്സും. കിട്ടുമെന്ന് തീരെ പ്രതീക്ഷ ഇല്ലാതെ എന്റെ പേര് വിളിക്കുന്നതും കാത്ത് പുറത്ത് നിന്നു. ദൈവം സഹായിച്ചു അകത്തു ചോദിച്ച ഒരു ചോദ്യത്തിനും ഉത്തരം പറയാൻ എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു അതുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതും കാത്തു നിൽക്കാതെ ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചു. അമ്മയാണ് ഫോൺ എടുത്തത്
‘’അമ്മേ ഇതും കിട്ടിയില്ല അച്ഛനുണ്ടോ അവിടെ? “
“ഇല്ല കുറച്ച് വാഴ തൈ കൊണ്ട് വച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നത് നടാൻ ദാമോധരൻ വന്നായിരുന്നു അവർ തെക്കേ പറമ്പിൽ കാണും . മോൻ വിഷമിക്കണ്ട ഇങ്ങോട്ട് വാ നമുക്ക് വേറെ നോക്കാം.. “
വീട്ടിൽ എന്നോട് കുറച്ചെങ്കിലും സ്നേഹം ഉള്ളത് അമ്മക്ക് മാത്രം ആണ്. നല്ല വിശപ്പ് അടുത്ത് കണ്ട ഹോട്ടലിൽ കയറി. ചെറിയ ഹോട്ടൽ ആണെങ്കിലും നല്ല ഭക്ഷണം ആയിരുന്നു. കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കടയിലെ ചേട്ടനോട് ചോദിച്ച് റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പോകാനുള്ള ബസ് നിർത്തുന്ന സ്ഥലം ചോദിച്ചറിഞ്ഞു. നല്ല തിരക്കുള്ള റോഡിലൂടെ കൈയും കാലുമൊക്കെ കാണിച്ചു അപ്പുറം എത്തി. വരുന്ന ബസിന് എല്ലാം കൈ കാണിച്ചു
“ചേട്ടാ ഈ ബസ് റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ പോകുമോ.. “
ഒടുവിൽ ഇട്ടാമതു കൈ കാണിച്ച ബസിലെ കണ്ടക്ടർ പറഞ്ഞു
“ആ പോകും കയറിക്കോ.. “
ആശ്വാസം ആയി പുറകിലായി സീറ്റ്‌ ഒഴിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്നു. ടിക്കറ്റ് എടുത്തപ്പോൾ കണ്ടക്ടറോട് പറഞ്ഞത് പോയിട്ട് അടുത്തിരുന്നു ചേട്ടനോടും പറഞ്ഞിരുന്നു
“ചേട്ടാ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ എത്തുമ്പോൾ ഒന്ന് പറഞ്ഞേക്കണേ..”
ഒരു ഉറപ്പിനായി വഴിയിൽ കണ്ട എല്ലാ ബോർഡിലെയും സ്ഥലപ്പേര് നോക്കി യാത്ര തുടർന്നു. ബോർഡ്‌ വായിച്ചത് കൊണ്ട് സ്റ്റേഷൻ എത്തും മുൻപേ മനസ്സിലായി റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ എത്താറായി എന്ന് പോരാത്തതിന് കണ്ടക്ടർ മുന്നിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു
“റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ ഇറങ്ങാൻ ഉള്ളവരൊക്കെ ഇറങ്ങിക്കോ…”
ബസിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി നേരെ കൗണ്ടറിലേക്ക് നടന്നു. അൽപ്പം പിശുക്ക് ജന്മനാ ഉള്ളത് കൊണ്ട് സെക്കന്റ്‌ ക്ലാസ്സ്‌ ടിക്കറ്റ് ആണ് വാങ്ങിയത്.
“സാർ ഏതു പ്ലാറ്റ് ഫോമിലാണ് ട്രെയിൻ വരുന്നത്…”
ടിക്കറ്റും ബാക്കി കാശും തന്നു കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു
“തേർഡ് പ്ലാറ്റ് ഫോം…”
തപ്പി നടന്ന് പ്ലാറ്റ് ഫോം കണ്ടെത്തി. അധികം വൈകാതെ തന്നെ ട്രെയിൻ വന്നു. സെക്കന്റ്‌ ക്ലാസ്സ്‌ എടുത്തതിൽ നല്ല വിഷമം തോന്നി. നല്ല തിരക്ക് സൂചി കുത്താൻ പോലും സ്ഥലം ഇല്ല ഒരുവിധം തള്ളി കയറി. ഞെരുങ്ങി ഞെരുങ്ങി ബാത്‌റൂമിനു അടുത്തായി അൽപ്പം സ്ഥലം കിട്ടി ഏതായാലും ആർക്കും ബാത്‌റൂമിലേക്ക് പോകേണ്ടി വരില്ല കാരണം അവിടെ വരെ തിങ്ങി ഞെരുങ്ങി ആളുകൾ നിൽപ്പുണ്ട്. കൂട്ടത്തിൽ ഞാനും ആ പകലിലും ഞാൻ നിന്നിരുന്ന സ്ഥലം നല്ല ഇരുട്ട് പോലെ തോന്നി. ഒന്നാമത് ബാത്‌റൂമിനു ഇടയിലായിട്ടുള്ള സ്ഥലം പോരാത്തതിന് നല്ല തിരക്കും. പതുക്കെ ട്രെയിൻ ചലിച്ചു തുടങ്ങി പിന്നിലായി ഒരു മൂലക്ക് കുറച്ച് സാധനങ്ങൾ നിറച്ച ചാക്കുകൾ ഉയരത്തിൽ അട്ടിയിട്ട് വച്ചിരുന്നു അതിന് ഇടത്തായി ഒരാൾക്ക് നിൽക്കാൻ ഉള്ള സ്ഥലം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. അവിടെയായി നല്ല താടിയും മുടിയും നീട്ടി വളർത്തിയ ഒരാൾ നിന്നിരുന്നു. കാഴ്ചയിൽ തന്നെ പേടി തോന്നും മുഖത്തു അപകടത്തിൽ പറ്റിയത് പോലുള്ള ഒരു പാടുണ്ട് കറുത്ത നല്ല ഉയരം ഉള്ള ഒരാൾ അയാൾക്ക് മുന്നിലായി ആണ് ഞാൻ നിൽക്കുന്നത്. മുന്നിലെ ആളുകൾ പിന്നിലോട്ട് പിന്നിലോട്ട് എന്നെ തള്ളുന്ന പോലെ തോന്നി കുറച്ച് സ്ഥലമെങ്കിലും കിട്ടാനുള്ള ആളുകളുടെ കഷ്ടപ്പാട് കാണണം. ബസിൽ വന്നാൽ മതിയായിരുന്നു എന്ന് അപ്പോൾ തോന്നി.
“ആ ബാഗ് മാറ്റി പിടിക്ക്…”
പിറകിൽ നിന്നുള്ള അയാളുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ആണ് തോളിൽ തൂക്കിയിരുന്ന ബാഗിനെക്കുറിച്ചു ഓർത്തത്‌
“സോറി ചേട്ടാ …”
ഞാൻ ബാഗ് ഊരി നിന്നിരുന്ന സ്ഥലത്തിന് വലത് വശത്തായി താഴെ ചാരി വച്ചു. പെട്ടെന്ന് ഒരു കൈ എന്റെ ചന്തിയിൽ അമർന്നു. ഷോക്ക് അടിച്ച പോലെ ഞാൻ നിന്നു കൈയും കാലും അനക്കാൻ പറ്റാത്ത പോലെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഇങ്ങനെ ഒരനുഭവം അയാളുടെ കൈ എന്റെ പാന്റ്സിന് മുകളിലൂടെ ചന്തിയിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു. തിരിഞ്ഞു നോക്കണം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ പറ്റുന്നില്ല ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കണം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വരുന്നില്ല.
അയാൾ അടുത്തേക്ക് ചേർന്ന് നിന്ന് കൊണ്ട് പതുക്കെ എന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു
“ബഹളം വക്കാതെ അടങ്ങി നിന്നാൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം ജയിലിൽ നിന്ന് പരോളിൽ ഇന്ന് ഇറങ്ങിയതേ ഉള്ളൂ ബഹളം വച്ചാൽ നിനക്കാണ് നാണക്കേട് എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടാൻ ഒന്നും ഇല്ല…”
അയാളുടെ ഭീഷണിക്ക് മുൻപിൽ എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ ഞാൻ നിന്ന് വിയർത്തു. അയാൾ വീണ്ടും ചെവിയിൽ പതുക്കെ പറഞ്ഞു
“കുറച്ച് കൂടി അടുത്തേക്ക് വാ…”
അയാൾ എന്നെ അയാളിലേക്ക് പിടിച്ച് അടുപ്പിച്ചു. എന്റെ ചന്തിയിൽ അയാളുടെ മുണ്ടിനുള്ളിൽ ഉണർന്നു നിന്നിരുന്ന മാംസ ദണ്ട് അമർന്നു. ഞാൻ മുന്നോട്ട് മാറാനായി ആഞ്ഞതും അയാൾ വയറിലൂടെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു അയാളിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അയാളുടെ ആ പ്രവർത്തിയേക്കാൾ ഞാൻ പേടിപ്പിച്ചത് ആരെങ്കിലും പിന്നിലോട്ട് നോക്കിയാൽ അതോടെ തീർന്നു പിന്നെ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യം ഉണ്ടോ. ഞാൻ ബലമായി അയാളുടെ കൈ പിടിച്ച് മാറ്റി. അയാൾ പിന്നോട്ട് മാറി ഞാൻ എതിർത്തപ്പോൾ അയാൾ പേടിച്ചു കാണും എന്ന് മനസ്സിൽ കരുതി. അധികം വൈകിയില്ല അയാളുടെ രണ്ട് കൈകളും എന്റെ പിന്നിൽ അമർന്നു അയാൾ ബലമായി പാന്റ്സ് വലിച്ച് താഴ്ത്താൻ നോക്കുക ആണ്. അയാൾ കൈ മുന്നോട്ട് കൊണ്ട് വന്ന് പാന്റ്സിന്റെ ബട്ടണിൽ കൈ വച്ച് വീണ്ടും അടുത്തേക്ക് ചേർന്ന് നിന്ന് ചെവിയിൽ പതിയെ പറഞ്ഞു
“ആ ബാഗ് എടുത്ത് മുന്നിൽ പിടിച്ചോ പിന്നിൽ നടക്കുന്നത് ആരും കാണില്ല…”
ഞാൻ ആദ്യം മടിച്ചെങ്കിലും അയാൾ ബട്ടൺ ഊരിയതും ഞാൻ ബാഗ് എടുത്ത് മുന്നിൽ പിടിച്ചു. അയാൾ എന്തിനുള്ള പുറപ്പാട് ആണെന്ന് ചിന്തിക്കും മുൻപേ അയാൾ പാന്റ്സിൽ പിടിച്ചു താഴേക്ക് വലിച്ചു പിൻഭാഗത്തെ പാന്റ്സ് മാത്രമായി താഴേക്ക് ഊർന്ന് വന്നു അയാൾ കൈ കൊണ്ട് ജെട്ടി താഴേക്ക് താഴ്ത്തിയതും അടുത്ത സ്റ്റേഷൻ എത്തി. ഞാൻ പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ കൈ തട്ടി മാറ്റി പാന്റ്സ് വലിച്ചു നേരെയാക്കി ബട്ടൺ ഇട്ടു. അവിടെ ഇറങ്ങുന്നവരുടെ കൂടി ഇറങ്ങാൻ ആയി തിക്കി തിരക്കി മുന്നോട്ട് വന്നു. പുറത്തിറങ്ങിയ ഞാൻ വേഗത്തിൽ മുന്നോട്ട് നടന്നു പുറകിലേക്ക് നോക്കാനുള്ള ധൈര്യം ഇല്ലായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ഒരു കൈ പിന്നിൽ നിന്ന് എന്റെ തോളിൽ അമർന്നു. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ ഞാൻ ഞെട്ടി അയാൾ എന്റെ ഒപ്പം ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ചുറ്റും ഉള്ളവരെ നോക്കികൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു
